Κόουτς, το ζητούμενο δεν είναι το... Twitter, αλλά το σχέδιο και οι πράξεις

• Καλύτερα που φεύγουν στο εξωτερικό, δεν είναι αυτό το πρόβλημα
• Πόσοι παίζουν βασικοί στην Εθνική Ελπίδων;

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν κάποιος έστειλε στον προπονητή της Εθνικής Ελλάδας, Τζον Φαν'τ Σχιπ αυτό το κείμενο που δημοσιεύθηκε στο Gazzetta όταν γνωστοποιήθηκαν και οι σημερινές ενδεκάδες του ματς Αρης – ΟΦΗ, ώστε να διαμορφωθεί η συνολική εικόνα για το ποσοστό των Ελλήνων παικτών που αγωνίστηκαν ως «βασικοί» στις ομάδες τους στην πρεμιέρα της Superleague Ιnterwetten. Το σίγουρο είναι ότι τα στοιχεία είναι (ασφαλώς) ίδια: επτά Ελληνες παίκτες στην αρχική ενδεκάδα ΑΕΚ (3), Ολυμπιακού (2), Παναθηναϊκού (2), μηδέν (!) στον ΠΑΟΚ (που είχε βασικό στα πρώτα ματς της σεζόν τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη), μηδέν και στον Αρη, ο οποίος πέρυσι είχε Μάνο – Δεληζήση ως στελέχη του κορμού του, αλλά εφέτος θα είναι έκπληξη αν βλέπουμε Ελληνα στην ενδεκάδα του.

Καλύτερα που φεύγουν στο εξωτερικό, δεν είναι αυτό το πρόβλημα

Αυτό που επίσης μπορεί να κατατεθεί με βεβαιότητα είναι πως η αλλαγή δεν μοιάζει «δραματική» συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια. Σίγουρα είναι μεγάλη, όμως σημασία δεν έχει αν ο Τσιμίκας παίζει πια στη Λίβερπουλ, οι Γιαννούλης – Τζόλης στη Νόριτς, ο Δουβίκας στην Ουτρέχτη και πάει λέγοντας. Ισα – ίσα! Καλύτερα που φεύγουν, γίνονται καλύτεροι, συγκεντρώνονται περισσότερο στο αντικείμενό τους, προπονούνται σε υψηλότερο επίπεδο! Σημασία, επίσης δεν έχουν οι διαπιστώσεις, αλλά οι πράξεις. Εχει καθίσει ο κόουτς μαζί με τον πρόεδρο της ΕΠΟ, τον συντονιστή των Εθνικών ομάδων Γρηγόρη Γεωργάτο (για τον οποίο μόνο καλά λόγια ακούγονται ως προς την αφοσίωση, τις ιδέες και την εργατικότητά του), τον Κώστα Κωνσταντινίδη, τον Τάκη Φύσσα και τον προπονητή της Εθνικής Ελπίδων, Γιώργο Σίμο, όλοι μαζί (ενδεχομένως και με τους προπονητές της Superleague Interwetten) να συζητήσουν, να αναλύσουν, να καταλήξουν; Και να παρουσιάσουν ένα τελικό πλάνο ανάπτυξης ή έστω κάποιες χειροπιαστές, ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες προτάσεις για το πώς θα στηριχθούν τα ερασιτεχνικά σωματεία;

Η' μήπως όλοι στηριζόμαστε πλέον στο μυαλό, το κέφι, το πορτοφόλι, τους στόχους και τη νοοτροπία κάθε ιδιοκτήτη ομάδας της Superleague; Δηλαδή από το πόσο είναι διατεθειμένος να επενδύσει σε έμψυχο δυναμικό και υλικοτεχνικές υποδομές για να στηρίξει ο ιδιοκτήτης κάθε ΠΑΕ τα αναπτυξιακά της τμήματα; Μάλλον το δεύτερο καταλαβαίνουμε ότι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια... Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι η καταγραφή του προβλήματος: το κάνει και ένας απλός δημοσιογράφος. Ούτε ένα post στα social media για το «πρόβλημα ταυτότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου». Από τον ομοσπονδιακό τεχνικό ένα τέτοιο post που αυτομάτως αναπαράγεται στα media (αυτός, άλλωστε, είναι και ο στόχος της σχετική ανάρτησης) μπορεί να εκληφθεί από κακεντρεχείς και ως μια «εύκολη άμυνα». Εμείς δεν ανήκουμε σ' αυτή την κατηγορία. Ομως θα ήταν μονόπλευρη η αντιμετώπιση του ζητήματος αν το... ξεπετούσαμε το θεματάκι μ' ένα «μπράβο, σωστά τα λέει ο κόουτς, οι «μεγάλοι» δεν εμπιστεύονται Ελληνες παίκτες, πού να βρει τη δική του δεξαμενή;».

Η απάντηση είναι πως οι «μεγάλοι» τα τελευταία χρόνια δίνουν μεγαλύτερο βάρος στις Ακαδημίες τους. Πολύ μεγαλύτερο απ' ότι παλαιότερα! Οπως και οι «μικρότεροι»: ο Αστέρας, ο Ατρόμητος, ο Παναιτωλικός, κάπως το προσπαθεί και ο ΠΑΣ Γιάννινα, ενώ δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την «αθλητομάνα» γειτονιά της Νέας Σμύρνης. Δυστυχώς είναι λίγοι αυτοί. Πολύ λίγοι. Και πολλές φορές δεν λειτουργούν όπως πρέπει και δεν δαπανούν σωστά τα διαθέσιμα χρήματά τους. Ξέρετε πόσα μπορούν να γίνουν σε μια ακαδημία με 80.000 ευρώ, που είναι απλώς ένα «μέσο» συμβόλαιο στη Superleague;

Πόσοι παίζουν βασικοί στην Εθνική Ελπίδων;

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν αγγίζει τόσο τον Φαν'τ Σχιπ. Αλλά πιο «κάτω». Πιο βαθιά. Και για να φέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, ας δούμε την τελευταία αποστολή της U21 για το φιλικό με τη Δανία και το επίσημο με τη Φινλανδία: Τζολάκης (Ολυμπιακός), Μανδάς (Ατρόμητος), Χριστογεώργος (Παναθηναϊκός), Τσαούσης (ΠΑΟΚ), Αντζουλάς (Αστέρας), Διαμαντής (ΟΦΗ), Ζαγαρίτης (Πάρμα), Κωνσταντόπουλος (Μπέερσοτ), Λύρατζης (ΠΑΟΚ), Μιχαηλίδης (ΠΑΟΚ), Χριστόπουλος (Αστέρας), Θυμιάνης (Ξάνθη), Λιάσος (ΠΑΣ Γιάννινα), Λώλης (ΠΑΣ Γιάννινα), Μπότος (Γκόου Αχέντ Ιγκλς), Σαρδέλης (Παναθηναϊκός), Σιατούνης (Μόντσα), Σουρλής (Ολυμπιακός), Τσιγγάρας (ΠΑΟΚ), Γρίβας (ΟΦΗ), Εμμανουηλίδης (Βέιλε), Ιωαννίδης (Παναθηναϊκός), Κούτσιας (ΠΑΟΚ), Κανελλόπουλος (Αστέρας), Πινακάς (Ολυμπιακός Β').

Ξέρετε πόσοι απ΄αυτά τα 24 παιδιά έπαιζαν πέρυσι ή εφέτος ως «βασικοί» στις ομάδες τους; Εξι! Οι Διαμαντής, Θυμιάνος, Κωνσταντόπουλος, Μπότος, Ιωαννίδης και Πινακάς! Οι υπόλοιποι είχαν/έχουν μικρή συμμετοχή. Και πολλοί (μεταξύ των οποίων και οι προπονητές στα μικρά «εθνικά» κλιμάκια) περιμένουν πώς και πώς τις «Β'» ομάδες των «μεγάλων» και το πρωτάθλημα της Superleague 2, μπας και πάρουν εκεί ματς στα πόδια τους οι πιτσιρικάδες!

Καλά τα posts, λοιπόν, αλλά είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ας μην είμαστε τόσο πεσιμιστές: ο αληθινά αξιόλογος Ελληνας παίκτης έχει αποδείξει από το 2000 μέχρι και σήμερα ότι μπορεί να σταθεί ακόμα και στην Premier League, τη La Liga, την Bundesliga, το Campionato, το Championnat, την Πορτογαλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Τουρκία. Ομως ακόμα και σήμερα πολλοί από τους Ελληνες ιδιοκτήτες ΠΑΕ δεν νοιάζονται όσο και όπως θα έπρεπε με τα αναπτυξιακά τμήματα και με το scouting, δηλαδή με τη «γέννα» και την ανατροφή του Ελληνα ποδοσφαιριστή. Για την ΕΠΟ και το σχέδιό της δεν αξίζει να πούμε κάτι: από την εποχή Πιλάβιου – Σάντος – Φύσσα – Βόκολου (2010-2014) δεν έχουμε ακούσει/μάθει για κάποιο σχέδιο...