ΠΑΟΚ: Ασφαλώς και κάνει πρωταθλητισμό, αλλά…

Εκτός έδρας νίκες σε ντέρμπι, ασφαλώς και έχουμε δει και μάλιστα πολλές. Τέτοια για παράδειγμα πήρε ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα στον πρώτο γύρο. Νίκες στα σημεία, στη μία λεπτομέρεια, στο ένα γκολ, νίκες με δόση τύχης, με σπουδαία βραδιά κάποιου παίκτη.

Εκτός έδρας νίκες με… παρέλαση σαν αυτή του ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο δεν βλέπουμε συχνά. Για την ακρίβεια έχουμε καιρό να δούμε κάτι αντίστοιχο. Διότι ας μην γελιόμαστε, ο ΠΑΟΚ δεν ήταν ανώτερος του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο, όπως συνέβη στην Τούμπα στο πρώτο ματς του Κυπέλλου, ήταν ανώτερος από το πρώτο λεπτό στη Λεωφόρο.

Ομάδα με ρυθμό, με ενέργεια, μα σχέδιο, με κυριαρχικό ποδόσφαιρο εκτός έδρας, με ευκαιρίες μεγάλες και καθαρές να ανοίξει το σκορ πολύ πριν το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου. Απλώς στο πρώτο ημίχρονο στο γήπεδο υπήρχε και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος στο δεύτερο μέρος δεν εμφανίστηκε καν. Στα πρώτα 45 λεπτά προσπαθούσε και ο Παναθηναϊκός να απειλήσει, είχε τις στιγμές του, είχε τον τρόπο του. Υστερούσε του ΠΑΟΚ, αλλά είχαμε ματς. Στο δεύτερο είχαμε παρέλαση.

Όταν λοιπόν μέσα σε τέσσερις ημέρες εντός και εκτός έδρας με τον πρώτο της βαθμολογίας κάνεις τέτοιες εμφανίσεις και τέτοια παρέλαση ακόμη και στην έδρα του, προφανώς και είσαι διεκδικητής του πρωταθλήματος, ότι κι’ αν θέλεις (σωστά κατά την άποψη μου) να πεις δημοσίως. Το «αλλά…» που έβαλα στον τίτλο, έχει να κάνει με το αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟΚ όντως αυτό που κάνει φέτος είναι να φτιάχνει μία νέα ομάδα και να πηγαίνει στην μετάβαση από την προηγούμενη επιτυχημένη εκδοχή του, στην επόμενη. Αυτός είναι ο στόχος της εφετινής σεζόν. Η δημιουργία μίας νέας ομάδας που τα επόμενα χρόνια θα κυριαρχήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν λοιπόν δεν πάρει φέτος το πρωτάθλημα, δεν θα είναι αποτυχία. Ισα ίσα θα έλεγα ότι είναι επιτυχία που το διεκδικεί. Και είναι σπουδαίο που αυτή η καινούρια ομάδα, με αρκετούς νέους παίκτες, δημιουργείται κάτω από αυτές τις συνθήκες, τις συνθήκες της πίεσης και του πρωταθλητισμού. Είναι σπουδαίο να ωριμάζουν τα νέα παιδιά σε αυτό το απαιτητικό περιβάλλον, γιατί σου δείχνει και πόσο μετράνε.

Ο ΠΑΟΚ βλέπει ένα πρότζεκτ ετών να προχωρά, να εξελίσσεται, να μεγαλώνει και ασφαλώς αναφέρομαι στο πρότζεκτ των ακαδημιών. Ο Λουτσέσκου οφείλει να το βοηθήσει ακόμη περισσότερο, διότι πλέον είναι αποδεδειγμένο ότι από κάτω στον ΠΑΟΚ γίνεται δουλειά. Ο Τζόλης, ο Λύρατζης, ο Κουλιεράκης, ο Τσαούσης, ο Κωνσταντέλιας, ήρθαν από κάτω προς τα πάνω σχεδόν έτοιμοι για την πρώτη ομάδα.

Προφανώς και ο Κωνσταντέλιας είναι αυτός με τα περισσότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά από όλους. Η εμφάνισή του στη Λεωφόρο, είναι μνημείο για έναν 19χρονο. Είναι ένα παιδί που τα κάνει όλα σωστά και που δεν παίζει με το ταλέντο του (το οποίο είναι τεράστιο και το ξέρει), αλλά πρώτα με τη δουλειά του και μετά με το ταλέντο… Αυτό το δαντελένιο πλάσμα είναι ευλογία για τον ΠΑΟΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αντίθετα για τον Παναθηναϊκό η ευλογία του πρωταθλητισμού εξελίσσεται σε… κατάρα. Προφανώς και δεν χάθηκε το πρωτάθλημα για τον Παναθηναϊκό και αυτά είναι τουλάχιστον υπερβολές, αλλά από την άλλη η εικόνα κατάρρευσης σε δύο συνεχόμενα ματς, δεν είναι απλώς ανησυχητική, αλλά το μέγα θέμα που έχει να αντιμετωπίσει ο Ιβάν. Είναι θέμα ψυχολογίας, είναι θέμα δυνάμεων, είναι θέμα έλλειψης βάθους στο ρόστερ, ότι κι’ αν είναι θεραπεύεται. Αλλά όσο αυτό δεν συμβαίνει, τόσο ο Παναθηναϊκός θα λιγοστεύει τις πιθανότητες του να κόψει πρώτος το νήμα. Και οι μεταγραφές είναι αλήθεια θα έπρεπε να έχουν έρθει χτες, αλλά πλέον δεν φτάνουν μόνο αυτές. Ο Παναθηναϊκός είναι σε αγωνιστική κρίση και ένας - δύο καλοί παίκτες δεν μπορούν από μόνοι τους, να την βγάλουν από αυτήν. Χρειάζονται και άλλα πράγματα και ο Ιβάν καλείται να τα βρει…