Παναθηναϊκός: Η μεσαία γραμμή είναι η μεγαλύτερη «πληγή» του

• Το κομβικό ζήτημα
• Ο Λούντκβιστ δεν μοιάζει με «δεκάρι»
• Η απουσία του Κουρμπέλη και η «βενζίνη» του Αλεξανδρόπουλου

Ηταν τόσα τα παναθηναϊκά παράλογα στα Γιάννενα που δεν ξέρεις από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Aπό το ότι ο Σάρλια και ο Αϊτόρ συμπεριλήφθηκαν στην αρχική ενδεκάδα, ενώ στις δοκιμές των προπονήσεων στις θέσεις τους αγωνίζονταν ο Πούγγουρας και ο Χατζηγιοβάνης; Οτι ο Αλεξανδρόπουλος δεν μπήκε ούτε για ένα λεπτό; Οτι ο Αϊτόρ βγήκε στο 70' και ο εξαφανισμένος Καρλίτος στο 79'; Οτι ο Παναθηναϊκός σε ολόκληρο το β΄ μέρος, στο οποίο ήταν σαφώς βελτιωμένος ο Κώτσιρας και πήρε πνοή με Βιγιαφάνιες/Χατζηγιοβάνη, κατάφερε να δημιουργήσει μία «υποψία» ευκαιρίας με «τσαφ» του Φώτη Ιωαννίδη;

Το ζήτημα, λοιπόν για τους Πράσινους, δεδομένου μάλιστα ότι ουδείς στην ομάδα είχε πάρει ψηλά τον αμανέ (έργο Γιοβάνοβιτς αυτό) μετά το 4-0 της πρεμιέρας, είναι ότι καλείται να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα μαζεμένα. Την προσαρμογή πολλών νέων μαζί στη μεσοεπιθετική γραμμή, τα αμυντικά ζητήματα με την εμμονή στον Σάρλια, την ατολμία των στόπερ που «κρατούν» πίσω και τον Ρουμπέν Πέρεθ, τη δυσλειτουργία με Μαουρίσιο – Λούντκβιστ στο 4-2-3-1, την έλλειψη γκολτζή φορ, πολλά μαζί με το χρονόμετρο να τρέχει...

Το κομβικό ζήτημα

Στο «κάδρο» λοιπόν, στη μεγάλη εικόνα, θα πρέπει κάποιος από... κάπου ν' αρχίσει. Να εστιάσει στο πιο κομβικό πρόβλημα. Στη μεγαλύτερη «πληγή» του Τριφυλλιού, η οποία τραυματίζει την ομάδα στο όλον της. Και στην αμυντική συμπεριφορά της (ανεξάρτητα από τις όποιες ατομικές ελλείψεις του Σάρλια) και στην επιθετική της συμπεριφορά (ανεξάρτητα από τις όποιες αδυναμίες Αϊτόρ και Καρλίτος).

Το σημαντικότερο ζήτημα για τους Πράσινους αυτή τη στιγμή είναι η απόδοση, η συνεργασία και οι ρόλοι των Μαουρίσιο – Λούντκβιστ σε συνδυασμό με την ατολμία των Βέλεθ – Σάρλια να πάρουν μέτρα στο γήπεδο. Ο Μαουρίσιο σπάνια παίζει «κάθετα». Εχει σαφές πρόβλημα... ενεργειακό. Δημιουργεί ως «οκτάρι» πρόβλημα στο αμυντικό transition και αφήνει πολλές φορές τον Ρουμπέν Πέρεθ να τα κάνει... όλα μόνος του. Προσφέρει αρκετά με την εμπειρία και την ποιότητά του στην «ανάγνωση» του ματς, το κράτημα της μπάλας και στο passing game, όμως έχει σαφές πρόβλημα τρεξιμάτων/υψηλού τέμπου.

Ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι ο Μαουρίσιο επειδή έκανε μετά από δύο χρόνια «φυσιολογική» προετοιμασία με τους συμπαίκτες του, θα βελτιωθεί, θα «ξεμπουκώσει» και θα γίνει... Καμαρά. Εμ, δε γίνεται έτσι, όμως! Ο Βραζιλιάνος είναι έως τώρα πολύ χειρότερος από τον Μαουρίσιο που είχαμε δει πέρυσι στη regular season και ο οποίος «κλάταρε» στα play offs, λόγω της ποδοσφαιρικής κακοποίησής του από τον Μπόλονι που δεν τον έβγαζε από το γήπεδο ούτε με αίτηση στη βραζιλάνικη πρεσβεία.

Ο Λούντκβιστ δεν μοιάζει με «δεκάρι»

Αυτό το πρόβλημα πολλαπλασιάζεται για τον Παναθηναϊκό λόγω της ταυτόχρονης φτωχότατης προσφοράς του Ρομάν Λούντκβιστ, ο οποίος έχει ενέργεια, κέφι και κινήσεις χωρίς τη μπάλα, αλλά είναι σαφές πως δεν πρόκειται για «δεκάρι». Και τουλάχιστον έως τώρα, στα πρώτα δύο ματς του πρωταθλήματος, ο Σουηδός δεν παίρνει πρωτοβουλίες παρότι κινείται σωστά μεταξύ των γραμμών και έχει «χαθεί»! Γι' αυτό και έχει αντικατασταθεί (σωστά) σε αμφότερα νωρίς – νωρίς.

Ο Παναθηναϊκός είναι ολοφάνερο ότι έχει άμεση ανάγκη από «καύσιμα» στη μεσαία γραμμή του. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει εδώ και 20 χρόνια κι αυτή τη στιγμή οι περισσότερες ομάδες της Superleague 1 έχουν πολύ μεγαλύτερη ένταση στη μεσαία γραμμή τους συγκριτικά με το Τριφύλλι. Κι αυτή τη «βενζίνη» δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό – δείγμα της ένδειάς του στη μεσαία γραμμή ελλείψει και του Κουρμπέλη – μπορεί να τη βρει αυτή την περίοδο μόνο από τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο. Ούτε από τον Αγιούμπ, ούτε από τον Μπουζούκη, ούτε από τον Βιγιαφάνιες, ο οποίος μοιάζει κάπως πιο πειθαρχημένος και σοβαρός στο γήπεδο, αλλά είναι ο... Βιγιαφάνιες. Δηλαδή, ένας παίκτης ο οποίος είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο!

Η απουσία του Κουρμπέλη και η «βενζίνη» του Αλεξανδρόπουλου

Είναι προφανές ότι ο Γιοβάνοβιτς για τους δικούς του λόγους (ο κορονοϊός έχει βάλει απαγορευτικό και στις συνεντεύξεις Τύπου...) δεν εμπιστεύεται τον «μικρό». Ισως λόγω της απειρίας του, ίσως λόγω των σφαλμάτων του συχνά στο passing game. Κι εδώ που τα λέμε, το θέμα δεν είναι (μόνο) ο Αλεξανδρόπουλος. Είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων η επίλυση του ζητήματος στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού και αγγίζει και το θέμα του 4-2-3-1! Διότι έτσι ως έχει τώρα η εικόνα του Τριφυλλιού, η απόδοση της μεσαίας γραμμής του είναι χειρότερη από την περυσινή με το 4-3-3 του Μπόλονι και την τριάδα των Κουρμπέλη/Νιάς – Αλεξανδρόπουλου – Μαουρίσιο. Παρότι έχει περισσότερους/ικανότερους εξτρέμ και παίρνει περισσότερα από τους δυο ακραίους μπακ του.

Ασφαλώς, όλα αυτά συνιστούν απλώς ένα μέρος του προβλήματος. Σημαντικό, όμως! Διότι σιγά – σιγά και ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, ο κόουτς καλείται να βρει τις «σταθερές» του. «Σταθερές» είναι έως τώρα ο τερματοφύλακας, οι δυο ακραίοι μπακ του και ο Βέλεθ, το «εξάρι» του και ο Βιτάλ. Ολα τα υπόλοιπα στα δικά μας μάτια πρέπει να δοκιμαστούν. Και το 4-2-3-1, ασφαλώς, από το οποίο ο κόουτς έχει παρεκκλίνει μόνο εναντίον της Μίλαν, όταν προφανώς «φοβήθηκε» και έπαιξε με 4-3-3 και τον Αλεξανδρόπουλο στην ενδεκάδα. Οι αποφάσεις που θα πάρει για τη μεσαία γραμμή της ομάδας στα επόμενα τρία ματς, με Αρη, Βόλο και Ολυμπιακό θα είναι κομβικές. Διότι η ήττα στα Γιάννενα δεν ήταν μόνο μια σπουδαία ευκαιρία σε βαθμολογικό επίπεδο, αλλά και για την «ηρεμία» μιας πάρα πολύ εύθραυστης ομάδας, η οποία χρειάζεται όσο τίποτα άλλο το χρόνο σύμμαχό της και στα Γιάννενα τον έκανε εχθρό της.

Y.Γ 1: Τα καλοκαιρινά λάθη, σε μια μεταγραφική περίοδο που όντως «λεφτά υπήρχαν», θα τα πληρώσει ακριβά ο Παναθηναϊκός μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου, τα Χριστούγεννα. Τη μη πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, τους δισταγμούς του Γιοβάνοβιτς που είχε ανάψει το πράσινο φως μόνο για τρεις μεταγραφές μέχρι τις 20 (!) Αυγούστου (Κώτσιρας, Σάρλια, Ρουμπέν Πέρεθ), ότι έκανε μαζεμένες τρεις κινήσεις «βασικών» για τη μεσοεπιθετική γραμμή του μόλις την τελευταία εβδομάδα, τις παραλείψεις, τα λάθη, όλα θα τα πληρώσει. Διότι τώρα χρειάζεται χρόνο που θα μπορούσε να είχε εξοικονομήσει. Και δεν τον έχει! Το ζητούμενο και το αναπάντητο ερωτηματικό είναι πόσο μεγάλο θα είναι το κόστος μέχρι τον Ιανουάριο. Κι' ένα πρώτο, πολύ σοβαρό τεστ, είναι με Αρη – Βόλο- Ολυμπιακό μέσα σε δέκα μέρες, μέχρι τη διακοπή του πρωταθλήματος. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο μηχανισμός – δηλαδή ο Γιοβάνοβιτς, το τιμ του και οι διοικούντες – θα πρέπει από τώρα να κάνουν το πλάνο για τα χειμερινά ψώνια. Σίγουρα για «6-8άρι», στόπερ, φορ, ώστε να είναι έτοιμοι δια παν ενδεχόμενο.

Υ.Γ. Αν, λέμε «αν», ο Κουρμπέλης και ο Σένκεφελντ χάσουν τα 4/5 ή και ολόκληρο τον πρώτο γύρο, ποιος θα ευθύνεται; Πάντως όχι ο κόουτς Γιοβάνοβιτς, του οποίου το μεταγραφικό πλάνο στηρίχθηκε εν μέρει στην «παραδοχή» ότι αμφότεροι θα ήταν διαθέσιμοι τον Οκτώβριο. Για να δούμε λοιπόν...