Η Νέρι Νιανγκουάρα ανήκει στις περιπτώσεις των αθλητριών που ο ελληνικός αθλητισμός αναδεικνύει κάθε 100 και βάλε χρόνια. Στην ελληνική κολύμβηση δε, που σε επίπεδο πρωταθλητισμού τα μεγάλα ονόματα βγαίνουν με το σταγονόμετρο, η 39χρονη σήμερα Νέρι απλά αποτελεί μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις του κανόνα.
Οι επιτυχίες της, χωρίς καμία δόσης υπερβολής, την κατατάσσουν ως την κορυφαία Ελληνίδα κολυμβήτρια όλων των εποχών. Μέχρι να φθάσει η Άννα Ντουντουνάκη πέρυσι στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 100μ. πεταλούδα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, η ελληνική κολύμβηση σε επίπεδο γυναικών στην ιστορία της διοργάνωσης, είχε να επιδείξει όλα κι όλα τρία χάλκινα μετάλλια. Κι αυτά είχαν έρθει από τη Νέρι Νιανγκουάρα: στα 100μ. ελεύθερο στη Μαδρίτη το 2004 και στη Βουδαπέστη το 2006 και στα 50μ. ελεύθερο στο Ντέμπρετσεν το 2012.
Βλέπετε μια απόκλιση έξι ετών στα μετάλλιά της, που για την κολύμβηση φαντάζει σαν αιώνας. Είναι γιατί μετά το ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης αποφάσισε να αποχωρήσει από την κολύμβηση, απόφαση που ανακοίνωσε το Νοέμβριο του 2007 κι αφού πρώτα αγωνίστηκε στο στρατιωτικό πρωτάθλημα στην Ινδία.
Ήθελε να αδειάσει το μυαλό της από το σκληρή ζωή που απαιτεί ο πρωταθλητισμός στην κολύμβηση, ήθελε να δει στα 24 χρόνια της πώς θα πορευτεί στη ζωή της. Όμως το σαράκι έμενε μέσα της και μέχρι την επιστροφή της το 2011, όπως έχει πει η ίδια, δεν είχε βουτήξει στην πισίνα. Επέστρεψε, πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, αλλά και στο Ντέμπρετσεν της Ουγγαρίας, όπου «τσίμπησε» το 3ο μενταγιόν σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (50μ. ελεύθερο). Και αυτή η επιστροφή στην ενεργό δράση, που συνδυάστηκε με μετάλλιο, δείχνει την τεράστια κλάση της.
Το παράσημο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004
Γεννημένη στις 14 Μαρτίου 1983 στην Αθήνα, από πατέρα Κενυάτη και μητέρα Ελληνίδα, η Νέρι Νιανγκουάρα συνέδεσε την πορεία της στον πρωταθλητισμό κυρίως δίπλα στο Σέρβο, Βόικο Ράτσε, όταν τον συνάντησε στον ΑΝΟ Γλυφάδας, την εποχή που πίσω της το Νηρέα Χαλανδρίου.
Δίπλα του έφθασε στα μεγάλα μετάλλια, καθώς και στους μεγάλους τελικούς, όπως αυτός στα 100μ. ελεύθερο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 , όταν η Νιανγκουάρα κατετάγη στην 6η θέση. Μια επιτυχία που έχει την ίδια κι ακόμα μεγαλύτερη, ίσως, αξία και λάμψη από τα ευρωπαϊκά μετάλλια.
Τα ρεκόρ της απλησίαστα
Αγωνιζόμενη ακόμα για τον Παναθηναϊκό και τον Εθνικό Γυμναστικό Σύλλογο, η Νέρι Νιανγκουάρα έχει ρεκόρ που μοιάζουν αξεπέραστα.
Σε πισίνα 50μ. και στα 50μ. ελεύθερο με 25.70 πήρε το πανελλήνιο ρεκόρ από τη Μάρθα Μάτσα (2004) και προοδευτικά το κατέβασε στα 24.93 (ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ντέμπρετσεν 2012). .
Στα 100μ. ελεύθερο η Νιανγκουάρα δεν είχε αντίπαλο. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βαρκελώνης σημειώνοντας 56.10 πήρε το πανελλήνιο ρεκόρ από την Τόνια Μαχαίρα και μέσα από πέντε ακόμα διαδοχικές καταρρίψεις το έφθασε στα 54.48 (ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Βουδαπέστης 2006) και έπειτα από 16 χρόνια αυτό το ρεκόρ παραμένει απλησίαστο.
Στα παραπάνω μόνο η Νόρα Δράκου, έχει να αντιπαραθέσει ανάλογες επιδόσεις, με 24.96 στα 50μ. ελεύθερο και 54.80 στα 100μ. ελεύθερο, αντίστοιχα.
Η Νιανγκουάρα για 3,5 περίπου χρόνια ήταν κάτοχος και της πανελλήνιας επίδοσης και στα 50μ. πεταλούδα με 27.44 και 27.41 (2004), πριν το πάρει η Ειρήνη Καβαρνού με 27.30 (2007).
Σε πισίνα 25μ. η Νιανγκουάρα το δίμηνο Νοεμβρίου, Δεκεμβρίου 2003 σημείωσε τέσσερα πανελλήνια ρεκόρ στα 50μ. ελεύθερο, δύο σε γκραν πρι στο Βόλο (25.43, 25.32) και άλλα δύο στο ευρωπαϊκό του Δουβλίνου (24.99, 24.97). Τα έχασε από τη Νόρα Δράκου επτά χρόνια μετά, στο παγκόσμιο του Ντουμπάι (24.78, 24.69).
Στα 100μ. ελεύθερο είναι η κάτοχος της πανελλήνιας επίδοσης. Τον Δεκέμβριο του 2001 σημείωσε 55.51 και δύο χρόνια μετά το είχε βελτιώσει στα 54.06 στο ευρωπαϊκό του Δουβλίνου (11/12/2003).
Μετά το οριστικό «αντίο» από τον αθλητισμό, θέλησε να μεταδώσει τις γνώσεις της από την κολύμβηση σε μια άλλη μεγάλη της αγάπη, τα μικρά παιδιά. Μητέρα η ίδια δύο παιδιών, εργάστηκε ως προπονήτρια στη Γλυφάδα τον Παναθηναϊκό, το Δελφίς και τον Ιωνικό Νίκαιας.