Τον... πετσόκοψαν αλλά και ο Παναθηναϊκός έβαλε δύσκολα στον εαυτό του!

• Πρωτοφανής αλλοίωση ενός ζευγαριού, ακατανόητη η έλλειψη VAR
• Το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα
• Με τις κινήσεις που θα κάνει, θα... ξαναφωνάξει ότι στοχεύει στη κορυφή
• Η σχέση με τον κόσμο το μεγαλύτερο κέρδος

Ο πρώτος μεγάλος στόχος του Παναθηναϊκού για τη φετινή σεζόν τελείωσε νωρίς. Ναι ήταν το δεύτερο σημαντικό ζητούμενο η επιστροφή στην Ευρώπη, καθώς το πρώτο ήταν, είναι και θα είναι ο πρωταθλητισμός. Η αυλαία στην ευρωπαϊκή περιπέτεια έπεσε πάρα πολύ νωρίς και συνιστά αποτυχία σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς λίγες ημέρες μετά τον τελικό του Κυπέλλου στην εξαιρετική εκπομπή Monday FC, το γεγονός πως το Τριφύλλι δεν κατάφερε να προκριθεί σε όμιλο του Conference League.

’Το να βγεις όμως στην Ευρώπη, να παίξεις στα προκριματικά και να αποκλειστείς, δεν έχει νόημα. Το σημαντικό είναι να μπεις στους ομίλους, είναι σημαντικό για τη βαθμολογία του Παναθηναϊκού και για τη χώρα’’.

Αυτά ήταν τα ολόσωστα λόγια του Σέρβου τεχνικού, με την Σλάβια Πράγας να παίρνει εκείνη το εισιτήριο για τα playoffs του Conference League και το Τριφύλλι να μένει εκτός ομίλου ευρωπαϊκής διοργάνωσης για έκτη συνεχόμενη σεζόν κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πληγώνει ολόκληρο τον οργανισμό, καθώς η μεγάλη εικόνα είναι αυτή που έχει πάντα την μεγαλύτερη αξία και σημασία. Το κλαμπ παραμένει στον πάτο της ειδικής βαθμολογίας και το έργο της επιστροφής θα είναι εξίσου δύσκολο και του χρόνου, σε οποιαδήποτε από τις τρεις διοργανώσεις της UEFA.

Αποκλεισμός από αποκλεισμό, αποτυχία από αποτυχία, ήττα από ήττα διαφέρουν. Όλες στο τέλος πονούν αλλά δεν αφήνουν πάντα την ίδια γεύση, δεν οδηγούν στα ίδια συμπεράσματα, δεν αφήνουν τις ίδιες εντυπώσεις. Ο τρόπος που αποκλείστηκε ο Παναθηναϊκός από τους Τσέχους(η δυσκολότερη ομάδα που θα μπορούσε να του ‘’πέσει’’ σε αυτόν τον γύρο) έχει δύο διαφορετικές αναγνώσεις, οι οποίες ισχύουν και οι δύο, χωρίς η μία να αναιρεί την άλλη.

Στη ζωή γενικότερα και στο ποδόσφαιρο ειδικότερα, δεν υπάρχει μόνο το άσπρο ή το μαύρο. Υπάρχει και το γκρι. Το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει κάθε λόγο να νιώθει αδικημένο από το... πετσόκομμα των διαιτητών, έχει κάθε λόγο να νιώθει πως έπεσε με ψηλά το κεφάλι και μαχόμενο μέχρι το 94’ του επαναληπτικού της Λεωφόρου έχοντας εξαιρετική εικόνα για 60 λεπτά. Από την άλλη το κλαμπ θα πρέπει να αναγνωρίσει πως δεν δημιούργησε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες μέσα από την άμεση και ουσιαστική ενίσχυση της ομάδας, για να φτιάξει και τις καλύτερες δυνατές πιθανότητες για την πρόκριση. Είναι σωστό το επιχείρημα πως τις καλοκαιρινές προκρίσεις τις δίνουν οι... παλιοί, αρκεί βέβαια να υπάρχουν τέτοιοι. Και στην περίπτωση του Παναθηναϊκού τα κενά ήταν πάρα πολύ μεγάλα. Ειδικά στη μεσαία γραμμή.

Πρωτοφανής αλλοίωση ενός ζευγαριού, ακατανόητη η έλλειψη VAR

Η πρώτη ανάγνωση, λοιπόν, έχει να κάνει με την διαιτησία. Πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω για να συναντήσουμε μία τόσο ξεκάθαρη αλλοίωση ενός ζευγαριού, με τους ρέφερι να κρίνουν αποτελέσματα και στα δύο παιχνίδια και συνολικά μία ολόκληρη πρόκριση. Σε ένα παιχνίδι είναι σύνηθες να βρίσκεις ένα μεγάλο λάθος υπέρ μίας ομάδας. Στο Σλάβια Πράγας-Παναθηναϊκός, οι Τσέχοι δεν πήραν απλά τα... σπόρια αλλά ολόκληρο το καρπούζι. Ευνοήθηκαν εξόφθαλμα, πήραν δύο τεράστιας σημασίας σφυρίγματα και θα πρέπει να ευγνωμονούν τον Μπουκέ και τον Μπανκς. Τον Γάλλο για την... εφεύρεση της δεύτερης κίτρινης στον Παλάσιος και τον Άγγλο για την εξαφάνιση του πέναλτι πάνω στον Σένκεφελντ και της δεύτερης κίτρινης στον πορτιέρε των Τσέχων. Δύο φάσεις στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου που αν δίνονταν όπως θα έπρεπε, πιθανότατα σήμερα θα κάναμε άλλη συζήτηση.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να εξηγήσει η UEFA ποιό είναι το σκεπτικό για την μη χρήση VAR στα προκριματικά. Δηλαδή τα παιχνίδια των ομίλων είναι τα σημαντικά και στα προκριματικά ας γίνει του... Κουτρούλη ο γάμος; Από την στιγμή που-ευτυχώς- η τεχνολογία μπήκε στη ζωή του ποδοσφαίρου, είναι ακατανόητο, λάθος και τραγελαφικό να γίνονται παιχνίδια ευρωπαϊκών διοργάνωσεων χωρίς VAR και να έχει την ευκαιρία ο κάθε απίθανος διαιτητής να πετσοκόβει, να αλλοιώνει και να καθορίζει νικητές και χαμένους.

Το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα

Πάμε και στη δεύτερη ανάγνωση. Να γυρίσουμε τον χρόνο λίγο πίσω. Όχι πολύ. Κυριακή 22 Μαΐου. Το επόμενο πρωί από την κατάκτηση του Κυπέλλου και την εξασφάλιση του εισιτηρίου για τον τρίτο προκριματικό γύρο του Conference League. Αν βρισκόταν κάποιος που θα έλεγε ότι ο Παναθηναϊκός θα πάει να παίξει τα πιο σημαντικά παιχνίδια της πενταετίας(τέτοια ήταν μαζί με τον τελικό του ΟΑΚΑ οι αναμετρήσεις κόντρα στη Σλάβια) χωρίς ούτε έναν δημιουργικό μέσο, χωρίς ούτε έναν εξτρέμ πίσω από Παλάσιος και Αϊτόρ, με βασικό εξτρέμ στη ρεβάνς τον Βαγιαννίδη(λόγω της απουσίας του Τούκου) και πρώτη αλλαγή στα ‘’φτερά’’ τον Αργύρη Καμπετσή, θα τον έβαζαν στο Δαφνί ή θα τον άφηναν απέξω; Θα τον έπαιρναν στο κυνήγι ή θα του έλεγε κανείς πως ‘’όλα είναι πιθανά στο ποδόσφαιρο’’; Αν μας έλεγε ότι στον πάγκο ως εναλλακτικές λύσεις θα βρίσκονταν ο Σαρδέλης, ο Φρόκου και ο Ηλιάδης, θα τον λέγαμε τρελό ή θα τον αφήναμε να συνεχίσει; Ρητορικά τα ερωτήματα.

Το έχουμε αναφέρει κι άλλες φορές κατά το παρελθόν κρίνοντας και ασκώντας καλοπροαίρετη κριτική όταν έπρεπε και όχι περιμένοντας τα αποτελέσματα με κουτοπόνηρη ποδοσφαιρική λογική. Καμία μεταγραφή δεν εξασφαλίζει προκρίσεις. Από την άλλη, όμως, με περισσότερες ποιοτικές λύσεις, με καλύτερους ποδοσφαιριστές που θα έρχονταν στην ώρα τους και θα προλάβαιναν να προσαρμοστούν και με ένα ρόστερ έτοιμο για την εποχή, οι πιθανότητες προφανώς και θα ήταν περισσότερες.

Τόσο στη Πράγα όσο και στην Αθήνα, ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα από τον πάγκο, γιατί πολύ απλά δεν είχε κανέναν ποδοσφαιριστή να του αλλάξει την ζωή πάνω στο χορτάρι. Ειδικά μετά το 60'... φώναζε από μακριά η ανάγκη για αλλαγές σε πρόσωπα που θα είναι σε θέση να προσφέρουν. Ο Παναθηναϊκός πήρε παρά ελάχιστα από τον άξονα στο δημιουργικό κομμάτι, γιατί κανείς δεν έχει αυτό το κάτι παραπάνω που θα σε αλλάξει επίπεδο άμεσα. Όλες τις ευκαιρίες στη Λεωφόρο, το Τριφύλλι τις έφτιαξε από τα άκρα. Καμία από τους παίκτες του άξονα. Όλες από τις πτέρυγες. Χουάνκαρ στο δοκάρι του Σπόραρ από κάθετη του Μάγκνουσον, Κότσιρας από δεξιά και κίνηση προς τα μέσα στο τετ α τετ του Σλοβένου, Χουάνκαρ και Αϊτόρ στην ασίστ του γκολ, Βαγιαννίδης και Αϊτόρ στην ευκαιρία του 20’.

Η διαιτησία είναι κάτι που ο σύλλογος δεν μπορούσε να επηρεάσει. Ούτε το συναπάντημα με την Σλάβια Πράγας. Αυτά είναι πράγματα που δεν μπορείς να τα αλλάξεις ως οργανισμός. Την ετοιμότητα του, όμως και την έγκαιρη μεταγραφική του ενίσχυση μπορούσε να την αλλάξει αλλά πλήρωσε ακριβά την έλλειψη οργάνωσης και σοβαρής λειτουργίας στο κομμάτι των μεταγραφών. Του χρόνου το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός θα ξαναμπεί σε προκριματική διαδικασία. Μακάρι μέχρι τότε να έχει φροντίσει να μάθει από τα λάθη του και τα παθήματα να γίνουν μαθήματα.

Με τις κινήσεις που θα κάνει, θα... ξαναφωνάξει ότι στοχεύει στη κορυφή

Η σεζόν δεν τελείωσε το βράδυ της Πέμπτης. Δίπλα στην Ευρώπη μπήκε ένα μεγάλο Χ και η ζωή συνεχίζεται. Η εικόνα της ομάδας μέχρι το 60’ όταν και άρχισε να μένει από δυνάμεις, οι παίκτες που έχουν αποκτηθεί(Μάγκνουσον, Τσέριν, Σπόραρ, Βέρμπιτς, Λοντίγκιν), η συνέχεια της εξαιρετικής δουλειάς του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι ποδοσφαιριστές που θα έρθουν στο παραγωγικό κομμάτι μέχρι το τέλος του μήνα και θα είναι από το πάνω ράφι, θα δημιουργήσουν μία ξεκάθαρη συνθήκη πρωταθλητισμού για τον Παναθηναϊκό.

Όταν η διοίκηση του συλλόγου δαπανά 3.5 εκατομμύρια ευρώ για τον Σπόραρ, όταν γίνεται υπέρβαση σε όλα τα επίπεδα για τον Βέρμπιτς και όταν οι στόχοι για την μεσαία γραμμή είναι top class ποδοσφαιριστές, γίνεται ξεκάθαρο(και ας μην το λένε δημόσια στο Κορωπί) πως το κλαμπ στοχεύει στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος και πολύ καλά κάνει, καθώς μιλάμε για τον Παναθηναϊκό και κάποια στιγμή θα πρέπει να επιστρέψει η κανονικότητα σε όλα τα επίπεδα.

Η σχέση με τον κόσμο το μεγαλύτερο κέρδος

Αν υπάρχει κάτι θετικό από τον αποκλεισμό; Ναι, υπάρχει. Αυτή η μοναδική σχέση που έχει δημιουργηθεί από πέρσι με τον κόσμο, αυτή η ‘’γροθιά’’ που δείχνει πολύ δυνατή και έτοιμη για όλα ενόψει της έναρξης της Super League1. Όταν μέσα στο κατακαλόκαιρο περίπου 2.000 οπαδοί αποθεώνουν την ομάδα στο ξενοδοχείο πριν το παιχνίδι, όταν τον αποκλεισμό ακολουθεί ένα πολύ ζεστό χειροκρότημα και μια αναγνώριση της προσπάθειας και όταν στο φινάλε ακούγεται το ‘’πρωταθλητή σε θέλουμε Παναθηναϊκέ’’, είναι ξεκάθαρο πως το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς(που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί) έχει ‘’ψήσει’’ τον κόσμο πως η χρονιά που έρχεται, θα είναι χρονιά διεκδίκησης της κορυφής.

Τα υπόλοιπα πάνω στο χορτάρι, με το επόμενο σημείωμα τούτης της γωνιάς να ακολουθεί σε περίπου δέκα ημέρες, όταν και θα έχει ολοκληρωθεί η περίοδος ξεκούρασης που δυστυχώς δεν θα ‘’σπάσει’’ στις 18 του μήνα με ακόμη ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι.

Υ.Γ1: Ο Καμπετσής με την αδιανόητη γκάφα του στέρησε από τον Παναθηναϊκό ακόμη ένα τρίλεπτο ελπίδας για την παράταση. Μέχρι εκεί. Ούτε τον απέκλεισε, ούτε... χάρισε καμία πρόκριση στη Σλάβια που είχε να απειληθεί σοβαρά από το 57’ και το γκολ του Σπόραρ. Ήρεμα με την ανθρωποφαγία. Η σωστή βάση της συζήτησης δεν έχει να κάνει με την πάσα του προς τον Μπρινιόλι αλλά το γιατί το Τριφύλλι δεν είχε άλλες επιλογές από τον πάγκο, παρά μόνο τον Έλληνα φορ που είναι ‘’κομμένος’’ και φευγάτος από πέρσι το καλοκαίρι!