Μετά από 20 χρόνια, η ιππασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα έχει εκπρόσωπο από την Ελλάδα. Η Ιόλη Μυτιληναίου προκρίθηκε μέσω κατάταξης για το Παρίσι 2024 και έγινε το 32o μέλος της ελληνικής αποστολής για τους 33ους Ολυμπιακούς.
Η χώρα δεν είχε ποτέ παράδοση στην ιππασία όμως η Μυτιληναίου μεγάλωσε σε σπίτι που τα άλογα και το άθλημα αυτό ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους και έτσι ήταν σχεδόν αναπόφευκτο να μην καταλήξει να ιππεύει. Μάλιστα, η μητέρα της Χάνα Μυτιληναίου, ήταν η τελευταία εκπρόσωπος της ιππασίας από τη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 2004. Η Ελληνίδα έμαθε από πολύ μικρή πως η ιππασία είναι αθλητισμός, πως χρειάζεται εκγύμναση, συγκέντρωση και εκπαίδευση των αλόγων για να μπορέσει κανείς έστω να ονειρευτεί πως θα βρεθεί σε μία μεγάλη διοργάνωση ανάμεσα στους κορυφαίους. Και έτσι έγινε.
Η αγάπη της για τα άλογα είναι αυτό για το οποίο μιλά περισσότερο στις συνεντεύξεις της:
«Τα άλογα ήταν μέρος της ζωής μου από τότε που δεν μπορούσα καν να πω τη λέξη. Γεννήθηκα σε μια οικογένεια που ασχολήθηκε με τα άλογα οπότε, όπως ήταν φυσικό, ασχολήθηκα κι εγώ με αυτά. Ούσα τόσο νέα εκείνη την εποχή δεν γνώριζα τον βαθμό στον οποίο θα ασχολούμουν μαζί τους, αλλά ήξερα ότι θα ήταν πάντα μέρος της ζωής μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μαθήματα με πόνυ αλλά έχοντας μητέρα Αγγλίδα, ήταν αναπόφευκτο να τα ιππεύσω. Επομένως ίππευα πόνυ μέχρι τα 12 μου χρόνια περίπου, πριν περάσω στα άλογα. Με τους γονείς μου να είναι άνθρωποι των αλόγων ήταν υπέροχο να μοιράζομαι το άθλημα μαζί τους. Είναι και οι δύο κάτι παραπάνω από υποστηρικτικοί και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αποτελούν βασικά συστατικά για κάθε μορφή επιτυχίας που έχω», εξηγεί η ίδια σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα του brand με ρούχα ιππασίας Μayadelorez.
Η 27χρονη αθλήτρια μετακόμισε μόνη στο Βέλγιο το 2016, όταν ήταν 18 ετών, ώστε να αφοσιωθεί στην ιππασία μιας και στην Ελλάδα ήταν δύσκολο αφού δεν υπήρχαν ούτε αρκετοί αγώνες, ούτε τα κατάλληλα άλογα.
Η ιππεύτρια που θα πραγματοποιήσει ένα μεγάλο όνειρο χιλιάδων αθλητών και αθλητριών ανά τον κόσμο, να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχει τονίσει πως για εκείνη τα άλογα είναι φίλοι και πως πολλοί μπορεί να την χαρακτηρίζουν «μαλακή» στην εκπαίδευσή τους αλλά η ίδια εξηγεί πως θα τα έπαιρνε να κοιμούνται μαζί της στο κρεβάτι της αν μπορούσε, όπως γράφει το Ηorse and Ηound. Η ίδια έχει υποστηρίξει πως δεν θέλει τα άλογά της να καταπονούνται και να βλέπουν την υπερπήδηση εμποδίων αγγαρεία γι’ αυτό και λατρεύει να δουλεύει μαζί τους για ώρες, με τρόπο ευχάριστο για όλους: «Όσο κλισέ κι αν ακούγεται δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να δουλεύω με το ζώο που αγαπώ περισσότερο. Λατρεύω την πρόκληση να γνωρίσω ένα είδος που απαιτεί μια μορφή επικοινωνίας διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει.
«Όσο κλισέ κι αν ακούγεται- δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να δουλεύω με το ζώο που αγαπώ περισσότερο. Λατρεύω την πρόκληση να γνωρίσω ένα είδος που απαιτεί μια μορφή επικοινωνίας διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθίσει. Πρέπει να αναπτύξουμε τις δεξιότητες για να κατανοούμε αλλά και να διδάσκουμε χωρίς να χρησιμοποιούμε λέξεις. Είναι επίσης πολύ ανταποδοτικά ζώα. Μας δείχνουν με τη συμπεριφορά τους και την προθυμία τους να κάνουν πράγματα, αν έχουν κατανοήσει ή όχι το συγκεκριμένο έργο, και αυτό είναι κάτι που απολαμβάνω απόλυτα, καθώς με κάνει ακόμη πιο πρόθυμη να γίνω καλύτερη.
Πάντα επιστρέφω στην ιδέα να παραμένω ένας αιώνια μαθήτρια όταν πρόκειται για οτιδήποτε σχετίζεται με τα άλογα- είτε πρόκειται για την τροφή, την εκπαίδευση ή την καθημερινή φροντίδα. Ως έμβια όντα αλλάζουν και προσαρμόζονται συνεχώς, επομένως πρέπει να είμαστε σε θέση να παρατηρούμε αυτές τις αλλαγές και να εξελισσόμαστε μαζί τους αναλόγως».
Σύντομα, η Μυτιληναίου θα βρεθεί ανάμεσα σε αθλητές και αθλήτριες που έχουν ήδη ζήσει το ονειρό της ή θα το ζήσουν για πρώτη φορά όπως κι εκείνη. Ίσως αυτή να είναι η αρχή για να γνωρίσει ανάπτυξη αυτό το άθλημα και στην Ελλάδα.