Όταν νικάς στην κακή βραδιά του προπονητή…

Οσο παράξενο κι αν ακούγεται, η χθεσινή ήταν η σημαντικότερη νίκη του Παναθηναϊκού στο εφετινό πρωτάθλημα! Ηττήθηκε από την ΑΕΚ, ισοπαλία στην τελευταία φάση του ματς με τον ΠΑΟΚ, ακόμα στον αέρα η τύχη του αγώνα με τον Ολυμπιακό, στο «Κλεάνθης Βικελίδης» θα παίξει προσεχώς… Νίκη εκτός έδρας πάλι, νίκη στο 90’ με δέκα παίκτες, νίκη με πάρα πολύ προβληματική απόδοση, νίκη εναντίον της πιο φορμαρισμένης επαρχιακής και πιο βελτιωμένης συγκριτικά με πέρυσι ομάδας του πρωταθλήματος. Νίκη παρά τα λάθη του Γιοβάνοβιτς στο coaching…

Ηταν σαν να αγωνιζόταν με δέκα ο Παναθηναϊκός χθες από το 1’ έως το 82’, όταν ο Σπόραρ αντικατέστησε τον Τζούρισιτς. Αφανής, άνευρος, εξουδετερωμένος ο Σέρβος, δεν βοήθησε σε κανένα σημείο και με κανέναν τρόπο την ομάδα του. Είναι απίστευτο πώς και γιατί έμεινε στο γήπεδο μέχρι το 82’, καθώς η δική του ισχνή παρουσία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην υπεροχή της Λαμίας στη μεσαία γραμμή. Υπήρχαν στιγμές που η Λαμία έμοιαζε να παίζει με 4 Vs 2 στον κεντρικό άξονα, όπου πίεζε για κλεψίματα και ταχύτατο transition. Eκεί πόνταρε ο Λεωνίδας Βόκολος και στην πίεση της δεξιάς πτέρυγας του Παναθηναϊκού. Με Σίντκλεϊ, Τσιλούλη και τον Καρλίτος ο οποίος συχνότατα κινούνταν σ’ αυτό το χώρο, δημιουργώντας έξτρα προβλήματα στον επιρρεπή στο σφάλμα, Βαγιαννίδη.

Για να μην τα πολυλογούμε, ο Παναθηναϊκός μπήκε πάλι για να πάρει προβάδισμα μέχρι το 15’ όπως έχει κάνει σε όλα τα ματς με ομάδες αυτού του επιπέδου, πλην του αγώνα με τον ΠΑΣ στα Γιάννινα. Πίεσε, δεν τα κατάφερε, πήρε τις απαντήσεις του από τη Λαμία, βρήκε ένα σπανίζουσας τεχνικής γκολ από τον Μλαντένοβιτς και πήγε στα αποδυτήρια με προβάδισμα που δεν άξιζε βάσει απόδοσης και ευκαιριών. Αντί, όμως ο Γιοβάνοβιτς να κάνει τουλάχιστον δύο αλλαγές στο ημίχρονο (Μπερνάρ αντί Τζούρισιτς και Παλάσιος αντί ενός εκ των Βέρμπιτς – Μαντσίνι) δεν άλλαξε τίποτα. Ως συνήθως δηλαδή στο ημίχρονο. Η Λαμία πετούσε, ο πάγκος… παρακολουθούσε και το 1-1 ήρθε ως απολύτως φυσιολογική εξέλιξη. Η είσοδος των Μπερνάρ – Παλάσιος έφερε την ισορροπία, η άδικη αποβολή του Αράο την… ανισορροπία, αλλά σε εκείνο το σημείο ο Σέρβος κόουτς κατέθεσε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του. Την ψυχραιμία. Ούτε φωνές, ούτε κραυγές, ούτε τίποτα. Τρεις στόπερ (με Κώτσιρα), ο Μλαντένοβιτς πιο κοντά στον Τσέριν, ο Μπερνάρ στο «8-10», πλάτος σε όλη την πλευρά ο Αϊτόρ και… πάμε!

Είναι μαθημένος να το παλεύει μέχρι τέλους αυτός ο Παναθηναϊκός. Πήρε τόσα και τόσα ματς πέρυσι χάρη στην επιμονή του. Του έχει γίνει τρόπος (ποδοσφαιρικής) ζωής. Και το καθαρό μυαλό του πάγκου του στην αποβολή του 83’ βοήθησε το Τριφύλλι να παίξει με καθαρό μυαλό τα τελευταία 15 λεπτά. Βρήκε το γκολ χάρη στην ποιότητα δύο παικτών του, έκανε το 4/4 στην επαρχία, συνεχίζει αλώβητος σ’ αυτά τα παιχνίδια και αν συνεχίσει με προσοχή θα τερματίσει στην πρώτη δυάδα τα Χριστούγεννα, ανεξάρτητα από την απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων. Αν, δε, αυτή, είναι καταδικαστική για τον Ολυμπιακό, πιθανότατα θα τερματίσει και πρώτος, αν και το πρόγραμμά του είναι πιο δύσκολο συγκριτικά με των ανταγωνιστών του.

Είχαμε σημειώσει σε προηγούμενο κείμενο, δυο μέρες μετά την επιβλητική νίκη της ΑΕΚ επί του ΠΑΟΚ πως το πρωτάθλημα κρύβει παγίδες. Αποδείχθηκε χθες και στη Λαμία και στην Καισαριανή, απλώς την «πάτησε» μόνο ένας. Εκείνος που συνήθως σκοντάφτει πριν από ευρωπαϊκά ματς, εκείνος ο οποίος δυσκολεύεται πάντα εφέτος στα εκτός έδρας παιχνίδια ανεξαρτήτως αποτελέσματος, εκείνος που είχε χάσει δύο βαθμούς και από τη δεύτερη προερχόμενη από τη Superleague 2 ομάδα. Τότε ήταν ο Χόβαν. Χθες ο Αναγνωστόπουλος. Τότε και χθες τα πολλά χαμένα γκολ. Σ’ αυτό το πρόβλημα η εφετινή ΑΕΚ δεν έχει βρει γιατρικό. Και δεν είναι κι εύκολο για τον προπονητή!

Διαβάζοντας τις δηλώσεις του Αλμέιδα αντιλαμβάνεται κάποιος πόσο πολύ είχε… δει το έργο. Πόσο είχε «διαβάσει» τον κίνδυνο. Το γεγονός ότι δεν κατάφερε αυτό να περάσει στα αποδυτήρια βάσει της απόδοσης του «χαμένου» για την Ενωση πρώτου ημιχρόνου, είναι ένα επιπλέον πρόβλημα. Eίναι επίτευγμα για την ΑΕΚ ότι έχει καταφέρει να πέφτει και να ξανασηκώνεται. Να μην επηρεάζεται από τη μουρμούρα στις στραβές, έχοντας βεβαίως και το πολύτιμο μαξιλαράκι του νταμπλ. Όμως, όπως έχουμε επισημάνει από πέρυσι, καλείται να διαχειρίζεται με λιγότερο ενθουσιασμό τις μεγάλες νίκες και τις σπουδαίες επιτυχίες της. Το «αποθέωση τη Δευτέρα – αποτυχία την επόμενη Κυριακή» είναι σκηνή που έχει επαναληφθεί και τώρα την ξαναβρίσκει μπροστά του ο Αλμέιδα μετά τη νίκη επί του ΠΑΟΚ. Και θα το ξαναδεί αν δεν θυμούνται όλοι τους τέσσερις βαθμούς από τον Πανσερραϊκό και την Κηφισιά. Η’ αν πιστεύουν ότι το πρωτάθλημα είναι μόνο τα ντέρμπι και τα play offs.

Υ.Γ. Θα μπορούσαμε να γράψουμε χιλιάδες λέξεις για τον Σπόραρ. Αρκούμαστε σ’ αυτό προς το παρόν, τονίζοντας πως χθες (όπως και ο Βέρμπιτς) άξιζε βάσει απόδοσης με τον Πανσερραϊκό να είναι βασικός: δεν έχει το ταλέντο του Ιωαννίδη, δεν είναι τόσο ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής στα χαρακτηριστικά του, όμως προς το παρόν παραμένει καλύτερος σκόρερ από το νεαρό. Όχι για πολύ, διότι ο Φώτης τρέχει με χίλια. Αλλά αυτή τη στιγμή παραμένει ικανότερος στο «κουτί».