Η «ντόπα» του Παναθηναϊκού, ο «γκρεμός» για την ΑΕΚ, η ελπίδα του Ολυμπιακού

«Μύριζε» η δυσκολία για τον Παναθηναϊκό που εμφανώς δεν είναι στα... high του, «μύριζε» και η γκέλα της ΑΕΚ. Στη χθεσινή αναφορά μας για τα «πρέπει» καθενός εκ των τεσσάρων ανταγωνιστών για τον τίτλο, σημειώναμε για την Ενωση: «Δεν είναι εύκολη περίοδος για τον Αλμέιδα κι ας φαίνεται τέτοια. Οι απουσίες είναι πολλές και σημαντικές (...) Δεν πρέπει να «παρασυρθεί» από την ευκολία με την οποία παίρνει τα παιχνίδια. Πρέπει να είναι έτοιμη δια παν ενδεχόμενο κατά τη διάρκεια των αγώνων, αλλά το κυριότερο; Πρέπει να διατηρήσει αυτόν τον αέρα! Πώς θα συμβεί αυτό; Αν οι παίκτες της είναι τόσο πολύ προσηλωμένοι και στα ανασταλτικά τους καθήκοντα! Η «γενική» εικόνα της ΑΕΚ προς την πλειονότητα των φιλάθλων είναι μιας ομάδας που πιέζει και τρέχει πολύ, βγάζει εύκολα φάσεις, σκοράρει και νικά. Και υποτιμάται το γεγονός πως η Ενωση μετά την ήττα της από τον Παναθηναϊκό με δύο πέναλτι έχει δεχθεί σε 11 ματς μόλις δύο γκολ! Ένα από τον Ιωνικό στο τέλος της πρεμιέρας στην OPAP Arena κι ένα κοστοβόρο από τον Κρέσπι στην Τρίπολη. Αυτή την αμυντική «σκληράδα» η ΑΕΚ πρέπει να τη διαφυλάξει, διότι θα έρθουν και παιχνίδια στα οποία η μπάλα δεν θα μπαίνει εύκολα μέσα».

Και σήμερα στους Ζωσιμάδες συνέβη ακριβώς αυτό: η ΑΕΚ δέχθηκε γκολ στην πρώτη αξιόλογη φάση του αντιπάλου, εν συνεχεία έχασε τρία (του Αραούχο και του Σιντιμπέ δεν... χάνονται από τη μικρή περιοχή), δέχθηκε και το δεύτερο με σερί λαθών πολλών παικτών και στο β΄ μέρος, όταν άρχισε να παίζει σαν την εφετινή ΑΕΚ, δεν ήταν αποτελεσματική ούτε στην τελική προσπάθεια, ούτε στην τελική πάσα. Κρίμα για την πάρα πολύ φιλότιμη προσπάθεια των Αμραμπατ – Γιόνσον που τα έδωσαν όλα, όμως η Ενωση σήμερα πλήρωσε ακριβά και τις ελάχιστες αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις της και τις ταυτόχρονες αλλαγές στην ενδεκάδα της και την έλλειψη προσήλωσης αμυντικά. Ειδικά η δεξιά πτέρυγά της με Σιντιμπέ – Φερνάντες ήταν αεροδιάδρομος στο πρώτο μέρος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Βίντα – Μουκουντί έκαναν καλή εμφάνιση: το αντίθετο, ήταν πολύ κατώτεροι της περίστασης, η απόδοσή τους κυμάνθηκε σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο απ΄ αυτό που μπορούν να αποδώσουν.

Ηταν σημαντικό, πολύ σημαντικό το σημερινό ματς για την Ενωση! Αν χωρίς έξι παίκτες (Ελίασον – Γκατσίνοβιτς και Μάνταλος, Ρότα, Σιμάνσκι, Μοχαμάντι) περνούσε από τα Γιάννενα (όπου προσφάτως σκόνταψε και ο Ολυμπιακός με απίθανο 2-2 από 0-2) θα πήγαινε... καβάλα στ' άλογο την Κυριακή στο ντέρμπι εναντίον του Παναθηναϊκού. Δεν τα κατάφερε. Θα ήταν μια μικρή υπέρβαση αν νικούσε και σήμερα. Λύγισε από τα λάθη της (κυρίως τα αμυντικά), από τις ελλείψεις της και – εκ της μορφής του αγώνα – από ορισμένες επιλογές του Αλμέιδα στην αρχική ενδεκάδα. Τώρα, ούσα στο -7, το βάρος για νίκη στο ντέρμπι είναι μεγαλύτερο. Οπως και η ευκαιρία του Παναθηναϊκού με νίκη να πάει στο +10 και να της ξεφύγει για τα καλά! Ο Παναθηναϊκός, όμως, δεν είναι στα καλά του. Δεν είναι καθόλου καλά...

Σήμερα έκανε το χειρότερο εκτός έδρας παιχνίδι του (πολύ χειρότερο από το 1-1 στη Νεάπολη με τον Ιωνικό) και κινδύνευσε να χάσει δυο βαθμούς από μια ομάδα που έπαιζε με πολλές ελλείψεις και είχε έξι Ελληνες βασικούς: Βήχο, Τσάπρα Κωνσταντινίδη, Συμελίδη, Νίκα, Δούμτσιο (πέντε είχε ο ΠΑΣ, τον Αθανασιάδη η Ενωση!). Χωρίς τον «μετρονόμο» και «κεντρικό υπολογιστή» του, Ρουμπέν Πέρεθ (τιμωρημένος) είχε σοβαρότατο πρόβλημα ακόμα και εναντίον αυτού του Λεβαδειακού, ο οποίος ήταν άψογα μελετημένος και στημένος στο γήπεδο, δεν «ταμπουρώθηκε», έχτισε αρκετές αξιόλογες επιθέσεις, «έσβησε» Χουάνκαρ – Κώτσιρα, αλλά δεν κατάφερε να βρει απαντήσεις σε τέσσερις περιπτώσεις. Δυο έχασε (πάλι) ο Παλάσιος, ένα ο Σπόραρ (δοκάρι), το έβαλε ο Βέρμπιτς και το... κράτησε ο αλάνθαστος σήμερα Μπρινιόλι, ο οποίος δεν έκανε τα σφάλματα που είχε κάνει στα γκολ του Αοσμαν και του Λάρσον.

Απλώς «ανακουφιστική» ήταν αυτή η νίκη για τον Παναθηναϊκό, για τον οποίο όμως η επικράτηση του τρομερού στο α' μέρος ΠΑΣ Γιάννινα ήταν... «ντόπα»! Το θετικό για τους Πράσινους είναι πως ο Μπερνάρ είναι σαφώς βελτιωμένος μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο και ότι οι Σπόραρ – Παλάσιος, αν και άσφαιροι στα τελευταία ματς, είναι «μέσα» στα παιχνίδια, συμμετέχουν σε φάσεις ή και δημιουργούν ευκαιρίες (εκπληκτική συνολικά η ενέργεια του Σλοβένου φορ στο 0-1 σήμερα). Ομως είναι πολύ σαφές ότι οι Πράσινοι πρέπει να κερδίσουν χρόνο μέχρι την απόκτηση (αργά – αργά...) και την προσαρμογή των απαραίτητων ενισχύσεων μεσοεπιθετικά, διότι το ρόστερ είναι φτωχό για να αντέξει στην κορυφή χωρίς Αϊτόρ και με δυο επιπλέον ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ (Κύπελλο) εντός του Ιανουαρίου.

Οσο για τον Ολυμπιακό; Καλά στοιχεία από τον Ροντινέι στο ντεμπούτο του και εύκολη νίκη στη Νίκαια, χάρη στην ποιότητα της μεσοεπιθετικής γραμμής του. Το επαναλαμβάνουμε: πέντε σερί νίκες με πολύ βατό πρόγραμμα (η πρώτη έγινε, ακολουθούν τα ματς Βόλο, Αρη, Ατρόμητο, ΟΦΗ) θα διατηρήσουν ψηλά το ηθικό όλων, ζωντανή τη φλόγα και θα προσφέρουν χρόνο προσαρμογής στους «νέους». Ομως η σημερινή νίκη θα πρέπει ήδη να ξεχαστεί και στα δύσκολα ματς οι Ερυθρόλευκοι θα χρειαστούν αμυντική βελτίωση: με την επίθεση συνήθως παίρνεις τους «μικρούς», αλλά στα ντέρμπι χρειάζεσαι αξιοπιστία μετόπισθεν.

Y.Γ. Είναι απόλυτα υγιές σ' ένα πρωτάθλημα ο «μεγάλος» να σκοντάφτει όταν... δεν μπορεί. Συνέβη σήμερα στην ΑΕΚ, δυο φορές σερί στον Παναθηναϊκό, συνέβη στον Ολυμπιακό, στον ΠΑΟΚ... Μας αρέσει ή όχι;