Koυλιεράκης, Ιωαννίδης, Γκαρσία: Τον πουλάς ή δεν τον πουλάς;

Να’ τος λοιπόν, πάλι ο ΠΑΟΚ! Σχεδόν 10 εκατ. Ευρώ πήρε πέρυσι από τις πωλήσεις Αουγκούστο και Ινγκασον. Πέντε εκατ. Ευρώ πρόπερσι από Τσόλακ και Κούτσια, 23 εκατ. Ευρώ πρόπερσι από Τζόλη, Γιαννούλη και Σφιντέρσκι, 10 εκατ. Ευρώ το 2021 από Ακπομ, Λημνιό και Πέλκα. Δώδεκα τώρα από τη Βόλφσμπουργκ για τον Κουλιεράκη. Μια χαρά! Η’ μήπως όχι;

Να πουλήσεις τον Κουλιεράκη στα 21 σε γερμανικό club είναι μεγάλη επιτυχία για ελληνικό σύλλογο. Όπως και τον Τζόλη και κάθε «ελληνάκι» που θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω. Να είσαι αυτάρκης οικονομικά και να μην χρειάζονται κάθε χρόνο υπερβολικά χρήματα από το boss είναι ό,τι πιο υγιές στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Όμως από την άλλη, καταλαβαίνω και τον οπαδό που θα μιλήσει για αφελληνοποίηση ή και για αποδυνάμωση της ομάδας, δεδομένης της εκκωφαντικής βελτίωσης του Κουλιεράκη στην περυσινή σεζόν και της προοπτικής που είχε στον ΠΑΟΚ. Θα έμενε για… πάντα στον ΠΑΟΚ; Όχι. Θα μπορούσε να μείνει για ένα – δυο χρόνια ακόμα; Σίγουρα! Όμως αυτή η κουβέντα είναι ατελείωτη. Ατέρμονη.

Ακόμα συζητάμε (και θα συζητάμε) γιατί η ΑΕΚ δεν πούλησε πέρυσι τον Λιβάι Γκαρσία με ποσό άνω των 20 εκατ. Ευρώ. Λέτε να τις ξαναβρεί (φήμες για Ζενίτ εφέτος) για τον επιρρεπή σε τραυματισμούς παικταρά; Δεν αποκλείεται. Αλλά δεν είναι και το πιο πιθανό σενάριο. Οπως ο Ολυμπιακός δεν βρήκε ποτέ για τον Μαντί Καμαρά και τον Σισέ τις προτάσεις που είχε πριν από τέσσερα χρόνια. Τα «όχι», βέβαια, είναι θεμιτά. Είναι μέσα στη ζωή. Και πολλές φορές μας καθορίζουν, όπως καθορίζουν και το προφίλ του κλαμπ στο πάρε – δώσε. Πόσο πουλάς, πώς πουλάς, πότε πουλάς.

Είναι και το timing βλέπετε… Είναι και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται οικονομικά και όχι μόνο ο κάθε σύλλογος τη στιγμή της πρότασης. Είναι και ο ιδιοκτήτης, είναι και ο προπονητής. Είναι και ο ίδιος ο παίκτης! Παίζουν πολλά ρόλο στην απόφαση για να πουλήσεις ή να κρατήσεις κάποιον όταν έχεις στα χέρια σου δυνατή πρόταση. Το σίγουρο είναι ότι ο ΠΑΟΚ μ’ αυτά τα χρήματα καλείται να αποκτήσει δύο ισάξιους ή καλύτερους από τον Κουλιεράκη στόπερ και τουλάχιστον έναν (αν όχι δύο) πιο ταχυδυναμικούς μέσους από αυτούς που διαθέτει. Πάντα το θέμα είναι τι κάνεις με τα χρήματα που παίρνεις από μια «περήφανη πώληση». Και το ίδιο ισχύει για τον Παναθηναϊκό στην περίπτωση του Φώτη Ιωαννίδη.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι αν το κλαμπ διέθετε την ικανότητα να έχει βρει ισάξιο ή και καλύτερο φορ από τον Φώτη (εκτός κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι… δεν υπάρχουν τέτοιοι στην παγκόσμια αγορά), θα έπρεπε να τον είχε πουλήσει με 25 εκατ. Ευρώ. Είναι τεράστιο το ποσό για ελληνική ομάδα. Είναι ποσό το οποίο αν διαθέτεις ως σύλλογος τον κατάλληλο μηχανισμό μπορεί να σου φτιάξει όλη την ομάδα με τέσσερις σούπερ (για τα ελληνικά δεδομένα) μεταγραφές.

Κατανοητή η απόφαση (προς το παρόν) του Γιάννη Αλαφούζου να διατηρήσει τον παίκτη στο ρόστερ. Για την ποιότητά του, τα γκολ του, τη δημοφιλία του, το δεσμό με τους οπαδούς, για τον «έρωτα» των πιτσιρικάδων, για τη δυναμική του ελληνικού στοιχείου στην ομάδα του, για πάρα πολλούς λόγους. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών, όμως, παραπέμπουν στο συναίσθημα. Στον ποδοσφαιρικό «ρομαντισμό». Αν θέλετε εν μέρει και στο πείσμα του Αλαφούζου που θέλει να πάρει πρωτάθλημα και να το σηκώσει ο Φώτης! Να το σηκώσει ο παίκτης που εκείνος αποφάσισε να αποκτήσει από τον Λεβαδειακό. Βάσει λογικής, όμως, η επιμονή στο «δεν πουλάω» ήταν παράλογη. Ο Φώτης δεν είναι ο… Σαραβάκος τον οποίο δεν θα πουλούσε ποτέ σε κανέναν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Είναι εμβληματικός για τους νέους οπαδούς του Παναθηναϊκού, έχουν ταυτιστεί μαζί του τα παιδιά κι αυτό δεν είναι ούτε «εύκολο», ούτε συνηθισμένο στη σημερινή εποχή: αντιθέτως, είναι σπάνιο και πολύ – πολύ όμορφο ποδοσφαιρικά! Ομως σε κάθε περίπτωση δεν είναι αυτό που λέμε «αναντικατάστατος».

Κάποια στιγμή θα φύγει, την υγειά του να έχει. Μπορεί να είναι εφέτος, μπορεί να είναι του χρόνου, ή κάποια άλλη σεζόν. Όμως ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος ότι ο Παναθηναϊκός θα βρει μελλοντικά προσφορές της τάξης των 25 εκατ. Ευρώ για τον 24χρονο φορ. Μακάρι για το club μελλοντικά να βρει. Μακάρι για το club ο παίκτης να μην «ξενερώσει» με τα «όχι». Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα θυμόμαστε για αρκετά χρόνια πως μια ελληνική ομάδα που έχει ρεκόρ πώλησης στην ιστορία του τα 5.8 εκατ. Ευρώ κοτζάμ Σισέ στη Λάτσιο πριν από... 12 χρόνια, απέρριψε ένα καλοκαίρι τεραπαλάσιες προσφορές από συλλόγους της Premier League και της πρωταθλήτριας Πορτογαλίας.

Υ.Γ. Copy – paste από τη σχετική ανάρτηση του Gazzetta: “Ανήλικος στη Θεσσαλονίκη δέχθηκε επίθεση από 27χρονο τον Μάιο μετά το τέλος του αγώνα ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός επειδή θέλησε να φωτογραφηθεί με παίκτες των «πράσινων».

Εξιχνιάσθηκε, έπειτα από τέσσερις μήνες έρευνας των αστυνομικών της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας σε Αθλητικούς Χώρους της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, περίπτωση επίθεσης σε βάρος ανήλικου και της μητέρας του, εντός κλειστού γηπέδου στην περιοχή της Πυλαίας.

Σύμφωνα με το thesstoday, τις βραδινές ώρες της 18-05-2024, μετά τη λήξη του αγώνα ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός στο PAOK Sports Arena, ο 27χρονος ανέκοψε την πορεία δύο ανήλικων που επέστρεφαν στις θέσεις τους, οι οποίοι προηγουμένως είχαν εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο για να φωτογραφηθούν με παίκτες των δύο αγωνιζόμενων ομάδων και εξύβρισε και απείλησε τον έναν εξ’ αυτών.

Στη συνέχεια, όταν οι γονείς των ανήλικων προσέγγισαν το σημείο, ο 27χρονος εξύβρισε την 38χρονη μητέρα τους και επιτέθηκε σε αυτήν και στον ανήλικο γιο της ασκώντας σωματική βία.

Για τη συγκεκριμένη υπόθεση σχηματίσθηκε δικογραφία σε βάρος 27χρονου ημεδαπού για απλή σωματική βλάβη, εξύβριση, απειλή και παράβαση της νομοθεσίας που αφορά σε αδικήματα βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις».

Ανευ σχολίου, εκτός από ένα «μπράβο» για τη σύλληψη, έστω μετά και από τέσσερις μήνες. Προφανώς δεν έχουν καμία σημασία οι ομάδες, αλλά η πράξη.