Ford Ranger Raptor: Η μαγεία υπάρχει στα βουνά (vid)

• Ημέρα πρώτη
• Kastanea Ηοuse & Bar
• Ημέρα δεύτερη
• Hotel Apollon – Mέτσοβο
• Τρίτη ημέρα
• Αρχοντικό Ωρολογόπουλου – Καστοριά
• Ημέρα τέταρτη – Της επιστροφής

Αν υπάρχει ένα αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής που μπορεί να ανταποκριθεί κυριολεκτικά σε κάθε απαίτηση κίνησης,αυτό είναι το Ford Ranger Raptor. Αρκεί να διαβάσει κανείς τα τεχνικά του χαρακτηριστικά και αυτόματα θα αρχίσει να φαντασιώνεται αχανείς ερήμους, απρόσιτες στέπες και ψηλά βουνά. Τα τελευταία τα έχουμε δίπλα μας και έτσι η δική μας φαντασίωση ξεκίνησε με αυτά.

Η Ford Motor Hellas δεν αντέδρασε αρνητικά στον παραλογισμό μας να καλύψουμε την απόσταση Αθήνα - Πρέσπες αποκλειστικά από χωματόδρομους. Αντίθετα, με αξιοσημείωτη ευκολία μας παραχώρησε το πορτοκαλί Ranger με το τρίλιτρο V6 μοτέρ των 292 ίππων - και την ευχή της να πάνε όλα καλά.

Καθώς δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία της ιδανικής απόδρασης με το ιδανικό αυτοκίνητο, η προσμονή μας για αυτό το οδοιπορικό είχε χτυπήσει κόκκινο. Παρότι, από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε ότι ο νόμος του Μέρφι περιμένει ακριβώς αυτές τις θεωρητικά ιδανικές καταστάσεις για να χτυπήσει αλύπητα.

Είναι τρέλα να θέλει να διασχίσει κανείς τη μισή Ελλάδα από χώμα; Μη βιαστείτε να δώσετε απάντηση, γιατί αυτά που είδαμε εμείς και θα δείτε και εσείς σε αυτό το οδοιπορικό από Αθήνα στις Πρέσπες με το Ford Ranger Raptor, είναι ικανά να στρεβλώσουν τα όρια της λογικής.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Για το εγχείρημά μας, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι περισσότερο από το νέο Ford Ranger Raptor. Αυτό με τον V6 κινητήρα βενζίνης Ecoboost των 3.0 λίτρων, που αποδίδει περίπου 300 ίππους -ή για την ακρίβεια 292- μέγιστη ροπή 491 Nm και συνδυάζεται με αυτόματο κιβώτιο 10(!) σχέσεων.

Ημέρα πρώτη

Αυτό το αυτοκίνητο θέλαμε, αυτό πήραμε και η τρέλα πάει στα βουνά όπως αποδεικνύεται και ταιριάζει υπέροχα. Ξεκινήσαμε λοιπόν από Αθήνα και από Άγιο Μερκούριο φτάσαμε Αυλώνα και από εκεί πάντα από χώμα Σκούρτα. Συνέχεια σε άσφαλτο έως τη Δαφνούλα και από εκεί πλάι στο αγωγό του νερού, περάσαμε τη Δόμβραινα.

Συνεχίσαμε στους πρόποδες του Ελικώνα δυτικά από χώμα προς Αντίκυρα. Εδώ είχαμε την πρώτη μεγάλη «ήττα» του οδοιπορικού, καθώς σε ένα follow me γύρισμα με το drone, αυτό αντί να στρίψει σε μια φουρκέτα χάθηκε στα πουρνάρια και δεν το είδαμε ξανά. Μετά από δύο ώρες αναζήτηση, βάλαμε ένα σημάδι για να επιστρέψουμε και συνεχίσαμε. Τελικά βρέθηκε μετά από μια εβδομάδα και όλα καλά.

Η ώρα έχει πάει ήδη 16:00 έως να φτάσουμε Άμφισσα για ένα γρήγορο self service με σουβλάκι και γύρο στον Καίσαρα και από εκεί μπήκαμε Καρούτες, στη γνωστή Ακροπολική διαδρομή. Μέσω Λιδορικίου και Αθ. Διάκου, εδώ σχεδόν συνέχεια σε χώμα, κάνουμε την ειδική Περιβόλι και, όπως μπορείτε να δείτε και στη σχετική εικόνα, ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα αποτελεί μια αναντίρρητη ένδειξη ότι πρέπει να βγούμε από τις χωμάτινες ειδικές και να πιάσουμε άσφαλτο, μήπως φτάσουμε ποτέ στον Άγιο Νικόλαο πριν το Καρπενήσι και στον εξαιρετικό ξενώνα Καστανέα.

Τα καταφέραμε περίπου στις 22:15, όπου μια ματιά στο trip computer του Ford Ranger Raptor μας ενημέρωσε πως: η μέση κατανάλωση ήταν στα 18,0 λίτρα/100 χλμ., είχαμε διανύσει 435 χιλιόμετρα απόσταση με 48 χλμ./ώρα μέση ταχύτητα και οδηγούσαμε πλέον των 9 ωρών. Με πολλές στάσεις ενδιάμεσα για φωτογραφίσεις, video και... ψάξιμο drone στα πουρνάρια.

Kastanea Ηοuse & Bar

Το κατάλυμμά μας για την πρώτη ημέρα του οδοιπορικού, λίγο πριν το Καρπενήσι όπως ερχόμαστε από Αθήνα, στο χωριό Άγιος Νικόλαος, ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Όπως αποδείχθηκε την επόμενη ημέρα, που είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον ιδιοκτήτη του Νίκο Τσιάγκα, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αν υπάρχει όραμα, μικρά «διαμάντια» δημιουργούνται ακόμα και στα πιο απρόσμενα μέρη. Και το Kastanea Ηοuse & Bar είναι ένα τέτοιο.

Πρώτη έκπληξη, η γειτνίαση με το ποτάμι που δημιουργεί μια ευχάριστη υπόκρουση με τη ροή του όταν κάθεσαι στο μπαλκόνι. Δεύτερη έκπληξη, η εκκωφαντική ησυχία στο χωριό, που ταιριάζει απόλυτα με τη διάθεσή για την απόλυτη ξεκούραση, την επαφή με τη φύση και την απόδραση. Τρίτη, η ποιότητα των επτά σουιτών του Kastanea Ηοuse & Bar , που συνδυάζουν σύγχρονη αισθητική, γήινα χρώματα και εξαιρετικά μεγάλα κρεβάτια με κορυφαία στρώματα. Επίσης όλες διαθέτουν κλιματισμό και φυσικά δωρεάν wi-fi και τηλεόραση.

Η φύση που το περιβάλλει, ειδυλλιακή. Παρότι καλοκαίρι, το πράσινο κατακλύζει κάθε εκατοστό εδώ, στα 1.020 μέτρα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το βουνό που φιλοξενεί το μικρό αλλά πανέμορφο οικισμό, ονομάζεται Νεραϊδοβούνι.

Ο τόπος επιβάλλει το χαλαρό και φυσιολατρικό ρυθμό του. Το Kastanea Ηοuse & Bar είναι ενταγμένο ιδανικά ως οίκημα στο περιβάλλον και ο ιδιοκτήτης του ιδανικός οικοδεσπότης, λάτρης των εκπληκτικών στιγμών απόδρασης και απόλαυσης που μπορεί να προσφέρει το βουνό. Εμπιστευτείτε τον και θα σας προτείνει τα καλύτερα. Αν πάλι θέλετε να σας δουν ή να δείτε, το Καρπενήσι είναι δίπλα, «μια τσιγάρα δρόμος».

Ημέρα δεύτερη

Ξύπνημα, εξαίρετο πρωινό φτιαγμένο επιτόπου από τους οικοδεσπότες μας στο Kastanea Ηοuse & Bar και μετά από μια σύντομη στάση για ανεφοδιασμό στο Καρπενήσι, συνεχίζουμε βόρεια και δυτικά τη μεγάλη μας περιπέτεια

Η πλοήγηση αλλά και οι δρόμοι από το Καρπενήσι προς την Άρτα, αποδείχθηκαν εξόχως απαιτητικοί. Κατ' αρχάς εκεί που ξέραμε χώμα βρίσκαμε άσφαλτο και εκεί που περιμέναμε άσφαλτο βρίσκαμε έργα, κατολισθήσεις και τελικά πολύ χώμα.

Μετά το Καρπενήσι και μέχρι την Άρτα, η μέση ωριαία ταχύτητα δεν ξεπέρασε τα 25 χλμ./ώρα -με ένα αυτοκίνητο κυριολεκτικά οδοστρωτήρα. Ωστόσο, οι δρόμοι ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση, που ακόμα και στην άσφαλτο μετά βίας ξεπερνούσαμε τα 50 χλμ./ώρα μέγιστης ταχύτητας.

Εντωμεταξύ με δεκάδες χάρτες μαζί μας -αλλά τα τηλέφωνα άχρηστα λόγω μηδενικού σήματος στα βουνά- και πάλι έπρεπε να ρωτάμε σχεδόν σε κάθε χωριό τους ντόπιους όχι μόνο για τη σωστή κατεύθυνση, αλλά και για το αν είναι ανοιχτός ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσουμε.

Από την άλλη πλευρά όμως οι ορεινοί όγκοι του Τυμφρηστού, του Βελουχίου και των Αγράφων, έκρυβαν τόσες ομορφιές που πραγματικά μας έκαναν να πιστέψουμε για πολλοστή φορά σε περιηγήσεις μας στην Ελλάδα ότι ο παράδεισος είναι, τελικά, στη γη.

Από την εκπληκτική βλάστηση κωνοφόρων και ελάτης στα αλπικά τοπία και στα διάσελα, στα ρέματα, στα ποτάμια και σε κουκλίστικες τεχνητές λίμνες, ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά δεν υπάρχει καλύτερη αποζημίωση για όλες τις αισθήσεις.

Ανόθευτη φύση στην καλύτερη στιγμή της, άνθρωποι πρόθυμοι να βοηθήσουν, και... ησυχία. Εκκωφαντική. Όχι χωρίς τους υπέροχους ήχους της φύσης, αλλά χωρίς το θόρυβο των μηχανών, είναι κάτι σπάνιο για κάθε αστό και πραγματικά λυτρωτικό.

Ας πάμε όμως και στο αυτοκίνητο: Πραγματικό ποίημα, απίστευτα ικανό και ταυτόχρονα ασφαλές ακόμα και αν θεωρείς ότι αξίζεις το μπάκετ του Ροβάνπερα. Προγράμματα οδήγησης για κάθε πιθανή ή απίθανη συνθήκη βρεις στο διάβα σου δίνουν πειστικές λύσεις είτε ανεβαίνεις πλαγιές, είτε βουτάς στο ποτάμια, είτε κατοσταρίζεις σε δασικές ευθείες με τα τις πέτρες και τα λούκια να μην φτάνουν ποτέ ως κραδασμός ούτε στο τιμόνι, ούτε στη μέση σου.

Αν εξαιρέσεις την κατανάλωση καυσίμου, που σε τέτοιες συνθήκες φτάνει κοντά στα 20 λίτρα/100 χλμ., το Ford Ranger Raptor είναι μια μηχανή παραγωγής αδρεναλίνης. Με τον κινητήρα αυτό έχει τη δύναμη να καλύψει κάθε απαίτηση και ταυτόχρονα μια εντυπωσιακά στιβαρή κατασκευή που πείθει ότι θα αντεπεξέλθει σε κάθε βαναυσότητα εκ μέρους του οδηγού ή της φύσης.

Κλείνουμε τη σημερινή μέρα με την παραδοχή ότι τη διαδρομή από Άρτα έως Μέτσοβο την κάναμε από άσφαλτο. Λίγα σχετικά τα χιλιόμετρα στο σύνολο των 300 σχεδόν της ημέρας, ωστόσο δεν υπήρχε ο χρόνος να συνεχίσουμε στο χώμα.

Η μέση κατανάλωση της ημέρας ήταν 17,4 λίτρα/100 χλμ. αμόλυβδης, 300 περίπου τα χιλιόμετρα της απόστασης, με λίγο περισσότερα από 30 χλμ./ώρα μέση ωριαία ταχύτητα. Δηλαδή κοντά στις 10 ώρες οδήγηση.

Hotel Apollon – Mέτσοβο

Το Μέτσοβο δεν χρειάζεται συστάσεις. Ένας από τους κλασικούς αλλά και ομορφότερους ορεινούς οικισμούς της χώρας μας, αποτελεί κορυφαίο πόλο έλξης το χειμώνα, χάρη στα χιονοδρομικά κέντρα. Σκαρφαλωμένο στις πλαγιές της Πίνδου στα 1.160 μέτρα, αποτελεί και το καλοκαίρι μια ευκαιρία για δροσερές αποδράσεις στα υπέροχα δάση, τα φαράγγια και τα ποτάμια της περιοχής.

Στο κέντρο της κωμόπολης βρίσκεται το παραδοσιακό, οικογενειακό ξενοδοχείο Apollon, το οποίο διαθέτει την πολύ χρήσιμη παροχή του κλειστού χώρου στάθμευσης -καθώς η κίνηση τροχοφόρων ακόμα και τον Ιούνιο στον οικισμό είναι συνεχής και οι χώροι στάθμευσης σπάνιοι.

Κλασικό σε αρχιτεκτονική και αισθητική, είναι πλήρες παροχών και φιλόξενο, με τεράστια σάλα για πρωινό, που περιλαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να ζητήσει κανείς για ένα χορταστικό ξεκίνημα της ημέρας του. Οικογενειακής λογικής και αρκετά ήσυχο, αποτελεί κορυφαία επιλογή.

Το Hotel Apollon προσφέρει διαφόρων ειδών καταλύματα -μονόκλινα, δίκλινα και σουίτες- καθώς και δωμάτια στη σοφίτα με καναπέδες και πανοραμική θέα. Όλα διαθέτουν τηλεόραση, ιδιωτικό μπάνιο και κλιματισμό, ενώ ορισμένα έχουν επίσης τζάκι. Φυσικά υπάρχει δωρεάν wi-fi σε όλους τους χώρους. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τον καφέ τους ή ένα δροσιστικό ποτό στο παραδοσιακά διακοσμημένο σαλόνι, δίπλα στο τζάκι.

Το ξενοδοχείο μπορεί να αποτελέσει ορμητήριο για τη γνωριμία με τη μεγάλη ιστορία της κοινότητας του Μετσόβου αλλά και για πεζοπορία στα πανέμορφα δάση της περιοχής. Το εξαιρετικά ευγενικό και πρόθυμο προσωπικό του ξενοδοχείου θα σας ενημερώσει για όλες τις δυνατότητες περιηγήσεων στην περιοχή και θα σας δώσει οδηγίες για να επισκεφτείτε οποιοδήποτε προορισμό επιθυμείτε, είτε οργανωμένα είτε κατά μόνας.

Τρίτη ημέρα

Αν ήσασταν μαζί μας θα συμφωνούσατε ότι εκτός από τρελή, η ιδέα να διασχίσουμε την ηπειρωτική Ελλάδα από νότο προς βορρά μέσα από χωματόδρομους, εκτός από τρελή ήταν και αδύνατη. Επίσης θα φιλούσατε τις λαμαρίνες, τον κινητήρα, τις αναρτήσεις και συνολικά τα μηχανικά μέρη του Ford Ranger Raptor από την ευγνωμοσύνη. Αυτό, τουλάχιστον, κάναμε εμείς. Γιατί;

Σε έναν χωματόδρομο από Βωβούσα προς Γρεβενά, τα μόνα οχήματα που συναντήσαμε -και αυτά πρός το τέλος του- ήταν ένα μικρό χωματουργικό bobcat και ένα μεγάλο JCB. Το γιατί το διαπιστώσαμε πολύ νωρίτερα, όταν προς τα μέσα της διαδρομής και χωρίς δυνατότητα αναστροφής, σε πολλά σημεία το πρανές του βουνού είχε κατέβει στο δρόμο, ενώ τα δεκάδες ρυάκια και οι χείμαρροι είχαν σκάψει αυλάκια μισού μέτρου σε κάθε φουρκέτα.

Στα παραπάνω προσθέστε καμιά δεκαριά δέντρα πεσμένα και άπειρα κλαδιά, για να αντιληφθείτε πως μια απόσταση πέντε χιλιομέτρων μπορεί να πραγματοποιηθεί με αυτοκίνητο σε δύο ώρες. Αν δεν είχαμε αυτό το συγκεκριμένο μάλιστα, θα είμαστε ακόμα εκεί. Και αν συνυπολογίσουμε και τα πολλά ίχνη αρκούδας που εντοπίσαμε, δεν θα μας έβρισκαν ούτε καν εκεί.

Αυτή ήταν η μεγάλη δόση περιπέτειας της ημέρας. Εντωμεταξύ όμως είχαμε πάρει τεράστιες μερίδες εντυπωσιακής φυσικής ομορφιάς μέσα στη Βάλια Κάλντα και στο Αρκουδόρεμα. Άλλος εγγυημένος χωματόδρομος αυτός για να καταστρέψεις κάθε φυσιολογικό SUV και 4X4, αλλά αξίζει κάθε ταλαιπωρία. Και με το Ford Ranger Raptor ήταν απλά ημέρα Τετάρτη.

Μετά από τα παραπάνω, η άφιξη στις Πρέσπες ήταν απλά διεκπεραιωτική, υπό την έννοια ότι δεν εντυπωσιαστήκαμε ούτε από τη λίμνη, ούτε από τη φύση που την περιβάλλει. Αυτά που είχαμε δει ήδη, είχαν κορέσει τις αισθήσεις μας.

Το Ford Ranger Raptor, σε αντίθεση με τις Πρέσπες, μας είχε αφήσει σε κάθε περίσταση με το στόμα ανοιχτό. Ακόμα και την τρίτη ημέρα, που κυριολεκτικά το πρόγραμμα Rock Crawl δούλεψε υπερωρίες, το μόνο που άκουγες μέσα στο αυτοκίνητο ήταν τα παγάκια από τον καφέ στο μεταλλικό θερμός.

Τόσο εγώ όσο και ο Βασίλης Κωστάκος σχολιάζαμε με έκπληξη ότι δεν έχουμε οδηγήσει κάτι πιο στιβαρό και καλά συναρμολογημένο εκτός δρόμου. Συνήθως, τα μεγάλα 4X4 και pick up αυτοκίνητα έχουν κάποιες στρεβλώσεις που αποκαλύπτονται ως τριγμοί στο ταμπλό ή μεταλλικοί ήχοι στα μηχανικά μέρη. Εδώ, ησυχία τάφου. Και το πιο εντυπωσιακό: Αφού είχαμε περάσει κάθε ποτάμι, κάθε μονοπάτι ημιονηγών, κάθε πέτρα και κορμό που βρέθηκε στο δρόμο μας, βγήκαμε στην άσφαλτο και το αυτοκίνητο δεν είχε την παραμικρή ελαστικότητα, τον παραμικρό κραδασμό και ταυτόχρονα ταξίδευε σαν καθαρόαιμο επιβατικό.

Για όλες τις παραπάνω "υπερφυσικές" ικανότητες του αυτοκινήτου, ένα σημαντικό ποσοστό ευθύνης θα πρέπει να αποδοθεί και στα ελαστικά BFGoodrich All Terrain που φορά ως πρώτης τοποθέτησης. Παρότι μετά από περίπου 700 χιλιόμετρα στο χώμα είχαν παραδώσει το πνεύμα όσον αφορά στο πέλμα, δεν παρουσίασαν το παραμικρό πρόβλημα πουθενά -και κανένα κλατάρισμα.

Κλείνουμε με τα στατιστικά. Την τρίτη ημέρα πετύχαμε την χαμηλότερη μέση κατανάλωση όλης της έως εκείνη τη στιγμή περιπέτειας, με 14,1 λίτρα αμόλυβδης/100 χλμ. Διανύσαμε 345 χιλιόμετρα, εκ των οποίων 100 περίπου σε ενδιάμεσα κομμάτια ασφάλτου. Κλείσαμε επτάμισι ώρες συνεχούς οδήγησης και η μέση ωριαία ταχύτητα δεν ξεπέρασε τα 46 χλμ./ώρα.

Αρχοντικό Ωρολογόπουλου – Καστοριά

Την Καστοριά την είχα επισκεφτεί πριν 30 χρόνια περίπου και είχα εντυπωσιαστεί από την αρχοντιά της. Σήμερα, παραμένει αναλλοίωτη και ταυτόχρονα γαλήνια. Μια πόλη χαλαρωτική, η οποία δεν έχει σχέση με το ντελίριο των μεγάλων ελληνικών αστικών κέντρων. Σε υψόμετρο 700 περίπου μέτρων και με τη λίμνη Ορεστιάδα να την περιβάλλει σχεδόν, θα μπορούσε να είναι θέμα ενός ιμπρεσιονιστικού ζωγραφικού πίνακα.

Τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της Καστοριάς είναι το δίχως άλλο, πέραν από τη λίμνη, οι γειτονιές Απόζαρι και Ντολτσό, με τα υπέροχα αρχοντικά που μαρτυρούν την οικονομική άνθηση της πόλης κυρίως κατά τον 18ο αιώνα. Ακριβώς δίπλα στην πλατεία στο Ντολτσό, βρεθήκαμε και εμείς φιλοξενούμενοι στο εξαιρετικό, όπως αποδείχθηκε, Αρχοντικό Ωρολογόπουλου. Το οίκημα είναι ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό κόσμημα, χτίστηκε τον 19ο αιώνα και είναι πό τα παλαιότερα της περιοχής στην οδό Πηχεών. Με πολύ μεράκι και γούστο, το διώροφο αυτό κτήριο μετατράπηκε σε ένα πολυτελές boutique hotel, με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση.

Εχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει μέχρι 22 άτομα στα 9 ευρύχωρα δωμάτιά του (από 25 τ.µ.), που είναι όλα ντυμένα µε ξύλο και πέτρα. Πέρα από την προσοχή στη λεπτομέρεια και την εκλεπτυσμένη αισθητική, κάθε δωμάτιο αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη που ξεκινά από την... ονομασία του: Ντομπλίτσα, Τσιαρσί, Γκουλούμπιντσα, είναι λίγα μόνο από αυτά, που ακούγονται στα αυτιά μας ακατανόητα, προέρχονται όμως από εμβληματικά σημεία της περιοχής, όπως αυτά χαρακτηρίζονται από τη ντοπιολαλιά.

Όλοι οι χώροι του αρχοντικού αποπνέουν μια σπάνια κομψότητα, είναι άψογα συντηρημένοι και απόλυτα συμβατοί με την ιστορία του οικήματος. Απρόσμενη έκπληξη αποτελεί η μικρή αυλή, η οποία φιλοξενεί τον ιδανικό χώρο να απολαύσει κανείς το εξαίρετο πρωινό -αν το επιτρέπει ο καιρός όπως στη δική μας περίπτωση.

Αφήσαμε το Αρχοντικό Ωρολογόπουλου με μια γλυκιά προσμονή επιστροφής σε ένα χώρο που σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ ανθρώπινα, οικεία, αλλά με απόλυτη φροντίδα και άψογη εξυπηρέτηση. Με την υπόσχεση στους εαυτούς μας ότι θα ξανάρθουμε.

Ημέρα τέταρτη – Της επιστροφής

Ως λογικοί άνθρωποι, θα έπρεπε να είμαστε εξαιρετικά ευχαριστημένοι που σήμερα θα ταξιδεύαμε αποκλειστικά από άσφαλτο. Αλλά επειδή μόνο τέτοιοι δεν είμαστε, σε όλο το διάστημα των έξι περίπου ωρών που χρειαστήκαμε για να επιστρέψουμε στην Αθήνα, αναπολούσαμε τις τρεις προηγούμενες μέρες. Τα τοπία που μας άφησαν άφωνους, τις δυνατότητες του Ford Ranger Raptor που πραγματικά εκπλήσσουν, τις εναλλαγές της φύσης, τη... δροσιά του δάσους. Ήμασταν στον παράδεισο και επιστρέφαμε στην κόλαση της Αθήνας. Το έβλεπες στις εκφράσεις μας, το καταλάβαινες ακόμα και από την ταχύτητα που κινούμαστε στον αυτοκινητόδρομο: Αργά, βασανιστικά.

Έτσι πετύχαμε και μια πολύ κολακευτική μέση κατανάλωση καυσίμου για το θηριώδες Ford Ranger Raptor, κοντά στα 13 λίτρα/100 χλμ. Μετά δε από ένα καλό πλύσιμο, μόνο από την κατάσταση των ελαστικών ήταν προφανή τα βάσανα στα οποία υποβλήθηκε το αυτοκίνητο το προηγούμενο τριήμερο. Και από τα οποία εξήλθε αλώβητο και έτοιμο για τόσα και άλλα τόσα.

Δεν σας κρύβουμε ότι μείναμε έκπληκτοι από το αυτοκίνητο. Μπορεί να κοστίζει περίπου 72.000 ευρώ, αλλά με βάση τις δυνατότητές του, τα αξίζει μέχρι τελευταίου cent. Σίγουρα για εμάς και για πολλούς ακόμα αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός η απόκτησή του. Δεν υπάρχει όμως άλλο αυτοκίνητο εκεί έξω, το οποίο το αγοράζεις από τον επίσημο έμπορο και χωρίς την παραμικρή τροποποίηση, μπορεί να κινηθεί σχεδόν σε κάθε επιφάνεια -ακόμα και στο νερό, αν δεν ξεπερνά τα 80 εκατοστά σε ύψος.

Φωτογραφίες-βίντεο: Βασίλης Κωστάκος