Παναθηναϊκός: Κουρμπέλης στόπερ, Βιγιαφάνιες βασικός, τόσο δύσκολο ήταν;

• Η αντίστροφη ομοιότητα με το ματς του ΟΑΚΑ
• Το πρώτο κολακευτικό αποτέλεσμα και το απίθανο 4-4-2
• Νο goal και λανθασμένη θέση στον Κουρμπέλη
• Ο μικρός έχει ελλείμματα, αλλά...

Το ταμπλό έγραψε στο χθεσινό Παναθηναϊκός - ΑΕΚ 4-15 στις τελικές προσπάθειες. Και 1-1 τελικό αποτέλεσμα. Στο «Γ. Καραϊσκάκης», στον πρώτο γύρο, είχε γράψει 18-4 υπέρ του Ολυμπιακού και τελικό 0-0. Στην Τούμπα με την κατάρρευση του β΄ ημιχρόνου λόγω της ταυτόχρονης απουσίας των Βιγιαφάνιες, Μαουρίσιο, Αλεξανδρόπουλου, Λούντκβιστ (δεν είχε επιστρέψει στην ενεργό δράση ο Κουρμπέλης ακόμα…), το ταμπλό είχε γράψει 14-3 τελικές και 2-1 με το απίθανο γκολ του Σάστρε στο 88’. Όμως, ναι, το χθεσινό ήταν το χειρότερο εφετινό ντέρμπι του Παναθηναϊκού! Συγκριτικά και με το 1-3 από τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο και με το 0-0 στο Φάληρο και με το 1-0 από την ΑΕΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο, το οποίο έμοιαζε πάρα πολύ… αντιστρόφως με το χθεσινό ματς στη Λεωφόρο.

Η αντίστροφη ομοιότητα με το ματς του ΟΑΚΑ

Γκολ Σιμάνσκι στο 2’, κυριαρχία του Παναθηναϊκού από το 10’ έως το 60’, «σβήσιμο» του ματς μετά τις αλλαγές στο παιχνίδι του πρώτου γύρου. Γκολ Αϊτόρ στο 4’, κυριαρχία της ΑΕΚ μέχρι το 60’, «τέλος» μετά τις αλλαγές χθες στη Λεωφόρο. Στο ΟΑΚΑ, βέβαια, η Ενωση είχε (και αμέσως μετά το 1-0 και στις αρχές του β΄ μέρους) τις φάσεις για να πετύχει δεύτερο γκολ. Ο Παναθηναϊκός χθες μετά το γκολ του Αϊτόρ είχε μια έξοχη σέντρα του Ισπανού για τον ύψους 1,70 μ. Παλάσιος (κεφαλιά ούτε καν στο πλάγιο άουτ...) και μια ατομική προσπάθεια του φιλότιμου Αργεντινού στο τελευταίο δεκάλεπτο, από την οποία η μπάλα κατέληξε στην αγκαλιά του Στάνκοβιτς. Αυτό ήταν όλο.

Το πρώτο κολακευτικό αποτέλεσμα και το απίθανο 4-4-2

Τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί σαφώς χειρότερα για τους Πράσινους, αν και η ΑΕΚ με τρομερή ενέργεια, εξαιρετικές κινήσεις χωρίς τη μπάλα και απόλυτη κυριαρχία για 50 λεπτά δημιούργησε μόλις τρεις ευκαιρίες… Θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί και καλύτερα αν ο Διούδης είχε αντιδράσει ως… παλιός, καλός Νικοπολίδης στη φάση της ισοφάρισης με πέναλτι, ώστε να «βγει» το ημίχρονο με 1-0: δηλαδή να «διαβάσει» σωστά τη φάση και να κάνει έξοδο με στόχο να κλείσει το πεδίο στον Αραούχο, όχι ρισκάροντας για τη μπάλα. Σε κάθε περίπτωση αυτό το τελικό 1-1 είναι απόλυτα κολακευτικό για την εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Πιο κολακευτικό από το 0-0 στο Φάληρο. Ηταν το πρώτο ματς της σεζόν στο οποίο πεντακάθαρα βάσει απόδοσης και ευκαιριών πήρε κάτι περισσότερο απ΄αυτό που του άξιζε, όντας προβληματικός επιθετικά ακόμα και μετά το 60’ όταν βρήκε καλύτερες ισορροπίες στη μεσαία γραμμή με την είσοδο των Βιγιαφάνιες – Μαουρίσιο.

Κυρίως με την ταυτόχρονη αλλαγή διάταξης σε 4-3-3 από το απίθανο και επικίνδυνο, σχεδόν «αυτοκτονικό» 4-4-2 με το οποίο ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν για 15 λεπτά (46’ – 60’, μετά την αναγκαστική αλλαγή Γκατσίνοβιτς με Χατζηγιοβάνη στην ανάπαυλα). Σ’ αυτό το 15λεπτο στο οποίο ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν με δυο «εξάρια» και τον Παλάσιος πίσω από τον Καρλίτος «χάθηκε» η μπάλα! Το ματς ήταν… Χριστιανοί – Λιοντάρια! Και είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς ο Γιοβάνοβιτς σκαρφίστηκε αυτή τη διάταξη! Είναι πραγματικά ακατάληπτο πώς ένας προπονητής που θέλει να χτίζονται οι επιθέσεις από την πρώτη ζώνη πίστευε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει το 4-4-2 με Κουρμπέλη – Ρουμπέν στη μεσαία γραμμή και Παλάσιος – Καρλίτος στην επίθεση! Αν ήθελε παιχνίδι α λα Μπόλονι με το εκπληκτικό σύστημα «Βέλεθ σημάδεψε τον Τάσο και τον Μακέντα», να το καταλαβαίναμε το 4-4-2 μπας και κάνει καμιά γκέλα ο Μήτογλου και ο Τζαβέλλας. Να θέλει, όμως, build up με 4-4-2 έχοντας δυο αυθεντικά «εξάρια» και αποκομμένους δυο επιθετικούς, είναι ακαταλαβίστικο.

Νο goal και λανθασμένη θέση στον Κουρμπέλη

Αυτό, πάντως, δεν ήταν το μεγαλύτερο λάθος του Γιοβάνοβιτς στο συγκεκριμένο ματς, αν και θα μπορούσε να κοστίσει ακριβά στον Παναθηναϊκό, καθώς ήταν το χρονικό διάστημα στο οποίο η ΑΕΚ ουσιαστικά «πέταξε» το παιχνίδι, αφού είχε ισοφαρίσει στο 45’ και είχε μπει με φόρα στο β΄ ημίχρονο. Το μεγαλύτερο λάθος του Σέρβου κόουτς ήταν ότι δεν προσάρμοσε σωστά τις αρχικές επιλογές του στις ειδικές συνθήκες της αναμέτρησης. «Ειδικές συνθήκες» ήταν η ταυτόχρονη απουσία του καλύτερου αμυντικού του στον β’ γύρο, του χαφ που καλύπτει τους περισσότερους χώρους (γι’ αυτό και στα ντέρμπι και όχι στα «κλειστά» ματς έχει συνήθως καλύτερη απόδοση ο Αλεξανδρόπουλος…) και του πιο φορμαρισμένου επιθετικού του.

Για τον Ιωαννίδη δεν είχε άλλη λύση: Καρλίτος και ξερό ψωμί. Εγινε αυτό που γίνεται σε όλα τα μεγάλα ματς με τον Ισπανό: no goal. Μηδέν γκολ σε 28 ματς συνολικά εναντίον Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Αρη και ΠΑΣ Γιάννινα. Γενικά, εκτός από τη συμβολή του στο pressing, o Kαρλίτος ήταν γενικά… “no” χθες, επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά ότι στο 4-3-3, αν ο Παναθηναϊκός δεν βάλει τέσσερις – πέντε παίκτες εντός και πέριξ της περιοχής, δεν το... έχει. Ε, χθες δεν… έφτανε καν η μπάλα στην περιοχή της ΑΕΚ, πλην τεσσάρων περιπτώσεων σε όλο το ματς!

Για να επιστρέψουμε στα… βασικά, το μεγάλο λάθος του Γιοβάνοβιτς ήταν το «Σάρλια στόπερ, Κουρμπέλης χαφ». Αντί του «Κουρμπέλης στόπερ – Βιγιαφάνιες χαφ». Ναι, ο κόουτς (σωστά) δεν θέλει να χρησιμοποιεί παίκτες σε διαφορετικές από τις «κανονικές» θέσεις τους, αλλά δεν θα έκανε δα και τον Μολό μπακ στα 32 του: ο «Κούρμπε» έχει παίξει δεκάδες ματς ως κεντρικός αμυντικός, κυρίως με τον Αστέρα, αλλά και με τον Παναθηναϊκό. Nαι, ο κόουτς δεν θέλει να βάζει παίκτη «βασικό» όταν προέρχεται από μυϊκό τραυματισμό, αλλά το έχει κάνει με τον Ρουμπέν Πέρεθ (και μόνο μ’ αυτόν!) και ο Βιγιαφάνιες επειδή είχε ήδη πάρει μπόλικες προπονήσεις σίγουρα μπορούσε να παίξει για 60 λεπτά.

Δεν ξέρω, μπορεί να έφευγε ηττημένος ο Παναθηναϊκός μ’ αυτές τις δύο διαφορετικές επιλογές. Δεν θα γίνουμε και μάντεις. Όμως σίγουρα θα είχε καλύτερο build up από την αριστερή του πτέρυγα (και όχι την τρικυμία του Σάρλια στο pressing των Αμραμπατ, Αραούχο) και περισσότερα τρεξίματα/καλύτερο passing game/ κράτημα μπάλας/ κάλυψη χώρων στη μεσαία γραμμή του. Δεν θα ασφυκτιούσε επί 50 λεπτά παίζοντας στο μισό γήπεδο!

Ο μικρός έχει ελλείμματα, αλλά...

Ηταν αυτό ένα μέγα σφάλμα του προπονητικού τιμ, το οποίο δεν διόρθωσε ούτε κατά τη διάρκεια του αγώνα και σε κάθε περίπτωση επειδή τα «κανονάκια» δεν είναι αμέτρητα στα play offs ο Γιοβάνοβιτς καλείται να σκεφτεί σοβαρά ενόψει των επόμενων αγώνων αν μπορούν να συνυπάρξουν αποδοτικά οι Κουρμπέλης – Ρουμπέν και αν πρέπει να εκτιμήσει περισσότερο τις ικανότητες του (τιμωρημένου χθες) Αλεξανδρόπουλου, ο οποίος σαφώς έχει τακτικά ελλείμματα και θα μπορούσε να είχε βελτιώσει τις επιλογές του με τη μπάλα στα πόδια, αλλά δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό είναι το μοναδικό «οκτάρι» του που μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου «φουτμπώλ» που λέει και ένας φίλος…

Οσο για την επόμενη μέρα; Θετικό για τον Παναθηναϊκό ότι εναντίον του Αρη (αμέσως πριν από τη διακοπή του πρωταθλήματος για δύο εβδομάδες) εκτός απροόπτου θα έχει διαθέσιμους Βέλεθ, Ιωαννίδη και Αλεξανδρόπουλο. Αν θα παίξουν, δεν το γνωρίζουμε…

Υ.Γ. Συγχαρητήρια αξίζουν στον κόουτς Οφρυδόπουλο για την εντυπωσιακή εικόνα της ΑΕΚ από το 10' έως το 60'. Δεδομένων των απωλειών Σιμάνσκι και Σάκχοφ, το μόνο που θα μπορούσε να είχε κάνει στο β' ημίχρονο είναι να αντικαταστήσει πολύ νωρίτερα τον Τσούμπερ με τον Λιβάι ή τον Τάνκοβιτς. Για τα νεύρα του παικταρά Αμραμπατ που φλέρταρε ποικιλοτρόπως με τη δεύτερη κίτρινη κάρτα δεν μπορούσε να κάνει κάτι κι όταν κουράστηκε ο Μάνταλος αποδείχθηκε πόσο σωστή ήταν η επιλογή του στην αρχική ενδεκάδα της Ενωσης.