Άλλη ομάδα ο Ολυμπιακός με αυτόν, κερδίζει παίκτη ο Κάρλος

Ο Κ. Νικολακόπουλος γράφει στο blog του στο gazzetta για τον Ολυμπιακό και τρεις-τέσσερις παίκτες του με αφορμή το χθεσινό παιχνίδι.

Αντί προλόγου: Κράτησε χθες το μηδέν ο Ολυμπιακός, αφού κατάφερε να μην απειληθεί παρά ελάχιστα από τον ΠΑΣ. Ακόμη όμως και έτσι η μπάλα μία φορά κατέληξε στα δίκτυα του Βατσλίκ, όχι από παίκτη του ΠΑΣ αλλά από αυτογκόλ του Μανωλά (!)-ευτυχώς που ήταν οφσάιντ ο παίκτης που σέντραρε. Είναι αυτό που λέμε, και οι άλλοι να μην του βάζουν γκολ, βάζει μόνος του ο Ολυμπιακός…

Ο Ολυμπιακός λοιπόν μπήκε με το δεξί στο πρωτάθλημα, όπως κάνει εδώ και 30 και πλέον χρόνια σε ποσοστό 90%! Μετράει η νίκη κόντρα στον ΠΑΣ, που τα προηγούμενα 19 χρόνια είχε χάσει μία φορά σε πρεμιέρα (!), μετράει όμως και ότι βρήκε πέντε-έξι καλές φάσεις, για να αξιοποιήσει τελικά και τις δύο του β΄ ημιχρόνου, ενώ είχε χάσει και τις τέσσερις του α΄ ημιχρόνου!

Μας άρεσε σίγουρα ότι τα δύο γκολ ήρθαν από καλή ανάπτυξη της ομάδας, παιχνίδι με καλές πάσες και στο τέλος έξυπνες τελικές για να τελειώσουν οι φάσεις και εν τέλει καλά τελειώματα. Στο 1-0 οι «ερυθρόλευκοι» κυκλοφόρησαν την μπάλα για πάνω από 30 δευτερόλεπτα, με τον Εμβιλά να παίζει κάθετα στο Ραντζέλοβιτς, τον Σέρβο κι αυτός κάθετα στον Άβιλα και τον Ισπανό να ζυγίζει τη σέντρα για το κεφάλι του Βαλμπουενά….Στο 2-0 σε περίπου ίδιο χρόνο εκδηλώθηκε η επίθεση, με τον Εμβιλά να πασάρει ανάμεσα στις γραμμές του ΠΑΣ στο Βαλμπουενά, εκείνος με τη μία να βρίσκει τον Ελ Αραμπί, τον Μαροκινό να παίζει ένα-δύο με τον Μασούρα και να ζυγίζει την πάσα στο Ραντζέλοβιτς για το όμορφο γκολ με το αριστερό και την μπάλα κάτω από τα πόδια του αμυντικού…

Να σταθώ σε δύο παίκτες.

Πρώτα στον Εμβιλά, με την παρουσία του οποίου από το 53’ (όταν και μπήκε αλλαγή) και μετά ο Ολυμπιακός ήταν, όπως και είναι γενικά, άλλη ομάδα. Ο Γάλλος με το που πάτησε το πόδι του στο τερέν έκοψε δύο φορές στην ίδια φάση, δίνοντας το στίγμα. Καλές πάσες (από δύο τέτοιες ξεκίνησαν και τα δύο γκολ…), αλλαγές παιχνιδιού, μπαλιές μεταξύ των γραμμών, αλλά και φοβερά τάκλιν, με το ένα να σώζει πιθανό γκολ του ΠΑΣ και με το άλλο να αποτρέπει επικίνδυνη αντεπίθεση.

Οι μόνοι παίκτες, όμως, που μπορούν να παίξουν στη θέση του είναι ο Μπουχαλάκης (και είναι 8άρι κι όχι 6άρι) κι ο φευγάτος Μαντί (επίσης 8άρι κι όχι 6άρι). Ο Κανέ που είναι 6άρι πάει δανεικός στην Κύπρο, αλλά κατά βάση μπορούσε να βοηθήσει εναλλακτικά σε φάσεις παιχνιδιού άμυνας. Παρεμπιπτόντως, ακόμη δεν μπορώ να χωνέψω την ποδοσφαιρική τρέλα του Μαρτίνς να βάλει βασικό στο Ολυμπιακός-Μακάμπι τον Κανέ κι όχι τον Εμβιλά-με το ποδόσφαιρο βέβαια να γίνεται και τιμωρός όταν δεν το σέβεσαι…

Μετά στον Ραντζέλοβιτς. Χθες έβγαλε στο παιχνίδι του αυτό που πρωτίστως πρέπει να κάνει ο κυνηγός-ουσία: σκόραρε, ήταν μέσα και στο άλλο γκολ κι από δική του καλή κεφαλιά πάσα ο Αγκιμπού δεν σκόραρε για ένα κλικ στα πρώτα λεπτά. Δεν ήταν σούπερ, αρκετές σέντρες αλλά και ντρίμπλες δεν του πέρασαν, είχε ορισμένα άσχημα κοντρόλ, όμως η αντίπαλη άμυνα τον ένιωσε.

Και θέλω να πιστεύω ότι αυτό το γκολ που έβαλε, πρώτο του στον Ολυμπιακό μετά από δύο χρόνια από εκείνο στον τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ στο Βόλο (1-0) το Σεπτέμβριο του 2020 (ήταν πρόπερσι χωρίς καν γκολ και πέρυσι δανεικός στην ισπανική Λεγκανές), μπορεί να του φτιάξει λίγο την ψυχολογία, καθότι ο επιθετικός πάντοτε όταν είναι χωρίς γκολ δεν είναι στα καλύτερα του. Ο Σέρβος «κανονικά» έπρεπε να κάνει γκολ, και δη πολύ πιο εύκολο από αυτό που έβαλε, στο α΄ ημίχρονο, σε εκείνη την απίθανη μπαλιά που του έβγαλε ο Βαλμπουενά, όμως αντί να πλασάρει τον γκολκίπερ του ΠΑΣ προτίμησε να κάνει κάτι σαν σέντρα σουτ χωρίς ουσία.

Μοιάζει ο Κάρλος Κορμπεράν να κερδίζει ένα παίκτη, αφού για να είμαστε ειλικρινείς, ελάχιστοι υπολόγιζαν στο Ραντζέλοβιτς. Είχε φανεί κι από το παιχνίδι της Κύπρου ότι ο Σέρβος ανέβαινε, με τις ασίστ στον Ελ Αραμπί (άσχετα αν τις έχασε), με δύο-τρεις ακόμη πολύ καλές κινήσεις, ενώ είχε πλησιάσει και στο γκολ-στο τσακ δεν είχε βρει την μπάλα στην πάσα του Αραμπί. Δείχνει να βρίσκει την αυτοπεποίθηση του ο Ραντζέλοβιτς, κάνει τακουνάκια με ουσία κι όχι απλά θέαμα και στο χέρι του είναι να βρει μία ισχυρή θέση στο ρόστερ.

Και μην θεωρείτε τυχαίο ότι ο προπονητής μόνο τον Ραντζέλοβιτς και τον Σισέ έβαλε χθες βασικούς από την 11άδα του 1-1 του αγώνα για το Γιουρόπα Λιγκ. Είναι προφανές ότι αυτούς βλέπει με δυνάμεις κι αντοχές. Παρεμπιπτόντως, ο Σισέ ήταν χθες, κι όχι για πρώτη φορά, μία ηγετική φιγούρα στον Ολυμπιακό. Τον λες και εντυπωσιακό με τις επεμβάσεις του, αλλά και τις βοήθειες του στη δημιουργία του παιχνιδιού με τις πάσες του από πίσω.

Αν θέλει, όμως, να πάει στο πιο πάνω επίπεδο, πρέπει, επιτέλους, να κόψει τις επιπολαιότητες (την έκανε μία και χθες), αλλά και να είναι πιο αποφασιστικός στις επεμβάσεις του. Χθες στο 64’ αν δεν έκανε το τάκλιν-θανάτου ο Εμβιλά, μπορεί ο ΠΑΣ να ισοφάριζε μετά από ένα «μισό» διώξιμο του Σισέ, που μας θύμισε τη φάση του γκολ του Απόλλωνα Λεμεσού, σε στιγμή που πάλι δεν μπήκε aggressive στη φάση.

Εάν φύγει, πάντως, ο Σισέ, ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει υψηλού επιπέδου στόπερ, γιατί θα φανεί η απουσία του, ακόμη και με τα λάθη που κάνει.

Άσχετο: Ο Κορμπεράν έκανε χθες οκτώ αλλαγές στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, αλλά δεν είχε ούτε καν στην 20άδα τον Βρουσάι, παρότι την Πέμπτη τον είχε βάλει στα τελευταία 20 λεπτά του αγώνα στην Κύπρο. Με τον Μάριο, όμως, «να μην ακουμπάει την μπάλα» κόντρα στον Απόλλωνα και προφανώς αυτό να πληρώνει.