Ολυμπιακός: Oι δύο «αναγνώσεις» για την αξιολόγηση προπονητών και παικτών και μία αλήθεια

• Η πιθανή... παγίδα με το θέμα των προπονητών και μία μεγάλη αλήθεια

Υπάρχει και φέτος η γνωστή και καταγεγγραμένη πλέον άποψη πώς παίκτες και προπονητές στον Οργανισμό του Ολυμπιακού δεν αξιολογούνται σωστά διότι δεν υπάρχει ο πλέον επαρκής χρόνος για να γίνει κάτι τέτοιο. Πώς παίκτες και προπονητές μπορεί να κρίνονται ακόμα και... εν ριπεί οφθαλμού και αυτό είναι άδικο. Είναι μία άποψη που προσωπικά την ακούω με προσοχή και σεβασμό. Όπως ακούω κάθε άποψη, ασχέτως εάν συμφωνώ ή διαφωνώ.

Όταν όμως μία μεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός - που παραδοσιακά έχει μεγάλες απαιτήσεις και φοβερή πίεση - δεν πηγαίνει καλά σε επίπεδο εμφανίσεων και αποτελεσμάτων τι θα μπορούσε να γίνει; Εδώ οι δρόμοι είναι πάντα δύο. Ή διατηρείς μία ίδια κατάσταση με ίδια πρόσωπα σε επίπεδο προπονητή / παικτών ή προχωράς σε αλλαγές. Τρίτος δρόμος δεν υφίσταται σε καμία των περιπτώσεων. Άρα έχουμε να κάνουμε με δύο... αναγνώσεις μίας αξιολόγησης: ή την κάνεις νωρίτερα ή περιμένεις το τέλος της σεζόν.

Πολλές φορές βέβαια παίζει ρόλο και το κατάλληλο timing. Υπάρχουν αλλαγές που γίνονται και αποδίδουν και άλλες που υλοποιούνται αλλά δεν επιφέρουν τα ανάλογα ή επιθυμητά αποτελέσματα.

Η πιθανή... παγίδα με το θέμα των προπονητών και μία μεγάλη αλήθεια

Σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός - με τέτοιο μέγεθος, background και εκατομμύρια κόσμο από πίσω να θέλει πάντα καλές εμφανίσεις, πορείες στην Ευρώπη και τίτλους - υπάρχει παραδοσιακά ένας κίνδυνος ή ένα ρίσκο με το ζήτημα των προπονητών και τις αλλαγές τους ή την πιθανότητα να προκύπτουν αρκετές αλλαγές. Ο κίνδυνος και το ρίσκο να θεωρήσουν οι παίκτες πώς η θέση τους είναι πολύ πιο δεδομένη από εκείνη του εκάστοτε τεχνικού (που έρχεται) και ειδικά όταν προκύπτουν αισθητές διαφοροποιήσεις στον πάγκο του συλλόγου.

Υπάρχει όμως και μία μεγάλη αλήθεια. Οι πραγματικά καλοί προπονητές και οι καλοί παίκτες φαίνονται ακόμα ακόμα και δεν υπάρχει το σούπερ καλό πλάνο στο γήπεδο. Προπονητές όπως οι Ερνέστο Βαλβέρδε και Πέδρο Μαρτίνς δημιούργησαν σχεδόν από το... μηδέν και έκαναν πορείες στην Ευρώπη αλλά και έφεραν τίτλους στο club παίζοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο.

Το παράδειγμα είναι η πρώτη χρονιά του Πορτογάλου. Ο Πέδρο Μαρτίνς αν και στην πρώτη του σεζόν δεν πήρε Πρωτάθλημα έδειξε τόσο καλά ποδοσφαιρικά δείγματα που έμεινε και μετά για να εξελιχθεί στον μακροβιότερο ever προπονητή των Πειραιωτών. Αυτή λοιπόν είναι μία πραγματικότητα που δεν αλλάζει.

Για το εξηγήσω διαφορετικά δεν είμαι καθόλου σίγουρος πώς εάν ο Κάρλος Καρβαλιάλ αναλάμβανε εξαρχής τον Ολυμπιακό θα μπορούσε να καταφέρει σε τέτοιο level. Ναι υπάρχουν και προπονητές που έχουν αδικηθεί όπως ο Λεονάρντο Ζαρντίμ αλλά δεν είναι πολλές αυτές οι περιπτώσεις. Ούτε καν λιγοστές.

Ο Ολυμπιακός από το 2018 και μετά - όταν έφερε δηλαδή τον Μαρτίνς - έχει δείξει ως Οργανισμός πώς έχει ακολουθήσει και τις δύο εκδοχές. Και αυτή της στήριξης ενός προσώπου ή συγκεκριμένων προσώπων αλλά και αυτής των συνεχόμενων και σημαντικών αλλαγών. Με Μαρτίνς δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πώς το μοντέλο αυτό δεν πέτυχε.

Πέτυχε και με το παραπάνω. Η φετινή χρονιά και πώς θα κλείσει θα (ανα)δείξει εάν θα ξαναπάει ή όχι σε τέτοιο μοντέλο η πειραϊκή ΠΑΕ. Εάν θα ξαναβρεί σε μοντέλο αλά Μαρτίνς για του χρόνου ή για τα επόμενά της χρόνια. Όσο για τον νυν τεχνικό, Κάρλος Καρβαλιάλ; Αναμφίβολα αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη θέση του στον πάγκο της ομάδας.