Άρης: Σε 12 επίσημα παιχνίδια είχε 12 διαφορετικές 11αδες!

• Ο «πονεμένος άξονας
• Στα επιθετικά άκρα υπήρξε ξεκάθαρη επιλογή

Αν η εικόνα αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα μιας κατάστασης και στην περίπτωση του Άρη υποδηλώνει ότι παραμένει μια ομάδα η οποία ψάχνεται, εξίσου αδιάσειστο πειστήριο είναι και η στατιστική. Το γεγονός ότι στα 12 επίσημα παιχνίδια – συμπεριλαμβανομένων και των τεσσάρων ευρωπαϊκών με Γκόμελ και Μακάμπι Τελ Αβίβ – χρησιμοποιήθηκαν ισάριθμες διαφορετικές 11αδες και συνολικά 20 ποδοσφαιριστές. Προφανώς πρόκειται για ένα στοιχείο το οποίο δεν συνάδει σε μια ομάδα η οποία έχει στοχεύσει πορεία πρωταθλητισμού, από την άλλη πλευρά όμως είναι η αναπόφευκτη συνέπεια για ένα club το οποίο σε τόσο μικρό αριθμό αγώνων κατευθύνθηκε από τρεις διαφορετικούς προπονητές. Γιατί ο καθένας προσεγγίζει το ποδόσφαιρο με το δικό του τρόπο, έχει τη δική του φιλοσοφία και βάσει αυτής λαμβάνει τις αποφάσεις του.

Η δημιουργία μιας ομάδας από μηδενική βάση προφανώς έπαιξε καταλυτικό ρόλο σ’ αυτή τη συνθήκη, το ίδιο αναμφίβολα ισχύει και για τις αλλαγές προπονητών. Δεν παραγνωρίζονται τα προβλήματα τραυματισμών που προέκυψαν στη διάρκεια της σεζόν αλλά ο βασικός λόγος σχετίζεται με τις χαμηλές επιδόσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών, την αδυναμία ανταπόκρισης στους αγωνιστικούς ρόλους τους και την ανάγκη που αναπτύχθηκε για πειραματισμούς.

Για παράδειγμα, ο παράγοντας «τραυματισμοί» έπαιξε καταλυτικό ρόλο στ’ ότι υπήρξαν τρία διαφορετικά δίδυμα στο κέντρο της άμυνας. Αυτό των Φαμπιάνο-Μπράμπετς δεν θα «έσπαγε» ποτέ αν ο τελευταίος δεν αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού. Το πείραμα με τη χρησιμοποίηση του Μάρβιν Πίρσμαν αποδείχθηκε αποτυχημένο, για να ακολουθήσει η ενεργοποίηση του Νικολά Ενκουλού. Αντιθέτως οι αλλαγές στα αμυντικά άκρα έχουν να κάνει με το κομμάτι της απόδοσης. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο Άρης θα καταλήξει να παίζει με τους Μπράντλεϊ Μαζικού (αριστερά), Μόουζες Οντουμπάτζο (δεξιά) κι ας άρχισε τη σεζόν με τους Πίρσμαν, Εμπακατά.

Ο «πονεμένος άξονας

Τρεις διαφορετικοί συνδυασμοί χρησιμοποιήθηκαν σε αυτούς τους 12 επίσημους αγώνες. Ο Χερμάν Μπούργος είχε αδυναμία στο 4-4-2 καθώς αυτό έπαιξε ο Άρης στους τέσσερις από τους έξι αγώνες στους οποίους ήταν στην τεχνική ηγεσία. Περισσότερο χρησιμοποιήθηκε το 4-2-3-1 και λιγότερο το 4-3-3. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι υπήρξαν επτά διαφορετικοί συνδυασμοί στον άξονα της μεσαίας γραμμής! Προφανώς οι τρεις προπονητές θα είχαν αποφύγει τόσο μεγάλο αριθμό αλλαγών αν δεν προέκυπτε ο σοβαρός τραυματισμός του Σέικ Ντουκουρέ ο οποίος έχει συμπληρώσει απουσία ενός μήνα. Για την ακρίβεια, ο Ιβοριανός συνυπήρξε τέσσερις φορές με τον Μπριάν Νταμπό στον άξονα της μεσαίας γραμμής και δύο φορές με τον Πάπε Σέικ Ντιόπ. Το δίδυμο των Νταμπό-Ντιόπ έπαιξε μαζί στους αγώνες με Ολυμπιακό και Βόλο. Δύο φορές ο Σέικ Ντουκουρέ είχε ρόλο μοναδικού κόφτη έχοντας δίπλα του είτε τον Μάνου Γκαρθία (στον αγώνα με τον Παναιτωλικό) είτε τον Ματέο Γκαρσία (στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης). Κόντρα στην ΑΕΚ ο Μπριάν Νταμπό, ως μοναδικός κόφτης, πνίγηκε στην τρικυμία του συνόλου ενώ το δίδυμο των Ετέμπο-Νταμπό έκανε για πρώτη φορά… την εμφάνισή του στο παιχνίδι με τον Ιωνικό. Εν τέλει, επτά διαφορετικοί συνδυασμοί κεντρικών χαφ σε μόλις 12 παιχνίδια είναι πάρα πολλοί.

Στα επιθετικά άκρα υπήρξε ξεκάθαρη επιλογή

Ο Ντάνιελ Μαντσίνι είχε βασικό ρόλο στα έντεκα από τα δώδεκα επίσημα παιχνίδια της ομάδας του. Στα επτά εξ’ αυτών συνυπήρξε με τον Χουάν Ιτούρμπε στα επιθετικά άκρα, τρεις φορές με τον Ραφαέλ Καμάτσο και μία με τον Ματέο Γκαρσία. Στη μοναδική φορά που ήταν εκτός 11αδας, αγωνίστηκαν οι Καμάτσο-Ιτούρμπε στον πρώτο επίσημο αγώνα απέναντι στην Γκόμελ στο «Κλ. Βικελίδης».

Στην κορυφή της επίθεσης, στο 4-4-2 του Χερμάν Μπούργος συνυπήρξαν οι Άντρε Γκρέι-Λουίς Πάλμα. Ο Γκρέι δεν ήταν στο αρχικό σχήμα σε δύο αγώνες (με Βόλο και Ιωνικό) καθώς προτιμήθηκε ο Λούις Πάλμα, ενώ ο Ζερβίνιο έπαιξε για πρώτη φορά στη συγκεκριμένη θέση στο Σαββατιάτικο (15/10) παιχνίδι με τον Ιωνικό στο «Κλ. Βικελίδης».