Παναθηναϊκός: Ο Γιοβάνοβιτς βελτιώνει την ομάδα, αλλά αυτό το ρόστερ δεν μπορεί να κάνει υπέρβαση

• Το «κάδρο» στο φιλικό με τη Λοκομοτίβα
• Τα καλά νέα σε τρία πεδία
• Τα φανερά και αφανή προβλήματα

Μετά το απογοητευτικό ματς του Παναθηναϊκού εναντίον της Αλκμααρ είχαμε αναφέρει ότι αν κάποια στιγμή δούμε βελτίωση του συνόλου, εδώ είμαστε για να την καταγράψουμε. Την είδαμε λοιπόν! Για 45 λεπτά, στο 2-2 εναντίον της κροατικής Λοκομοτίβα, μετά το παιχνίδι εναντίον της Φένλο το οποίο ήταν ένα «μεταβατικού σταδίου» ματς εναντίον ομάδας Β’ Εθνικής Ολλανδίας, από την οποία απουσίαζε λόγω επικείμενης πώλησης και ο περσινός πρώτος σκόρερ της Eredivisie, Γιώργος Γιακουμάκης.

Τι εστί Λοκομοτίβα; Ογδοη πέρυσι στο πρωτάθλημα Κροατίας, αλλά σαφώς πιο έτοιμη από τον Παναθηναϊκό, δεδομένου ότι έχει ήδη παίξει σε τρία ματς του εφετινού πρωταθλήματος (δύο νίκες – μία ισοπαλία). Μια ομάδα πιο έτοιμη από τους Πράσινους, επιπέδου λίγο κατώτερου αυτού του Παναθηναϊκού και σαφώς πιο «εύκολη» συγκριτικά με τον ΑΠΟΕΛ που αντιμετωπίζει την Τρίτη το Τριφύλλι και τη Μίλαν, την οποία θα αντιμετωπίσει το Σάββατο στην Τεργέστη.

Το «κάδρο» στο φιλικό με τη Λοκομοτίβα

Αξιοσημείωτα στοιχεία για το «κάδρο» του φιλικού αγώνα...

Α) Ο Παναθηναϊκός έπαιξε και πάλι με δύο μεταγραφές. Τον Κώτσιρα και τον Πέρεθ. Ο Σάρλια δεν μπορεί να αξιολογηθεί από 20 λεπτά στο ντεμπούτο του. Παρότι δεν αναμένεται να αναβαθμίσει ποιοτικά την αμυντική γραμμή του Παναθηναϊκού (έψαχνε από τον Ιούνιο για αριστεροπόδαρο στόπερ και κατέληξε μετά την τριάρα από την Αλκμααρ και το πρόβλημα του Πούγγουρα να πάρει άρον – άρον έναν δεξιοπόδαρο από την Ανκαραγκουτσού που υποβιβάστηκε…), είναι ποδοσφαιρικά άστοχο να κριθεί από την γκάφα του στη φάση της ισοφάρισης της Λοκομοτίβα στο 87’.

Β) Ο Γιοβάνοβιτς χρησιμοποίησε (δεδομένης της απουσίας των Μακέντα – Ιωαννίδη λόγω μικροπρβλημάτων τραυματισμού) ενδεκάδα ίδια με αυτή της Φένλο. Και στηρίχθηκε σε ίδια δίδυμα, προφανώς για να ενισχύσει τα κύταρρα της ομοιογένειας: Βέλεθ – Σιδεράς στόπερ, Μαουρίσιο – Πέρεθ στη μεσαία γραμμή (πάλι στον πάγκο ο Αλεξανδρόπουλος και είναι ξεχωριστό μεγάλο κεφάλαιο αυτό σε συνδυασμό με την επιμονή/εμμονή στο 4-2-3-1…) Κώτσιρας – Χατζηγιοβάνης στη δεξιά πτέρυγα, Χουάνκαρ – Ενγκμπακοτό στην αριστερή.

Γ) Ηταν το τέταρτο φιλικό ματς του Παναθηναϊκού που έχει επιπλέον δύο μπροστά του πριν από την εκκίνηση της σεζόν σε 14 μέρες. Η ομάδα έκανε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες μόνο μία μεταγραφή (Σάρλια) και είναι σαφές ότι ακόμα κι αν κάνει μεταγραφική κίνηση κατά τη διάρκεια της προσεχούς εβδομάδας, ο νέος παίκτης δεν πρόκειται να αγωνιστεί εναντίον του ΑΠΟΕΛ και της Μίλαν. Καταληκτικό και οριστικό συμπέρασμα: ΑΝ και ΟΤΑΝ αποκτήσει επιπρόσθετους νέους παίκτες ο Παναθηναϊκός, αυτοί θα κληθούν να προσαρμοστούν στο καινούριο περιβάλλον μέσα από τα επίσημα ματς. Και επειδή μιλάμε για βασικούς (πλην Σάρλια), ας περιμένουμε να δούμε ξακάθαρα δείγματα του «νέου» Παναθηναϊκού με όλα τα νιόφερτα μέλη του από τον Οκτώβριο και μετά. Ισως και με την επιστροφή των Σένκεφελντ – Κουρμπέλη, οι οποίοι ακόμα δεν έχουν παίξει σε «διπλό».

Τα καλά νέα σε τρία πεδία

Ακριβές κριτήριο αξιολόγησης για το παιχνίδι με τη Λοκομοτίβα ώστε να κάνουν τις συγκρίσεις με τον Παναθηναϊκό που είχε εμφανιστεί εναντίον της Αλκμααρ και της Φένλο μπορούν να έχουν μόνο όσοι έχουν παρακολουθήσει και τα τρία 90λεπτα. Οι υπόλοιποι μπορούν να διαμορφώσουν μια «γενική» ποδοσφαιρική εικόνα ενός «μεμονωμένου» ματς. Συγκρτικά, λοιπόν, με τα προηγούμενα φιλικά παιχνίδια ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε στο «Ελ Πάσο» βελτιωμένος σε τρία βασικά πεδία για 45 λεπτά (α’ ημίχρονο, μετά το 60’ άλλαξε η ενδεκάδα): φυσική κατάσταση/ένταση, ομοιογένεια/αυτοματισμοί, δημιουργία ευκαιριών.

1. Ολοι οι παίκτες ήταν πολύ πιο «ζωντανοί» και «φρέσκοι»! Από τον Μαουρίσιο που «περπατούσε» στα προηγούμενα ματς και τον Καρλίτος που δείχνει ανανεωμένος και κεφάτος, μέχρι τον Χατζηγιοβάνη που έχασε μεγάλο μέρος της προετοιμασίας, τον Πέρεθ που ανεβάζει ρυθμούς παρότι είναι ξεκάθαρα αργός για τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής του ποδοσφαίρου και τον Βιγιαφάνιες που είχε μεγαλύτερη διάρκεια στα τρεξίματα και το πρέσινγκ του.

2. Ολοφάνερα το σύνολο αρχίζει να βρίσκει στοιχεία της καινούριας του ταυτότητας. Ο Κώτσιρας προσαρμόστηκε γρήγορα, ο Πέρεθ μπαίνει στο νόημα, όλοοι οι υπόλοιποι είναι «παλιοί». Ο Γιοβάνοβιτς έκανε ελάχιστες αλλαγές στην ενδεκάδα, οι συνεργασίες ήταν καλύτερες και περισσότερες. Σε όλους τους χώρους! Και στο χτίσιμο των επιθέσεων και στις πτέρυγες και στον κεντρικό άξονα. Τα περιθώρια βελτίωσης είναι τεράστια, αλλά η αλλαγή φαίνεται. Τουλάχιστον εναντίον ομάδας επιπέδου «Λοκομοτίβα», με τη Μίλαν αλλάζει το πράγμα…

3. Αυτή τη φορά για 60 λεπτά ο Παναθηναϊκός δεν ήταν κουραστικός όταν είχε τη μπάλα. Δεν ήταν βαρετός και βασαναστικά αργός. Μολονότι δεν διαθέτει πολλούς ταχείς παίκτες (από τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτού του συνόλου), όλοι έμοιαζαν καλύτερα και περισσότερο εκπαιδευμένοι στις κινήσεις χωρίς τη μπάλα. Γι’ αυτό και κατάφερε να δημιουργήσει τέσσερις καθαρές φάσεις στο α’ 45λεπτο (τρεις σε σετ παιχνίδι και μία σε «δευτερεύουσα» αντεπίθεση που κατέληξε και σε γκολ του Χατζηγιοβάνη λόγω του τεράστιου σφάλματος στην έξοδο του αντίπαλου κίπερ.

Τα φανερά και αφανή προβλήματα

Όλα αυτά είναι απλώς θετικά δείγματα γραφής. Και ο Γιοβάνοβιτς φαίνεται πόσο επιμόνως εργάζεται για να αλλάξει την ταυτότητα μιας ομάδας η οποία πέρυσι βασιζόταν στο ατομικό ταλέντο, τις βαθιές πάσες από τους στόπερ προς τους εξτρέμ, το ατομικό ταλέντο και την σχετικά ικανοποιητική ανασταλτική συμπεριφορά με πολλούς παίκτες πίσω από τη μπάλα σε μεγάλο αριθμό αγώνων (αυτό, άλλωστε, δούλευε ο Λάζλο Μπόλονι).

Όμως ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι εκείνος ο οποίος θα βρει ομάδα στον Σανκαρέ, στον Αγιούμπ, στον Σαβιέρ και παραμένει πάρα πολύ διστακτικός και αναποφάσιστος στην υλοποίηση του αρχικού μεταγραφικού πλάνου. Χρόνος έχει χαθεί ήδη και θα χαθεί μεγαλύτερος, καθώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποιους είδους μεταγραφικός «συναγερμός». Ο Παναθηναϊκός πλέον είναι αμφίβολο αν και πότε θα πάρει σέντερ φορ και δημιουργικό μέσο, ενώ ήδη έχει καθυστερήσει στην απόκτηση εξτρέμ.

Επιπρόσθετα, όσο κι αν βελτιωθούν οι Πέρες – Μαουρίσιο, ούτε… Γιουσέιν Μπολτ πρόκειται να γίνουν, ούτε Ενγκολό Καντέ. Θα συνεχίσουν να παίζουν με την ποιότητα και την πείρα τους, όχι με το πρέσινγκ και τα τρεξίματά τους. Αν δεν πάρει άλλο δυναμικό/μοντέρνο χαφ, ο Αλεξανδρόπουλος δείχνει απαραίτητος στην ενδεκάδα.

Σε γενικές γραμμές, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το ρόστερ ο Γιοβάνοβιτς θα το βελτιώσει. Όμως είναι μεγάλο ερωτηματικό αν αυτό το ρόστερ μπορεί να διεκδικήσει θέση στην Ευρώπη από τον ΠΑΟΚ, την πολύ ενισχυμένη και αλλαγμένη αμυντικά ΑΕΚ και τον Αρη που έχει διατηρήσει το μεγαλύτερο μέρος του κορμού του και έχει ήδη κάνει τουλάχιστον τρεις ποιοτικές εκ πρώτης όψεως κινήσεις. Οι κιτρινόμαυροι Αθήνας και Θεσσαλονίκης έφαγαν τα μούτρα του στην Ευρώπη, αλλά στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο πιθανότατα θα είναι πιο ανταγωνιστικοί από πέρυσι…