Είμαι άνθρωπος της βολής. Οσο μεγαλώνω η κατάσταση χειροτερεύει και μαζί αυξάνονται και οι ιδιοτροπίες μου. Όταν μου μηνύθηκε από την Βάσω Στασινού και τον Αντώνη Σαούλη πως θα εμπλακώ στο 2ο συνέδριο του Gazzetta Women, είπα «ναι» γιατί δεν μπορούσα να πω «όχι».
Μετά την εμπειρία που βίωσα στον καταπληκτικό χώρο του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά σας λέω με σιγουριά πως στο 3ο συνέδριο του Gwomen η Στασινού και ο Σαούλης (αν είμαστε φυσικά υγιείς και στο Gazzetta) θα πουν «ναι» στην επιθυμία να μου συμμετέχω γιατί δε θα μπορούν να μου πουν «όχι». Μετά από τόσο πρήξιμο που θα τους έχω κάνει εννοώ.
Μου άρεσε. Μου άρεσε πάρα πολύ και ως ενεργό μέλος της κουβέντας για το μπάσκετ γυναικών, αλλά κυρίως ως ακροατής. Μου άρεσε η ιστορία της Αλέσια Ζεκίνι, αυτή των τρίδυμων αδελφών Αλεξανδρή που δεν είχα ακούσει ποτέ έως τώρα. Το προσωπικό βίωμα της Άσπα Λέκκα, η παραδοχή για το καρκίνο που πέρασε η Στέλλα Ντζάνη και την κατάθλιψη της Άννας Κορακάκη.
Όταν τελείωσα τη δουλειά που είχα θα μπορούσα εύκολα να επιστρέψω στο γραφείο μου, ίσως θα μπορούσα να λουφάρω και να πάω με τους φίλους μου για κάποιον Δευτεριάτικο καφέ που δεν έχουμε πιει ποτέ. Κάθισα έως το φινάλε γιατί καθηλώθηκα. Γιατί αυτό που άκουγα/έβλεπα μου άρεσε.
Δεν ξέρω αν ο γυναικείος αθλητισμός είναι υποτιμημένος, αλλά σίγουρα τον θυμόμαστε μόνο σε κάποια μεγάλη επιτυχία της Στεφανίδη, της Κορακάκη, της Σάκκαρη κλπ. Στο Gazzetta προσπαθούμε να ανεβάσουμε τη συχνότητα, να σταθούμε δίπλα τους και στις δύσκολες στιγμές. Δεν το καταφέρνουμε πάντα και πάντα ο Αντετοκούνμπο και ο Βεζένκοβ θα έχουν προτεραιότητα σε σχέση με τη Φασούλα και την Χριστινάκη. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά μπορούμε να τον κάνουμε λίγο καλύτερο.
ΥΓ: Η κορυφαία στιγμή του συνεδρίου. «Το μπάσκετ έδωσε φως στη ζωή μου» είπε η διεθνής με την Εθνική Κωφών η Χρύσα Βεράνη.
ΥΓ 2: Και του χρόνου!
Photo credits: Τζίνα Σκανδάμη, Λάμπρος Στοιχειός