Παναθηναϊκός: Ο αληθινός θρίαμβος του Γιοβάνοβιτς δεν είναι ούτε το 1-2, ούτε οι δηλώσεις του

• Το έξτρα βάρος της... πέμπτης θέσης, οι απώλειες, οι αλλαγές
• Νίκησε πρώτα στα αποδυτήρια και μετά στο γήπεδο

Eπρεπε να φτάσει εδώ που έφτασε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με τον Παναθηναϊκό για να δουν και οι… τυφλοί. Όχι πως ο Σέρβος κόουτς δεν είχε «θέματα». Είχε και μάλιστα, πολλά! Αλλαξε τρεις φορές διάταξη από την αρχή της σεζόν (4-4-2, 4-2-3-1, 4-3-3). Αλλαξε βασικούς εξτρέμ, βασικό κίπερ, τριάδα στη μεσαία γραμμή, φορ, σχεδόν τους πάντες συγκριτικά με την εκκίνηση της σεζόν. Αποφάσισε να παίζει για το αποτέλεσμα μετά το ματς με τον Παναιτωλικό, αποφάσισε να παίζει ενίοτε (όπως χθες ή στο «Κλεάνθης Βικελίδης») και με τρεις στόπερ.

Όμως στην Ελλάδα όπου βιαζόμαστε να κρίνουμε, ο Ιβάν ήταν στο στόχαστρο επειδή δεν έπαιρνε βαθμούς και νίκες στα ντέρμπι, όπως ο Λάζλο Μπόλονι. Αυτό το «πράγμα» που έπαιζε ο Παναθηναϊκός επί Μπόλονι, είχε κοντά ποδάρια. Γι’ αυτό και έμεινε εκτός Ευρώπης τελικά. Αυτό που προσπάθησε από την αρχή να παίξει με τον Γιοβάνοβιτς είχε μια ελπίδα εξέλιξης και βελτίωσης. Εχω την εντύπωση πως μ’ αυτό το ρόστερ, αγγίζει πια το «ταβάνι» του ο εφετινός Παναθηναϊκός με τη νίκη επί του Ολυμπιακού. Μπορεί να το «πιάσει» στον τελικό με τον ΠΑΟΚ, ποιος ξέρει…

Το έξτρα βάρος της... πέμπτης θέσης, οι απώλειες, οι αλλαγές

Xθες, στο 2-1 επί του Ολυμπιακού, δεν είχε τον πιο φορμαρισμένο στόπερ του (Βέλεθ). Δεν είχε τον καλύτερο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος (στον πάγκο με ενοχλήσεις ο Χουάνκαρ). Κράτησε ως αναπληρωματικό τον κουρασμένο «κεντρικό υπολογιστή» της μεσαίας γραμμής, Ρουμπέν Πέρεθ. Επαιξαν ταυτόχρονα: μόλις για δεύτερη φορά ως βασικός σε ματς πρωταθλήματος ο Κουρμπέλης, για πρώτη φορά «βασικοί» μετά το 0-0 στο «Κλ. Βικελίδης» οι Σάρλια - Αλεξανδρόπουλος, αριστερός full back ο δεξιοπόδαρος Σάντσεθ, κι όλα αυτά με το βάρος των επιτυχιών του Αρη επί του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ επί του ΠΑΣ που είχαν προηγηθεί! Εύκολο; Πώς το βλέπετε;

Πέμπτος θα ήταν σήμερα και φουλ αγχωμένος ο Παναθηναϊκός ακόμα και με ισοπαλία στο Φάληρο! Και θα χρειαζόταν τουλάχιστον 4 βαθμούς στα δύο τελευταία του ματς με τον ΠΑΣ και τον πιεσμένο ΠΑΟΚ στην Τούμπα για να πάρει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Τώρα, μετά από τη σημαντικότερη νίκη της σεζόν, χρειάζεται μόλις δύο βαθμούς για να μην εξαρτάται από τα αποτελέσματα των Κιτρινόμαυρων. Πιθανότατα θα νικήσει τον λαβωμένο ΠΑΣ Γιάννινα μεθαύριο στη Λεωφόρο και θα πάει την Τρίτη χαλαρά στην Τούμπα για να κάνει οικονομία δυνάμεων ενόψει του τελικού του επόμενου Σαββάτου: διπλό κέρδος!

Και τριπλό και τετραπλό και… δεκαπλό μετά το χθεσινό τρίποντο! Ενίσχυση της αυτοπεποίθησης, καλύτερη ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια με παίκτες οι οποίοι αισθάνθηκαν χρήσιμοι και σημαντικοί μετά από τέτοια νίκη (Κουρμπέλης, Σάρλια, Αλεξανδρόπουλος, Σάντσεθ, Καρλίτος, Χατζηγιοβάνης), χαρά και πανηγύρι με εκτόνωση της πίεσης ανά τετραήμερο, συσπείρωση με τους οπαδούς. Και απόλυτη αποδοχή του Γιοβάνοβιτς που έκανε μόνο ένα σφάλμα (ταυτόχρονη αλλαγή Παλάσιος - Αϊτόρ από το 62’) και αποθεώνεται από φίλους και «εχθρούς» για τις ποτισμένες με παναθηναϊκό DNA δηλώσεις του που θύμισαν… Νταμπίζα, ο οποίος είχε απαγορεύσει τη «φιέστα» στη Λεωφόρο το βράδυ του 0-3. Για τον ακριβώς ίδιο λόγο: επειδή ήταν μια σπουδαία νίκη, όχι όμως κι ένα ματς που χαρίζει τίτλο. Ο τίτλος απέχει αυτή τη στιγμή… 21 βαθμούς, όσο η τεράστια διαφορά από τον Ολυμπιακό.

Η ιστορία έγραψε Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 1-2 και εν συντομία η «σούμα» για τον Παναθηναϊκό μετά το χθεσινό 1-2 στο «Γ. Καραϊσκάκης» γράφει τα εξής…

• Αήττητος σε 12 διαδοχικά ματς μετά την ήττα από τον Παναιτωλικό, με 8 νίκες - 4 ισοπαλίες.
• Παθητικό μολις τριών γκολ σ’ αυτά τα 12 παιχνίδια, εκ των οποίων το ένα με πέναλτι (Αμραμπατ), το ένα από στατική φάση (Τικίνιο), και μόλις ένα σε ροή αγώνα, από τον Ζίφκοβιτς, στη Λεωφόρο.
• Πρώτος στο μίνι τουρνουά των play offs με 4 νίκες - 4 ισοπαλίες.
• Πρώτη εκτός έδρας νίκη στα play offs που ήταν ταυτόχρονα και η πρώτη μακριά από τη Λεωφόρο εναντίον… κάποιας εκ των πέντε αντιπάλων του (δεν είχε νικήσει εκτός έδρας Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Αρη, ΑΕΚ, ΠΑΣ Γιάννινα).
• Πρώτη σεζόν από το 1991-1992 που ο Παναθηναϊκός μένει αήττητος σε 4 ματς από τον Ολυμπιακό (τότε ήταν δύο πρωταθλήματος - δύο Κυπέλλου).
• Πρώτη νίκη στο «Γ. Καραϊσκάκης» μετά από οκτώ χρόνια και το 0-3 στις 2/3/2014 (Πράνιτς, Μπεργκ, Αμπέντ). Ο Ολυμπιακός μετρούσε έκτοτε 7-3-0 μέχρι χθες.
• Μοναδική αήττητη ομάδα εφέτος στην Ελλάδα από τον Ολυμπιακό με απολογισμό 2 νίκες - 2 ισοπαλίες και 3-1 τέρματα.
• Γκολ Νο 13 για τον Παλάσιος (τα 9 εκτός έδρας!) και ασίστ Νο 10 στη σεζόν για τον Αϊτόρ (είχε 11 στην Τβέντε τη σεζόν 2018-19).

Νίκησε πρώτα στα αποδυτήρια και μετά στο γήπεδο

Πώς το κατάφερε αυτό χθες; Όχι δίχως προβλήματα. Είχε αρκετά στα άκρα του από Ρόνι Λόπες και Γκάρι Ροντρίγκες στο πρώτο μέρος. Όμως πέτυχε στους δύο βασικούς στόχους του: να χτίσει αντεπιθέσεις με καλές προϋποθέσεις και να εξωθήσει τον Ολυμπιακό σε φεστιβάλ σέντρας: η «αεροπορία» με σούπερ σταθερό Μπρινιόλι και Σένκεφελντ - Κουρμπέλη - Σάρλια - Κώτσιρα - Σάντσεθ -Αλεξανδρόπουλο και Καρλίτος/Ιωαννίδη δεν αποδείχθηκε ανίκητη: από κόρνερ το δέχθηκε ο Παναθηναϊκός το γκολ του Τικίνιο στη μοναδική φάση που καταλάβαμε ότι υπάρχει στο γήπεδο κοτζάμ Ελ Αραμπί! Από κόρνερ, όμως, είχε γραφτεί και το 0-2 του Μπαρτ Σένκεφελντ…

Ο Παναθηναϊκός, όμως, δεν νίκησε χθες κυρίως λόγω της απόδοσής του στον αγωνιστικό χώρο ή του πλάνου και της ενδεκάδας του Γιοβάνοβιτς. Νίκησε κυρίως διότι ήταν πνευματικά πιο έτοιμος από τον αντίπαλό του. Και αυτό δεν είναι μια απλή νίκη, είναι ο θρίαμβος του Γιοβάνοβιτς! Το θαύμα του Παναθηναϊκού δεν είναι ότι έκλεισε τους χώρους, ήταν πειθαρχημένος/συγκεντρωμένος/παθιασμένος, ούτε ότι βρήκε ένα απίθανο γκολ του εκπληκτικού Παλάσιος και μια κεφαλιά του Σένκεφελντ. Αλλά ότι από το γκολ του Τικίνιο στο 70’ μέχρι το 97’ δεν δέχθηκε ούτε μισή καθαρή φάση από τον πρωταθλητή! Ούτε μισή! Ο Παναθηναϊκός που συνήθως κατέρρεε σαν τραπουλόχαρτο στο «Γ. Καραϊσκάκης» σε αντίστοιχες περιπτώσεις (έχει «γυρίσει» παιχνίδια και παιχνίδια ο Ολυμπιακός…) είχε για πρώτη φορά μετά από εκείνο το 0-3 του 2014 την ικανότητα, την πίστη, τη θετική ενέργεια και το καθαρό μυαλό να μπει στο β’ μέρος για να αναζητήσει το δεύτερο γκολ, αλλά και τον χαρακτήρα για να μην λυγίσει στην ισχύ της έδρας, στη δύναμη της κερκίδας, στις σέντρες του αντιπάλου.

Ηταν αυτό μια επιπλέον απόδειξη της προόδου που έχει συντελεστεί επί Γιοβάνοβιτς σε «άυλα» πεδία. Σ’ αυτά που δεν φαίνονται. Σ’ αυτά που λέγονται, γίνονται, «ζυμώνονται» στα αποδυτήρια. Στην αλλαγή της νοοτροπίας των παικτών. Για χρονικό διάστημα δέκα μηνών είναι ένα τεράστιο, πολύτιμο επίτευγμα για τον συγκεκριμένο προπονητή και τους συνεργάτες του, για το οποίο δικαιούνται να αισθάνονται υπερήφανοι ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός μείνει ως εκ θαύματος πια εκτός Ευρώπης και ηττηθεί το επόμενο Σάββατο στον τελικό του ΟΑΚΑ. Eίναι αληθινό επίτευγμα διότι ο Σέρβος: α) παρέλαβα μια σμπαραλιασμένη ψυχολογικά και ποδοσφαιρικά ομάδα β) δεν δεν είχε υποστήριξη από κάποιον τεχνικό διευθυντή γ) αυτά τα αποδυτήρια δεν ήταν ούτε τα πιο «δεκτικά» ούτε τα πιο «εύκολα»…

Y.Γ. 1: Eίχε… καταπληκτική έμπνευση ο Μαρτίνς με τη χρησιμοποίηση του Αβραάμ Παπαδόπουλου στην αρχική ενδεκάδα του Ολυμπιακού! Λες και το χθεσινό ματς, στο οποίο ο Παναθηναϊκός «περίμενε» για κόντρα επιθέσεις - με συνέπεια οι στόπερ του πρωταθλητή να είναι υποχρεωμένοι» να φτάνουν μέχρι και τη σέντρα σε ορισμένες περιπτώσεις - ήταν το ίδιο με το παιχνίδι εναντίον του Αρη, στο οποίο οι κεντρικοί αμυντικοί του Ολυμπιακού ανεβοκατέβαιναν οκτώ - δέκα μέτρα, παίζοντας 8Χ8 όπως έκανε χθες ο Σένκεφελντ. Πραγματικά είναι να απορεί ορισμένες φορές κάποιος με τις επιλογές και τις… ιδέες ακόμα και εξαιρετικών προπονητών! Πάλι καλά για τον Ολυμπιακό που τον αντικατέστησε στο 46’, αφού ο Παναθηναϊκός είχε εντοπίσει την αχίλλειο πτέρνα του αντιπάλου του. Τρεις φορές πήρε σωστά τη μπάλα ο Παλάσιος στο α’ ημίχρονο: στην πρώτη σκόραρε, στη δεύτερη έχασε το τετ α τετ και την τρίτη κέρδισε στο 42’ την αποβολή του Παπαδόπουλου που δεν καταλογίστηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα από τον κατά τα λοιπά καλό Ισραηλινό ρέφερι Roi Reinschreiber.

Υ.Γ 2. Ολο «αυτό» που γίνεται στον ΠΑΟΚ με αποκορύφωμα την εντός έδρας ήττα από τον Αρη και τους… «διαλόγους» Κούρτιτς και Λουτσέσκου με τους οπαδούς, δεν είναι ωφέλιμο για τον Παναθηναϊκό. Ναι, στο ποδόσφαιρο διακόπτης on-off δεν υπάρχει για να γυρίσεις το κουμπί και να εμφανιστεί μια τούρμπο ομάδα στον τελικό Κυπέλλου, αλλά ο τελικός είναι ένα ματς! Ναι, αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει σκληρύνει απίστευτα ως σύνολο και παίρνει αποτελέσματα ακόμα και όταν δεν είναι ανώτερος του αντιπάλου του, ενώ ο ΠΑΟΚ έγινε από ατσάλινος η πιο soft ομάδα των play offs, αδυνατώντας να πάρει και βαθμούς που αξίζει βάσει εμφάνισης: πλέον χάνει και σε ματς που είναι για ισοπαλία! Ναι, η μια ομάδα ισχυροποιεί τους δεσμούς, τη συσπείρωση και τη «χημεία» της, βρίσκοντας και αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις (Κουρμπέλης), ενώ η άλλη παρατάσσεται με διαφορετική ενδεκάδα από παιχνίδι σε παιχνίδι, περιμένοντας την επόμενη εβδομάδα και τους Βιεϊρίνια, Αουγκούστο, Μπίσεσβαρ, Λύρατζη, Κρέσπο. Όμως ο ΠΑΟΚ το «τρένο» των play offs το έχασε οριστικά σε επίπεδο εντυπώσεων. Και ακριβώς αυτή η απώλεια αναβαθμίζει τη σημασία του τελικού Κυπέλλου για τον οργανισμό του συνολικά! Δεν είναι πια αυτός «ένας ακόμα τελικός». Μπορεί να είναι για τον ΠΑΟΚ καθοριστικός ως προς το μέλλον πολλών, αν και αυτή θα ήταν μια λανθασμένη ανάγνωση για την ομάδα. Τα όποια καλά και τα όποια «στραβά» της, τα χαρίσματα, τα μειονεκτήματα και οι ανάγκες της δεν κρίνονται από ένα ματς και ένα Κύπελλο. Εχουν ήδη φανεί.