Σκέψου να πάει και ο Γιαννίκης με σκέιτμπορντ στα Σπάτα

Διαβάζοντας τις προάλλες τα λόγια του Γιούλιαν Νάγκελσμαν, ο οποίος εξέφρασε την επιθυμία του να δει το ποδόσφαιρο να μιμείται το NFL και να φορά ακουστικά και μικρόφωνα στους ποδοσφαιριστές κατά την διάρκεια του αγώνα προκειμένου αυτοί να μπορούν να επικοινωνούν με τον προπονητή και το επιτελείο του τρόμαζα με το θάρρος του. Στα 34 του έχει γίνει ο προπονητής της ακριβότερης και διασημότερης γερμανικής ομάδας, και έχει το θάρρος να εκφράζει δημόσια τις καινοτόμες ιδέες του, ή να πηγαίνει στην δουλειά με ηλεκτρικό σκέιτμπορντ. Κάθεται στον πάγκο σε αγώνα Champions League για να αντιμετωπίσει την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου, όπου έκανε ντεμπούτο στην διοργάνωση με την Μπάγερν, και κάνει φούσκες με την τσιχλόφουσκά του την ώρα του παιχνιδιού. Στον καιρό των πρώτων προπονήσεων μίλησε ανοιχτά σε μια συνέντευξη Τύπου για να εκφράσει με - τουλάχιστον φαινομενική - ειλικρίνεια την αντίληψή του ότι οι διάσημοι ποδοσφαιριστές με τα βαριά συμβόλαια, μερικοί εκ των οποίων είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία ή συνομίληκοί του, δεν θα τύχουν ιδιαίτερης μεταχείρισης. Και μερικές εβδομάδες αργότερα έκανε μαζί τους TikTok videos και άρχισε να ποζάρει και να αστειεύεται στις κάμερες με την συμπεριφορά ποδοσφαιριστή - όχι προπονητή.

Στους πρώτους του μήνες στον πάγκο της Μπάγερν ο Νάγκελσμαν δημιουργεί την αίσθηση ότι συμπεριφέρεται με άγνοια κινδύνου και θράσος πρωτάρη. Έτσι φαίνεται στα μάτια όλων ημών των μεγαλύτερων. Εμείς, που έχουμε μεγαλώσει με “ξύλινους” προπονητές και έχουμε ανατραφεί με στερεότυπα σχετικά με την συμπεριφορά του προπονητή που πρέπει να είναι αμίλητος, άτεγκτος, να μαστιγώνει τους ποδοσφαιριστές για να καταφέρει να επιβάλει τις αρχές της πειθαρχίας του, δεχόμαστε σήμερα ένα σοκ με την συμπεριφορά ενός προπονητή που είναι συνομήλικος και συμπεριφέρεται σαν συνομήλικος στους ποδοσφαιριστές του.

Στην διάρκεια της περσινής σεζόν, που ο COVID επέβαλε τα άδεια γήπεδα στη ζωή του ποδοσφαίρου, οι τηλεθεατές ακούσαμε καλύτερα την συμπεριφορά των προπονητών κατά την διάρκεια των αγώνων. Και ήταν αρκετές οι φορές που άκουγα τον Αργύρη Γιαννίκη να επικοινωνεί με τους ποδοσφαιριστές κατά την διάρκεια των αγώνων. Με συμπεριφορά που μου δημιουργούσε την αίσθηση ότι δεν επρόκειτο για έναν προπονητή αλλά για έναν παίκτη που έχει βγει από το τερέν επειδή χτύπησε ή κουράστηκε και αποφάσισε να συνεχίσει να βοηθά με αυτό τον τρόπο την ομάδα του, δηλαδή με την καθοδήγηση από τον πάγκο. Είχε ακριβώς την ίδια στάση με αυτή του Νάγκελσμαν.

Ούτε ο Νάγκελσμαν στην Μπάγερν, όπως και στην Χόφενχάιμ και στην Λειψία, ούτε ο Γιαννίκης στα Γιάννενα έκαναν τους κεφαλιού τους. Αυτή είναι η επικρατούσα αντίληψη, όπως διδάσκεται στις κορυφαίες σχολές της προπονητικής: ο προπονητής είναι ο υπεύθυνος της καθοδήγησης της ομάδας και των ποδοσφαιριστών, όχι ο “μπαμπούλας”, ούτε ο “στρατηγός” με την έννοια που δίναμε οι μεγαλύτεροι στον όρο. Βρίσκεται στην ομάδα για την διευκολύνει και να την διαφωτίσει, αλλά όχι για να της επιβληθεί δια ροπάλου. Διαχειρίζεται προσωπικότητες και πείθει ανθρώπους για την αποτελεσματικότητα του πλάνου του - δεν αναγκάζει κανέναν να κάνει κάτι με το ζόρι.

Για τα ελληνικά δεδομένα του ποδοσφαίρου ο Γιαννίκης είναι επόμενη γενιά, κι ας είναι πλέον 41 ετών. Και ο δικός του κίνδυνος να γίνει αντιληπτός ως κάποιος με άγνοια κινδύνου και θράσος πρωτάρη είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που διατρέχει τούτο τον καιρό ο Νάγκελσμαν στην Μπάγερν. Διότι η Μπάγερν έχει γύρω του χτισμένο ένα μικροπεριβάλλον με την επίγνωση και την ικανότητα να τον υποστηρίξει, να τον συμβουλέψει και τελικά να τον προστατέψει.

Η Μπάγερν, ένας τόσο μεγάλος και τόσο δύσκολος σύλλογος, επιτρέπει στον Νάγκελσμαν τις βόλτες με το σκέιμπορντ, τις τσιχλόφουσκες και τα TikTok videos επειδή αντιλαμβάνεται ως απόλυτη την ανάγκη να είναι ο Νάγκελσμαν ο εαυτός του και όχι αυτός που εκείνη θα έφτιαχνε αν ακολουθούσε το πατροπαράδοτο εγχειρίδιό της για να τον δημιουργήσει. Με όλες αυτές τις εικόνες στο μυαλό μου είμαι ανυπόμονος να δω πώς θα συμπεριφερθεί η ΑΕΚ αλλά και το σύνολο της ελληνικής ποδοσφαιρικής κοινωνίας σε έναν προπονητή που σκέφτεται έξω από το κουτί και δεν ακολουθεί τον πατροπαράδοτο κώδικα συμπεριφοράς του Έλληνα προπονητή σε ελληνική ομάδα. Έχω ήδη φρίξει με αρκετά από αυτά που ακούω και διαβάζω από ανθρώπους που νομίζουν ότι η όποια ιδιότητά τους τους δίνει το δικαίωμα να απαξιώνουν και να ισοπεδώνουν επαγγελματίες που έχουν επενδύσει χιλιάδες ώρες πάνω στην επιμόρφωση και την πρακτική εξάσκηση στην προπονητική. Σταυρώνω τα δάχτυλα με την ευχή να ευεργετηθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο από την ευκαιρία που δίνει η ΑΕΚ σε έναν νέο Έλληνα που δεν έγινε προπονητής επειδή είχε μια βαριά ποδοσφαιρική καριέρα, και σπούδασε το ποδόσφαιρο σε μια από τις πιο σύγχρονες σχολές προπονητικής στον πλανήτη. Αμφιβάλλω όμως πολύ, για να μη πω ότι είμαι πεπεισμένος ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν προπονητές τέτοιας νοοτροπίας και τέτοιας τεχνολογίας.