Το χαμόγελο μίας επιτυχίας κερδίζεται, συνήθιζε να γράφει η Αμερικανίδα ποιήτρια, Έμιλυ Ντίκινσον, από μία τύχη που είναι μόχθος. Και ακόμη και αν αυτή η έκφραση χαράς κρύφτηκε πίσω από την πικρία ενός χαμένου τελικού, η μετάφραση για το “χαμόγελο” της Ελευθερίας Μοσχάτου βρίσκεται στο νόημα πίσω από την εικόνα της εξέδρας στο κλειστό μπάσκετ της Ζωφριάς.
Το μεσημέρι της Κυριακής (26/03) παρατάχθηκε απέναντι στον Παναθηναϊκό προκειμένου να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα που είχε με το μέρος του για την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας. Γύρω από το παρκέ η στήριξη του κόσμου για το σύνολο του Γιώργου Σίμου ήταν εμφανής και μπορεί να πιστωθεί στην ίδια την ομάδα που παρέμεινε πιστή στους στόχους της από την πρώτη ημέρα ανόδου της στη μεγάλη κατηγορία μέχρι και σήμερα.
Για δύο διαδοχικές χρονιές, η ομάδα του Μοσχάτου έχει κλείσει τη θέση της ως φιναλίστ του Κυπέλλου και ακόμη και αν την πρώτη φορά ο τίτλος χάθηκε λίγο πιο εύκολα από τον Ολυμπιακό, η Ελευθερία πρωταγωνίστησε στον αγώνα με τις «πράσινες» και έβαλε γρίφους για δυνατούς λύτες στην αντίπαλό της. Το πείσμα, η ενέργεια και η αγωνιστικότητα που έβγαλαν οι παίκτριες για περισσότερα από 38 λεπτά, ήταν ικανά για να στρέψουν την προσοχή του μπασκετικού κόσμου σε μία σύνθεση που περνά κάτω από τα… ραντάρ των «μεγάλων» με την ίδια συνέπεια και αποφασιστικότητα. Επτά πόντοι από μεγάλα σουτ της Κάρτερ ήταν αυτά που τελικά έκριναν την έκβαση του αγώνα.
Ο Γιώργος Σίμος κλήθηκε να πάρει το πινακάκι του από τα αποδυτήρια του αντρικού τμήματος και να καθοδηγήσει την Ελευθερία στους στενούς δρόμους της φετινής σεζόν. Οι δηλώσεις του μετά τον τελικό του Κυπέλλου ίσως δύνανται να χρησιμοποιηθούν ως η απόδειξη για την δουλειά που έχει “χτιστεί” στο συγκεκριμένο τμήμα. Με την φράση «θα πέθαινα για τις παίκτριές μου» ανταποδίδει με τον δικό του τρόπο όσα προσφέρουν οι παίκτριές του μέσα στο παρκέ.
Το γεγονός, μάλιστα, πως είχε στη διάθεσή του ουσιαστικά έξι πρόσωπα, με την αποχώρηση των Οκόγιε και Μυλωνάκη να αποτελούν… πληγή, δεν στάθηκε αποτρεπτικός παράγοντας στο να παρουσιάσουν ένα άρτιο πλάνο μέσα στις τέσσερις γραμμές.
Οι εμφανίσεις της τρέχουσας χρονιάς έφεραν την Ελευθερία να τερματίσει στην τρίτη θέση της κανονικής περιόδου στο πρωτάθλημα με τις αντιξοότητες να κάνουν το έργο της ακόμη πιο δύσκολο. Το προσωπικό ταλέντο και το ομαδικό πνεύμα ήρθαν στο προσκήνιο, με την Λίλη Καρακασίδου να διανύει σεζόν… καριέρας και την Νεφέλη Στούπα παρά το νεαρό της ηλικίας της να μετουσιώνει τις περγαμηνές που την ακολουθούν από τις μικρές Εθνικές σε μεστές παραστάσεις. Πάντοτε με την παρουσία της Κάλογουεϊ, αλλά και της Μπρούερ που ανεβάζουν σκαλοπάτι το επίπεδο του Μοσχάτου.
Στην πραγματικότητα, η Ελευθερία έχει κερδίσει πολλά περισσότερα από όσα έχασε σε δύο τελικούς. Ευτυχεί πλέον να απολαμβάνει την παρουσία της στα πιο μεγάλα σαλόνια του μπάσκετ γυναικών και να “χτίζει” τη φήμη της ήρεμης δύναμης που μπορεί να παρασύρει στο διάβα της.
Οι αγώνες στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων τις δύο τελευταίες σεζόν, οι οποίοι κρίθηκαν… στο νήμα, φαντάζουν να είναι απλώς η αρχή...