Η πιο μαύρη μέρα του Παναθηναϊκού στην τριετία Γιοβάνοβιτς

• Τα «δεκάρια», το «Τοτέμ» και οι αλλαγές
• Ηταν και παραμένει φαβορί η ΑΕΚ

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, από τη χθεσινή βραδιά στη Λεωφόρο αναδείχθηκε πολλαπλά λαβωμένος. Bαθιά πληγωμένος. Μπορεί να είμαι και υπερβολικός, αλλά νομίζω ότι ήταν η χειρότερη βραδιά του Παναθηναϊκού στην τριετία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Η απώλεια του πληρέστερου αμυντικού του, Χόρντουρ Μάγκνουσον, για όλη τη σεζόν, η ιστορία με το εξευτελιστικό και προσβλητικό για την ιστορία του συλλόγου πανό που ξενέρωσε τη συντριπτική πλειονότητα των φίλων της ομάδας και η ήττα από την «τραυματισμένη» ΑΕΚ με κάκιστη εμφάνιση άνοιξαν πληγές που μόνο ο χρόνος θα δείξει αν και σε ποιο βαθμό η καθεμιά θα κλείσουν. Μέσα σε μια βραδιά τρία διαφορετικά γεγονότα άλλαξαν όλη την ατμόσφαιρα που είχε διαμορφωθεί στο κλαμπ από την εκκίνηση της σεζόν...

Και έχω την εντύπωση πως το βαθμολογικό κόστος είναι το λιγότερο, αν και η ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό με τις συνθήκες που υπήρχαν στους δύο αντιπάλους πριν από την έναρξη του ντέρμπι, ήταν τεράστια. Είναι, πάντως, η βαθμολογία, αυτή που μπορεί να «διορθωθεί» άμεσα, αν οι Πράσινοι κάνουν δυο νίκες μέχρι τη διακοπή του πρωταθλήματος επί Αστέρα και ΠΑΟΚ. Πάρα πολύ δύσκολο, δεδομένου ότι μιλάμε για την επαρχιακή ομάδα εναντίον της οποίας ο Παναθηναϊκός χάνει τους περισσότερους βαθμούς εκτός έδρας τα τελευταία χρόνια και για τον… εκπρόσωπο του Big-4 από τον οποίο επί Γιοβάνοβιτς έχει χάσει τους περισσότερους βαθμούς εντός και εκτός έδρας!

Ηταν ένα από τα ελάχιστα ματς τα τελευταία τρία χρόνια για το οποίο τη σημαντικότερη ευθύνη για την εικόνα (κυρίως) και για το ανεπιτυχές αποτέλεσμα (δευτερευόντως) φέρει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δεν είναι σπάνιο, ούτε απίστευτο. Υπάρχουν κακές βραδιές για όλους. Μόλις προχθές κοτζάμ Αντσελότι βγήκε και ανέλαβε όλη την ευθύνη για την εμφάνιση και την ήττα της Ρεάλ από την Ατλέτικο Μαδρίτης, σε ματς που ξαφνικά… θυμήθηκε να βάλει βασικούς και τον Κρόος και τον Μόντριτς. Ε, και ο Γιοβάνοβιτς χθες είχε την ιδέα να βάλει στο αρχικό σχήμα μαζί τον Μπερνάρ και τον Τζούρισιτς. Μαζί με τον Βιλένα κιόλας! Πιο λογικό εναντίον αυτής της ΑΕΚ θα ήταν να πάει στο… άλλο άκρο και να παίξει με Ρουμπέν – Τσέριν – Βιλένα (και Παλάσιος ασφαλώς) αφήνοντας στον πάγκο και τα δυο «δεκάρια», παρά να παίξει με δύο «δεκάρια»!

Τα «δεκάρια», το «Τοτέμ» και οι αλλαγές

Προσοχή: το θέμα δεν είναι τα «δεκάρια». Το θέμα είναι τα χαρακτηριστικά του κάθε παίκτη. Και ο Τσούμπερ «δεκάρι» έπαιξε χθες, αλλά έχει χαρακτηριστικά οδοστρωτήρα, εκτός από τις φυσικές αντοχές του! Και ο Αραούχο «δεκάρι» παίζει, αλλά μαρκάρει κα πιέζει (εκτός όλων των άλλων που κάνει) όσο οι Βιλένα + Τζούρισιτς + Μπερνάρ μαζί. Όταν, λοιπόν, ειδικά εναντίον αυτής της ομάδας η οποία όπως έχει κατασκευαστεί ώστε να βασίζεται πάρα πολύ στην ενέργεια και στην ένταση που καταθέτει, εσύ όχι μόνο βάζεις αυτούς τους τρεις μαζί, αλλά αφήνεις στον πάγκο και τον εξτρέμ που παίρνει το μεγαλύτερο φόρτο επιθέσεων αλλά και τον χαφ ο οποίος «έδεσε» υπέροχα τη μεσαία γραμμή σου εναντίον της Βιγιαρεάλ, το λογικό είναι να χάσεις απ΄αυτή την ΑΕΚ. Ακόμα κι αν προηγηθείς. Και να χάσεις… πολλά με λίγα, όχι 2-1. Αλλωστε το «κανονικό» βάσει απόδοσης και ευκαιριών αποτέλεσμα χθες στη Λεωφόρο θα ήταν το 1-3. Κι αν ο Παλάσιος και ο Τσέριν ήταν στα «κόκκινα» και δεν μπορούσαν να παίξουν ως βασικοί; Αν ήταν αυτός ο λόγος που ειδικά ο Αργεντινός - ο οποίος σπανίως μένει στον πάγκο από τον Ιβάν - έμεινε εκτός ενδεκάδας; Τότε είναι και πάλι πρόβλημα της ομάδας και του προπονητή που θα έπρεπε να τον έχουν διαχειριστεί καλύτερα από την εκκίνηση της σεζόν...

Εκτός, όμως, από την αρχική ενδεκάδα, χθες έγιναν λάθη και στη διαχείριση των αλλαγών από τον Γιοβάνοβιτς και τους συνεργάτες του. Αντιληπτό ότι η μία αναγκαστική αλλαγή του περιόρισε τις επιλογές των χρονικών σημείων στις αντικαταστάσεις. Oμως μου φαίνεται απίστευτο πώς έφτασε στο 71’ (μετά το 1-2) για να κάνει την αλλαγή Τζούρισιτς – Παλάσιος που «φώναζε» από το πρώτο μέρος (παρότι η ΑΕΚ στο β’ ημίχρονο ήταν ένα επιπέδο κάτω σε ένταση), όπως μου φαίνεται και εξωπραγματικό πώς έμεινε ο Τσέριν στον πάγκο σε όλο το ματς!

Ναι, ο Χουάνκαρ δεν είναι ο πιο σκληροτράχηλος αμυντικός του κόσμου. Ναι, είναι λάθος μεγάλο να έχει αναδειχθεί σε «Τοτέμ» της ενδεκάδας ο Ρουμπέν Πέρεθ στα 34 του, ειδικά όταν πλέον παίζει και στα ευρωπαϊκά ματς. Όμως τη διαφορά δεν θα την έκαναν ως αλλαγές ούτε ο Αράο, ούτε ο Μλαντένοβιτς, οι οποίοι σαφώς και πρέπει να δοκιμαστούν έστω κάποια στιγμή ως βασικοί και σε σημαντικά ματς. Οχι μόνο με τον ΠΑΣ Γιάννινα ή το Βόλο. Τη διαφορά θα μπορούσαν να την κάνουν ο Παλάσιος, ο Σπόραρ και ο Τσέριν. Ο Αργεντινός μπήκε στο 71’, ο Σλοβένος φορ στο 78’, ο συμπατριώτης του ποτέ.

Θα την κάνει την αυτοκριτική του ο Γιοβάνοβιτς, είναι βέβαιο αυτό. Ηταν λάθος να «δοκιμάσει» πράγματα σ’ αυτό το ντέρμπι θεωρώντας ότι με δυο δεκάρια θα έπαιρνε τον έλεγχο του αγώνα αλλά έτσι είναι το πρωτάθλημα και το ποδόσφαιρο: δοκιμάζεις, παίζεις, χάνεις, νικάς. Το ζητούμενο είναι να αναγνωρίζεις τα σφάλματά σου, να μαθαίνεις απ΄ αυτά και να προχωράς κρατώντας από κάθε παιχνίδι και τα θετικά και τα αρνητικά. Και να διορθώνεις ανορθογραφίες στο ρόστερ τον Ιανουάριο, να μην «αυτοκτονείς» όπως πέρυσι...

Ηταν και παραμένει φαβορί η ΑΕΚ

Ένα δεδομένο γεγονός, επί παραδείγματι, είναι ότι ο εφετινός Παναθηναϊκός έχει χτιστεί για να έχει την πολυτέλεια να παίζει με δεκάρι κατηγορίας «φτερού» (Μπερνάρ ή Τζούρισιτς) επειδή έχει δυο εξτρέμ οι οποίοι δεν σκοράρουν με συχνότητα Λέτο, ούτε δημιουργούν με συχνότητα περυσινού, υγιούς Αϊτόρ, αλλά είναι τακτικά απίστευτα συνεπείς και «σκυλιά». Όταν λοιπόν, προτιμάς να παίξεις με δυο επιτελικούς κατηγορίας «φτερού» εναντίον μιας ομάδας την οποία γνωρίζεις, το πιθανότερο είναι να χάσεις. Θα μπορούσε, βέβαια, να μην χάσει ο Παναθηναϊκός. Να «τσιμπήσει» την ισοπαλία στο τέλος του ματς, αφού η ΑΕΚ δεν το είχε «καθαρίσει» όπως πολλάκις κάνει, διότι ο Λιβάι είναι καταπληκτικός για τα ελληνικά δεδομένα σε όλα εκτός από την τελική προσπάθεια. Δεν θα ήταν όμως, το δίκαιο αποτέλεσμα.

Η ΑΕΚ, όπως είχαμε σημειώσει πριν από την εκκίνηση της σεζόν, ήταν το φαβορί για back to back τίτλο. Και παραμένει το φαβορί για πάρα πολλούς λόγους. Ενας εξ' αυτών είναι ο εξής: ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται και οι επιλογές παικτών που έχει μεσοεπιθετικά την βοηθούν να έχει καλύτερα αποτελέσματα στα «μεγάλα» ματς. Και το πρωτάθλημα εδώ και τρία χρόνια, δεν κρίνεται πια κυρίως εναντίον των «μικρομεσαίων», αλλά στα 16 μεγάλα ματς που δίνει κάθε διεκδικητής του τίτλου, συμπεριλαμβανομένων και των αναμετρήσεων με τον Αρη, ο οποίος σχεδόν κάθε χρόνο παίρνει βαθμούς και από τους «4».

Υ.Γ. Προφανώς κι αν έβγαζε δεύτερη κίτρινη ο Σότσα στον Γαλανόπουλο, ουδείς θα έλεγε πως έκανε λάθος. Προφανώς, αν δεν έβγαζε την πρώτη κίτρινη στο νεαρό (για διαμαρτυρία, όχι για μαρκάρισμα και είναι σαφές στην τηλεόραση αυτό) δεν θα του έλεγε κάποιος ότι πήρε λανθασμένη απόφαση. Από τη χθεσινή διαιτησία η οποία δεν έπαιξε ρόλο στο αποτέλεσμα, ας κρατήσουμε αυτό: πλέον, λόγω VAR, είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει «σφαγή» σε κάποιο ματς. Δεν είναι απίθανο, αλλά δύσκολο. Συνεπώς, η κρίση του ρέφερι μπορεί να επηρεάσει τις περισσότερες φορές τα φάουλ και τις κίτρινες κάρτες. Αυτά που παλιά λέγαμε «λεπτομέρειες», αλλά σίγουρα δεν είναι σε ντέρμπι που κρίνονται στις λεπτομέρειες. Το κρατάμε και προχωράμε...