Σε ένα… γερασμένο πρωτάθλημα, ο Κωσταντέλιας είναι η απάντηση

Ο Κούτσιας έβαζε τα γκολ το ένα πίσω από το άλλο, για τον Κωσταντέλια άκουγες τα καλύτερα. Για τον «μικρό» που στα 17 του πήγε στη Βαρκελώνη για να τον τσεκάρουν στη Μασία, για τον μικρό που έφταναν προτάσεις στον ΠΑΟΚ από την Ευρώπη πριν καν ενηλικιωθεί. Πέρυσι τον περιμέναμε, αλλά δεν ήρθε. Και αφού δεν ήρθε στο πρώτο μισό της σεζόν, στο δεύτερο πήγε δανεικός στο Βέλγιο για να ωριμάσει. Ούτε εκεί έπαιξε πολύ, αλλά εκεί ωρίμασε, είδε το ποδόσφαιρο από μία άλλη οπτική γωνία, όχι την ελληνική και γύρισε φέτος έτοιμος και ψυχολογικά και σωματικά. Πλέον δεν είναι ένα παιδί, αλλά ένας 19χρονος έτοιμος να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Και το έχει τόσο ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό το παιδί. Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε μία έρευνα που αφορά όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Όλα όμως, όχι μόνο τα μεγάλα, ή τα κορυφαία, ή τα 10 – 20 σημαντικότερα. Σε αυτή την έρευνα λοιπόν το ελληνικό πρωτάθλημα έχει μία θλιβερή πρωτιά στα δικά μου μάτια. Ποια είναι αυτή; Είναι το πιο γερασμένο πρωτάθλημα της Ευρώπης, αυτό που ο μέσος όρος ηλικίας των παικτών που αγωνίζονται είναι ο μεγαλύτερος από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Μία άλλη έρευνα λίγους μήνες νωρίτερα, έδειχνε μία ακόμη θλιβερή εικόνα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν αυτό που είχε τους λιγότερους παίκτες από τις ακαδημίες των ομάδων. Ούτε ένας στους 11 παίκτες δεν προέρχεται από τις ακαδημίες των συλλόγων. Με λίγα λόγια οι ελληνικοί σύλλογοι κατά βάση στηρίζονται σε ξένους παίκτες, μεγάλους σε ηλικία και το ερώτημα είναι γιατί; Δεν υπάρχει απάντηση, δεν υπάρχει εξήγηση, δεν υπάρχει λογική, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα και σε κανέναν, αυτή η ακατανόητη επιλογή, αλλά συνεχίζει να είναι επιλογή.

Την ίδια ώρα που το άστρο του Κωσταντέλια λάμπει και το κοινό βρίσκει έναν λόγο να χειροκροτεί παίκτη αντίπαλης ομάδας, όπως έγινε στη Νεάπολη με τους φίλους του Ιωνικού, ο Μίτσελ καθιερώνει τον Ανδρέα Ντόη στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Ενας Ολυμπιακός που έκανε 20 μεταγραφές στην περασμένη μεταγραφική περίοδο, βλέπει χάρη στην επιμονή του Μίτσελ ότι την λύση, έστω μία λύση για το κέντρο της άμυνάς του, την είχε στα πόδια του, αλλά ουδέποτε έδωσε πραγματική σημασία. Η άνθιση του ελληνικού ποδοσφαίρου θα έρθει μόνο όταν ο Κωσταντέλιας, ο Κουλιεράκης και ο Ντόη θα γίνουν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία σε αυτό και όσο οι ελληνικοί σύλλογοι δεν το αντιλαμβάνονται, τόσο η βύθιση του ελληνικού ποδοσφαίρου σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα συνεχίζεται. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, ακόμη και στο κορυφαίο επίπεδό του, δεν μπορεί να αγοράσει ούτε ταλέντα από το εξωτερικό, ούτε τους πραγματικά καλούς παίκτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν αντέχει ούτε το πορτοφόλι του και δεν συγκινεί και το πρωτάθλημα μας. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουν οι σύλλογοι μας, ότι η λύση είναι οι ακαδημίες, η μόνη λύση, δεν υπάρχει άλλη, τόσο το καλύτερο.

Και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως του Κωσταντέλια, είναι τόσο προφανής η λύση. Ο ΠΑΟΚ στην καλύτερη φετινή εμφάνισή του και στη μεγαλύτερη σε έκταση σκορ τον τελευταίο ένα χρόνο, είχε πρωταγωνιστή και καθοριστικό παίκτη τον Κωσταντέλια. Αυτό το παιδί ξεχωρίζει γιατί στα 19 του είναι έτοιμος ποδοσφαιριστής. Ετοιμος σωματικά να μπει σε όλα τα τζαρτζαρίσματα και τις μονομαχίες, έτοιμος πνευματικά να υπηρετήσει το πλάνο, να είναι τακτικά όχι απλά συνεπής, αλλά σχεδόν άριστος. Αυτό το παιδί δεν… χτυπάει τον τενεκέ μέσα στο γήπεδο για να τον δεις και να τον ακούσεις, δεν κάνει καμία κατάχρηση, προσπάθειας, ντρίπλας, κατοχής, τελειώματος φάσης. Παίζει για την ομάδα και έχει εκτός από την διάθεση και την τακτική παιδεία για να το κάνει. Πρωταγωνιστής και στα τρία γκολ του ΠΑΟΚ, χωρίς να κάνει κάτι εξεζητημένο. Αυτό το παιδί καταλαβαίνει, ότι λάμπει μέσα από το σωστό ποδόσφαιρο του και όχι από μία τεχνική αρετή του. Λάμπει με τη συνεργασία του με τον Ράφα Σοάρες στο πρώτο γκολ, λάμπει με την πίεση ψηλά και το κλέψιμο της μπάλας στο δεύτερο γκολ, λάμπει επειδή δεν έπεσε να πάρει φάουλ σαν κακομαθημένο, αλλά έμεινε όρθιος και πέρασε την πάσα στον Ζίφκοβιτς στο τρίτο γκολ. Και μαζί του έλαμψε και ολόκληρος ο ΠΑΟΚ. Ενας ΠΑΟΚ που είδε τον Φελίπε Σοάρες για 60 λεπτά να είναι σπουδαίος και στο «έξι», αλλά και στο «οκτώ – δέκα» και να δημιουργεί επιτέλους προσδοκίες για να γίνει ο παίκτης για τον οποίο δαπανήθηκαν αρκετά χρήματα πέρυσι τον Γενάρη. Είδε τον Ράφα Σοάρες για μία ακόμη φορά καλό και πλέον διαπιστώνει ότι στο ρόστερ υπάρχει βάθος και δεν είναι τόσο κακό, όσο πίστευαν αρκετοί.

Μία ημέρα νωρίτερα η ΑΕΚ επιβεβαίωνε ότι το ρόστερ της έχει βάθος και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κέρδος από τη νίκη κόντρα στον ΟΦΗ. Ο αναπληρωματικός Μάνταλος ως τώρα στη σεζόν, ήταν μαζί με τον Γκατσίνοβιτς οι κορυφαίοι, με τον διεθνή Ελληνα χαφ να βρίσκει γκολ και ασίστ. Ο Αλμέιδα είδε σε αυτό το ματς, ότι μπορεί να αλλάζει Σιντιμπέ και Ρότα ή Χατζισαφί με Μοχαμάντι και να μην τρέχει κάστανο. Είδε την ομάδα χωρίς τον Βίντα, τον Σιμάνσκι, τον Ελίασον και τον Αραούχο, να μην έχει πρόβλημα κανένα. Αυτό ακριβώς είναι το πλεονέκτημα της ΑΕΚ στο φετινό πρωτάθλημα. Το βάθος στο ρόστερ.

Ένα βάθος στο ρόστερ που αυτή τη στιγμή, δεν έχει σίγουρα ο Παναθηναϊκός. Με Αϊτόρ και Τρουιγέ εκτός μέχρι το τέλος της σεζόν, ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που θέλει οπωσδήποτε μεταγραφές τον Γενάρη. Πριν φτάσει εκεί, δείχνει ότι έχει χαρακτήρα πρωταθλητή. Αυτό ήταν η νίκη στο Αγρίνιο. Μία νίκη ομάδας που έχει χαρακτήρα πρωταθλητή κι’ ας έχει χρόνια όχι απλώς να πάρει, αλλά και να διεκδικήσει πρωτάθλημα. Η νοοτροπία του Ιβάν, είναι πλέον νοοτροπία όλου του γκρουπ. Όταν ο Ιβάν έλεγε πέρυσι «δεν είναι να πανηγυρίζουμε που ο Παναθηναϊκός θα βγει Ευρώπη…» αυτό ακριβώς ετοίμαζε…

Οσο για τον Ολυμπιακό. Βελτιώνεται συνεχώς. Σε κάθε ματς. Ο Χάμες γίνεται πρωταγωνιστής, ο Χουάνκ σπουδαία μεταγραφή και κομβικός στο παιχνίδι του Ολυμπιακού και κάπως έτσι ο Μίτσελ χτίζει μία ομάδα που ο χρόνος δουλεύει υπέρ της και πιθανόν να μην μας έχει δείξει ούτε καν το 50% των δυνατοτήτων της. Αλλά ακόμη θέλει χρόνο και μάλιστα αρκετό για να δούμε μία ομάδα που θα έχει φτάσει στο 100% και καλό θα ήταν να της επιτρέψουν όλοι να δουλέψει και να πάρει εκείνο το χρόνο που χρειάζεται για να μας το δείξει…