Παναθηναϊκός: Να μην γίνει από τώρα «πρέπει» το «μπορεί»

Η προίκα του Παναθηναϊκού μετά τις πρώτες έξι αγωνιστικές είναι πραγματικά πολύ μεγάλη και σημαντική. Το γεγονός ότι απέχει σημαντικά από τους υπόλοιπους διεκδικητές του πρωταθλήματος και ότι έχει πλέον το περιθώριο λάθους, δίνει έναν αέρα αυτοπεποίθησης στην ομάδα και της αφαιρεί κάμποση από την πίεση για νίκη σε κάθε ματς.

Αυτή είναι η θετική πλευρά του νομίσματος, αλλά υπάρχει και η άλλη όψη, η οποία είναι ασφαλώς δυσκολότερη. Αυτό το προβάδισμα, το οποίο προέκυψε μετά τη νίκη με ανατροπή στην Τούμπα κόντρα στον ΠΑΟΚ (δεύτερο ντέρμπι που κατακτά ο Παναθηναϊκός με ανατροπή μετά από αυτό με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο), κρύβει μέσα του έναν μεγάλο κίνδυνο. Ηδη τα media και κυρίως οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είναι έτοιμοι να μετατρέψουν αυτό που στην αρχή της σεζόν ήταν «μπορεί ο Παναθηναϊκός να πάρει το πρωτάθλημα φέτος…», σε «πλέον ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει αυτό το πρωτάθλημα, είναι η μεγάλη του ευκαιρία…».

Είναι πραγματικά πολύ νωρίς για να ειπωθεί αυτό και είναι πραγματικά νωρίς να μπει αυτή η πίεση σε αυτή την ομάδα, η οποία εξακολουθεί να φτιάχνεται και δεν είναι έτοιμη. Ο Παναθηναϊκός έχει ακόμη δρόμο για να φτιάξει ο Ιβάν την ομάδα όπως ακριβώς την φαντάστηκε. Ο Μπερνάρ μόλις έπαιξε το πρώτο ματς του ως βασικός και μάλιστα όχι στη θέση για την οποία αποκτήθηκε. Ο Βέρμπιτς ακόμη δεν έχει μπει στο κλίμα, οι τελευταίες μεταγραφές δεν έχουν καν πάρει χρόνο συμμετοχής, συνεπώς το να θεωρηθεί ότι η ομάδα είναι έτοιμη λόγω του έξι στα έξι, είναι υπερβολικό και πρόωρο.

Επιπλέον το να μπει το «πρέπει» τόσο νωρίς στις πλάτες της ομάδας είναι και βιαστικό και πιεστικό για μία ομάδα που δεν έχει δοκιμαστεί καν στον πρωταθλητισμό. Είναι άλλο πράγμα το DNA του Παναθηναϊκού γενικά, το οποίο ασφαλώς είναι DNA πρωταθλητισμού και είναι άλλο πράγμα αυτή η έκδοση του Παναθηναϊκού, η οποία για πρώτη φορά θα δοκιμαστεί σε συνθήκες πρωταθλητισμού.

Είχα γράψει στην αρχή της σεζόν, την βραδιά μετά τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από την Σλάβια στη Λεωφόρο, ότι το σίγουρο είναι ότι «ο Παναθηναϊκός φέτος θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Δεν ξέρω αν θα το κατακτήσει, αλλά θα κάνει πρωταθλητισμό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αν δεν πάρει το πρωτάθλημα η χρονιά θα είναι αποτυχημένη. Το επόμενο βήμα για αυτή την ομάδα είναι να κάνει πρωταθλητισμό και όχι να πάρει το πρωτάθλημα και θα είναι άδικο να κριθεί με βάση αυτό». Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το παραπάνω ισχύει στο 100% και τώρα μετά το έξι στα έξι.

Τώρα λοιπόν που λογικά ο κόσμος του, ο οποίος έχει να δει τόσα χρόνια ένα πρωτάθλημα, δεν μπορεί να περιμένει και είναι έτοιμος να τραγουδήσει από την έβδομη κιόλας αγωνιστική «σήκωσέ το, το τιμημένο, δεν μπορώ να περιμένω…» θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι νωρίς για να μπει αυτό το βάρος στις πλάτες της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ακόμη μία σούπερ ομάδα, δεν είναι καν μία έτοιμη ομάδα, αλλά στη φάση της δημιουργίας. Συνεπώς με αυτό το γνώμονα θα πρέπει να αντιμετωπίζετε από όλους και όχι ως ένα απόλυτο φαβορί για τον τίτλο, πόσο μάλλον ως εκκολαπτόμενος πρωταθλητής.

Προφανώς και εδώ υπάρχει μία ευκαιρία, προφανώς και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, για την ακρίβεια η ίδια η ομάδα και ο Ιβάν δημιουργούν αυτές τις προϋποθέσεις, αλλά μιλάμε για ένα πρωτάθλημα 36 αγωνιστικών, το οποίο μάλιστα θα γίνει σε δύο δόσεις, με μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους λόγω της διακοπής για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και είναι σημαντικό, όπως διαπίστωσα χθες μιλώντας στον αέρα του bwin ΣΠΟΡ FM με τον αρχηγό της ομάδας Δημήτρη Κουρμπέλη, ότι η ίδια η ομάδα το έχει αντιληφθεί αυτό. Ότι την έχει δει την… παγίδα και προσπαθεί να μην πέσει μέσα σε αυτήν.