Οι δύο άξονες, τα δυο (σημαντικά) μέρη και ο πρωταγωνιστής!

Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσει κάνεις τις βασικές αιτίες για τις οποίες η ΑΕΚ άλλαξε και από την αγωνιστική απαξίωση έφτασε σε χρόνο ρεκόρ στην αναβάθμιση και τελικά απογείωση συγκριτικά με αυτό που είχαμε σαν αποτέλεσμα τη τελευταία τριετία! Οι δυο άξονες που κινήθηκε η Ένωση ήταν να αναγνώριση τα λάθη της, να αποδεχθεί ότι έπρεπε πολλά να αλλάξουν και να επιλέξει τον κατάλληλο για να ηγηθεί, να γίνει αυτό που δεν είχε η ΑΕΚ, πρωταγωνιστή στο αγωνιστικό: αυτός είναι ο Αλμέιδα.

Έπειτα ακολούθησε η ουσία στη δουλειά, περάσαμε κοινώς στην πράξη, όπου η κατάσταση χωρίστηκε σε δύο μέρη που έπρεπε να λειτουργήσουν σωστά για να προκύψει αποτέλεσμα!

Το πρώτο σημαντικό και ιδιαίτερα δύσκολο ζητούμενο ήταν να βρεθούν οι κατάλληλοι ποδοσφαιριστές, τα απαραίτητα κομμάτια του αγωνιστικού... παζλ που είχε στο μυαλό του ο Αργεντινός τεχνικός. Εκείνους που θα είχαν στις προδιαγραφές τους τα χαρακτηριστικά που θα έδιναν τη δυνατότητα να υπηρετηθούν σωστά και με το καλύτερο δυνατό τρόπο στο χορτάρι τα αγωνιστικά "θέλω" του Πελάδο. Το αποτέλεσμα που είχαν στην Ένωση τα άλλα καλοκαίρια στο αντίστοιχο κομμάτι δουλειάς και τα ρόστερ που δημιουργήθηκαν απογειώνουν τον βαθμό δυσκολίας.

Ωστόσο έγινε εξαιρετική δουλειά με την ΑΕΚ να επιτυγχάνει σε απόλυτο βαθμό στη μεταγραφική της -έντονη στ' αλήθεια- δραστηριότητα το καλοκαίρι που μας πέρασε. Συγκλονιστικό ότι δεν απέτυχε σε καμία από τις επιλογές της και απλά από κάποιες (Σιντιμπέ, Φαν Βέερτ για παράδειγμα) ανυπομονεί να πάρει περισσότερα στα δυο τρίτα της σεζόν που απομένουν και θα κρίνουν τα πάντα. Πραγματικά δεν είναι εύκολο να βρεις προηγούμενες σεζόν με επιτυχία σε απόλυτο βαθμό σε μεταγραφικούς σχεδιασμούς (όχι μόνο στον Δικέφαλο, αλλά και στις άλλες ομάδες και σε άλλες χώρες).

Πρόχειρα πάντως μου ήρθε στο μυαλό μια αντίστοιχη περίοδο για τους κιτρινόμαυρους: το καλοκαίρι του 2017, όπου στο τέλος της σεζόν εκείνης, η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια, πήγε στο τελικό Κυπέλλου και έφτασε να παίζει έως τον Φεβρουάριο στην Ευρώπη και αποκλείστηκε αήττητη σημειώνοντας νέο εθνικό αήττητο ρεκόρ αγώνων (14 ματς στην Ευρώπη δίχως ήττα). Τότε η ΑΕΚ δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την περίπτωση μονάχα του Τρίστασον αν τα θυμάμαι σωστά γιατί μεγαλώνω κιόλας και (προτιμώ να) ξεχνώ... Σίγουρα συνιστούσε τον πλέον επιτυχημένο μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας έως το καλοκαίρι που ζήσαμε προ μηνών...

Το πάντρεμα ενίσχυσης και δουλειάς στο χορτάρι!

Τούτο το καλοκαίρι η Ένωση απέκτησε οκτώ ποδοσφαιριστές και είναι απίθανο ότι δεν λάθεψε σε καμία από τις επιλογές της. Επιχειρούσε και άλλες μεταγραφικές περιόδους να προκαλέσει αναβάθμιση της... μάχιμης 18αδας της δίχως να τα καταφέρνει. Δεν χρειάζεται να θυμίσω τις προσθήκες ονομαστικά. Περιμένουμε να δούμε και τη τελευταία του καλοκαιριού που μας έρχεται έρχεται τώρα, τον Πάολο Φερνάντες και το πώς θα ανταποκριθεί στην ΑΕΚ, διότι άποψη για τον 24χρονο Ισπανό άσο, επί της ουσίας έχουμε και μάλιστα απόλυτα ολοκληρωμένη με μιάμιση ήδη σεζόν στο ελληνική πρωτάθλημα.

Το δεύτερο σημαντικό και εξίσου (με το πρώτο της ενίσχυσης) ιδιαίτερα δύσκολο ζητούμενο ήταν να δημιουργηθεί το παζλ με τα κομμάτια που αποκτήθηκαν. Κοινώς η ΑΕΚ να γίνει ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, με συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα, με διαφορετική επιτέλους νοοτροπία και φιλοσοφία! Απαιτήθηκε πολύ δουλειά από τον Αλμέιδα και τους συνεργάτες προκειμένου να φτάσουμε στο αποτέλεσμα που είδαμε στο γήπεδο από το παιχνίδι της ΑΕΚ στο Αγρίνιο και έπειτα. Όλα τα παραπάνω συνιστούσαν άγνωστες λέξεις στην κιτρινόμαυρη καθημερινότητα των προηγούμενων δύο και τριών χρόνων.

Η καλή μαγιά υπήρχε με όσα είδε και διαπίστωσε ο Ματίας Αλμέιδα, χωρίς πολλή δουλειά όμως δεν φτάνεις τόσο γρήγορα και επιτυχημένα (με συνεχή βελτίωση και εξέλιξη στο σχέδιο που δουλεύεις), στο επιθυμητό οπτικό αποτέλεσμα! Αυτό που βλέπουμε να παίζει η ΑΕΚ και το οποίο μπορεί να το καταλαβαίνουμε αλλά δεν μπορεί να σχεδιάσει ο αντίπαλος να το περιορίσει, έχει χτιστεί με πολλές ώρας δουλειάς σε βασικό στάδιο προετοιμασίας και καθημερινότητας. Αυτό σημαίνει ότι παράλληλα είχε επιτευχθεί και ο στόχος δημιουργίας καλών αποδυτηρίων προκειμένου να μπορείς όσα δουλεύεις να τα παίρνεις από τους παίκτες σου στον αγωνιστικό χώρο.

Το πέτυχε για... πλάκα ο Ματίας Αλμέιδα. Τα κατάφερε περίφημα η αλήθεια είναι όπως και η διοίκηση του club, όλοι τους, σχετικά με την επιτυχία στην υπολοποίηση του μεταγραφικού σχεδιασμού. Σαν... παντρεύτηκε η σωστή δουλειά σε μεταγραφές και χορτάρι, ήρθε και αυτό το αποτέλεσμα, το οποίο μοιάζει πιθανότερο να έχει να μας δώσει περισσότερα (και καλύτερα) από ότι έως τώρα όπου αναγνωρίζεται η (αν μη τι άλλο) πολύ καλή και ελκυστική στο μάτι εικόνα της ΑΕΚ στους αγωνιστικούς χώρους.

Υγ: Η συζήτηση για την ενίσχυση δεν πρέπει να αποκλείεται ποτέ. Προφανώς και θα γίνεται στην Ένωση ακόμη και σε σεζόν που μοιάζει να μη χρειάζεται. Όχι άμεσα τουλάχιστον αφού είναι γνωστό πως η ομάδα δεν έχει δείξει κάποιο κενό για τη βασική της ενδεκάδα. Μπορεί να συζητάμε και σωστά για στόπερ, για αριστερό μπακ, ειδικά από τη στιγμή που ολοκληρώνεται το καλοκαίρι το συμβόλαιο παικτών όπως Τζαβέλλας και Χατζισαφί, ωστόσο Κονέ και Κουχάρσκι εκτιμώ θα πρέπει να εστιάσουν να συνεχιστεί η αναβάθμιση στις θέσεις που θα υπάρχει σημαντική ανάγκη την επόμενη σεζόν και προαναφέραμε... Τουλάχιστον βάση βιογραφικού, παραστάσεων και ηλικίας να έχουν βρεθεί νωρίς αυτοί οι ποδοσφαιριστές για να δουλέψουν απ την αρχή της προετοιμασίας. Άντε να χρειαστεί, έτσι όπως είμαστε, αντιΆμραμπατ, ένας ακόμη μεσοεπιθετικός και δεδομένα ένας αντι-Πινέδα... Εκεί να εστιάσουν να μη λαθέψουν!