Ολυμπιακός: Η επένδυση στην πορτογαλική χημεία και οι 7 «λεπτομέρειες»

Τώρα, σχεδόν τρεις ημέρες μετά το παιχνίδι με την Μπόντο, πιο ψύχραιμα πλέον, ας επιχειρήσουμε να δούμε κάποια πράγματα που έχουν ενδιαφέρον, πέραν των προφανών, από τον τελευταίο ευρωπαϊκό αγώνα του Ολυμπιακού για τη φετινή σεζόν.

Κυρίως να εξηγήσουμε ποιο ήταν το πλάνο του Μεντιλίμπαρ, που πήρε την πολυσυζητημένη απόφαση να ξεκινήσει ένα ματς στο οποίο η ομάδα του έψαχνε μία τεράστια ανατροπή, παίζοντας με μόλις ένα καθαρόαιμο κυνηγό, τον Ζέλσον και δη σε θέση σέντερ φορ, παρότι είναι κλασικός εξτρέμ-να θυμηθούμε ότι στα πλάγια της επίθεσης έπαιζαν δεξιά ο Ρόντινεϊ, ένας δεξιός μπακ «κανονικά» και αριστερά ο Τσικίνιο, ένας κεντρικός χαφ «κανονικά», με τον Όρτα πίσω από τον Ζέλσον, σε ρόλο «κάτι» σαν δεκάρι.

Κατ΄αρχάς, να δεχθούμε ότι και ο Ρόντινεϊ και ο Τσικίνιο έχουν παίξει επανειλημμένως φέτος στα άκρα της επίθεσης, κάποιες φορές και μαζί, όπως τώρα. Κατά δεύτερο, να υπενθυμίσουμε ότι ο προπονητής από τη μία δεν είχε στη διάθεση του τον Ελ Κααμπί με τον Κωστούλα, από την άλλη είχε δύο εξτρέμ στον πάγκο, τον Πάλμα και τον Βέλντε.

Ποιο ήταν το πλάνο του Βάσκου; Πολύ απλά, να επενδύσει στη χημεία των τριών Πορτογάλων! Του Τσικίνιο, του Όρτα και του Ζέλσον. Αυτό ήταν κατά κάποιο τρόπο το μικρό του μυστικό. Στόχευε με τις δικές τους συνεργασίες να δημιουργήσει κυρίως από αριστερά τόσο υπεραριθμίες, όσο και συνεργασίες αφενός μεν ανάμεσα τους, αφετέρου δε να φεύγει ο Ορτέγκα ως εξτρέμ από τα αριστερά και η περιοχή να μην έχει καθαρό σέντερ φορ, αλλά να είναι γεμάτη από τους Ρόντινεϊ και Κοστίνια από δεξιά, αλλά και από τουλάχιστον δύο εκ των τριών Πορτογάλων.

Το πλάνο σε ένα αρκετά μεγάλο βαθμό λειτούργησε. Οι τρεις Πορτογάλοι είχαν συνδυασμούς από αριστερά, ειδικά ο Τσικίνιο με τον Ζέλσον, κι οι περισσότεροι ήταν επιτυχημένοι, ενώ κι ο Όρτα έβγαλε ωραία μπροστά σε μία στιγμή τον Ζέλσον.

Η καλύτερη στιγμή ήταν φυσικά το γύρισμα του Ορτέγκα προς τον Τσικίνιο, που από θέση φορ πλάσαρε, όχι όμως ιδανικά, με τον αντίπαλο γκολκίπερ να μπλοκάρει την μπάλα έστω με τη δεύτερη προσπάθεια, όντας και τυχερός, αφού πρώτα του έφυγε από τα χέρια και ενώ κατευθύνονταν προς τα δίχτυα του, την γράπωσε, εκμεταλλευόμενος ότι δεν είχε δύναμη.

Η δεύτερη καλή στιγμή ήταν εκεί που σε καλή σέντρα του Ζέλσον βγήκε σαν κρυφός κυνηγός ο Ρόντινεϊ και εξ επαφής δεν μπόρεσε να στείλει την μπάλα στην εστία των Νορβηγών, υπό την ασφυκτική πίεση του αριστερού μπακ της Μπόντο κι ενώ φαινόταν ότι θα σκοράρει με το σώμα του και θα μπει με την μπάλα στα δίχτυα.

Μία από τις δύο ευκαιρίες σε αυτό το τρίλεπτο 20-23 να γίνονταν γκολ, πιθανότατα θα μιλάγαμε για άλλο παιχνίδι στη συνέχεια, καθώς ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε την ψυχολογία του αγώνα και οι Νορβηγοί όλο και θα είχαν αρχίσει να τα βλέπουν πιο δύσκολα, θα τους δημιουργούνταν ένας άλφα εκνευρισμός κλπ, κλπ.

Τι δεν πήγε καλά στο πλάνο; Έξι-εφτά πράγματα, από αυτά που συνηθίζουμε να λέμε «λεπτομέρειες»…

Πρώτο, όποτε ο (πιο καλός και πιο δραστήριος απ΄ όλη την επιθετική τετράδα στο α΄ ημίχρονο) Ζέλσον βρέθηκε σε μία θέση για να τελειώσει φάση, ποτέ πάντως ιδανική για γκολ, δεν είχε καλές τελικές-όλα του τα σουτ βρήκαν αντίπαλο αμυνόμενο. Όχι εστία δεν βρήκαν, αλλά δεν έφυγαν καν άουτ. Κι αυτό συνέβη τρεις-τέσσερις φορές.

Δεύτερο, τόσο ο Τσικίνιο, όσο κι ο Όρτα από πλευράς ατομικής απόδοσης δεν ήταν καλοί. Ο Όρτα, που γι΄ αυτό άλλωστε κι έγινε αλλαγή στο ημίχρονο, πέρα από δύο καλές σέντρες και δύο καλές πάσες δεν είχε κάτι άλλο-αντιθέτως γενικά οι μπαλιές του δεν ήταν οι καλύτερες. Ο δε Τσικίνιο τις περισσότερες φορές κόβονταν από τους Νορβηγούς στα όρια της περιοχής και τα σουτ που επιχείρησε από τα 20-25 μέτρα δεν είχαν τύχη.

Τρίτο, ενώ από αριστερά συνήθως ο Ολυμπιακός απέφυγε τις πολλές σέντρες, με τους Πορτογάλους και τον Ορτέγκα, δεν συνέβη τα ίδια από δεξιά. Ο Ρόντινεϊ με τον Κοστίνια συνηθισμένοι να παίζουν με σέντρες, έκαναν το ίδιο κι αυτή τη φορά, χωρίς όμως ο Ολυμπιακός να έχει παίκτη αναφοράς στην επίθεση του και ειδικά έστω λίγο ψηλό. Κάπως έτσι, από τις τόσες σέντρες τους, είναι ζήτημα αν ήταν μία κάπως απειλητική, από τον Κοστίνια.

Τέταρτο, η βοήθεια στην επιθετική ανάπτυξη από το 8άρι, τον Έσε, ήταν μηδαμινή. Ο Αργεντίνος έκανε ένα από τα χειρότερα 45λεπτα του στον Ολυμπιακό, μέχρι που του πήραν σε μία στιγμή την μπάλα μέσα από τα πόδια, ενώ μία φορά που βρέθηκε σε θέση για σουτ, βρήκε σώμα αμυντικού.

Πέμπτο, περνούσε ανεκμετάλλευτη η μία στημένη φάση μετά την άλλη. Και μιλάμε για οκτώ κόρνερ και φάουλ γύρω από την περιοχή των Νορβηγών, μόνο στο α΄ ημίχρονο. Όταν στριμώχνεις τον άλλο στα καρέ του, και κερδίζεις συνεχώς «στημένα», κάποια στιγμή πρέπει να τον «κτυπήσεις» με μία καλή κεφαλιά η, έστω με μία καλή δεύτερη σέντρα κερδίζονταν μία απόκρουση.

Έκτο, και ίσως πιο σημαντικό, η Μπόντο μπόρεσε με ιδανικό τρόπο να αξιοποιήσει το δικό της καλό διάστημα του α΄ ημιχρόνου, κι ας ήταν αυτό μόνο έξι-εφτά λεπτά! Γιατί, για όποιον δεν το πρόσεξε, ο Ολυμπιακός από το 30ο λεπτό και μετά έριξε πολύ τις στροφές του, προφανέστατα από την κούραση των πολύ πιεστικών πρώτων 30 λεπτών. Εκεί, η ομάδα του Μεντιλίμπαρ αμυντικά δεν στάθηκε καλά. Και το πλήρωσε. Αρχικά ο Ορτέγκα ρίσκαρε για πέναλτι σε ένα απρόσεκτο μαρκάρισμα του στην περιοχή του Τζολάκη. Μετά ο Κοστίνια έφαγε μία ντρίμπλα και έκανε φάουλ σε καλή θέση για επικίνδυνη σέντρα. Και τέλος το γκολ, σε μία φάση υπόδειγμα προς αποφυγή για αντιμετώπιση αντεπίθεσης.

Έβδομο, ο Ολυμπιακός στα 11 λεπτά που απέμεναν για το σφύριγμα της λήξης του α΄ ημιχρόνου είχε μια αντίδραση αδύναμη, χωρίς καν να ανησυχήσει τους φιλοξενούμενους. Άλλες δύο τελικές του Ζέλσον και του Τσικίνιο, χωρίς καμία τύχη.

Πραγματικά θα μπορούσε το παιχνίδι να τελειώσει 1-0 στο ημίχρονο κι όχι 0-1, όμως όταν δεν μπορείς να αξιοποιήσεις κατοχή 62-38 και τελικές 10-1 με κόρνερ 6-0, αυτά θα συμβαίνουν. Κατά τα άλλα, το β΄ ημίχρονο ήταν μία άλλη ιστορία, όπως όλοι ξέρουμε.

Άσχετο: Ο κόσμος δεν ξέρει (η, και μπορεί να μην πιστεύει) τι πραγματικά είχε γίνει το καλοκαίρι με τον Ποντένσε και το πώς δεν έμεινε στον Ολυμπιακό. Γι΄ αυτό και μπορεί να λέει και να σκέφτεται διάφορα. Το θέμα είναι πώς σκέφτονται αυτοί που ξέρουν τι πραγματικά έγινε. Και που δεν έχουν ξεχάσει. Αν κάποια στιγμή, κάποτε, πάνε πάσο, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Μπορεί κάποιος να πει ότι ο Ολυμπιακός κόντρα στην Μπόντο πήγε, τουλάχιστον αρχικά, να παίξει κάτι κάπως διαφορετικό από αυτό που συνήθως παίζει-ναι μεν φοβερή πίεση από ψηλά, αλλά επιθέσεις λίγο πιο κοντρολαρισμένες κι όχι τόσο το άμεσο ποδόσφαιρο που τον χαρακτηρίζει.

Μόνο που δεν είναι ποτέ εύκολο μία ομάδα να απαρνηθεί κάποια βασικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της. Για παράδειγμα, ξεκινάει το παιχνίδι, γυρίζει η μπάλα στον Τζολάκη κι αυτός κάνει στα πρώτα 15 δευτερόλεπτα βαθιά πάσα, όπως το συνηθίζει. Βαθιά πάσα με αποδέκτη τον…Ζέλσον, όμως, δεν γίνεται.

Τελικά, με μία δόση υπερβολής στον σχετικό σχολιασμό, είδαμε την Πέμπτη τον Ολυμπιακό να παίζει με πολλές σέντρες στο α΄ ημίχρονο από δεξιά παρότι δεν είχε σέντερ φορ και είδαμε στο β΄ ημίχρονο, που είχε σέντερ φορ, να βάζει δύο γκολ όχι από σέντρες, αλλά από πάσες συρτές προς τον σέντερ φορ Γιάρεμτσουκ!

Και για το τέλος ένα ιμότζι 👍

Συγχαρητήρια σε όσους οργάνωσαν τους εορτασμούς. Ακριβώς όπως αρμόζει σε αυτόν το γίγαντα σύλλογο!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΘΡΥΛΕ 🔴⚪#Olympiacos #Olympiacos100 pic.twitter.com/ifYRAcWbWY

— Endgame7 🔴⚪ (@Endgame79) March 10, 2025