Formula 1: Μήπως το έχει η μοίρα των πρωταθλητών να τους απαξιώνουν;

Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των σπουδαίων οδηγών, είτε να τους λατρεύουν είτε να λατρεύουν να τους μισούν. Δεν υπάρχει κορυφαίος οδηγός στην ιστορία της Formula 1 που να μη δημιουργούσε πόλωση. Ακόμα κι όσοι ήταν… λιγότερο σπουδαίοι αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν επιτυχημένοι, δέχθηκαν και δέχονται το μερίδιο αμφισβήτησης που τους αναλογεί.

Τι θα λέγατε λοιπόν να δούμε τους τελευταίους οκτώ από τους συνολικά 34 παγκόσμιους πρωταθλητές της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού; Αθλητές που αθροιστικά έχουν πανηγυρίσει την κατάκτηση 25 τίτλων;

Με αφορμή όσα διαβάζω στα social media για τον νυν πρωταθλητή, Μαξ Φερστάπεν, συνειδητοποίησα πως το αδηφάγο κοινό, με μεγάλο μέρος του να αποτελείται από haters απλά «γιατί επειδή», έχει έτοιμο τον κακό/απαξιωτικό λόγο για όλους. Για όλους. Και μόνο αν σκεφτεί κανείς ποια ονόματα είναι στην παρακάτω οκτάδα, θα αντιληφθεί πως δεν είναι στραβός ο γιαλός – στραβά αρμενίζουμε!

Πάμε λοιπόν να δούμε σε κάθε περίπτωση το κράξιμο, την ουσία αλλά και όσα εντάσσονται στη γκρίζα ζώνη ανάμεσα στα δύο!

Μίκαελ Σουμάχερ (1994-1995, 2000-2004)

Τα social media: Άιρτον Σένα δεν θα γίνει ποτέ / Οι teammates έκαναν πάντα στην άκρη / Ναι, τον είδαμε και στη Mercedes / Κατέστρεψε το σπορ με τις team orders (σ.σ. που βέβαια υπήρχαν δεκαετίες πριν πιάσει τιμόνι)

Η πραγματικότητα: Πάμε απευθείας στα βαθιά. Όταν αμφισβητείται Αυτός, τότε καταλαβαίνεις πως χάνει το νόημά της η αμφισβήτηση. Μέχρι πέρυσι ήταν ο πιο επιτυχημένος οδηγός όλων των εποχών, οδήγησε δύο ομάδες από το τίποτα στην κορυφή και έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά ώστε μία τρίτη, να αποκτήσει τα θεμέλια για να εξελιχθεί στην πιο επιτυχημένη στην ιστορία του σπορ. Επτά παγκόσμιοι τίτλοι, 91 νίκες, 68 pole positions, τι να λέμε τώρα… Κι όμως, βρίσκουν να λένε!

Ο συνήγορος του διαβόλου: Ήταν αχρείαστες εκείνες οι team orders του Ζαν Τοντ στην Αυστρία. Στιγμάτισαν την πορεία ενός σπουδαίου οδηγού που άλλωστε δεν τις χρειαζόταν. Αποτέλεσαν όμως ατέρμονη τροφή για κάθε hater.

Φερνάντο Αλόνσο (2005-2006)

Τα social media: Όλο λόγια είναι / Η ζήλια θα τον φάει / Βλέπει εφιάλτες με τον Χάμιλτον / Κομπλεξικός

Η πραγματικότητα: Μαχητής από τους λίγους, αποτέλεσε τεράστιο ανερχόμενο αστέρι και κατάφερε να εκθρονίσει, με μάχες ρόδα με ρόδα, τον Μίκαελ. Με επικοινωνιακό ταλέντο ανάλογο του οδηγικού του αλλά και αντίστοιχη πονηριά στο νου. Ξέρει να παίρνει το 110% από το μονοθέσιο του και αποτελεί θησαυρό για όποια ομάδα καταφέρει να τον κάνει να νιώσει πως είναι ο ηγέτης της. Δεν είναι πολλοί οι οδηγοί που καταφέρνουν μερίδα του κοινού να τους έχει άλλοτε στο στόχαστρο κι άλλοτε Θεούς, ανάλογα το χρώμα της αγωνιστικής τους φόρμας. Άλλωστε οι 32 νίκες του έχουν έρθει με τρεις διαφορετικές, μεγάλες ομάδες!

Ο συνήγορος του διαβόλου: Δεν κατάφερε να επιβληθεί του Χάμιλτον στην κοινή τους παρουσία στη McLaren κι αυτό ήταν έκτοτε βασικό επιχείρημα των haters. Πλήρωσε τις λάθος επιλογές του και το γεγονός πως όταν φεύγει από ένα μαγαζί, συνήθως αφήνει πίσω του συντρίμμια. Και τέλος, αχ αυτός ο Πετρόφ. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Κίμι Ράικονεν (2007)

Τα social media: Μπεκρής / Τεμπέλης / Δεν δουλεύει / Μόνο για παγωτά είναι / Δεν πήρε τον τίτλο, του τον δώσανε

Η πραγματικότητα: Εξωπραγματικό ταλέντο που διέθετε πηγαίο χάρισμα, ωμή ταχύτητα που όμοιά της έπρεπε να γυρίσεις πολλά χρόνια πίσω για να συναντήσεις ξανά. Ήταν ανταγωνιστικός ακόμα και με ομάδες δεύτερης ταχύτητας και ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο: πρωταγωνίστησε σε δεκάδες μάχες αλλά σε καμία από αυτές δεν ξεπέρασε τα όρια και δεν κινήθηκε βρώμικα. Ο Iceman είναι ο τελευταίος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Ferrari κι αυτό από μόνο του, λέει τα πάντα. Προσθέστε όμως τον 1 τίτλο, τις 21 νίκες, τις 18 pole και τα 103 βάθρα.

Ο συνήγορος του διαβόλου: Τέτοιος οδηγός και πήρε μόνο έναν τίτλο; Κι αυτόν στον πόντο; Κάτι δεν κολλάει σε αυτή την ιστορία αλλά θαρρώ πως είναι όντως από τις φορές που οι αριθμοί απλά δεν λένε την αλήθεια.

Λούις Χάμιλτον (2008, 2014-2015, 2017-2020)

Τα social media: Πρωταθλητής με έναν αντίπαλο / Σουμάχερ δεν θα γίνει ποτέ / Δεν έπαιρνε αυτός τον τίτλο αλλά το μονοθέσιο / ****** (πολλά, ρατσιστικά, που προφανώς δεν θα αναπαράγω)

Η πραγματικότητα: Ο πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία της Formula 1. Μπορεί να συγκατοικεί με τον Σουμάχερ σε μία κορυφή, αυτή των 7 τίτλων, όμως οι υπόλοιπες είναι δικές του: 103 νίκες, άλλες τόσες pole positions, 190 βάθρα. Ένας οδηγός που ήρθε στο σπορ και έσπασε στερεότυπα, αποτέλεσε ηγετική μορφή μίας αυτοκρατορίας και στα 37 του, συνεχίζει απτόητος το κυνήγι της τελειότητας.

Ο συνήγορος του διαβόλου: Όπως ο Σουμάχερ αλλά και ο Σεμπάστιαν Φέτελ, αποτελεί «θύμα» της επιτυχίας της ομάδας του. Και για τον hater που δεν βλέπει το δάσος πίσω από το δέντρο, το να κερδίσεις τον teammate σου δεν αρκεί για να χαρίσει αναγνώριση.

Τζένσον Μπάτον (2009)

Τα social media: Μέτριος οδηγός / Πρωταθλητής μόνο και μόνο επειδή είχε μονοθέσιο-πύραυλο

Η πραγματικότητα: Δεν έχει υπάρξει στη σύγχρονη ιστορία του σπορ οδηγός με τέτοια ικανότητα σε μεικτές και ιδίως σε μεταβαλλόμενες συνθήκες. Δημιούργησε μία κατηγορία μόνος του και ήξερε τον τρόπο να πάρει τα μέγιστα, τονίζοντας τα ατού του και κρύβοντας τα μειονεκτήματά του. Πήρε 15 νίκες και 8 pole και παρότι δεν είχε την απόλυτη ταχύτητα στον ένα γύρο, ήξερε να παίρνει αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο πως στα χρόνια που συνυπήρξε με τον Χάμιλτον στη McLaren, μάζεψε περισσότερους βαθμούς!

Ο συνήγορος του διαβόλου: Πράγματι το παραμύθι της Brawn GP του χάρισε μία μοναδική ευκαιρία να φλερτάρει με το θρόνο και να κάτσει σε αυτόν επικρατώντας του teammate του, Ρούμπενς Μπαρικέλο. Το 2011 ήταν δεύτερος στη βαθμολογία αλλά στην πραγματικότητα, δεν υπήρξε ξανά διεκδικητής του τίτλου.

Σεμπάστιαν Φέτελ (2010-2013)

Τα social media: Κι αυτός με το αμάξι κέρδιζε / Τον είδαμε τι πέτυχε και με τη Ferrari / Πρώην οδηγός

Η πραγματικότητα: Σε αντίθεση με το ίνδαλμά του, τον Σουμάχερ, αποτέλεσε αιχμή του δόρατος σε μία αυτοκρατορία παρά το νεαρό της ηλικίας του. Με τη Red Bull πέτυχε σπουδαία πράγματα, με αποκορύφωμα τον τελευταίο του τίτλο και τη ρελάνς στο δεύτερο μισό της σεζόν. Αδικείται από την κατάληξη της θητείας του στη Ferrari, όπου η προσπάθεια να την αναγεννήσει βρήκε τοίχο δίχως δική του ευθύνη. Έκανε σπουδαία πράγματα εκεί και το φινάλε αυτής της σχέσης δεν τα σβήνει. Όσο για το κεφάλαιο Aston Martin, ο οδηγός Φέτελ των τελευταίων Grand Prix έχει κλείσει ερμητικά πολλά στόματα.

Ο συνήγορος του διαβόλου: Στο φινάλε της θητείας του στη Red Bull ηττήθηκε κατά κράτος από τον πιτσιρικά Ντάνιελ Ρικιάρντο, στη Scuderia συνέβη το ίδιο με τον Σαρλ Λεκλέρ. Τον κυνηγά ακόμα εκείνο το λάθος στη Γερμανία το 2018.

Νίκο Ρόσμπεργκ (2016)

Τα social media: Κουλομαρίας / Κότα / Έβαλε την ουρά στα σκέλια για να μην τον ξεφτιλίσει ο Λούις

Η πραγματικότητα: Είναι ο μοναδικός teammate που πήρε πρωτάθλημα από τον Χάμιλτον. Κάτι πρέπει να λέει αυτό. Και το γεγονός πως αποσύρθηκε με το που πέτυχε αυτό το μεγάλο στόχο, λέει ακόμα περισσότερα! Ήξερε το ταβάνι των δυνατοτήτων του, ήξερε πως δύσκολα θα βρισκόταν ξανά στην κορυφή και ήταν μεγάλος μάγκας που δεν είχε κανένα πρόβλημα να το «φωνάξει» σε όλους με την αποχώρησή του.

Ο συνήγορος του διαβόλου: Σίγουρα ήταν ο λιγότερο προικισμένος από τους οδηγούς σε αυτή τη λίστα.

Μαξ Φερστάπεν (2021, 2022)

Τα social media: Crashstappen / Κλέφτης / Ψεύτικος Πρωταθλητής / Πρωταθλητής της maFIA

Η πραγματικότητα: Ταλέντο από αυτά που βγαίνουν μία φορά στα 20 χρόνια. Μετά τα άγουρα πρώτα χρόνια, έχει εξελιχθεί σε έναν κορυφαίου επιπέδου οδηγό που τα επιτεύγματά του μαρτυρούν το επίπεδο του. Το 2021 πήρε τον τίτλο στο φινάλε, σε μία σεζόν όπου είχε περισσότερες νίκες, περισσότερες pole positions και που είχε τους διπλάσιους και πλέον γύρους στην πρωτοπορία. Φέτος ξεκίνησε με ατυχίες, ήταν στο -46 μετά από 3 GP αλλά χρειάστηκε μόλις άλλα 3 για να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση κι έπειτα να χαθεί στον ορίζοντα. Έχει σπάσει το ρεκόρ συγκομιδής βαθμών αλλά και των νικών σε μία σεζόν, έχει πάρει τον τίτλο από νωρίς και με τις εμφανίσεις του εντός πίστας μαρτυρά πως στην παρούσα φάση και με την παρούσα δυναμική των ομάδων, δεν έχει αντίπαλο!

Ο συνήγορος του διαβόλου: Από τη μία το αμφιλεγόμενο φινάλε στα Εμιράτα, από την άλλη η σκιά της παραβίασης του ορίου δαπανών, έχουν επισκιάσει τους δύο τίτλους του.

Συμπέρασμα

Παρότι οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, τα επιτεύγματα, ειδικά αν υπάρχουν μπόλικα από δαύτα στο τραπέζι, λένε όλα όσα πρέπει να ξέρεις. Στην παρούσα φάση, απολαμβάνουμε grid τεσσάρων παγκόσμιων πρωταθλητών. Ειδικά οι δύο από αυτούς αποτελούν βασικούς πρωταγωνιστές των τελευταίων ετών. Όσο κι αν οι υποστηρικτές του Φερστάπεν προσπαθούν να μειώσουν τον Χάμιλτον και τούμπαλιν, μάλλον αδικούν τα ινδάλματά τους. Άλλωστε, δεν είναι η αξία του ηττημένου που δίνει αξία στην επιτυχία του νικητή;

Είμαστε ευλογημένοι να βλέπουμε εν δράσει δύο τόσο σπουδαίους οδηγούς. Ήρωες από δύο διαφορετικές γενιές που συναντήθηκαν στις πίστες του κόσμου. Αντί να χάνετε χρόνο να ψάχνετε λόγους να τους κράξετε στα social media, απλά απολαύστε τις μάχες τους. Αυτοί εκεί θα είναι, προγραμματισμένοι να προσφέρουν θέαμα και συγκινήσεις. Βρέξει-χιονίσει, χάσει-κερδίσει.

Φωτπγραφίες: Red Bull Content Pool, Mercedes-AMG, Alpine, Sauber Motorsport