Παναθηναϊκός: Οι ελλείψεις στη μεσαία γραμμή και το πίτουρο με το αλεύρι του... Χουάνκαρ

Oι δυο πρώτες εβδομάδες μετά τον τελικό Κυπέλλου πέρασαν και ο Παναθηναϊκός δεν έχει κλείσει ούτε ένα μέτωπο. Ούτε ένα! Ότι επρόκειτο να φύγουν οι Λούντκβιστ, Μαουρίσιο, Βιτάλ, το γνωρίζαμε. Αλλά εκτός αυτών των αποχωρήσεων, έτερον ουδέν. Ούτε το συμβόλαιο του Φακούντο Σάντσες δεν έχει ανανεώσει, που είναι κάτι σχεδόν δεδομένο. Λογικά όλα αυτά. Νωρίς είναι ακόμα. Συζητήσεις, επαφές, προτάσεις παικτών, πρώτες διαπραγματεύσεις είναι σε ημερήσια βάση. Όμως, αν εξετάσει κάποιος την άλλη πλευρά της κλεψύδρας, θα διαπιστώσει ότι σε 17 μέρες αρχίζει η προετοιμασία για την επόμενη σεζόν, από την οποία θα απουσιάζουν στο πρώτο σκέλος της οι τρεις διεθνείς: Κουρμπέλης, Αλεξανδρόπουλος, Διούδης θα είναι με την Εθνική Ελλάδας μέχρι τις 12 Ιουνίου.

Κι αν οι περισσότεροι θεωρούν πως το βασικότερο πρόβλημα της ομάδας είναι η θέση του σέντερ φορ, εμείς λέμε πως ο πιο δισεπίλυτος γρίφος είναι αυτός της μεσαίας γραμμής. Όχι πως ο σέντερ φορ δεν είναι κομβικός, κάθε άλλο! Αυτή η μεταγραφή ίσως είναι εκείνη με τη μεγαλύτερη βαρύτητα σ΄ ολόκληρη τη σεζόν για τους Πράσινους. Γι’ αυτό και η επιλογή θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο «ασφαλής». Απόλυτα «ασφαλής» δεν μπορεί να είναι διότι ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει την οικονομική ισχύ ώστε να αποκτήσει έναν «υπεράνω πάσης υποψίας» σούπερ αξιόπιστο επιθετικό. Όμως σε κάθε περίπτωση υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για εξέταση και αξιολόγηση πολλών επιθετικών ώστε να γίνει τελικά η καλύτερη δυνατή επιλογή στο πλαίσιο του διαθέσιμου μπάτζετ, ανάλογα ασφαλώς και με την εξέλιξη των υποθέσεων Μακέντα και Καρλίτος. Οσο πιο γρήγορα αποχωρήσει ο ένας εκ των δύο (ο Ισπανός το θέλει και το ψάχνει περισσότερο, ο Ιταλός δεν φαίνεται να «καίγεται» για αλλαγή ποδοσφαιρικής στέγης), τόσο πιο δυνατό θα γίνει και το μπάζτετ για τον καινούριο φορ, ειδικά αν ο Παναθηναϊκός προσποριστεί κέρδη και από πώληση, κάτι που εκ πρώτης όψεως φαίνεται «χλωμό». Εχει χρόνο για τον φορ ακόμα ο Παναθηναϊκός. Ενας παίκτης είναι, θα τον βρει.

Για τη μεσαία γραμμή όμως; Μετράει ήδη «μείον δύο» (Μαουρίσιο, Λούντκβιστ), ο Βιγιαφάνιες είναι στον αέρα και οι συζητήσεις με την Χοφενχάιμ για τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς συνεχίζονται. Είναι ένα θέμα που το έχει χειριστεί σωστά και μεθοδικά ο Παναθηναϊκός έως τώρα. Με καθαρό μυαλό, με σωστή αξιολόγηση, με έξυπνη πρόταση για αγορά ποσοστού του παίκτη σε πρώτη φάση (ίσως και με οψιόν αγοράς, δεν το γνωρίζουμε) ώστε να δελεάσει τους Γερμανούς. Αν δεν το καταλάβατε, ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή δεν έχει στο ρόστερ του ούτε έναν δημιουργικό χαφ! Ο Βιγιαφάνιες είναι ελεύθερος (και προφανώς δεν έχει τις… τρελές προτάσεις, αλλιώς κάπου θα είχε κλείσει, αντ’ αυτού περιμένει τους Πράσινους…), ο Γκατσίνοβιτς ανήκει στη Χοφενχάιμ, ο Μαουρίσιο έφυγε. Μένουν οι Κουρμπέλης - Αλεξανδρόπουλος που θα αρχίσουν προετοιμασία δύο εβδομάδες μετά από τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους και ο Ρουμπέν Πέρεθ. That’s all!

Nα, λοιπόν γιατί στο στιγμιότυπο της σημερινής μέρας ο μεγαλύτερος «μπελάς» του Παναθηναϊκού και του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι η μεσαία γραμμή. Διότι χρειάζεται τρεις παίκτες! Έναν αν τελικά παραμείνουν οι Γκατσίνοβιτς - Βιγιαφάνιες, αλλά τρεις συνολικά. Σήμερα δεν έχει κανέναν απ΄ αυτούς. Και το πρώτιστο και θεμελιώδες είναι το deal για τον Γκατσίνοβιτς. Αν κλείσει, έχει καλώς! Ο Γιοβάνοβιτς θα είναι απόλυτα ικανοποιημένος και θα κληθεί εν συνεχεία με ηρεμία να αποφασίσει τι θα κάνει με τον Βιγιαφάνιες. Αν όμως καθυστερήσει η όλη συζήτηση με τη Χοφενχάιμ; Αν η γερμανική ομάδα θέλει να πουλήσει τον Σέρβο σε άλλη ομάδα ή να τον δοκιμάσει στην προετοιμασία της και να αποφασίσει τον Αύγουστο ο νέος προπονητής της για το μέλλον του παίκτη; Πρέπει να έχεις πάντα «Plan B» στη μεταγραφική περίοδο, δεν ξέρουμε αν έχει ο Παναθηναϊκός. Ξέρουμε, όμως, ότι σωστά - βάσει του ενδιαφέροντος του Παναθηναϊκού για τον Ντομίνγκο Μπλάνκο - οι Πράσινοι έχουν ρίξει το βάρος στη μεσαία γραμμή τους.

Αυτό που επίσης ξέρουμε είναι πως ξεκινά από πολύ πιο «στέρεα» αφετηρία συγκριτικά με την περυσινή σεζόν. Με λιγότερα ερωτηματικά. Με πιο καθαρή εικόνα για τον κορμό και τις ανάγκες του. Μην ξεχνάμε ότι ο Ιβάν ξεκίνησε με 4-2-3-1 και 4-4-2, αλλά έπαιζε από την 11η αγωνιστική 4-3-3. Μην ξεχνάμε ότι ξεκίνησε με βασικούς Διούδη, Σάρλια, Μαουρίσιο, Λούντκβιστ, Χατζηγιοβάνη, Βιτάλ, Καρλίτος και έπαιζε τους τελευταίους τρεις μήνες με Μπρινιόλι, Σένκεφελντ, Βιγιαφάνιες, Γκατσίνοβιτς, Παλάσιος, Αϊτόρ και Ιωαννίδη. Δεν θα έχει τόσες αλλαγές ο Παναθηναϊκός που θα μας παρουσιάσει ο Γιοβάνοβιτς στον γ’ προκριματικό γύρο του Conference League. Δυο - τρεις αλλαγές θα έχει στην ενδεκάδα του αρχικά. Η’ και τέσσερις, ποιος ξέρει, αν δεν καταφέρει να κρατήσει τον Χουάνκαρ, τον οποίο έπρεπε να είχε υπογράψει από το καλοκαίρι του 2021.

Τώρα, μοιάζει πάλι φτηνός στο πίτουρο κι’ ακριβός στ’ αλεύρι. Λες και δεν… χαλούσαν οι ισορροπίες στα αποδυτήρια όταν ο Αγιούμπ με 420.000 ευρώ ετησίως έπαιρνε τα τριπλάσια από τον Χατζηγιοβάνη, τα διπλάσια από τον Κώτσιρα, περισσότερα από Βέλεθ, Σένκεφελντ, Χουάνκαρ, Ρουμπέν. Τώρα θα… χαλάσουν, αν πάρει ο Ισπανός 500.000 ευρώ ετησίως, όπως είναι και το λογικό, διότι ήταν ο καλύτερος αριστερός μπακ του πρωταθλήματος και συμμετείχε στην επίτευξη δύο στόχων ως ένας από τους κορυφαίους της ομάδας του από την αρχή (και όχι από τον β’ γύρο) του πρωταθλήματος. Και εν συνεχεία, αν θέλουν ένα «κατοστάρικο» περισσότερο οι Βέλεθ - Σένκεφελντ - Ρουμπέν για έναν επιπλέον χρόνο συμβολαίου, δεν πειράζει. Να τα πάρουν! Τα αξίζουν. Οπως τη μικρή αύξηση την αξίζει και θα την πάρει και ο Αϊτόρ. Αυτή τη φορά δεν θα πέσει έξω ο προϋπολογισμός με περισσότερα έσοδα από όλες τις πηγές (εισιτήρια διαρκείας, συμφωνία με Stoiximan για την καινούρια φανέλα, 9 εκατ. ευρώ ετησίως από το τηλεοπτικό συμβόλαιο με την Cosmote TV, χωρίς να συνυπολογίζουμε ενδεχόμενη πρόκριση στους ομίλους του Conference League).

Προφανώς, ο Ισπανός δεν έχει ισόποσες προσφορές, ούτε θα βρει εύκολα αλλού όσα ζητά από τον Παναθηναϊκό. Προφανώς όμως και ο Παναθηναϊκός δεν θα βρει εύκολα αριστερό μπακ μ’ αυτή την αμοιβή, αυτή τη χημεία με τον Αϊτόρ και αυτή την ανθεκτικότητα/ποιότητα/εμπειρία. Σε μια ομάδα που δεν έχει ενισχυμένο τμήμα scouting και πέρυσι αναζητούσε αριστεροπόδαρο στόπερ μα τελικά πήρε τον «τίμιο» αλλά... μέχρι εκεί, Ζβόνιμιρ Σάρλια, δεν μπορεί να έχεις μεταγραφική «εμπιστοσύνη». Το «πόκερ» θα συνεχιστεί για κάποιες μέρες ακόμα. αλλά η φράση «το μοναστήρι να' ναι καλά» δεν ισχύει για όλους. Το έχουμε δει πρόσφατα με τον Μπεργκ, τον Ζέκα, τον Μολέδο, τον Βλαχοδήμο. Δεν θα είναι προς όφελος του Τριφυλλιού να «χαλάσει» κάτι που έφτιαξε, δηλαδή την καλύτερη αριστερή πτέρυγα του πρωταθλήματος. Το ζητούμενο είναι να βελτιωθεί εκεί όπου πονούσε, όχι να πάει στο «φτου από την αρχή» σε κάτι ήδη πολύ καλό. Μιλάμε βέβαια για ποσό μέχρι 500.000 ευρώ ετησίως, όχι παραπάνω. Δηλαδή λιγότερα απ΄ όσα παίρνουν ο Βιγιαφάνιες, ο Μακέντα, ο Καρλίτος, ο Κουρμπέλης, (ναι, και ο Παλάσιος)...