Αρχιδιαιτητής με διαδικασία μπακάλικου

Υποτίθεται, βάσει της συμφωνίας που υπήρχε ανάμεσα στις ομάδες της Super League αλλά και ανάμεσα στον συνεταιρισμό και την ΕΠΟ, πως στην σημερινή συνεδρίαση της Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Παναγιώτης Μπαλτάκος θα παρουσίαζε την λίστα με τους υποψήφιους αρχιδιαιτητές.

Μία ματιά να ρίξει κανείς στο σύνολο των πρωινών ρεπορτάζ του αθλητικού Τύπου θα διαπιστώσει πως από όλες τις πλευρές περίμεναν τρεις επιλογές από τον ισχυρό άνδρα της ομοσπονδίας, ώστε να ακολουθηθεί μια σοβαρή διαδικασία επιλογής και να προκύψει ο αντικαταστάτης του Στίβεν Μπένετ. Yποτίθεται.

Τι έκανε ο Μπαλτάκος; Παρουσίασε μόνο μία επιλογή, ενός ανθρώπου που είχε «κοπεί» το 2020 ως ανεπαρκής, ενός ανθρώπου που υπήρξε ο διαιτητικός μέντορας του Σταύρου Μάνταλου, ενός ανθρώπου όπου στην χώρα του δεν χρησιμοποιούν το VAR και τα τελευταία χρόνια απολαμβάνει την σύνταξή του, ερχόμενος στην Ελλάδα με... τροχόσπιτο για να αναλάβει τα καθήκοντά του.

Ακόμη, όμως, και αν υποθέσουμε πως όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μειονεκτήματα αλλά πλεονεκτήματα, που ακριβώς ήταν οι υπόλοιποι υποψήφιοι και πως ακριβώς τηρήθηκαν τα συμφωνηθέντα; Που πήγε η επικοινωνία με την UEFA για να προκύψουν λύσεις; Γιατί το να πρότεινε η ευρωπαϊκή ομοσπονδία μόνο έναν αρχιδιαιτητή και αυτός να είναι ο Φρόιντβελτ, αγγίζει την σφαίρα του φανταστικού.

Ούτε βιογραφικά παρουσιάστηκαν, ούτε η σοβαρή διαδικασία των συνεντεύξεων έγινε και με μία λογική «αποφασίζουμε και διατάζουμε» και έχοντας την ξεκάθαρη στήριξη της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, ο Μπαλτάκος επέβαλλε τον νέο αρχιδιαιτητή της ΕΠΟ. Η διαδικασία θυμίζει μπακάλικο και φυσικά η απόφαση του Μπαλτάκου αποτελεί έλλειψη σεβασμού τόσο προς την επιτροπή όσο και προς τις ομάδες του πρωταθλήματος.

Θα περίμενε κανείς τόσο από την ΑΕΚ όσο και από τον ΠΑΟΚ να ζητήσουν την τήρηση των συμφωνηθέντων. Δηλαδή να υπάρξει μια shortlist, να γίνουν συναντήσεις με τους εκλεκτούς και στο τέλος να παρθεί μία απόφαση, όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη ομοφωνία, όσο το δυνατόν με τα καλύτερα δυνατή κριτήρια. Δεν το έκαναν. Συμφώνησαν με την μεθόδευση της ΕΠΟ. Τους λόγους τους ξέρουν μόνο εκείνοι. Ο σωστός τρόπος πήγε... περίπατο και το γιατί συνέβη αυτό, ελπίζουμε να μην το διαπιστώσουμε στην συνέχεια της σεζόν μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Από κει και πέρα και επειδή έχει καταντήσει αηδία. Ο Παναθηναϊκός ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι μόνος του στα κέντρα αποφάσεων.

Ούτε καμία συμμαχία έχει κάνει, ούτε ακολουθεί κανέναν και αυτό έχει αποδειχθεί αρκετές φορές κατά το πρόσφατο και πιο μακρινό παρελθόν. Με μεγαλύτερο παράδειγμα την απόφαση του δήθεν συμμάχου προέδρου της Super League που όρισε αναβολή 24 ωρών και έστειλε το «τριφύλλι» να παίξει για τον τίτλο στο Καραϊσκάκη, έχοντας όλη την ομάδα με Covid-19, στην προτελευταία αγωνιστική του περσινού πρωταθλήματος.

O Παναθηναϊκός και πάλι είχε την πιο σωστή στάση απέναντι στο ίδιο το προϊόν, χωρίς να καταφεύγει σε ύβρεις, χωρίς να κάνει μπάχαλο την συνάντηση και χωρίς στο τέλος της ημέρας να επιλέγει την βόλεψή του από μία απόφαση που σε κανένα σημείο της δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα.

Και επί του σημερινού θέματος: Όταν τέσσερις πλευρές συμφωνούν για έναν τρόπο δράσης που έχει μια λογική και μια συνέχεια σκέψης και οι δύο την κάνουν... γυριστή και αποδέχονται μία απόφαση χωρίς καμία λογική, τότε ποιος είναι εκτεθειμένος; Αυτός που πήρε την απόφασή που-φαινομενικά- τον βολεύει ή εκείνοι που διαμαρτύρονται για αθέτηση της αρχικής συμφωνίας;

Για να μην ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.