Ολυμπιακός: η αλλαγή-γκάφα κι ο μοναδικός που δεν τα παράταγε…

Αντί προλόγου: έχει φέρει ο Ολυμπιακός έναν ποδοσφαιριστή με την κλάση του Χάμες, για να έχει γύρω του κάποιους, όχι λίγους, παίκτες με τέτοια διαφορά ποιότητας που να στέκεται αδύνατο να συνεργαστούν μαζί του;

Το χειρότερο απ΄ όλα στα δικά μου μάτια δεν ήταν η γενικά απογοητευτική εικόνα του, αλλά αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός μετά το υπέρ του 1-0 χθες στο Περιστέρι.

Πρώτον, δεν μπόρεσε να κρατήσει ούτε 10 λεπτά το προβάδισμα του, κάτι απολύτως λογικό καθώς επέτρεψε στον Ατρόμητο να κάνει τέσσερις τελικές εκ των οποίων οι δύο το δοκάρι και το εξ επαφής άστοχο σουτ, τη μεγαλύτερη ευκαιρία όλου του αγώνα.

Δεύτερον, έχοντας 25 ολόκληρα λεπτά, μετά την ισοφάριση, από το 69’ έως το 94’, είχε τη μικρότερη δυνατή αντίδραση και ειδικά από το 79’ έως το 94’ απείλησε μόλις μία φορά με την προσωπική ενέργεια του Χάμες και το σουτ που έβγαλε δύσκολα ο Γιαννιώτης, στη μοναδική φορά που δυσκολεύθηκε σε 94 λεπτά παιχνιδιού ο γκολκίπερ του Ατρόμητου, καθώς τρεις άλλες φορές από θέσεις για γκολ τα σουτ που του έκαναν οι Μπιέλ, Φορτούνης και Χάμες ήταν σουτ για να κάνει προπόνηση ένας τερματοφύλακας.

Αυτό που είδα χθες από τον Ολυμπιακό ήταν μηδέν προσωπικότητα από τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπαικτών του. Προσωπικότητα σημαίνει να δείξω ότι θέλω, αλλά και μπορώ να πετύχω ψηλούς στόχους. Ο μοναδικός που έβγαλε προσωπικότητα ήταν ο Χάμες, που δεν ήταν κάτι φοβερό, αλλά έβλεπες ότι ως το τελευταίο λεπτό κυνηγούσε, σχεδόν μόνος του να κάνει το παραπάνω, τη διαφορά, δεν τα παρατούσε, έβγαζε συνεχώς πάσες, αλλά και τελείωνε φάσεις.

Σχεδόν μόνος του, γιατί ο Μίτσελ είχε φροντίσει να κάνει αλλαγές που πρέπει να διδάσκονται προς αποφυγή σε σεμινάρια προπονητών, με εκείνη του Μπακαμπού στο 69’ να κερδίζει άνετα όμως τον τίτλο της γκάφας της χρονιάς όταν μιλάμε για αλλαγές. Όχι ότι ο Μπακαμπού έβγαζε μάτια, αλλά ήταν ο μοναδικός επικίνδυνος κυνηγός του Ολυμπιακού από τους συνολικά έξι που έβαλε ο προπονητής. Είχε σκοράρει, είχε μπει και σε άλλες φάσεις, είχε φτιάξει φάσεις για συμπαίκτες του, πιστοποιούσε ότι βρίσκεται σε καλό φεγγάρι, έχοντας σκοράρει στα τέσσερα από τα πέντε τελευταία παιχνίδια του.

Ξέρεις ότι χρειάζεσαι τη νίκη γιατί θα έχεις την ευκαιρία να πλησιάσεις στους τέσσερις πόντους τον Παναθηναϊκό που λίγο νωρίτερα είχε υποστεί συντριβή μέσα στη Λεωφόρο. Και ενώ ισοφαρίζεσαι βγάζεις έξω τον μοναδικό επικίνδυνο κυνηγό σου. Πραγματικά, το μόνο που μπορείς να κάνεις ως παρατηρητής των τεκταινομένων είναι να απορήσεις και να σηκώσεις τα χέρια ψηλά. Κάτι που επιβάλλεται και διότι ο φορ που βάζεις στη θέση του είναι στη χειρότερη στιγμή της καριέρας του-γιατί ο Ελ Αραμπί όπως ήταν τραγικός χθες, άλλο τόσο τραγικός ήταν και την Τετάρτη στο Κύπελλο, ενώ εδώ και τρεις μήνες έχει βάλει δύο γκολ σε νίκες 4-1 και 4-0.

Τι σχόλιο, όμως, μπορείς να κάνεις και για την αλλαγή του Ρόντινεϊ-έστω κι αν την έκανε 10 λεπτά πριν τη λήξη, κακώς την έκανε κι αυτή. Ο Ολυμπιακός σε αυτά τα 84 λεπτά έπαιζε με ένα μπακ, τον Βραζιλιάνο, αφού ο άλλος, ο Ρέαμπτσιουκ, ήταν επιθετικά όχι μηδέν, αλλά κάτω από το μηδέν. Ο Ρόντινεϊ αν μη τι άλλο έβγαινε, πλαγιοκοπούσε, σέντραρε, σούταρε, κάτι έκανε ρε παιδί μου. Και τον αλλάζεις, ας υποθέσουμε γιατί τον είδες κουρασμένο, για να βάλεις τον Βρουσάι, ο οποίος επιστρέφοντας από τον τραυματισμό του δεν έχει βρει καν τα πατήματα του. Τον δε Ανδρούτσο, καλύτερο της ομάδας και με δικό του το γκολ κόντρα στον Άρη, και από τους λίγους που τουλάχιστον μπορεί να βγάλει ενέργεια και να τρέξει, δεν τον έχεις καν στην 20άδα.

Τέλος πάντων, ήταν προφανές ότι ο Μίτσελ είχε χθες τις χειρότερες ιδέες, ευρισκόμενος στο ίδιο επίπεδο με την κακή εμφάνιση των παικτών του. Απλά επειδή δεν μπορεί να βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι, να καταγράψω ότι ο Πασχαλάκης έκανε μία πολύ δύσκολη επέμβαση στο ξεκίνημα του ματς αλλά στο δοκάρι έπρεπε να βγει για να διώξει την μπάλα στο αράουτ, ότι ο Εμβιλά τουλάχιστον πάλεψε κι ότι ο Ντόη «σκίστηκε» το παιδί, έδωσε και κέρδισε μάχες, όμως ήταν μέσα στις φάσεις του Ατρόμητου: τον πρόλαβε στην προβολή ο Στρούγγης στα πρώτα λεπτά, του πήρε την κεφαλιά ο Χατζηισαίας στο δοκάρι, ενώ στο γκολ του Φριτζόνσον είχε τη χειρότερη συνεργασία με τον Παπασταθόπουλο, με το λάθος πάντως να είναι του Σωκράτη, να μείνει πίσω κολλημένος και να μην βγαίνει έτσι οφσάιντ ο σκόρερ του Ατρόμητου, παρότι ο Ντόη είχε κάνει τη σωστή κίνηση και είχε τραβηχτεί.

Τον Μίτσελ, αντιθέτως με τους πολλούς, δεν μπορώ να τον κριτικάρω γιατί παίζει με τρία 10άρια, άσχετα αν καθίσταται σαφές ότι ο Φορτούνης ρίχνοντας εσχάτως την απόδοση του από παιχνίδι σε παιχνίδι όλο και περισσότερο, δείχνει καλύτερα για να μπαίνει αλλαγή. Δεν έχει, όμως, να βάλει άλλον στην ενδεκάδα. Ποιόν να βάλει; Τους Μασούρα και Γκάρι τους έβαλε βασικούς στο Κύπελλο, τους έβαλε και χθες από ένα ημίχρονο κι από 25 λεπτά τον καθένα-είδε κανείς να κάνουν για βασικοί στον Ολυμπιακό στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται; Υπάρχει άλλος εξτρέμ και δεν τον βάζει;

Αυτό για το οποίο πραγματικά απορώ είναι όχι μόνο για τις ψυχικές δυνάμεις που ΔΕΝ είχαν οι παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά και για τη φυσική κατάσταση που εμφάνισε όλη η ομάδα. Οι εννιά από τους 11 βασικούς την Τετάρτη είτε δεν έπαιξαν καν, είτε έπαιξαν 25 με 30 λεπτά στο ματς με τον Άρη για το Κύπελλο. Δηλαδή, αν έπαιζαν οι βασικοί την Τετάρτη, χθες δεν θα μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους; Ένας έπαιξε (πλην του πιτσιρικά Ντόη) βασικός μεσοβδόμαδα, ο Χουάνγκ και χθες ήταν ο χειρότερος Χουάνγκ που έχουμε δει από τότε που ήρθε στον Ολυμπιακό: στα εννιά πρώτα λεπτά είχε χάσει τέσσερις φορές την μπάλα!!!

Κατά τα άλλα, θα έπαιρνε ένα ωραίο κορεάτικο πρωϊνό την Πέμπτη ο Χουάνγκ και θα ήταν μια χαρά, όπως ευφυολόγησε (!) ο Μίτσελ αμέσως μετά το παιχνίδι της Τετάρτης, όταν ο Χουάνγκ έδειχνε στο τέλος να μην μπορεί να πάρει τα πόδια του από την κούραση.

Το μοναδικό καλό από τον προπονητή και τους παίκτες του Ολυμπιακού χθες ήταν ότι δεν βρήκαν δικαιολογία στον, όντως, τραγικό αγωνιστικό χώρο του γηπέδου. Πάλι καλά. Άλλωστε, μόλις πριν δύο εβδομάδες είχαν ξαναπαίξει εκεί για το Κύπελλο, άρα θα έπρεπε να ήταν προετοιμασμένοι για το τι θα έβρισκαν.

Άσχετο: Τι ωραία ήταν όταν ο Ολυμπιακός είχε τον Χασάν (που ακόμη του ανήκει) και του έδινε στο 90^ο λεπτό την πρόκριση με την PSV και τις νίκες με τη Μαρσέιγ, τον Πανιώνιο, τον ΠΑΣ και, ναι, με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.

Photo Credits: Intime