Ο Καρβαλιάλ, ο Αλμέιδα, ο ΑΠΟΕΛ και οι εντυπώσεις…

Υπαρκτή, φυσιολογική και μάλλον αναμενόμενη είναι η αγωνία των ομάδων μας για το επικοινωνιακό γκελ κάθε τους επιλογής, αλλά ειδικά όταν μιλάμε για το πολύ σοβαρό ζήτημα της επιλογής και πολύ περισσότερο της αλλαγής ενός προπονητή στη διάρκεια της χρονιάς, έχει αποδειχθεί εκ των πραγμάτων ότι δεν παίζει και τόσο μεγάλη σημασία…Όπως δεν έχουν την παραμικρή αξία οι όποιες συγκρίσεις ως προς το βιογραφικό κάθε προπονητή, τις ομάδες που δούλεψε και πολύ περισσότερο το τι θα πετύχαινε ο Αστέρας Τρίπολης, αν… ερήμην του μετακόμιζε στο κυπριακό πρωτάθλημα!

Αλλωστε αν κάποιος μπορεί να επιχειρηματολογήσει εναντίον της επιλογής του Κάρλος Καρβαλιάλ με το πολύ απλοϊκό ότι είναι ο προπονητής που πριν από δεκαπέντε χρόνια προσελήφθη από τον Αστέρα Τρίπολης και απολύθηκε μετά από έντεκα αγώνες στον πάγκο του, μπορεί να είναι και ο ίδιος που θα χαρακτήριζε με τον ίδιο τρόπο την επιστροφή του Αγγελου Ποστέκογλου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πριν από μερικά καλοκαίρια, όταν ο ίδιος αποκάλυψε ότι συζητούσε με την Παναγιώτη Κονέ για να αναλάβει την ΑΕΚ…

Και ο Ποστέκογλου, ακόμα χειρότερα από τον Καρβαλιάλ, θα ήταν εκείνος που πριν από μερικά χρόνια είχε απολυθεί από την Παναχαϊκή του Ελληνοαυστραλού ιδιοκτήτη, Κώστα Μακρή και από τη διοίκηση του Αλέξη Κούγια. Θα μπορούσε επίσης να χαρακτηριστεί… γυρολόγος αφού πέρασε ακόμα και από το ιαπωνικό πρωτάθλημα. Μικρή σημασία έχει βεβαίως σήμερα το ότι ο Ποστέκογλου αναδείχτηκε αργότερα προπονητής της χρονιάς στον πάγκο της Σέλτικ και σήμερα έχει κερδίσει την καθολική αναγνώριση στον κόσμο της Πρέμιερ Λιγκ όντας προπονητής της Τότεναμ…

Από την άλλη πλευρά λίγοι ίσως θυμούνται σήμερα ότι η πρόσληψη του Ματίας Αλμέιδα από την ΑΕΚ, όχι μόνο δεν είχε προκαλέσει τον παραμικρό ενθουσιασμό, αλλά λίγο έλειψε και να «καεί», όταν το όνομά του είχε γραφτεί το πρωινό του αγώνα με τον ΠΑΣ στα Γιάννενα, όταν είχε αρχίσει να φαίνεται ότι η Ενωση θα κινδύνευε στα πλέι οφ να μείνει εκτός Ευρώπης, όπερ και εγένετο. Ο χαρακτηρισμός «τεράστιο ρίσκο» ήταν ο πλέον κολακευτικός, εκείνες τις μέρες, για τον Αργεντινό τεχνικό, ο οποίος επί της ουσίας επέβαλε με την προσωπικότητά του τη συμφωνία με την ΑΕΚ και κατάφερε με την πρώτη του συνέντευξη αρχικά και με τη δουλειά του στη συνέχεια να αντιστρέψει το κλίμα!

Αντίθετα, θυμάμαι τεράστιο ενθουσιασμό βάσει βιογραφικού, προϋποθέσεων, αλλά και πορτογαλικής καταγωγής όταν είχε ανακοινωθεί από την ΑΕΚ με κλειστό διετές συμβόλαιο ο Μιγκέλ Καρντόσο και είχε εντυπωσιάσει άπαντες με την προπονητική του διάλεξη την ημέρα της παρουσίασής του… Απολύθηκε την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος της Super League, δεν πρόλαβε καν να… πατήσει Σεπτέμβριο, με τον Δημήτρη Μελισσανίδη να φωνάζει στα αποδυτήρια… «μου είχατε πει για καθηγητή, που είναι ο καθηγητής;»…

Ούτε επίσης θυμάμαι κανέναν πρωτόγνωρο ενθουσιασμό στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού από το όνομα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς που ναι μεν είχε εντυπωσιάσει άπαντες με την πορεία του ΑΠΟΕΛ μέχρι τους 8 του Champions League, αλλά αυτό είχε συμβεί οκτώ χρόνια πριν από την άφιξή του στην Ελλάδα και έκτοτε είχε περιοριστεί στη δουλειά του στα Εμιράτα… Σε επικοινωνιακό επίπεδο θυμάμαι πολλά σχόλια περί… συνταξιούχου προπονητή για τον ασπρομάλλη τεχνικό που αναμόρφωσε τον Παναθηναϊκό και τον επανέφερε σε τροχιά πρωταθλητισμού μετά από πολλά χρόνια.

Με επικοινωνιακά κριτήρια το καλοκαίρι του 2016 ο Τιμούρ Κετσπάγια είχε προτιμηθεί από την ΑΕΚ από τον προπονητή της… Ξάνθης, Ραζβάν Λουτσέσκου που δεν θυμάμαι να προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού όταν ένα χρόνο αργότερα και χωρίς να έχει κάνει προετοιμασία ανέλαβε τον ΠΑΟΚ τον Αύγουστο του 2017 διαμορφώνοντας στην πορεία την σύγχρονη ιστορία του. Και ποιος ξέρει σήμερα πώς θα είχε γραφτεί η ιστορία αν δεν είχε γίνει εκείνη η εμφατική εκτός έδρας νίκη στην Ξάνθη μετά από κάποια πρώτα αποτυχημένα αποτελέσματα που είχαν ήδη φθείρει τον Ρουμάνο προπονητή και στον Τύπο και στον κόσμο…

Χιλιάδες ακόμα παραδείγματα μπορούμε να βρούμε για προπονητές ελληνικών ομάδων που ανέλαβαν ως… «νέοι Πεπ» και απαξιώθηκαν μετά από λίγα ματς ή που το όνομά τους «πάγωσε» τις προσδοκίες όταν ανακοινώθηκαν και στην πορεία έγραψαν απόλυτα επιτυχημένες ποδοσφαιρικές ιστορίες.

Δεν είναι μόνο η Ελλάδα… Συμβαίνει παντού! Τα αποτελέσματα είναι αυτά που δίνουν ζωή σε κάθε προπονητή και μάλιστα τα… γρήγορα αποτελέσματα. Μεγάλη υπομονή στην εποχή της ταχύτητας δεν υπάρχει. Ούτε ο Κάρλος Καρβαλιάλ θα είχε μεγαλύτερη πίστωση χρόνου αν το βιογραφικό του ήταν πιο… πιασάρικο επικοινωνιακά, αν δεν ήταν αυτός αλλά ο αδερφός του προ 15 ετών στην Τρίπολη ή αν ο συμπαθής Αστέρας Τρίπολης έχει την ίδια ή μικρότερη ιστορία από τον πολυνίκη πρωταθλητή Κύπρου ΑΠΟΕΛ με τους 28 τίτλους!

Η ιστορία μάλιστα έχει δείξει ότι όταν το επικοινωνιακό είναι το βασικό κριτήριο επιλογής ενός προπονητή και όχι τα ξεκάθαρα ποδοσφαιρικά κριτήρια, τότε πολύ σπάνια αυτή η επιλογή δικαιώνεται στην πορεία. Οπότε δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να γίνεται αυτή η συζήτηση, ούτε να υπάρχει τέτοια αντιπαράθεση…