Άρης: Πρόοδος σημαίνει να τσαντίζεσαι επειδή νίκησες (μόνο) με 1-0

Ο προπονητής έδειχνε σκασμένος στο σύντομο κουβεντολόι με τον ιδιοκτήτη μπροστά από τον πάγκο καθώς οι παίκτες αποχωρούσαν με βήμα ταχύ προς τα αποδυτήρια δίχως πολλές χειραψίες και χαμόγελα. Μάρτυς μου ο Θεός, αν δεν είχα το προνόμιο (σε σχέση με χιλιάδες άλλους) να παρακολουθήσω δια ζώσης τη νίκη του Άρη επί του ΟΦΗ, δικαιολογημένα θα κατέληγα στην υπόθεση ότι κάτι στραβό είχε συμβεί. Μάζεψα τα πράγματά μου με προορισμό την αίθουσα Τύπου για την πρώτη συνάντηση με τον Πέπε Μελ με τον οποίον ένιωσα σα να γνωριζόμαστε… από παιδιά (αν και ηλικιακά μας χωρίζουν δεκαπέντε χρόνια) καθώς έχω διαβάσει ίσα με εκατό φορές το όνομά του σε διάφορες προσωπογραφίες παικτών του Άρη οι οποίοι πέρασαν και από τα χέρια του. Ήταν προσιτός, επικοινωνιακός, χαμογελαστός και αρκετά ευδιάθετος με πίστη για την αφομοίωση του πλάνου του από τους παίκτες. Λίγο μετά εμφανίστηκε ο Άκης Μάντζιος με μια τσατίλα στο πρόσωπό του σε μια συζήτηση περί χαμένων ευκαιριών καθώς ο Άρης έκανε 16 τελικές εκ των οποίων οι δέκα έγιναν μέσα από την περιοχή. Κι όμως, ο Άρης είχε νικήσει.

Αν ο 63χρονος Μελ καταφέρει να πείσει τους ποδοσφαιριστές του για την απόλυτα επιθετική λογική του θα φανεί προϊόντος του χρόνου, χθες πάντως, τη στιγμή αποκρυπτογράφησης της 11αδας του ΟΦΗ και κυρίως του ρόλου των παικτών, ήταν τουλάχιστον λογικό να υποθέσει κανείς τον αριθμό των τελικών προσπαθειών στις οποίες θα έφτανε ο Άρης. Γιατί μετά το δεκάλεπτο που χρειάστηκε για να διαβάσει το στιλ παιχνιδιού του αντιπάλου, με αυτή την πίεση από το τελευταίο τρίτο του γηπέδου, στρέμματα ανοίχτηκαν μπροστά του και η μία ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη καθώς ο ΟΦΗ περιοριζόταν σε σκέψεις, προθέσεις και σε τελικές προσπάθειες που δεν έγιναν ποτέ. Και παρά την ποιότητα των (χαμένων) ευκαιριών, χρειάστηκε το πείσμα και μια κερδισμένη κόντρα από τον Βλάντιμιρ Νταρίντα για το δεύτερο δικό του (φετινό) και το μοναδικό γκολ του Άρη. Αλλά, αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

Η τσατίλα για τις ευκαιρίες που δεν έγιναν γκολ ισοδυναμεί με πρόοδο. Πρόβλημα είναι η έλλειψη δημιουργίας. Ο Άρης των τελευταίων αγώνων κάνει βήματα προς τα εμπρός, σε σημείο εδραίωσής του στην 5η θέση και… οσονούπω θα φανεί αν το βλέμμα του θα επικεντρωθεί προς τα πάνω. Η διδακτική ύλη δεν παραδόθηκε χθες που στο κάτω-κάτω της γραφής συνέβαλε και το παιχνίδι του αντιπάλου αλλά σε δύο παιχνίδια που προηγήθηκαν με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Η επιμονή σ’ αυτά δεν αποτελεί καμία μορφής εμμονή, αλλά σε αυτά φάνηκε η πρόοδος της ομάδας. Το 2-0 που θα έπρεπε να ήταν και μεγαλύτερο ή η ήττα με 1-0 η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί βάσει των ευκαιριών που σπαταλήθηκαν.

Ο Άρης είναι σε καλή κατάσταση. Το δίδυμο των στόπερ του βρήκε και πάλι τη γραμμή επικοινωνίας του ενώ ο δεξιός full back του πάει με χίλια. (Και) χθες ο Μόζες Οντουμπάτζο ήταν ο MVP. Ο Μάρτιν Μοντόγια παίζει καλύτερα στην αριστερή πλευρά και ο τερματοφύλακάς του είναι ο μοναδικός που δεν έχει κάνει σοβαρή γκέλα σε αγώνα. Ο Βλάντιμιρ Νταρίντα είναι παλικάρι γιατί δεν έχει δώσει σε κανέναν να καταλάβει ότι παλεύει όλη τη χρονιά μ’ έναν τραυματισμό αλλά προσπαθεί με τιμιότητα να κάνει τη δουλειά του. Χρειάζεται έναν καλύτερο δημιουργό μπροστά του για να αποφύγει τη διπλή και τριπλή δουλειά. Ο Λορέν Μορόν έφυγε τσατισμένος από το γήπεδο και καθώς περπατούσε πρώτος προς τα αποδυτήρια φορώντας το πανωφόρι του, έκανε την αυτοκριτική του για τις ευκαιρίες που έχασε. Και καλά έκανε. Έτσι πράττουν οι αθλητές με προσωπική φιλοδοξία. Αριστερός winger χρειάζεται γιατί αν υπήρχε χθες το σκορ δεν θα ήταν 1-0 στο ημίχρονο. Ο Σουλεϊμάνοφ πρέπει να αποκτήσει καλύτερα τελειώματα. Πρωτίστως, είναι κρίμα για τον ίδιο και τον ιδρώτα του.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Αγωνιστικά, ο Άρης δεν έγινε ομάδα υψηλού επιπέδου, αλλά η πρόοδός του είναι εμφανέστατη. Χθες, υπήρξε κι ένα 20λεπτο όπου έχασε τα ζύγια του. Εκεί που το παιχνίδι μετατράπηκε σε… σκυλομαχία αναγκάζοντας τον Άκη Μάντζιο να ρίξει δεύτερο αμυντικό χαφ (Μπίργκερ Βερστράτε) επιζητώντας την ισορροπία και τον απόλυτο έλεγχο της μεσαίας γραμμής αλλά ο Βέλγος δεν ανταποκρίθηκε στον ρόλο του. Το έκανε προς το τέλος. Με το σκορ στο 1-0 και απέναντι σε μια ομάδα με πλούσια επιθετικά χαρακτηριστικά, αυτό το… run n’ gun (που λέει και το σινάφι μου) δεν ήταν σοφή επιλογή. Εκεί η μπάλα μένει στο χορτάρι και παίζεις με την απελπισία του αντιπάλου.

Καταλήγοντας, η… κατάληξη της χρονιάς απαιτεί μια ακόμη νίκη (επί της Λαμίας) και τους 26 βαθμούς για τους οποίους μίλησε ο Βλάντιμιρ Νταρίντα. Αυτό το παιχνίδι θα είναι διαφορετικό από το χθεσινό. Πριν τον αγώνα με τον ΟΦΗ, σε αυτή τη γωνιά, γράφτηκαν οι 29 βαθμοί μαζί με τον αγώνα στην Τρίπολη και πριν την είσοδο στην περίοδο των ντέρμπι γιατί αν ο Άρης φτάσει στον έναν πριν από τους τριάντα – κι εφόσον ενισχυθεί – η κουβέντα θα γίνει πιο ενδιαφέρουσα.