Aρης: Τι έκανε και τι δεν έκανε ο Πάρντιου

• Ο Πάρντιου έχει 0% ευθύνη για την εκτέλεση

Θεμέλιος λίθος για κάθε σχέση εμπιστοσύνης είναι τα αποτελέσματα. Υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες μια decent αγωνιστική εικόνα μπορεί να παρατείνει ένα εργασιακό πάντρεμα. Στην προκειμένη, δεν υπήρχε τίποτε από αυτά τα δύο. Το ένα μετά το άλλο, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά και η εικόνα της ομάδας αντί της προσδοκώμενης πορείας βελτίωσης είχε αντίστοιχη πτωτική. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι τίτλοι τέλους στη συνεργασία του Άρη με τον Άλαν Πάρντιου δεν στοιχειοθέτησε έκπληξη, ίσα-ίσα που οι… παροικούντες την Ιερουσαλήμ είχαν αντιληφθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και βεβαιώθηκαν μετά τον αποκλεισμό στο Κύπελλο με τον Ολυμπιακό όπου η απόσταση έγινε χάσμα.

Μπορεί να κάνω λάθος, θα αναλάβω το βάρος αυτού, αλλά έχω την αίσθηση ότι ευθύς εξαρχής ο Άρης δεν ήξερε τι πήρε. Φάνηκε από τις πρώτες 1-2 εβδομάδες και από τη μεθοδολογία του Βρετανού τεχνικού ο οποίος ξεθέωνε τους ποδοσφαιριστές στην προπόνηση τις Τρίτες και τις Τετάρτες ενώ την Πέμπτη έδινε ρεπό. Αυτό το day off που έλεγε και ο 61χρονος κάθισε στο λαιμό σαν το μικρό κοκαλάκι του ψαριού. Τόσο ενοχλητικά. Ήταν το ίδιο διάστημα κατά το οποίο τον είπαν και lazy, μα η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος εφάρμοζε τις πρακτικές που είχε μάθει. Αυτές στις οποίες αναφέρθηκε σε μια συνέντευξή του και ο Λούκας Ρουπ όταν κλήθηκε να συγκρίνει τη μεθοδολογία προπόνησης μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας και είπε το περιβόητο «καμία σχέση». Ο Γερμανός αναφέρθηκε στην εμμονή των Άγγλων στη φυσική κατάσταση και λιγότερο στην τακτική δουλειά.

Μετά άρχισαν τα προβλήματα τραυματισμών ποδοσφαιριστών οι οποίοι δεν είχαν συνηθίσει σε προπονήσεις τόσο υψηλής έντασης και το συγκεκριμένο γεγονός προκάλεσε την ενόχληση των ανθρώπων του Άρη. Αυτό που έγινε τον Γενάρη ήταν τουλάχιστον σπάνιο για τον Άρη της τελευταίας πενταετίας καθώς τόσο μαζεμένους τραυματισμούς σε σημείο να έχει μετά βίας 12-13 παίκτες δεν έγινε ποτέ. Και το ρόστερ του Άρη είναι γεμάτο. Μπορεί να διαθέτει αρκετές απογοητεύσεις αλλά έχεις κεφάλια να μετρήσεις στις προπονήσεις.

Οι διαδοχικοί τραυματισμοί οδήγησαν σε βασικές απώλειες κι αυτό ήταν ένα από τα στοιχεία που πλήρωσε ο Άλαν Πάρντιου αλλά όχι το βασικό. Στο Gazzetta γράφτηκε για πρώτη φορά ότι στα πρώτα εννιά παιχνίδια στην τεχνική ηγεσία ο Βρετανός επέλεξε ισάριθμες διαφορετικές ενδεκάδες με συνέπεια την απώλεια βαθμών και τη βεβαιότητα (πλέον) ότι εκείνες οι εμφατικές νίκες επί των Λαμία και ΠΑΣ Γιάννινα ήταν οι όμορφες παρενθέσεις σε μια κακογραμμένη παράγραφο.

Ο Βρετανός βυθίστηκε στις αμφιβολίες του, απέτυχε να βρει ένα σχήμα και κατ’ επέκταση ήταν αδύνατο να προσδώσει αγωνιστική ταυτότητα. Προσωπικά, μέχρι σήμερα αδυνατώ να καταλάβω τι προσπαθεί να κάνει ο Άρης στο χορτάρι.

Απέφυγε να προχωρήσει σε τομές οι οποίες θα φανέρωναν τη δική του φιλοσοφία και ήταν αντιφατικός στις αποφάσεις του. Για παράδειγμα, παραδεχόταν ότι η ομάδα του υστερούσε στα επιθετικά άκρα, αλλά επέμενε στο 4-2-3-1 το οποίο οδηγούσε σε περιορισμένη δημιουργία απέναντι σε κλειστές άμυνες. Παράλληλα, η ομάδα του έπαψε να ήταν ενεργή στην transition επίθεση δείχνοντας σε κάποιες περιπτώσεις ότι δεν ήξερε πώς έπρεπε να αξιοποιήσει τους χώρους που έδινε ο αντίπαλος. Και τον Γενάρη ο Άρης δεν αντιμετώπισε κλειστές άμυνες αλλά τρεις φορές τον Ολυμπιακό και από μία τους ΠΑΟΚ, ΑΕΚ. Υποστήριζε ότι ο Ματέο Γκαρσία κάνει καλύτερα τη δουλειά από τον Μάνου Γκαρθία δικαιολογώντας την απόφασή χρησιμοποίησης του πρώτου σε δημιουργικό ρόλο στον άξονα της μεσαίας γραμμής αλλά μόλις τραυματίστηκε ο Μάνου, ο Ματέο βγήκε από την 11αδα!

Ο Πάρντιου έχει 0% ευθύνη για την εκτέλεση

Αν οι επιλογές ποδοσφαιριστών είναι ένας τομέας για τον οποίον ο Άλαν Πάρντιου δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη, οι εκτελέσεις είναι ο δεύτερος. Ο Βρετανός δεν ευθύνεται για τον σχεδιασμό του περασμένου καλοκαιριού και τις επιλογές που αποδεδειγμένα δεν βγήκαν, ούτε για την παραχώρηση του Ντάνιελ Μαντσίνι, του πιο ουσιαστικού παίκτη στην επίθεση. Δεν ευθύνεται και για τις εκτελέσεις διότι πραγματικά δούλεψε πάνω σ’ αυτόν τον τομέα σε σημείο μάλιστα να του χρεώνεται ότι λόγω της επιμονής του σ’ αυτές προήλθαν οι διαδοχικοί τραυματισμοί. Δεν ευθύνεται για την εχθρική διαιτησία που αντιμετωπίζει ο Άρης από το ξεκίνημα του Πρωταθλήματος λόγω της οποίας υπήρξαν στιγμές που έφτασε στα όριά του. Έχει όμως μερίδιο ευθύνης για την αγωνιστική στασιμότητα, τη μηδενική βελτίωση, τα αποτελέσματα και τους διαδοχικούς πειραματισμούς που μπέρδευαν την ομάδα σαν αυτό της τοποθέτησης του Ζερβίνιο στην κορυφή της επίθεσης.

Χθες, σ’ αυτή τη γωνιά γράφτηκε ότι «δεν γίνεται να φταίει πάντα και μόνο ο προπονητής» και σήμερα ήρθε η ομιλία του Θόδωρου Καρυπίδη στους ποδοσφαιριστές η οποία έδειξε ότι ο ισχυρός παράγοντας του Άρη βλέπει μεγάλη ευθύνη και σ’ αυτούς. Γιατί ανεξαρτήτως των όποιων λαθών κάνει ένας προπονητής, δεν είναι αυτός που κλωτσάει την μπάλα ή παίρνει τις αποφάσεις σε ροή αγώνα. Αν λοιπόν η διοίκηση προχώρησε στην πρόσληψη ενός προπονητή του οποίου τη μεθοδολογία δεν ήξερε και ο προπονητής «πνίγηκε» στις αμφιβολίες και την αναποφασιστικότητά του, οι ποδοσφαιριστές είναι εξίσου υπεύθυνοι για το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ο Άρης παλεύει για να εξασφαλίσει το 5ο ευρωπαϊκό εισιτήριο έχοντας εκτροχιαστεί από την πορεία διεκδίκησης μιας θέσης στην 4αδα. Γιατί σε μια ομάδα φταίνε όλοι.

Υγ: Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος έχει αθλητικό εγωισμό. Έχω την αίσθηση ότι αντλεί κίνητρο μέσα από την αμφισβήτηση στο πρόσωπό του. Μπορεί στο μυαλό του να σχηματίζονται και… αόρατοι εχθροί όπως συνηθίζουν να κάνουν οι σπουδαίοι παίκτες. Κυρίως όμως, σ’ αυτόν ανήκει το πρώτο βήμα για τη συνεργασία με τον Άρη κι αυτό δείχνει πολλά. Δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να έπαιξε ρόλο η μεταγραφή του στον Άρη στην ακύρωση αυτής του Χαλίλοβιτς η οποία καλώς δεν έγινε. Ο χρόνος θα δείξει.