ΑΕΚ: Είτε θα θεραπευτούμε με το «μαζί», είτε θα ...αποτύχουμε με δική μας ευθύνη!

• Είτε βγαίνουμε από το σκοτάδι στο φως, είτε παραμένουμε σε αυτό!
• Podcast ΑΕΚ: Για την Ένωση

Μοιάζει στο δικό μου το κεφάλι πιο επίκαιρη από ποτέ, πιο to the point από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, για την κατάσταση που βιώνει συνολικά -και όχι αγωνιστικά- η ΑΕΚ (και όχι η ομάδα μόνο) μετά την βαριά ήττα στο Φάληρο, η ομιλία του κόουτς Αλ Πατσίνο, στην υπέροχη ταινία «Any Given Sunday». Είναι αυτό που αναφέρω στον τίτλο του κειμένου, όπου παραφράζω σκοπίμως ελάχιστα τα λόγια του κόουτς στους αθλητές του στην απίθανη ομιλία που έδωσε απίστευτο κίνητρο και η οποία μνημονεύεται ακόμη για το συναίσθημα που σου προκαλεί, ακόμη και σε ανθρώπους που είναι παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο, με τα αθλήματα τα ομαδικά εννοώ. Στα λόγια του βρίσκω τη λύση για την Ένωση από δω και πέρα όσο κι αν μοιάζει δύσκολο για οποιονδήποτε να το καταλάβει, θαρρώ αν κάτσει με προσοχή, βάλει κάτω τα δεδομένα, θα καταλήξει εύκολα σε αυτό το συμπέρασμα. Αρκεί να φέρει στο μυαλό του όλα τα κομμάτια του παζλ προκειμένου να τα ενώσει...

«Κύριοι είτε θα θεραπευτούμε σαν ομάδα, είτε θα διαλυθούμε. Ίντσα την ίντσα, παιχνίδι το παιχνίδι, μέχρι να τελειώσουμε», ξεκινάει να λέει ο κόουτς μιλώντας στους αθλητές του και συνεχίζει με νόημα: «Είμαστε στην κόλαση αυτή τη στιγμή κύριοι, πιστέψτε με... Και ή θα κάτσουμε εδώ και απλά θα ξεκατινιαστούμε και θα τα βγάλουμε όλα από μέσα μας, ή μπορούμε να πολεμήσουμε και να βγούμε στο φως, να αναρριχηθούμε έξω από την κόλαση»! Όλο το δεύτερο κομμάτι της ομιλίας αυτής αφορά συνολικά -και επαναλαμβάνω όχι μόνο στο αγωνιστικό- την ΑΕΚ και το πως πρέπει να λειτουργεί ξανά από μέσα προς τα έξω και πάντα με γνώμονα να μην επιτρέπει να χαλάει το μεσαίο της και πιο σημαντικό από τα τρία γράμματά που για κάποιους (από μας) είναι μεγάλο και σημαντικό μέρος της ζωής μας, (εννοείται αναφέρομαι στο «Ε» και την Ένωση). Αυτοί είναι οι δυο δρόμοι που 'χει μπροστά του ο Σύλλογος στο ποδόσφαιρο, από τη διοίκηση, στην ομάδα, έως στον κόσμο της που δικαιολογημένα αγανάκτησε, πόνεσε και χαλάστηκε.

Ο ένας δρόμος είναι αυτός που οδηγεί η κόντρα, η ελεεινή κουβέντα από σιχαμένους για πρόσωπα και καταστάσεις που δεν υπήρξαν ποτέ και οδηγεί στην αποτυχία που προκαλείται με δική μας, όλων, ευθύνη και προφανώς και του ίδιου του club που το επέτρεψε! Διότι τρεις μέρες βιώνουμε ένα θέατρο του παραλόγου, με αισχρά στα όρια της προστυχιάς και αλητείας ζητήματα, με την επίσημη ΑΕΚ σε ρόλο παρατηρητή: κάτι απαράδεκτο και άρρωστο, ελπίζω όχι και με σκοπό, στόχο... Έπειτα από μια τόσο βαριά ήττα είναι δεδομένο ότι όταν επιτρέπεται η σπέκουλα και πιάνουν δουλειά τα σιχάματα, που περιμένουν να ...μυρίσουν αίμα για να πουλήσουν... πτώμα στον κόσμο, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια και με τις... ευλογίες όλων -προφανώς θέλω να πιστεύω άθελά τους- στην αποτυχία με μαθηματική ακρίβεια. Κι ας είναι μόλις στο -3 η ομάδα από την κορυφή, ας ήταν αυτό μόλις το πρώτο κάκιστο ματς επί Αλμέιδα (και αναδείχτηκε η ευθύνη απ' όλους) σε ντέρμπι. Εννοείται πως δεν θα συμμετάσχω καθόλου ούτε σε επίπεδο αναφοράς των όσων ελεεινών ακούσαμε και είδαμε μετά τη βαριά ήττα στο Φάληρο, όμως το τελευταίο κομμάτι των αδίστακτων, ήταν η έναρξη ονοματολογίας για τον πάγκο!

Είτε βγαίνουμε από το σκοτάδι στο φως, είτε παραμένουμε σε αυτό!

Είμαστε λοιπόν σαν ΑΕΚ οργανισμός συνολικά ακριβώς σε αυτό το σημείο: είτε θα θεραπευτούμε με το «μαζί», είτε θα ...αποτύχουμε με δική μας ευθύνη! Όπως τα λόγια του Πατσίνο: «Είμαστε στην κόλαση αυτή τη στιγμή... Και ή θα κάτσουμε εδώ και απλά θα ξεκατινιαστούμε, ή μπορούμε να πολεμήσουμε και να βγούμε στο φως, να αναρριχηθούμε έξω από την κόλαση»! Όλοι μαζί έχοντας το μέρος της ευθύνης που αναλογεί στον κάθε ένα μας, ειδικά στον οργανισμό της ΑΕΚ συνολικά, από τη διοίκηση που 'χει το άλλοθι ότι μαθαίνει και όπως τραγουδούσε και ο Παντελής μας «κάνει λάθη για να μάθει» (σ.σ.: διότι είναι εγκληματικό λάθος να επιτρέπει αυτό το τσουνάμι αλητείας και γελοιότητας έπειτα από μια βαριά ήττα, μόνο σε εμάς αυτά, πέρυσι σε αντίστοιχες βαριές ήττες στην έδρα τους για ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό δεν υπήρξε τέτοιο πράγμα ποτέ), την ομάδα και το αγωνιστικό το οποίο οφείλει ...χθες κιόλας να αντιδράσει και να πορευτεί με σερί νικών στα απαιτητικά ματς που ακολουθούν με καλή εικόνα και με όλους τους υπόλοιπους που υπάρχουμε σε αυτό το σκηνικό...

Μπορούμε να επιλέξουμε και να προχωρήσουμε: είτε βγαίνουμε από το σκοτάδι στο φως, είτε παραμένουμε σε αυτό, είτε με το μαζί και το Ένωση οδηγούς βγαίνουμε πιο δυνατοί από ποτέ απ' όλη αυτή τη διαδικασία και τη δυσκολία... Είναι τόσο απλό όσο το διαβάζετε και ίσως το καταλαβαίνετε οι περισσότεροι. Γιατί έτσι δεν γίνεται να συνεχίσουμε: όλα όσα κυκλοφορούν με τέτοια άνεση, ψευδή και γελοία, έπειτα από μια κακή νύχτα και με τόση ευκολία (δίχως αντίσταση και φρένα – αντίδραση που έπρεπε να υπάρχει από την επίσημη ΑΕΚ) προφανώς και προϋπήρχαν με αποτέλεσμα να επηρεάζουν εννοείται το εσωτερικό και όλο τον οργανισμό. Μπήκαμε έως και σε φάση προπονητολογίας-ονοματολογίας, αστείας επίσης διότι στην Ένωση δεν ασχολήθηκαν με Μπίλιτς για παράδειγμα, ή κάποιον άλλον, κάτι που αναδεικνύεται και από το ρεπορτάζ από το club, αλλά ήταν το αναμενόμενο. Ειδικά με την εικόνα της ομάδας αλλά κυρίως με το τρόπο που έχει ξεκινήσει η νέα ιδιοκτησία και η συνολική συνεργασία με τον Ματίας Αλμέιδα.

Γι' αυτό έχει δίκιο ο Ντέμης Νικολαΐδης και όλοι όσοι το λένε και το συζητούν γενικά καιρό τώρα, αλλά χαμηλόφωνα, χωρίς να το φωνάζουν: είναι πασιφανές ότι όλο αυτό που γίνεται δεν κάνει καλό στον Πελάδο, του δημιουργεί πρόβλημα, του χαλάει το ...κεφάλι. Προσωπικά ήμουν, είμαι και θα είμαι στο πλευρό του Αλμέιδα, θα τον στηρίζω στο 100%, θα αναδεικνύω τα όποια λάθη κρίνω (απ' όσα μπορώ να γνωρίζω) ότι κάνει όπως στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό -εκτιμώ ότι κανείς και δικαίως δεν του χαρίστηκε- μα δεν θα σταματήσω να στηρίζω έναν άνθρωπο που ξέρω ότι είναι στην και με την ΑΕΚ με όλο του το είναι. Λάθη δεν κάνουν όσοι δεν κάνουν τίποτα, μόνο αυτοί... Όμως εδώ δεν έχει καμία σημασία τι κάνω εγώ, ή κάποιος συνάδελφος, αλλά και ο κόσμος. Ουσία είναι μόνο να ξεκαθαρίσει το τοπίο μια και καλή: τον στηρίζεις απόλυτα και με πειστικό τρόπο, ή τον απομακρύνεις αφού θεωρείς ότι δεν θα πετύχει: καλό να λέμε και καλά ότι κάποιοι (εκτός ΑΕΚ) είναι με Αλμέιδα και κάποιοι όχι, αλλά κανείς απ' αυτούς δεν αποφασίζει, αυτοί που είναι εντός έχουν τη δύναμη και μόνο.

Η επόμενη μέρα μιας τέτοιας σκληρής ήττας, δύσκολης στη διαχείρισή της, απαιτεί συσπείρωση, ένωση, να προταχθεί το ΜΑΖΙ... Επαναλαμβάνω: είτε θα θεραπευτούμε με το «μαζί», είτε θα ...αποτύχουμε με δική μας ευθύνη...

Podcast ΑΕΚ: Για την Ένωση