GWomen
susan_whelan

Σούζαν Γουίλαν: Η γυναίκα που άλλαξε την ιστορία της Λέστερ

Παναγιώτης Παπαδημητρίου

Η Σούζαν Γουίλαν είναι η γυναίκα που... κρύβεται πίσω από το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα, το πρωτάθλημα που κατέκτησε η Λέστερ το 2016.

Η διευθύνουσα σύμβουλος της Λέστερ, Σούζαν Γουίλαν, είναι η γυναίκα που… κρύβεται πίσω από το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα, την κατάκτηση της Premier League από τις Αλεπούδες, το 2016. Ήταν Μάιος, τότε που η Λέστερ υπενθύμισε σε όλο τον κόσμο γιατί το ποδόσφαιρο ήταν και θα είναι για πάντα ο βασιλιάς των σπορ. Επτά χρόνια πριν, όλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν πως μικρομεσαία στην άρχη της σεζόν, Λέστερ, κατέκτησε το πρωτάθλημα Αγγλίας.

Ακόμη και οι ίδιοι οι παίκτες της, που είχαν μαζευτεί σε ένα σπίτι για να δουν το ισόπαλο ματς της Τότεναμ με την Τσέλσι, με το οποίο επικυρωνόταν ο τίτλος τους για μια ολόκληρη ώρα χοροπηδούσαν βγάζοντας κραυγές, μη μπορώντας να το διανοηθούν.

Το μικρό ρόστερ και τα... μεγάλα τρεξίματα

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι σε συνεργασία με τη Γουίλαν όχι μόνο άκουσε εκείνη την χρονιά αλλά προέταξε πάνω από τα θέλω του, την επιστημονική ομάδα με την οποία συνεργάστηκε. Το αποτέλεσμα; Μια ομάδα που με μικρό ρόστερ σε σχέση με τους ανταγωνιστές του και με 14-15 παίκτες να χρησιμοποιούνται σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, να έχει υποστεί τους λιγότερους τραυματισμούς, εφαρμόζοντας άριστα την τακτική των αντεπιθέσεων στον αγωνιστικό χώρο, όντας, η τρίτη από το τέλος σε ποσοστά κατοχής μπάλας στην κατηγορία.

Φυσικά για να γίνει αυτό, οι παίκτες έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι να κάνουν σπριντ σε τακτική βάση χωρίς το σώμα τους να καταρρέει. Ο επιθετικός της ομάδας Τζέιμι Βάρντι που κατέγραψε τη μεγαλύτερη ταχύτητα στην Premier League εκείνη την σεζόν (35,44 χλμ/ώρα) και μπόρεσε να εκτελέσει έως και 500 μέτρα σπριντ σε κάθε παιχνίδι, ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Η πρόωρη αποχώρηση της Λέστερ από τα κύπελλα Αγγλίας, σε συνδυασμό με την έλλειψη ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, έδωσε στην ομάδα ένα πρόσθετο πλεονέκτημα έναντι των άλλων διεκδικητών του τίτλου, καθώς μπορούσαν να προγραμματίσουν την προπόνηση της εβδομάδας με υψηλό βαθμό ελέγχου.

Μια καθιερωμένη εβδομαδιαία προετοιμασία μετά από αγώνα, περιελάμβανε αρχικά μια διαδικασία αποκατάστασης 48 ωρών, χωρίς ιδιαίτερα σκληρές προπονήσεις, προκειμένου να αποφευχθούν τραυματισμοί στους ήδη επιβαρυμένους ποδοσφαιριστές. Σε αντίθεση με άλλους συλλόγους, το πρόγραμμα περιελάμβανε ένα ρεπό μεσοβδόμαδα (Τρίτη ή Τετάρτη ανάλογα με το αν το παιχνίδι ήταν Σάββατο η Κυριακή).

Προς το τέλος της εβδομάδας, το πλάνο επικεντρωνόταν σε ασκήσεις σπριντ για να εκτεθούν οι παίκτες σε μέγιστες ταχύτητες, αν και συνήθως η προπόνηση ταχύτητας γίνεται στις αρχές της εβδομάδας με το σκεπτικό πως οι παίκτες πρέπει να είναι «φρέσκοι». Ο Ρανιέρι σε συνεννόηση με το τιμ του, έκανε το εντελώς αντίθετο αν και αυτό φάνταζε σαν μια σίγουρη συνταγή αποτυχίας. Κάθε Πέμπτη, στο τέλος της πιο δύσκολης εβδομάδας, έβαζε τους παίκτες του να κάνουν σπριντ 40 μετρων με στόχο την μελλοντική μείωση των μυϊκών τραυματισμών. Πράγμα που το πέτυχε, συγκρίνοντας κανείς τα στατιστικά της Premier League στο τέλος εκείνης της περιόδου, όπου η Λέστερ ήταν η ομάδα με τους λιγότερους.

Βασικό κομμάτι της καλοκαιρινής προετοιμασίας, ήταν το «χτίσιμο» της δύναμης στους οπίσθιους μηριαίους, χρησιμοποιώντας μια προσαρμοσμένη πρέσα ποδιών στην οποία μπορούσαν να σηκώσουν 350-500 κιλά. Βασικό εργαλείο του εξοπλισμού ήταν επίσης το σύστημα «NordBord», το οποίο τους επέτρεπε να βελτιώσουν και να μετρήσουν τη δύναμη των οπίσθιων μηριαίων, μερικές φορές ακόμη και να κάνουν ασκήσεις μετά τον αγώνα σε αυτό στα αποδυτήρια.

Οι δυσκολίες στην εποχή του Κορονοϊού

Η πτώση θα ερχόταν και το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού το 2020 θα την έφερνε νωρίτερα. Ακόμη κι αν δεν φάνηκε εξαρχής, άλλωστε μεταξύ 2021 και 2022 οι Αλεπούδες κατέκτησαν το Κύπελλο και το Community Shield, ενώ έκαναν μεγάλη πορεία στην Ευρώπη.

Ωστόσο οι συνέπειες θα έκαναν την εμφάνισή τους μακροπρόθεσμα, με τον σύλλογο να δαπανά ποσά κάτω των 100 εκατομμυρίων ευρώ την τελευταία διετία, ενώ προηγουμένως είχε φτάσει να χαλάσει μέχρι και 115 «χαρτιά» σε ένα καλοκαίρι – το 2018. Την εποχή που η πανδημία είχε αλλάξει άρδην τις ζωές μας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση το ποδόσφαιρο, κάπως έτσι η Λέστερ, είχε ανακοινώσει τότε οικονομικές ζημίες περίπου 90 εκατ. ευρώ για το 2020.

«Ο κορωνοϊός δεν έχει αφήσει τους φιλάθλους να βρίσκονται στις κερκίδες των γηπέδων κι αυτό είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για τα οικονομικά προβλήματα», ανέφερε η τότε ανακοίνωση των Αλεπούδων.

Από την πλευρά της, η διευθύνουσα σύμβουλος του συλλόγου, Γουίλαν, υπογράμμισε: «Στο γήπεδο είχαμε μια πολύ καλή σεζόν, αλλά η πανδημία μας έχει δημιουργήσει μεγάλα οικονομικά προβλήματα».

Ο υποβιβασμός και η «μαύρη» σελίδα

Πώς μπορεί να φτάσει μια ομάδα που πριν από επτά χρόνια είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα της Premier League και αισίως, να βιώνει το άσχημο συναίσθημα του υποβιβασμού μέσα σε λιγότερο από επτά χρόνια; Η Λέστερ έγινε η πρώτη ομάδα στον 21ο αιώνα, που κατέκτησε το πρωτάθλημα και στη συνέχεια υποβιβάστηκε στην Championship.

Η ανάπτυξη αυτή προήλθε κυρίως από τη σύνεση με την οποία διαχειρίστηκε ο σύλλογος τα μεγάλα έσοδα που ήρθαν από την κατάκτηση του τίτλου του ’16 και την είσοδο στο Champions League. Οι... σειρήνες από μεγαλύτερες ομάδες για τα αστέρια του club ήρθαν φυσιολογικά, ωστόσο ποτέ δεν έφευγε πάνω από ένα τη χρονιά. Το 2016 ήταν ο Ενγκολό Καντέ, το 2017 ο Ντάνι Ντρινκγουότερ, το 2018 ο Ριάντ Μαχρέζ, το 2019 ο Χάρι Μαγκουάιρ, το 2020 ο Μπεν Τσίλγουελ, το 2022, μετά από μονοετές... διάλειμμα ο Γουέσλι Φοφανά.

Την ίδια ώρα, τα έσοδα από αυτές τις μεταγραφές χρησιμοποιούταν για να έρθουν κυρίως νεαροί παίκτες με μεγάλη προοπτική, όπως ο Βιλφρέντ Εντιντί, ο Κελέτσι Ιχεανάτσο, ο Τζέιμς Μάντισον, ο Τσαγκλάρ Σογιουντσού, ο Γιούρι Τίλεμανς, ο Τίμοθι Καστάνιε και ο Πάτσον Ντάκα. Είχαμε λοιπόν να κάνουμε με μία ομάδα που είχε καταφέρει να διαχειριστεί την απότομη δόξα και τα απροσδόκητα έσοδα, να εδραιωθεί ως αξιόπιστος σύλλογος του κορυφαίου ίσως πρωταθλήματος στον κόσμο και να αποκτήσει καλό credit στη μεταγραφική αγορά.

Ποιος δεν θα ήθελε να παίξει στη Λέστερ, να χτίσει το όνομά του και είτε να ανταγωνίζεται τους καλύτερους σε Αγγλία και Ευρώπη, είτε να πουληθεί στη συνέχεια σε κάποια μεγαλύτερη ομάδα(;) Αυτή ήταν η συνταγή που εκτέλεσε με επιτυχία η Γουίλαν, η οποία θα συνεχίσει να κάνει τη... βρώμικη δουλειά και θα είναι η γυναίκα πίσω από τα φώτα.

Ακολούθησε το GWomen στο instagram

Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]

READ NEXT