Τα δύο «Χ» (Χάμες, Χουάνγκ) κάνουν μεγάλη διαφορά στον Ολυμπιακό

Αντί προλόγου: Αν δεν υπήρχαν τα, σε ανύποπτες φάσεις κι όχι σε ευκαιρίες αντίπαλων, αυτογκόλ των Ντόη (με ΟΦΗ) και Παπασταθόπουλου (με ΠΑΟΚ), τότε ο Ολυμπιακός στα πέντε παιχνίδια πρωταθλήματος με τον Μίτσελ στον πάγκο (με Ατρόμητο, ΠΑΟΚ, Λαμία μέσα και ΟΦΗ, Παναιτωλικό έξω) θα είχε παθητικό μόλις ένα γκολ, εκείνο του Νάρεϊ στο Καραϊσκάκη.

Ο χθεσινός αγώνας με τη Λαμία στο Καραϊσκάκη έφερε κάτι που δεν το είχαμε ξαναδεί φέτος: τον Ολυμπιακό να καθαρίζει εν πολλοίς το τρίποντο με δύο γκολ στα πρώτα 30 λεπτά του αγώνα.

Ο τίτλος στο κομμάτι μου χθες το πρωί ήταν, «ένα καλό μπάσιμο του Ολυμπιακού», για να τονίσει την ανάγκη να μπει επιτέλους η ομάδα δυνατά σε ένα παιχνίδι της, έτσι ώστε να το ελέγξει στη συνέχεια πιο εύκολα, κι όχι να «τρέχει». Συγκυριακά η, όχι, την καλύτερη στιγμή τους σε όλο το ματς οι «ερυθρόλευκοι» την είχαν μόλις στο 3^ο λεπτό, ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της. Η μπάλα ήταν στα πόδια τους για 45 δευτερόλεπτα, με κατάληξη έναν υπέροχο συνδυασμό Ντόη, Χουάνγκ, Μπιέλ, Μπακαμπού, Άβιλα και το γύρισμα του Ισπανού να μην φτάνει για ένα κλικ (πρέπει με την άκρη του παπουτσιού του ο Αντέτζο να την βρήκε ελάχιστα) στα πόδια του Χάμες, που θα είχε την ευκαιρία για ένα εύκολο γκολ. Αξίζει κάποιος να δει το βιντεάκι από την τηλεοπτική μετάδοση της Cosmote.

Η μοίρα φαίνεται να θέλει τον Χάμες να σκοράρει μέχρι τώρα με τη φανέλα του Ολυμπιακού μόνο με κεφαλιές, και δη πανέμορφες, όπως η χθεσινή κι εκείνη με τον ΠΑΟΚ, την στιγμή κατά την οποία δεν έχει μπορέσει ακόμη να βρει δίχτυα σουτάροντας, ούτε καν από πέναλτι! Ο Κολομβιανός σε αυτή την χρονική συγκυρία τουλάχιστον, επιστρέφοντας στην δράση στα μέσα Σεπτεμβρίου (μετά από αποχή 6,5 μηνών), μπορεί να μην σπριντάρει, ούτε συχνά να ντριμπλάρει, όμως η ποδοσφαιρική ευφυία του είναι μοναδική, όπως αποτυπώνεται στις κινήσεις του με την μπάλα «όταν πρέπει», δηλαδή όταν παίζεται κοντά και μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Άλλωστε, πρωτίστως «εκεί γύρω» τον θέλει ο Ολυμπιακός τον Χάμες, εκεί που καίει η μπάλα.

Ο Μίτσελ είναι προφανές ότι αυτή ακριβώς την ικανότητα του θέλει να εκμεταλλευθεί και κάπως έτσι έχουμε δει με τον ΟΦΗ την ασίστ στον Γκάρι, με τον ΠΑΟΚ το γκολ του ίδιου του Χάμες, με τον Παναιτωλικό την ασίστ στον Μπιέλ και χθες με τη Λαμία το γκολ του ίδιου του Χάμες, που βεβαίως και το ήθελε-δεν υπάρχει περίπτωση να μην ήταν τυχαίο το γκολ. Και δεν ήταν μακριά κι από ένα δεύτερο, στον υπέροχο συνδυασμό του με τον Μπιέλ, το μπάσιμο στην περιοχή και το πλασέ του με το οποίο δεν μπόρεσε να νικήσει τον έμπειρο Σαράνοφ.

Για να είμαι ειλικρινής, περιμένω περισσότερα πράγματα από τον Χάμες, ακόμη και σε επίπεδο των εκτελέσεων των φάουλ και των κόρνερ, που νομίζω ότι δεν είναι οι καλύτερες (πολύ πιο επιτυχημένη ήταν η εκτέλεση ενός κόρνερ από τον Μπιέλ προς το τέλος, με τον Ελ Αράμπι να παίρνει την κεφαλιά και πάλι τον γκολκίπερ της Λαμίας να έχει καλή απάντηση). Από την άλλη, δεν μπορείς παρά να καταγράψεις και τη μαχητική διάθεση ενός παίκτη σούπερ σταρ όπως ο Χάμες, που τον βλέπουμε να γυρίζει πίσω, να κλέβει μπάλες και να κόβει η, να ξεκινάει έτσι κι αντεπιθέσεις, να κάνει φάουλ πάνω στη μάχη κι όταν κάνει μία κακή πάσα να σπεύδει για να διορθώσει.

Θα ήμουν λάθος αν έκανα πως δεν έβλεπα ότι ο Χάμες δεν έχει τρεξίματα κι ότι παίζει σε χαμηλές στροφές. Από την άλλη, όμως, ακόμη κι έτσι την βοηθάει σημαντικά την ομάδα με τις στιγμές κλάσης που καταθέτει στον αγωνιστικό χώρο και δεν μπορείς να τον πεις αδιάφορο ανασταλτικά, παρότι λογικό είναι να έχει την αίγλη «του 10», όπως τον λένε στην πατρίδα του κι όπως τον έλεγαν στη Ρεάλ. Άλλωστε, ίσως να πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι δεν θέλει αυτή την εποχή να παίξει στα κόκκινα, φοβούμενος κάποιον μυϊκό τραυματισμό. Να θυμίσω ότι προ Ολυμπιακού ο Κολομβιάνος άσος είχε παίξει τελευταία φορά τον περασμένο Μάρτιο κι ότι η περασμένη του σεζόν ήταν σε ένα πρωτάθλημα όπως του Κατάρ, χωρίς δηλαδή να παίζει στο μάξιμουμ.

Στον Ολυμπιακό υπάρχει ο Χουάνγκ που τον βλέπεις παντού μέσα στο γήπεδο και υπάρχει κι ο Χάμες που έχει εκείνες τις ξεχωριστές στιγμές που έχουν οι εκλεκτοί-όπως στο Αγρίνιο πέρασε την πάσα με το τακουνάκι στον Μπακαμπού στη φάση του γκολ του Μπιέλ η, όπως χθες έβγαλε τη σέντρα σουτ με τα φοβερά φάλτσα, όπου η μπάλα ήθελε ελάχιστα για να πάει στα δίχτα και το ίδιο ελάχιστα για να την βρει ο Μπακαμπού και να γίνει αυτός σκόρερ-παρεμπιπτόντως, καταγράψαμε, αν προσέξατε, τέσσερις φάσεις στις οποίες θα μπορούσε χθες να κάνει γκολ ο Κολομβιάνος!

Τα δύο «Χ» νομίζω ότι αποτελούν τεράστια υπόθεση για τον Ολυμπιακό. Από τη μία ο καλλιτέχνης της μπάλας Χάμες κι από την άλλη ένας υπερσύγχρονος μέσος όπως ο Χουάνγκ, πληθωρικός όσο λίγοι! Να κόβει, να κλέβει, να φτιάχνει, να σουτάρει. Ο Κορεάτης έχοντας παίξει 90 λεπτά σε απολύτως απαιτητικό παιχνίδι την Πέμπτη τη νύχτα απέναντι σε μία γερμανική μηχανή όπως η πάντα 3^η στη βαθμολογία της Μπουντεσλίγκα Φράιμπουργκ, έκανε χθες το μεσημέρι, δηλαδή δυόμιση ημέρες μετά (!), ένα 90λεπτο που ξεχείλιζε από ενέργεια και ένταση!

Ό,τι μπορούσες να ζητήσεις από έναν κεντρικό χαφ, τα έκανε ο Χουάνγκ, που αν συνεχίσει έτσι και μετά το Μουντιάλ θα είναι ξεκάθαρα η σημαντικότερη μεταγραφή που έχει κάνει ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια, από το καλοκαίρι του 2019, που έφερε Ελ Αράμπι και Βαλμπουενά, με αποτέλεσμα τα τρία σερί πρωταθλήματα. Το παιδί έκανε άμυνες, σπρίνταρε και γινόταν ακραίος μπακ, έδινε ιδανικά την μπάλα με τη μία για γκολ και για φάσεις, είχε πολλές καλές προσωπικές ενέργειες, έβαζε στοπ σε αντίπαλες επιθέσεις, οι δε πάσες του ήταν σχεδόν όλες με διαβήτη.

Και προκαλεί θλίψη που αυτόν τον παίκτη ο Ολυμπιακός σε όλη τη φάση του Γιουρόπα Λιγκ τον είχε στην ενδεκάδα του ουσιαστικά μόλις σε ένα παιχνίδι του. Εντελώς άλλη ομάδα ο Ολυμπιακός με τον Χουάνγκ, ένα επίπεδο πιο κάτω χωρίς τον Χουάνγκ.

Άσχετο: η δική μου η λογική λέει ότι ο Μίτσελ την Πέμπτη με τη Ναντ πρέπει να φυλάξει και τους 13-14 παίκτες (Πασχαλάκη, Άβιλα, Ντόη, Μπα, Σωκράτη, Ρέαμπτσιουκ, Βρουσάι, Εμβιλά, Χουάνγκ, Χάμες, Μπιέλ, Μασούρα, Μπακαμπού, Ελ Αράμπι) που έχει στο μυαλό του ενόψει ΠΑΟ την Κυριακή. Και για να μην έχει τραυματισμούς και κόπωση, αλλα και γιατί εάν παίξουν αυτοί στο παιχνίδι του Γιουρόπα Λιγκ, θα έχουν την σκέψη τους στο ντέρμπι του πρωταθλήματος.

Αντίθετα, αν παίξουν οι άλλοι παίκτες θα έχουν κίνητρο να τα δώσουν όλα σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι. Παίκτες όπως οι Τζολάκης, Ρέτσος, Ανδρούτσος, Μπουχαλάκης, Κούντε, Αμπού Καμαρά, Ουί Τζο, Μπόουλερ, ο Μαρσέλο αν μπορεί να παίξει έστω 60 λεπτά, ο Βρσάλικο αν είναι καλά, συν δύο-τρεις που δεν θα είναι βασικοί στη Λεωφόρο, μπορούν να φτιάξουν μία ανταγωνιστική ενδεκάδα, αρκεί να μπουν μέσα για να «ματώσουν» κι όχι για να κάνουν αγγαρεία.