Ένα γκολ για την ενσωμάτωση, τη συμπερίληψη, τις δίκαιες ευκαιρίες. Οι παλαίμαχες Τάρα Κολέσκι και Τζένιφερ Γκραμπ μαζί με τη Λήδα Τσενέ και την Athens Comics Library αλλά και την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ελλάδα προσπάθησαν να βάλουν αυτό το γκολ στα ελληνικά δίχτυα. Οι δύο Αμερικανίδες, πρώην παίκτριες της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου Γυναικών των Η.Π.Α., βρέθηκαν στην Ελλάδα για μια σειρά συναντήσεων και δραστηριοτήτων με στόχο να αναδείξουν τον κοινωνικό αντίκτυπο του πλέον δημοφιλούς αθλήματος στον κόσμο, το ποδόσφαιρο.
Ένα τετραήμερο γεμάτο ποδόσφαιρο και γκολ. Οι δύο πρωταθλήτριες του ποδοσφαίρου και πρώην παίκτριες της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ αφιέρωσαν τέσσερις ολόκληρες μέρες στο να συναντιούνται με οργανώσεις αλλά και μικρά παιδιά διαφόρων ελληνικών σχολείων και να προσπαθούν να τα ενώσουν μέσω του ποδοσφαίρου. «Τα αγόρια είναι που πρέπει να μάθουν πως και τα κορίτσια ανήκουν στο ποδόσφαιρο» λέει η Τζένιφερ Γκραμπ. Ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη την πρώτη μέρα παίζοντας ποδόσφαιρο με μικρά παιδιά στη ΧΑΝΘ αλλά και κάνοντας συναντήσεις με ομάδες προσφύγων. Την επόμενη ήρθαν στην Αθήνα, όπου συναντήθηκαν σε σχολείο με περισσότερα από 200 παιδιά ενώ το απόγευμα «έβαλαν γκολ» στο Δημοτικό Στάδιο Π.Α.Ο. Ρουφ μαζί με παιδιά από ακαδημίες, την ομάδα ποδοσφαίρου αστέγων αλλά και αρκετούς ακόμη που ήθελαν απλά να διασκεδάσουν παιρνώντας ένα ισχυρό μήνυμα.
Η Ελένη Αλεξάκη, Senior Cultural & Educational Affairs Specialist της Αμερικανικής Πρεσβείας, μας εξήγησε λίγο καλύτερα περί τίνος πρόκειται: «Η συγκεκριμένη ενέργεια αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος του State Department που ονομάζεται Sports Envoy, το οποίο στέλνει μεγάλες προσωπικότητες του αθλητισμού ή επιφανείς αθλητές/-τριες σε διάφορες χώρες για προγράμματα που αφορούν κυρίως στην ένταξη κοινωνικών ομάδων, τον πολιτισμό, την παιδεία και γενικά την ανάδειξη κοινωνικών θεμάτων. Ο λόγος που η Πρεσβεία κάλεσε αυτές τις δύο πρωταθλήτριες του ποδοσφαίρου να δουλέψουν με παιδιά, με νέους, με πρόσφυγες και διάφορες ακόμη κοινωνικές ομάδες είναι για να αναδειχθεί το θέμα της συμπερίληψης και της γυναικείας ενδυνάμωσης αλλά και γενικότερα της ισότητας όλων μας, σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Μάλιστα αυτό το κομμάτι συμπεριλαμβάνεται σε όλα τα προγράμματα που κάνει η Πρεσβεία στους τομείς της εκπαίδευσης, της τέχνης αλλά και σε τομείς όπως η επιχειρηματικότητα. Σε αυτή την περίπτωση, ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο αποτελούν μία πλατφόρμα για να έρθει αυτό το θέμα στην επιφάνεια».
Τάρα Κολέσκι (φωτογράφος: Τζίνα Σκανδάμη)
Οι δύο πρωταθλήτριες, λίγο πριν κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα και βάλουν γκολ στον αγώνα ποδοσφαίρου που ακολουθούσε, μας εξήγησαν πως ο στόχος είναι να μην υπάρχει διάκριση σε «γυναικείο» και «ανδρικό» αλλά να είναι γενικά ποδόσφαιρο: «Η ελληνική φιλοξενία κάνει πιο εύκολο το να κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε εδώ. Όλοι ήταν πολύ φιλικοί, φιλόξενοι και χαίρονταν που μας έβλεπαν και αυτό έκανε ευκολότερη τη δουλειά μας. Η δύναμη του προγράμματος βρίσκεται στο να βλέπεις τα παιδιά από κοντά να σκέφτονται πως «Ουάου πως το κάνουν αυτό», βλέποντάς μας να παίζουμε ποδόσφαιρο. Κρύβει πολύ δύναμη» εξήγησε η Τζένιφερ Γκραμπ και η Τάρα Κολέσκι συμπλήρωσε: «Δεν καταλάβαινα καλά την επέκταση του προγράμματος πριν γίνω μέρος του και αφού ήρθα εδώ εντυπωσιάστηκα από την ελληνική κουλτούρα και από το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου γυναικών. Εμείς ήμασταν μέρος της πρώτης Εθνικής ομάδας γυναικών των ΗΠΑ. Είμαι ευγνώμων που μπορώ να μιλήσω σε μικρά κορίτσια εδώ».
Αμφότερες ήταν μέλη της πρώτης επαγγελματικής λίγκας γυναικών στην Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου των ΗΠΑ και, τώρα 20 χρόνια μετά, αναπολούν τον καιρό που τους τόνιζαν πως το ποδόσφαιρο είναι ανδρικό άθλημα. Από τότε, όμως, έχουν αλλάξει πολλά και οι δυο τους έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν για τη δική τους πορεία: «Κάποιες φορές ξεχνάω πωςήμασταν τότε εκείνες οι πρωτοπόροι του αθλήματος.Τότε ακούγαμε από όλους πως πρόκειται για ένα ανδρικό άθλημα και που ακόμη και ο προπονητής μου έλεγε πως τα κορίτσια δεν μπορούν και δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο και ένα μέρος του εαυτού μου ήθελε να του πει: «Δες με (να το κάνω)». Τώρα αυτό έχει αλλάξει και μπορείς να δεις την πρόοδο, καταλαβαίνεις ότι μπορεί να γίνει και αλλού αυτό. Και, βέβαια, είναι ποδόσφαιρο σκέτο. Όχι γυναικείο ποδόσφαιρο ούτε ποδόσφαιρο γυναικών. Απλά ποδόσφαιρο. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας στον οποίο μπορούν να παίξουν όλοι, χωρίς καμία διάκριση» εξηγεί η Τζένιφερ Γκραμπ.
Η Τάρα Κολέσκι, από τη δική της μεριά, αναπολεί τη στιγμή που την κάλεσαν στο τηλέφωνο για να της πουν πως θα μπορεί να παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ: «Γύρω στο ‘70 έγινε αυτό το τεράστιο γυναικείο κίνημα, με πρωτοπόρο τη Μπίλι Τζιν Κινγκ στο τένις. Νιώθω πως τώρα μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα και το ποδόσφαιρο αλλά και όλους τους τομείς. Και οι δύο μεγαλώσαμε σε μία περίοδο που δεν υπήρχε επαγγελματικό επίπεδο στο ποδόσφαιρο γυναικών. Προσωπικά έπαιζα με αγόρια μέχρι το Λύκειο και κανένα κορίτσι δεν έπαιζε όμως δεν το είχα παρατηρήσει καν μέχρι που η μητέρα μου είχε αναφέρει κάτι ανάλογο. Βέβαια η μητέρα μου τότε ήταν απασχολημένη στο να με κάνει να φαίνομαι όμορφη, ο μπαμπάς μου ένοιωθε πως τον εκπροσωπώ οπότε νοιαζόταν περισσότερο για το παιχνίδι μου. Όταν ανακοίνωσαν πως επιτέλους ιδρύεται η επαγγελματική λίγκα γυναικών, ήμουν στη Γερμανία και θυμάμαι που μαζί με άλλες Αμερικανίδες παίκτριες κλαίγαμε που μπορούσαμε επιτέλους να πάμε στο σπίτι μας και να παίζουμε εκεί. Θα είχαμε επιτέλους την ευκαιρία να παίξουμε στο επαγγελματικό. Τώρα εκτιμούμε καλύτερα το σημείο που βρισκόμαστε και πλέον το σημείο στο οποίο βρισκόμασταν τότε αποτελεί έμπνευση για εμάς».
Τζένιφερ Γκραμπ (φωτογράφος: Τζίνα Σκανδάμη)
Η επαγγελματική λίγκα που είχε δημιουργηθεί, κάποια χρόνια αργότερα "διαλύθηκε" και οι δύο πρωταθλήτριες του αθλήματος ενημερώθηκαν με ένα τηλεφώνημα πως θα έπρεπε απλά να μαζέψουν τα πράγματά τους από το γήπεδο, όπως εξηγεί η Γκραμπ: «Δυστυχώς, και για τις δυο μας, απλά δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα πως η επαγγελματική λίγκα τελειώνει και πως έπρεπε να πάμε στο γήπεδο απλά να πάρουμε τα πράγματά μας. Αφιερώναμε τόσο καιρό την ενέργειά μας και το πάθος μας σε αυτό και μετά απλά σκέφτεσαι «Τώρα, τι;». Ο ρόλος μου τώρα αφορά περισσότερο στην εξέλιξη και τη βελτίωση αλλά το ποδόσφαιρο πάντα θα με κερδίζει. Τώρα δίνεις το πρότυπο σε αυτά τα κορίτσια, κάτι για να πιστέψουν σε αυτό, και μέσα από αυτή τη δουλειά έχω ακόμη μία ευκαιρία για να μοιραστώ το πάθος μου για το παιχνίδι». Η Κολέσκι συμφωνεί πως εκείνο το τηλεφώνημα ήταν αναπάντεχο και πως πρόκειται για μία σημαντική μετάβαση γιατί την οποία κανείς δεν είναι αρκετά προετοιμασμένος: «Όταν δέχθηκα αυτό το τηλεφώνημα, ήταν στενάχωρο. Ήμουν μακριά από την οικογένειά μου και δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω. Σε εκείνο το σημείο εγώ έκαναν τη 12η επέμβασή μου και οι γιατροί μου είπαν πως δεν μπορώ να παίζω πια οπότε όταν ξεκίνησε η δεύτερη λίγκα δεν μπορούσα να συμμετέχω και έπρεπε να πω ότι «Δεν μπορώ να παίξω». Εκείνη ήταν η στιγμή της συνειδητοποίησης, που το πάθος ανταγωνιζόταν τον πόνο. Γι΄ αυτό και έχουμε δημιουργήσει μία ομάδα που ο σκοπός της είναι να βοηθά σε αυτή τη μετάβαση, από την ενεργό δράση στην απόσυρση. Γιατί όσο παίζεις ακόμη, προσδριορίζεις τον εαυτό σου λέγοντας «Είμαι η Τάρα, ποδοσφαιρίστρια» αλλά αφού αποσυρθείς αυτό δεν μπορείς να το λες πια».
Όπως μας εξήγησαν οι ίδιες, το αμερικανικό ποδόσφαιρο παρουσιάζει κάποια κενά σε σχέση με την ανάπτυξη του αθλήματος στην Ευρώπη αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο πέρα από τις ΗΠΑ. Οι ίδιες, όμως, εξηγούν πως το κενό αυτό αρχίζει να καλύπτεται σιγά σιγά: «Υπάρχει ένα κενό ανάμεσα στο ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο αλλά αυτό το κενό κλείνει σιγά σιγά. Οι άλλες χώρες, νομίζω, έχουν αρχίσει να επενδύουν στο ποδόσφαιρο γυναικών, οι σύλλογοι λειτουργούν διαφορετικά από τους αμερικανικούς και θα ήθελα να το κάναμε κι εμείς αυτό λίγο περισσότερο. Η δομή είναι αρκετά διαφορετική μεταξύ ΗΠΑ και άλλων χωρών. Αλλά το ότι στις ακαδημίες τους μπορούν να ξεκινούν τα παιδιά από 4 ή 6 ετών και να φτάνουν τα τμήματα μέχρι μεγαλύτερες ηλικίες είναι νομίζω εξαιρετικό. Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει αυτό το σωστά δομημένο σύστημα των ακαδημιών και τα παιδιά μετά το σχολείο θα πάνε στο Λύκειο, έπειτα στο κολλέγιο, θα αλλάξουν συλλόγους και είναι δύσκολο να γίνεις επαγγελματίας» εξηγούν και τονίζουν κάτι που τους έκανε εντύπωση στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη: «Όμως είναι και το άλλο, που το ποδόσφαιρο είναι παντού. Μπορείς να μπεις σε οποιοδήποτε μαγαζί και η τηλεόραση να δείχνει ποδόσφαιρο. Είναι φοβερό. Επίσης, στην Αγλλία, ο πρίγκιπας Γουίλιαμ πηγαίνει σε αγώνες ποδοσφαίρου γυναικών και αυτό λέει πολλά δηλαδή για το που βρίσκεται το ποδόσφαιρο γυναικών».
Τα ταξίδια που έκαναν έξω από τις ΗΠΑ τους επέτρεψαν να δουν την ποικιλομορφία στα στυλ ποδοσφαίρου και τη διαφορετικότητα ανάμεσα στο παιχνίδι κάθε χώρας, όπως εξήγησαν: «Η (Αλεξία) Πουτέγιας ασκεί μεγάλη επιρροή στη χώρα της, η Ισπανία έχει και πολύ καλή παράδοση στο ποδόσφαιρο και είναι ακόμη και για εμάς έμπνευση, που δεν παίζουμε πια ποδόσφαιρο. Μου αρέσει που οι Γερμανοί είναι τόσο αυστηροί με το παιχνίδι τους και οργανωμένοι, που οι Βραζιλιάνοι θέλουν να κρατάνε πάντα τη μπάλα. Κάθε χώρα δείχνει τη χάρη της με το δικό της στυλ, οι παίκτριες εκπροσωπούν τη χώρα τους και τη δική τους παράδοση μέσω του ποδοσφαίρου».
Ο αγώνας ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί και όπως μας εξηγεί η Λήδα Τσενέ, μέλος του Athencs Comic Libraby, που διοργάνωσε τη δράση σε συνεργασία με την Πρεσβεία, ο στόχος επετεύχθη και ετοιμάζονται πια για ακόμη περισσότερες τέτοιες δράσεις: «Ήταν καλύτερα απ' ο,τι το φανταζόμασταν, η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη εντός κκίδες δηλαδή ήταν γεμάτες κόσμο. Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο από το κοινό και ήταν αυτό που θέλαμε να πετύχουμε. Χρησιμοποιήσαμε το ποδόσφαιρο ως όχημα κατά των διακρίσεων και καταφέραμε να έχουμε αυτή την ποικιλομορφία (diversity). Πριν τον αγώνα η οργάνωση «ΓΗ» είχε προγραμματίσει κάποιες αθλητικές δραστηριότητες για παιδιά, που αυτό ήταν και το ζέσταμά μας. Ακολούθησε ο «κανονικός» αγώνας (δύο 20λεπτα) με τη συμμετοχή των δύο Αμερικανίδων πρωταθλητριών, παλαίμαχων αθλητών, δημοσιογράφων, εκπροσώπων της οργάνωσης «Κοινωνία των Πολιτών», την ομάδα αστέγων, αθλήτριες και προπονήτριες του χώρου. Τώρα, η σκέψη μας είναι όλο αυτό να γίνει ένα community project ενώ ολοκληρώνεται και η δημιουργία του Girl Power Academy Greece. Ο στόχος μας πάντα είναι η άρση των αποκλεισμών και η γυναικεία ενδυνάμωση, κάτι που ευελπιστούμε να αναπτύξουμε με τις δράσεις μας και εκτός Ελλάδας αφού υπάρχει ήδη ενδιαφέρον από σχολεία και ακαδημίες του εξωτερικού. Άλλωστε, μέσα από το παιχνίδι γινόμαστε όλοι ένα, ερχόμαστε πιο κοντά και το μήνυμά μας μεγιστοποιείται».
Περισσότερα για το #thema_isotitas
Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν αποτελούν προσωπικές απόψεις του συντάκτη / της συντάκτριας και δεν απηχούν απαραίτητα τις απόψεις του Χρηματοδοτικού Μηχανισμού του ΕΟΧ ή του Διαχειριστή Επιχορήγησης του Προγράμματος Active citizens fund στην Ελλάδα (Ίδρυμα Μποδοσάκη σε συνεργασία με το SolidarityNow).
Το Έργο «Η Ισότητα των Φύλων στην Πρώτη Σελίδα» υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και εταίρο τη Liquid Media.
Το πρόγραμμα Active citizens fund, ύψους €13,5 εκ., χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία και είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, στην ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow.
