Ολυμπιακός: Ομάρ Ρίτσαρντς ή αλλιώς «Απλά δεν τα παράτησα» (vids)

• Μεγάλωσε με τη μητέρα του και τα δύο του αδέρφια
• Ο Εϊμον Ντόλαν τον «πίστεψε» και τον πήρε στην Ρέντινγκ
• Από το Λονδίνο στην κωμόπολη Γούντλεϊ και η η εμπειρία του να ζει με άλλες οικογένειες
• Από μεσοεπιθετικός με ίνδαλμα τον Νταβίντ Σίλβα μετατράπηκε σε full-back
• Η σούπερ σεζόν του 2020/21 τον... έστειλε στην Μπάγερν Μονάχου όπου πήρε τίτλους και έπαιξε στο Champions League
• Στη Νότιχαμ πήγε έναντι 8,5 εκατομμυρίων ευρώ αλλά στάθηκε σούπερ άτυχος
• Λάτρης του μπόουλινγκ, οι μεγάλες «μάχες» με τους Κίμιχ, Ντέιβις
• Του αρέσει η ιστορία και να μαθαίνει για τον τόπο που μένει
• Το «Απλά δεν τα παράτησα» και το σύμβολο της ειρήνης

Αν ανατρέξουμε στα παιδικά μας χρόνια τότε όλοι μας, κακά τα ψέμματα, σε κάθε απόπειρα να παίξουμε ποδόσφαιρο, στα «τσικό» όπως λέγονταν ή έστω στη γειτονιά, είχαμε, ως επί το πλείστον για «σύμμαχο», τον πατέρα μας. Εκεί στρεφόμασταν με σκοπό να πάρουμε τη σχετική άδεια, όμως για τον Ομάρ Ρίτσαρντς που ανακοινώθηκε ήδη από την ομάδα του Ολυμπιακού εκείνα τα ανέμελα έτη κύλησαν διαφορετικά.

Ο νέος αριστερός μπακ των «ερυθρολεύκων» δεν τα βρήκε «έτοιμα» στη ζωή του και όπως είπε ο ίδιος σε ανύποπτη στιγμή και λίγο μετά την μετακίνησή του στην Μπάγερν Μονάχου «τίποτα δεν μου δόθηκε στο πιάτο, Πάλεψα και δούλεψα σκληρά για όλα. Στο γήπεδο όταν ήμουν μικρός αισθανόμουν ντροπή όταν έχανα την μπάλα και προσπαθούσα να την πάρω αμέσως πίσω. Πάντα θέλω να κερδίζω και θα κάνω τα πάντα για αυτό».

Μεγάλωσε με τη μητέρα του και τα δύο του αδέρφια

Γεννήθηκε λοιπόν τον Φεβρουάριο του 1998 στο Λέβινσαμ - ένα προάστιο του Λονδίνου - και μεγάλωσε μαζί με τη μητέρα του και τους δύο αδερφούς του (σ.σ. εκείνος είναι ο μεσαίος). «Τον πατέρα μου δεν τον έβλεπα συχνά. Είμαι τυχερός που είχα τη μητέρα μου, έκανε τόσα πολλά για εμένα», σχολίασε χαρακτηριστικά μεταγενέστερα. Παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν έλαβε από εκείνη όλα τα απαραίτητα «εφόδια» και το ποδόσφαιρο αποτέλεσε το μεγάλο του «πάθος».

Ή τουλάχιστον έτσι εξελίχθηκε χάρις στην προτροπή της, αφού η υπομονή και επιμονή της ήταν που τον οδήγησαν σε top επίπεδο. «Της οφείλω πάρα πολλά. Αν δεν με πήγαινε προπόνηση από τόσο μικρή ηλικία, δεν ξέρω τι θα μου είχε συμβεί», λέει με έμφαση και κάπως έτσι άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας μας.

Πρώτος του σταθμός ήταν μία τοπική ομάδα, ύστερα κάποια άλλη και στο νησί σε κάθε αγώνα των πιτσιρικάδων, όπου και αν διεξάγονται, στοιβάζονται στις εξέδρες σκάουτερ όλων των επαγγελματικών συλλόγων της Αγγλίας, με σκοπό φυσικά να εντοπίσουν «λαβράκια». «Επαιζα για πλάκα. Ειλικρινά δεν ήξερα αν ήμουν καλός», λέει για τα νηπιακά του βήματα στον χώρο, ωστόσο το έμπειρο μάτι ανθρώπων που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στην μπάλα αντιλήφθηκαν το ταλέντο του.

Για την ιστορία Τσέλσι, Τσάρλτον και Φούλαμ ενδιαφέρθηκαν περισσότερο, η τελευταία πιο ουσιαστικά και ύστερα από ολιγοήμερη δοκιμή εντάχθηκε, σε ηλικία 10 ετών, στα τμήματα υποδομής της.

Λίγο αργότερα μαζί στους «μικρούς» του club βρέθηκε και ο νεαρότερος αδερφός του και αυτόματα άρχισε μεταξύ τους να αναπτύσσεται ένας υγιής ανταγωνισμός, ως είθισται να συμβαίνει σε αυτή την ηλικία. Το έπαθλο; Ποιος θα γίνονταν καλύτερος. Επαιζαν στο γήπεδο, στη γειτονιά, παντού και το «μικρόβιο» της μπάλας... φώλιασε μέσα του για τα καλά.

Ο Εϊμον Ντόλαν τον «πίστεψε» και τον πήρε στην Ρέντινγκ

Στα 16 του όμως ήρθε το πρώτο «σοκ», αφού δεν συνέχισε στους «Κότατζερς» και προς στιγμήν το όνειρο της επαγγελματικής ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο άρχισε να «σβήνει». Στην εφηβεία πια βρέθηκε κοντά ώστε να τα παρατήσει, αλλά κανείς καλός δεν χάνεται. Νόμος της ζωής.

Ο Εϊμόν Ντόλαν που το 2016 έφυγε από τη ζωή αν και μόλις 48 ετών, ήταν το 2013 υπεύθυνος ακαδημιών της Ρέντινγκ και τον είχε τσεκάρει εν δράση. Αμέσως μόλις έφυγε από το «Craven Cottage» ήρθε σε επικοινωνία με την πλευρά του και ο έφηβος Ρίτσαρντς μετακόμισε στη γειτονική πόλη.

Από το Λονδίνο στην κωμόπολη Γούντλεϊ και η η εμπειρία του να ζει με άλλες οικογένειες

Το Ρέντινγκ όμως απέχει περίπου 70 χιλιόμετρα από την αγγλική πρωτεύουσα και ήταν αδύνατον να μην εγκατασταθεί μόνιμα εκεί. Ετσι έμεινε σε οικογένεια που συνεργάζονταν με τον σύλλογο η οποία τον φιλοξενούσε, ως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις εφήβων σε όλα τα ομαδικά αθλήματα.

Με τη μητέρα του και τα αδέρφια του διατηρούσε συχνότατη επικοινωνία, πήγαιναν και τον έβλεπαν σε κάθε αγώνα, ωστόσο η καθημερινότητά του διαφοροποιήθηκε και εύλογα εντελώς.

Από τη βουή της μεγαλούπολης βρέθηκε στην κωμόπολη Γούντλεϊ των 35.000 κατοίκων που βρίσκεται δίπλα στο τότε ποδοσφαιρικό του «σπίτι» και είναι χαρακτηριστική η πρώτη του επαφή με τα καινούργια δεδομένα που προέκυψαν. «Φτάσαμε με τον μάνατζέρ μου και είχαν (σ.σ. στη νέα του οικεία) ένα σκυλί που άρχισε να κατευθύνεται κατά πάνω μου. Πέταξα τα πράγματά μου και άρχισα να τρέχω προς το αμάξι. Δεν είχα συνηθίσει τα σκυλιά. Ηταν όλα νέα για μένα. Διαφορετική κουλτούρα, φαγητό, ενδιαφέροντα. Ολα. Αλλαξα πέντε σπίτια, έμαθα νέους ανθρώπους, έζησα διαφορετικά πράγματα και ήταν μία ωραία εμπειρία», ανέφερε πολύ μετά για εκείνα τα χρόνια της παρουσίας του στο club.

Από μεσοεπιθετικός με ίνδαλμα τον Νταβίντ Σίλβα μετατράπηκε σε full-back

Εν μέσω όλων αυτών «μεγάλωνε» ποδοσφαιρικά και σταδιακά αναγορεύτηκε σε ηγέτη των U21 και U23 της Ρέντινγκ. Ξεχώριζε στα αντίστοιχα πρωταθλήματα και αν δικαίως ο Εϊμον Ντόλαν θεωρείται ως ο άνθρωπος που διέκρινε πρώτος το ταλέντο του, εξίσου σημαντικό μερίδιο στην εξέλιξή του πιστώνεται και ο Ντέιβιντ Ντοντ.

Βλέπετε ο Ρίτσαρντς πήγε στον σύλλογο με την... ιδιότητα του αριστερού μεσοεπιθετικού, αφού εκεί έπαιζε μέχρι και πριν την ενηλικίωσή του και δεν είναι τυχαίο πως ο Νταβίντ Σίλβα αποτελούσε το ποδοσφαιρικό του ίνδαλμα, ενώ πολλάκις φορούσε τη φανέλα με το νούμερο «10».

Ο τελευταίος όμως, ο Ντοντ, που ήταν προπονητής στα τμήματα υποδομής του σωματείου αποφάσισε να τον γυρίσει ακραίο οπισθοφύλακα, ο πιτσιρικάς προσαρμόστηκε άμεσα και αυτόματα περίπου 17 ετών ήταν που μετατράπηκε σε έναν full-back ολκής!

Υπό αυτές τις συνθήκες φτάσαμε στο καλοκαίρι του 2017, οπότε και συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της ομάδας των ανδρών για την καλοκαιρινή της προετοιμασία που έγινε στην Ολλανδία.

Στα 19 του λογίζονταν πια ως μέλος των «μεγάλων» και στις 5 Αυγούστου εκείνου του έτους ντεμπουτάρισε σε επαγγελματικό επίπεδο, ως αλλαγή σε ένα ματς κόντρα στην ΚΠΡ. «Η μητέρα μου και τα αδέρφια μου βρίσκονταν στις εξέδρες. Δεν νομίζω πως θα κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ. Μικρός ονειρευόμουν να παίζω σε μία ομάδα και σε γεμάτο γήπεδο και κάθε φορά που το κάνω υπάρχουν φορές που δεν πιστεύω πως τα έχω καταφέρει. Ευχαριστώ τον Θεό για κάθε στιγμή και που Εκείνος μου έδωσε τη σχετική δυνατότητα και την ευκαιρία», τόνισε μερικούς μήνες μετά την αναμέτρηση του «Loftus Road», οπότε και... συστήθηκε στο βρετανικό φίλαθλο κοινό.

Η ιστορία λοιπόν άρχισε να «γράφει», εκείνη και την επόμενη σεζόν μέτρησε αθροιστικά 32 εμφανίσεις σε Championship, FA Cup, Λιγκ Καπ και παράλληλα τον Οκτώβριο του 2019 έπαιξε για πρώτη φορά με την U21 της χώρας του. Μέχρι που φτάσαμε στο 2019/20 που ήταν η χρονιά της καθιέρωσης καθώς αναγορεύτηκε σε «κολόνα» της αριστερής πτέρυγας του συλλόγου, όπου αρκετές φορές... θυμόταν τα νιάτα του και από αμυντικός αγωνίζονταν εξτρέμ.

Η σούπερ σεζόν του 2020/21 τον... έστειλε στην Μπάγερν Μονάχου όπου πήρε τίτλους και έπαιξε στο Champions League

Το 2020/21 όμως και λόγω της αποχώρησης του Τάιλερ Μπλάκετ έβγαλε όλη τη χρονιά ως μπακ (42 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις), ήταν εκ των κορυφαίων της Ρέντινγκ και ένας από τους λόγους που στο «Madejski» φλέρταραν με την είσοδό τους στα play-offs της ανόδου στην Premier League (στη regular season τερμάτισαν 7οι), Πια είχε «χτίσει» το όνομά του και δεν είναι τυχαίο πως υπέγραψε ως ελεύθερος στην Μπάγερν Μονάχου, που του έδωσε τη φανέλα με το «3». Ο Χασάν Σαλιχάμιτζιτς μάλιστα... έσταξε μέλι για εκείνον. «Είμαστε χαρούμενοι που ο Ομάρ ήρθε σε εμάς. Είναι ένας προικισμένος παίκτης και τον εμπιστευόμαστε», σχολίασε σχετικά, ενώ το συμβόλαιό του με τους Βαυαρούς είχε ισχύ ως το καλοκαίρι του 2025.

Ετσι λοιπόν από την Championship βρέθηκε εν μία νυκτί στη Μπουντεσλίγκα και το Champions League, το 2021/22 έπαιξε σε 17 αγώνες εντός και εκτός συνόρων, κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή (όπως και το Super Cup) και παράλληλα η ομοσπονδία της Τζαμάικα από όπου κατάγεται άρχισε να τον «ψήνει» με σκοπό να συμπεριληφθεί στην Εθνική της. Με γνώμονα τα παραπάνω φτάσαμε στον Ιούλιο του 2022, οπότε και έφτασε η στιγμή του επαναπατρισμού.

Στη Νότιχαμ πήγε έναντι 8,5 εκατομμυρίων ευρώ αλλά στάθηκε σούπερ άτυχος

Η Νότιγχαμ έκανε κίνηση για την απόκτησή του και έναντι ενός ποσού που τα δημοσιεύματα της εποχής υπολογίζουν στα 8,5 εκατομμύρια ευρώ τον πήρε από το «Allianz Arena» και τον έφερε στο «City Ground». Ωστόσο στάθηκε σούπερ άτυχος, καθώς ορισμένα προβλήματα τραυματισμών τον άφησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός δράσης και ναι μεν στο φινάλε της περασμένης περιόδου συμπεριλήφθηκε κάποιες φορές στην αποστολή της Φόρεστ, δεν ντεμπουτάρισε με τη φανέλα της.

Πάντως στην αρχή της φετινής της προετοιμασίας έδειξε καλά, συμμετείχε κανονικά στην αποστολή των «Reds» που πήγαν στην Ισπανία, μπήκε σε φουλ ρυθμούς και πλέον έπιασε λιμάνι με σκοπό να κάνει το δυναμικό come-back.

Λάτρης του μπόουλινγκ, οι μεγάλες «μάχες» με τους Κίμιχ, Ντέιβις

Ξέχωρα από το ποδόσφαιρο ο Ρίτσαρντς έχει ακόμη μία «τρέλα», με την καλή βέβαια έννοια, το μπόουλινγκ. Στο Μόναχο ήταν... ιστορικές οι σχετικές του «κόντρες» με τους Τζόσουα Κίμιχ και Αλφόνσο Ντέιβις, με τον... θρύλο να λέει πως συνήθως κέρδιζε εκείνος.

O πρώτος μάλιστα ήταν το alter ego του στην Μπάγερν και ο άνθρωπος που πάντα βρίσκονταν στο πλευρό του, καθώς τον βοήθησε τα μέγιστα ώστε να εγκλιματιστεί. Στον ελεύθερο χρόνο του παίζει συχνά παιχνίδια στο play station και ευρύτερα προτιμά να χαλαρώνει με φίλους και την οικογένειά του.

Του αρέσει η ιστορία και να μαθαίνει για τον τόπο που μένει

Ακόμη ένα χαρακτηριστικό του είναι πως του αρέσει πολύ η ιστορία και θέλει να μαθαίνει τα πάντα για τον τόπο που διαμένει.

Στη Γερμανία για παράδειγμα επισκέφθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου που βρίσκεται κοντά στο Μόναχο και οι Ναζί δολοφόνησαν εκεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, ως μέρος του φρικτού σχεδίου τους να κατακτήσουν τον κόσμο. «Θέλω να ξέρω που βρίσκομαι», σχολίασε σχετικά και ευρύτερα παρουσιάζεται ένας ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος άνθρωπος, που «διψά» ώστε να εμπλουτίζει τις γνώσεις του.

Προβληματίζεται για τα πάντα και πλέον ως κάτοικος Ελλάδας θα έχει την ευκαιρία να επισκεφθεί πολλά μέρη και να μάθει και για τη δική μας ιστορία.

Το «Απλά δεν τα παράτησα» και το σύμβολο της ειρήνης

Την ίδια στιγμή θα προσέξει κάποιος τα δεκάδες τατουάζ που κοσμούν το σώμα του. Μεταξύ άλλων υπάρχει η λέξη «ευλογημένος», κάποιες ημερομηνίες, το σύμβολο του «Γιν Γιανγκ» και αρκετά άλλα. Αυτά που ίσως να τον χαρακτηρίζουν περισσότερο είναι εκείνα που κοσμούν το στήθος του αλλά και τον αριστερό του δικέφαλο, στο καλό του πόδι δηλαδή.

Στην πρώτη περίπτωση βλέπουμε έναν αετό και στην πλευρά της καρδιάς το σήμα της ειρήνης, ενώ στην άλλη τη φράση «Απλά δεν τα παράτησα»!