Τάτσης στο Gazzetta: «Αυτά που ένιωσα στην Παναχαϊκή δεν πληρώνονται με χρήματα»

Είναι ο άνθρωπος που στα χέρια του, πέρυσι, η Παναχαϊκή έζησε το απόλυτο θαύμα. Από τον έναν βαθμό που την παρέλαβε, η ομάδα κατάφερε να σωθεί. Στις 10/5, στην αναμέτρηση με τον Διαγόρα, η ομάδα με τα κόκκινα και μαύρα τα είχε πια καταφέρει.

Ο Γιάννης Τάτσης ξεσπά σε κλάματα. Του βγαίνει όλη η ένταση κι όλο το βάρος που ένιωθε στις πλάτες του, καθώς δεν ήθελε να... σκάσει η βόμβα του υποβιβασμού. Φέτος, οι δρόμοι των δύο πλευρών χώρισαν.

Ο 52χρονος κόουτς, μέσω του Gazzetta, ανοίγει την καρδιά του για όλα έζησε με την ομάδα με την οποία έγραψε τη δική του ιστορία!

Φεύγοντας από την Παναχαϊκή ποια είναι η γεύση που σας μένει;

«Μου μένει η εμπιστοσύνη κι η λατρεία που μου έδειξαν χιλιάδες φίλαθλοι, οι οποίοι εκτίμησαν το χαρακτήρα, την προσπάθεια και το ταλέντο μου. Η δυναμική αυτού του συλλόγου, τον οποίο όλοι εμείς στην υπόλοιπη Ελλάδα τον σεβόμαστε και τον θέλουμε στην πρώτη κατηγορία».

34 ματς, 14 νίκες, 9 ισοπαλίες, 11 ήττες. Αυτοί είναι απλοί αριθμοί. Από πίσω τους τι κρύβουν;

«Κρύβουν χαρά, στεναχώρια, αξιολόγηση, προβληματισμό, ταπεινότητα, πολλή δουλειά μαζί με τους συνεργάτες μου και υπομονή. Κρύβουν, ακόμα, στρατηγική, προοδευτικότητα και προσαρμογή στα δεδομένα. Για παράδειγμα, όταν έχεις ανάγκη από νίκες και βαθμούς αλλά δεν έχεις την "υποδομή" να το πετύχεις εύκολα και κινδυνεύεις με ήττα».

Η Παναχαϊκή, παρόλο που δεν είναι στην κατάσταση του παρελθόντος, παραμένει μια μεγάλη δύναμη; Τι πρέπει να αλλάξει για να την δούμε και πάλι πρωταγωνίστρια;

«Σοβαρότητα, καλή διαχείριση των οικονομικών, ρεαλιστικούς στόχους, ανιδιοτελείς ανθρώπους γύρω της και ειλικρίνεια. Με τα παραπάνω θα παίζει πάντα με 12 παίκτες γιατί έχει φοβερούς φιλάθλους και θα είναι πιο εύκολο όχι μόνο να επανέλθει αλλά να μείνει και να "ζει" αξιοπρεπώς στο ανώτερο επίπεδο».

Απ' όσα ζήσατε με την ομάδα, αυτό που κρατάτε πιο έντονα ποιο είναι;

«Η συναισθηματική φόρτιση που είχα με το σφύριγμα της λήξης του αγώνα στις 10 Μαΐου με τον Διαγόρα. Ένιωθα μεγάλη ευθύνη, ότι κουβαλούσα όλη την Πάτρα στις πλάτες μου. Δεν ήθελα να πέσει αυτή η ομάδα στα χέρια μου. Ξέσπασα, ανακουφίστηκα, συγκινήθηκα... έκλαψα! Είναι τεράστια ομάδα με μεγάλη και δημιουργεί συναισθήματα που δεν πληρώνονται με χρήματα. Είναι οι στιγμές που αξίζει να παίζεις ποδόσφαιρο».

Θα θέλατε να συνεχίσετε; Υπήρχε αυτό το έδαφος;

«Όχι δεν υπήρχε το έδαφος. Δύο πράγματα άλλαξαν τα οποία ήταν ακρογωνιαίοι λίθοι στην επιτυχία και από δεδομένα έγιναν ζητούμενα!».

Το ματς που για εσάς ήταν ορώσιμο;

«Για την περσινή περίοδο ήταν ένα εκτός έδρας παιχνίδι στην αρχή που αν δεν παίρναμε έστω ισοπαλία θα μας είχαν 7 πόντους πίσω όποτε ήταν κομβικό».

Αναλάβατε πέρυσι μια ομάδα που ήταν καταδικασμένη για πολλούς και παρόλα αυτά την σώσατε. Πώς θα χαραχτηρίζατε την περσινή σεζόν για εσάς προσωπικά; Ήταν κάτι το ιδιαίτερο για εσάς; Επτά ματς αήττητος και 6 σερί νίκες. Τι είχατε καταφέρει να αλλάξετε στην ομάδα σ' αυτήν τη μαγική περίοδο;

«Είχα πάρει μεγάλο ρίσκο η αλήθεια είναι. Η ομάδα είχε μόλις έναν βαθμό και τελικά καταλήξαμε με 40 κερδισμένους. Το σερί ήταν απόρροια της δουλειάς σ' όλα τα επίπεδα είχα δηλώσει αυθόρμητα ότι αν θα είμαστε στα Play Out θα τα καταφέρουμε. Έχω εμπιστοσύνη στις ομάδες που προπονώ πολύ καιρό και κάποια στιγμή όλα πάνε από μόνα τους αρκεί να υπάρχουν κάποια δεδομένα. Βοήθησε πολύ ο κόσμος, με πίστεψε, ήρθε στο γήπεδο. Βοήθησε σημαντικά και ήταν ο 12ος παίκτης. Η Αγυιά παίζει μεγάλο ρόλο. Το στάδιο είναι ναι μεν στάδιο αλλά δεν είναι Αγυιά».

Εσας προσωπικά να σας περιμένουμε άμεσα και πάλι στους πάγκους ; Και για να συμβεί αυτό ποιες είναι οι προϋποθέσεις που θα πρέπει να υπάρχουν;

«Στην Β' Εθνική ειδικότερα κοιτάζεις το τμήμα και τα μέλη να μην ειναι πάνω από 2 μήνες απλήρωτα. Τη στοιχειώδη οργάνωση για να προπονείς. Τους αξιωματούχους και τα μέλη να αποδέχονται το ρόλο που έχουν. Αν σε όλα αυτά τώρα τυγχάνει να είναι κι ένας "μεγάλος" σύλλογος με δυναμική τότε αυτό από μόνο του αποτελεί ένα επιπλέον συν».