Η Αν Μαρί, η Άτστα, η Σεσίλια και η Γκρέις οι οποίες προπονούνται στη Μαδρίτη της Ισπανίας, εκπροσωπούν όχι μόνο μια χώρα όπου η ενόργανη γυμναστική είναι σχεδόν ανύπαρκτη, αλλά και ένα έθνος όπου οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν συχνά σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις.
Το Τσαντ είναι μία από τις φτωχότερες και λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες στον κόσμο, όπου το 83% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας, το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας είναι 1 στα 5 παιδιά και μόνο το 30% πηγαίνει σχολείο. Ο μέσος αριθμός παιδιών ανά οικογένεια είναι επτά ενώ δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό.
Το ταξίδι τους ξεκίνησε το 2015, όταν ο Ραμόν Γκρόσο, πρόεδρος του ιδρύματος Fundación Ramón Grosso, σύστησε τον πάτερ Καμίλ, έναν Τσαντιανό Ιησουίτη, στην Σίλβια Γκαρσία, πρόεδρο του συλλόγου CGA Pozuelo, σε έναν διεθνή διαγωνισμό που διοργάνωσε ο σύλλογός της. Καθηλωμένος από τις δυνατότητες ενδυνάμωσης της γυμναστικής για τις γυναίκες, ο πάτερ Καμίλ ζήτησε από την Γκαρσία να δημιουργήσει μία σχολή γυμναστικής στο σχολείο του στο Τσαντ αφού οι τρεις τους αναγνώρισαν τον μεταμορφωτικό αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει η γυμναστική, όπως αναφέρει η FIG.
Το Ίδρυμα, το οποίο ήδη υποστήριζε μία σχολή ποδοσφαίρου και μπάσκετ εκεί, αποφάσισε να υποστηρίξει το έργο και ξεκίνησε ένα πρόγραμμα για την προώθηση αυτού του αθλήματος μεταξύ των κοριτσιών του Τσαντ. Το 2016, ο Γκρόσο και η Γκαρσία ταξίδεψαν στο Τσαντ και ανακάλυψαν τις ανάγκες της χώρας. Η πρόκληση ήταν σημαντική, καθώς το Τσαντ δεν διέθετε εγκαταστάσεις, δεν υπήρχε καν ομοσπονδία γυμναστικής, γεγονός που καθιστούσε απαραίτητη τη μετακίνηση των επιλεγμένων γυμναστριών στην Ισπανία για κατάλληλη προπόνηση ενώ παράλληλα ξεκινούσαν τη διαδικασία για τη δημιουργία ομοσπονδίας και την εγγραφή τους στην Παγκόσμια ομοσπονδία.
Τον Ιανουάριο του 2020, τα κορίτσια φιλοξενήθηκαν στα σπίτια ισπανικών οικογενειών και άρχισαν αυστηρή προπόνηση με την Άνχελα Ντομίνγκεζ στο Club Gimnasia Artística Pozuelo, αντιμετωπίζοντας την αρχική πρόκληση του lock down, που σήμαινε ότι δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν την προπόνησή τους πριν από τον Σεπτέμβριο. Η ζωή στην Ισπανία ήταν μια σημαντική θυσία για τις γυμνάστριες, καθώς βρίσκονταν αρκετά μακριά από τις οικογένειές τους, τις οποίες αγαπούν πολύ όμως η απόσταση αυτή τους επέβαλε να προσαρμοστούν σε νέα περιβάλλοντα και κουλτούρες, διατηρώντας παράλληλα τους ισχυρούς οικογενειακούς τους δεσμούς.
Αυτές οι νεαρές γυναίκες δεν επέλεξαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους με ευκολία, ήταν ανάγκη γι' αυτές να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Το ταξίδι τους δεν έχει να κάνει μόνο με τον αθλητισμό αλλά έχει να κάνει και με τη μεταμόρφωση ζωών και την προσφορά νέων ευκαιριών εκεί που δεν υπήρχαν πριν. Στο αφρικανικό πρωτάθλημα, η ομάδα του Τσαντ διέπρεψε, κατακτώντας την 4η θέση ως ομάδα αλλά και η Αν Μαρία και η Γκρέις προκρίθηκαν στον τελικό του άλματος, η Άτστα και η Σεσίλια στο μονόζυγο, η Άτστα και η Αν Μαρί στη δοκό και η Γκρέις και η Σεσίλια στις ασκήσεις εδάφους.
Επιπλέον, η κορυφαία αθλήτρια στο σύνθετο ατομικό, η Άτσατα Ντερίμπ, η οποία πέτυχε την αξιοσημείωτη ένατη θέση, θα ζητήσει μια θέση (universality spot) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες από την Τριμελή Επιτροπή.
Το πρόγραμμα αποτέλεσε επίσης μια πολιτιστική γέφυρα, με τις γυμνάστριες να μιλούν πλέον άπταιστα γαλλικά και ισπανικά και να μαθαίνουν επί του παρόντος αγγλικά, εκτός από την ανάπτυξη υψηλών ψηφιακών ικανοτήτων. Η παρουσία των οικογενειών τους μαζί με τους Ισπανούς οικοδεσπότες τους στο πρωτάθλημα αναδεικνύει τη βαθιά προσωπική και κοινοτική υποστήριξη που έλαβαν οι νεαρές αθλήτριες.
Μέσω της γυμναστικής, αυτές οι νεαρές γυναίκες όχι μόνο αμφισβητούν το status quo, αλλά γίνονται επίσης φάροι ελπίδας και αλλαγής για πολλά κορίτσια στο Τσαντ. Οι γυμνάστριες ταξιδεύουν στην πατρίδα τους τον Αύγουστο και οι εκπρόσωποι του ιδρύματος επισκέπτονται το Τσαντ τρεις έως πέντε φορές, ανάλογα με την πολιτική και κοινωνική κατάσταση, εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα του έργου. Επί του παρόντος, τα ταξίδια στο Τσαντ δεν είναι εφικτά, καθώς η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα εσωτερικής σύγκρουσης λόγω των επικείμενων προεδρικών εκλογών.
Η συμμετοχή των αθλητριών του Τσαντ στο πρωτάθλημα δεν αποτελεί μόνο απόδειξη της προσωπικής τους ανθεκτικότητας, αλλά και μια συγκλονιστική στιγμή εθνικής υπερηφάνειας και ελπίδας για το μέλλον των γυναικών στον αθλητισμό στο Τσαντ.
Από τη FIG