Άρης: Μισό μηδέν και… ξερό ψωμί

Στην ψυχοσύνθεση του κόσμου μοιάζει φτωχό, στην πραγματικότητα όμως, αυτό το… μισό-μηδέν που λέγεται στην ποδοσφαιρικό «αργκό» είναι εξαιρετικά πολύτιμο. Γεμίζει τα πνευμόνια με οξυγόνο για τη δύσκολη ανηφόρα κι ας μη γοητεύει τα πλήθη. Ποια πλήθη δηλαδή, οι δύο τελευταίοι αγώνες έγιναν με ελαφρύ Βαρδάρη και την εκκωφαντικά παγερή ατμόσφαιρα λόγω των άδειων κερκίδων. Απέναντι σε δύο ομάδες οι οποίες διακρίνονται για την επιθετική ικανότητά τους αλλά και την ευκολία με την οποία δέχονται φάσεις, ο Άρης έβαλε έξι βαθμούς στο σακούλι του μετρώντας από ένα καλό ημίχρονο.

Ειδικά το χθεσινό δεύτερο με τον Πανσερραϊκό ήταν από τα καλύτερα του τελευταίου μήνα γιατί τα είχε όλα. Από ταχύτητα στο παιχνίδι μετάβασης και αμυντικούς αυτοματισμούς παράλληλα των συνεργασιών στην επίθεση, πρωτίστως όμως αθλητικό εγωισμό. Αυτό το «θέλω και μπορώ» που φώναξαν οι «κίτρινοι» όταν οι περιστάσεις τους υποχρέωσαν να γίνουν πιο απαιτητικοί και σκληροί. Ναι, για τον περίγυρο ήταν αυτονόητη η νίκη, στο ποδόσφαιρο όμως τίποτε δεν είναι προκαθορισμένο και οι κρίσεις πρέπει να βασίζονται πάνω στα αγωνιστικά δεδομένα.

Αυτά δεν ήταν υπέρ του Άρη. Καταρχάς ήταν αποκομμένη η μεσαία γραμμή. Ωραία το απέδωσε ο Μαρίνος Ουζουνίδης λέγοντας ότι αν σε πονάει η μέση, δεν μπορείς να περπατήσεις. Λιγότερο ριψοκίνδυνη επιλογή ήταν η τοποθέτηση του Μάρτιν Μοντόγια σε ρόλο «κόφτη» ο οποίος είχε υπηρετήσει αυτόν τον ρόλο στην προετοιμασία αλλά και στην πρεμιέρα της Stoiximan.gr Superleague στο Περιστέρι. Δηλαδή, τον περασμένο Αύγουστο. Επί της ουσίας, δίχως Μόντσου και Σιφουέντες ουσιαστικά υποχρεώθηκε σε αναπροσαρμογή του στιλ παιχνιδιού. Ο Βλάντιμιρ Νταρίντα έκανε το καλύτερο φετινό παιχνίδι του ξεδιπλώνοντας την ηγετική φυσιογνωμία πάνω στην οποία πάτησε ο Άρης για περίπου ενάμιση χρόνο.

Τα επιθετικά άκρα είναι ένας διαρκής προβληματισμός. Η επιλογή της υπερφόρτωσης και των πολλών κατοχών για τους Σουλεϊμάνοφ, Σαβέριο ήταν υποχρεωτική, αλλά δεν έδωσε ουσία παρά το καλό παιχνίδι του Κοσταρικανού. Δεύτερη αλήθεια από τον νέο προπονητή. Οι ακραίοι επιθετικοί πρέπει να προσφέρουν γκολ για να νιώσουν καλύτερα, κυρίως όμως για να ανασάνει και η ομάδα. Δεν το έχουν. Γι’ αυτό πορεύονται με ψυχολογία χαμηλού βαρομετρικού και μπόλικη αμφιβολία για το κατά πόσο μπορούν να σκοράρουν. Αυτή φάνηκε στο πρώτο ημίχρονο στη διάρκεια του οποίου δεν υπήρξε φάση σε ροή αγώνα.

Το ρίσκο έμοιαζε αναπόφευκτο και λήφθηκε μέσα από την αλλαγή αμυντικής τακτικής η οποία απαίτησε περισσότερο τρέξιμο στο χορτάρι. Οι γραμμές ανέβηκαν καθώς η πίεση είχε ξεκάθαρο στόχο να μην επιτρέψει στον Πανσερραϊκό να κοιτάξει το εύρος του γηπέδου. Στο πρώτο ημίχρονο έβγαινε με ευκολία στην transition επίθεση κι αυτό ήταν πρόβλημα. Ανάκτηση χαμένων κατοχών και η παραμονή του αντιπάλου στο… μισό του μισού γηπέδου ήταν στόχος. Τρίτη αλήθεια από τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Η αμυντική συμπεριφορά της επιθετικής τριάδας στην λειτουργία του συνόλου. Επί τούτου «ούρλιαζε» και ο προκάτοχός του. Φαινομενικά κάνεις άμυνας, στην πραγματικότητα όμως ασκείς επίθεση. Βασικός πυλώνας αυτής της τακτικής είναι ο Λορέν Μορόν ο οποίος θα πρέπει να μάθει να τρέχει περισσότερο. Απέναντι στον Πανσερραϊκό μέτρησε ελάχιστες επαφές και ήταν ελαχίστως επιδραστικός στο παιχνίδι της ομάδας του. Κι όμως, αυτό που έκανε στο δεύτερο ημίχρονο ήταν απολύτως απαραίτητο για να πάει το παιχνίδι στα μέτρα του γκρουπ. Το ίδιο ισχύει και για τον Πιόνε Σίστο κι ας έχασε την ευκαιρία της χρονιάς.

Το μεγαλύτερο ρίσκο του Ουζουνίδη ήταν η αντικατάσταση του Νταρίντα με τον Άλβαρο Ζαμόρα. Πάντα ο προπονητής βλέπει αυτά που οι υπόλοιποι αδυνατούν να τα διακρίνουν. Σαν τον χαμένο ρυθμό των τελευταίων πέντε λεπτών παρουσίας του Τσέχου στο γήπεδο. Στην πραγματικότητα ήθελε δύο ακόμη πόδια μέσα στην περιοχή του αντιπάλου και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε καθώς ο 22χρονος βρήκε το πρώτο γκολ του στο Πρωτάθλημα. Μετά μίλησε για την εμπιστοσύνη που χρειάζεται, ωστόσο, ο ίδιος πρέπει να την κερδίσει. Οι δικαιολογίες είναι για τους αδύναμους. Οι ισχυροί μιλούν με πράξεις.

Μετά το πετυχημένο ντεμπούτο του, ο Μαρίνος Ουζουνίδης είπε κι άλλες αλήθειες. Σαν τις κινήσεις περιορισμένου ρίσκο στις οποίες υποχρεούται να προχωρήσει ένας νέος προπονητής γιατί στην Ελλάδα υπάρχει το «καληνύχτα» και όχι η πίστωση χρόνου που απλόχερα προσφέρεται στο εξωτερικό. Σαν επίσης το γκρουπ που ανέλαβε και το χειροκρότημα στον καλό φίλο του Άκη Μάντζιο το οποίο ήρθε σε πλήρη σύγκρουση με τη συστηματική προσπάθεια αποδόμησης του τελευταίου. «Το καλό πρέπει να λέγεται», είπε «κόβοντας» γλώσσες γεμάτες δηλητήριο. Άλλα πράγματα οδήγησαν στην αλλαγή προπονητή και ο ντουνιάς γνωρίζει ότι ήταν θέμα σχέσεων.

Καταλήγοντας, ο Άρης έκανε το 2Χ2 και τώρα μετράει δύο σημαντικές επιστροφές ενόψει του αγώνα με τον Αστέρα στην Τρίπολη. Με ισχυρό πλεονέκτημα ότι μετά τις γκέλες του Νοέμβρη, η ποδοσφαιρική πιάτσα νομίζει ότι δύσκολα θα βρεθεί ξανά στη θέση που είχε πατήσει τον περασμένο Οκτώβρη. Άρα, με λιγότερη πίεση. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι κομβικό το ματς στην Τρίπολη. Είναι από αυτά που μπορούν να «απογειώσουν» μια ομάδα.