Τον Σεπτέμβρη του 2022 στη Ρώμη φορούσε ένα μπλουζάκι με τη γαλανόλευκη σημαία, ένα βαθύ μπλε αντιανεμικό μπουφάν και χρυσό μετάλλιο κοσμούσε τον λαιμό της. Ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Πανευρωπαϊκό Masters της ιταλικής πρωτεύουσας. Η Γεωργία Χατζηγεωργίου, κολυμβήτρια και καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής τερμάτισε πρώτη στα 100 μέτρα ελεύθερο με πανελλήνιο ρεκόρ 1.02.36. Ακόμη στα 50μ. ελεύθερο και στα 50 μ. πεταλούδα, η πρώην αθλήτρια
του Ν.Α.Ο Λαμίας, του Ολυμπιακού και τώρα του «Ν.Σ. Παλαίμων», σημείωσε νέα πανελλήνια ρεκόρ με επιδόσεις 29.10 και 31.22 αντίστοιχα, καταλαμβάνοντας τελικά την 4η θέση.
Η ζωή της όλη είναι στο νερό. Από μικρό παιδάκι 3,5 ετών όπως αποκάλυψε μιλώντας στο GWomen. Θυμάται να τρέχει στους χώρους του Ποσειδώνιου κολυμβητηρίου στη Θεσσαλονίκη, απλά και μόνο επειδή ο πατέρας την τής αποκάλυψε ότι ξεκινά κολύμπι. Αυτή η αμόλυντη, αφιασείδωτη χαρά του μικρού παιδιού! Από τότε λοιπόν, ως σήμερα, στα 47 της χρόνια η Ελληνίδα κολυμβήτρια έχει συνηθίσει τη μυρωδιά του χλωρίου, την αίσθηση των βρεγμένων μαλλιών στους ώμους της, τις παροδικές «ρυτίδες» που προκαλεί το νερό στις άκρες των δαχτύλων.
«Ο Αλεξάντερ Ποπόφ είναι αυτός που με σημάδεψε ως αθλήτρια. Το ίδανικό του κολύμπΙ, η απλότητα και η σεμνότητα του με έκαναν να τον ξεχωρίσω μέσα από τόσους και τόσες που είναι μεγαθήρια και να τον παρακολουθώ συνέχεια», απαντά ερωτηθείσα για το ποιος/α αθλητής/ήτρια την σημάδεψε. Και κάθε άλλο παρά τυχαία είναι η επιλογή της.
Ο «τσάρος» διέπρεψε στις πισίνες και «σημάδεψε» την κολύμβηση γιατί έμοιαζε σαν να χορεύει στους ρυθμούς της χορωδίας της Μόσχας. Τα έκανε όλα να φαίνονται απλά, σαν να γεννήθηκε εκεί, μέσα στο νερό. Σαν μην δούλεψε στιγμή το σώμα του, κι απλώς να αφαίθηκε στα μυθικά πλάσματα που διαφεντεύουν το υγρό στοιχείο.
Τι αισθάνεστε όταν μπαίνετε στο νερό; «Ηρεμία, γαλήνη και ευγνωμοσύνη για όσα έχω ζήσει μέσα σε αυτό τον χώρο».
Ποια είναι η πιο δυνατή (αξέχαστη) εμπειρία που σας έχει προσφέρει η κολύμβηση;
«Είναι τρία διαφορετικά γεγονότα που με σημάδεψαν πιο πού από όλα. Η 8η θέση που κατέκτησα στους Μεσογειακούς αγώνες της Αθήνας το 1991, ενώ ήμουν μόλις 15 ετών, το πρώτο μου Παγκόσμιο μετάλλιο masters στο Μόντρεαλ του Καναδά το 2014, παρόλο που ήταν ασημένιο, και το 1ο χρυσό μου μετάλλιο masters στο Καζάν της Ρωσίας το 2015, αντιμετωπίζοντας 78 αθλήτριες στην κατηγορία μου».
Τι έχετε κερδίσει από όλα τα χρόνια ενασχόλησης με τον αθλητισμό;
«Υγεία, ψυχική σωματική και πνευματική, και φίλους σε όλο τον κόσμο που μας ένωσε η αγάπη για την κολύμβηση»
Μητέρα τριών παιδιών σήμερα,η Γεωργία Χατζηγεωργίου φαντάζεται τον εαυτό της στην πισίνα σε 10 χρόνια (!) από τώρα. Εύχεται να έχει υγεία για να μπορεί να συνεχίσει να προπονεί, να κολυμπά και να συμμετέχει σε αγώνες. «Χαίρομαι κάθε στιγμή στον χώρο και είμαι ευλογημένη, πιστεύω, που κατάφερα να κάνω επάγγελμα το χόμπι που αγάπησα. Ξέρω ότι δε θα γίνω ποτέ πλούσια αλλά η ποιότητα ζωής και η ψυχική και σωματική ευεξία που μου δίνει όλο αυτό είναι ανεκτίμητης αξίας», τονίζει.
Όσο για τα «αγγελούδια» της και το αν η μητρότητα επηρέασε την πορεία της στον πρωταθλητισμό απαντά: «Η οικογένεια μου πάντα υποστήριζε την αγωνιστική μου ενασχόληση με την κολύμβηση. Η γέννηση των παιδιών μου λειτούργησε αποθεραπευτηκά την πρώτη δεκαετία του 2000 με 2010 μιας και κάποιοι τραυματισμοί με είχαν πάει πίσω αγωνιστικά . Η μητρότητα με ολοκλήρωσε ως γυναίκα και με έκανε να επανέλθω πιο δυνατή και χαμογελαστή και να διασκεδάζω ακόμα πιο πολύ το ότι μπορώ να κολυμπάω σε διεθνές επίπεδο ξανά.»
«Αν σταματούσα την κολύμβηση νομίζω θα ήμουν δυστυχισμένη»
Τι περιλαμβάνει η προετοιμασία για την συμμετοχή σε έναν αγώνα Masters; «Κοιτάξτε υπάρχουν δύο τρόποι προσέγγισης του θεσμού. Εγώ προσωπικά λειτουργώ όπως ακριβώς και όταν κολυμπούσα στην Εθνική Ομάδα. Βάζω στόχους, οργανώνω την προπόνηση και την διατροφή μου και συμμετέχω σε τουρνουά και ημερίδες με σκοπό να βελτιώνω τις επιδόσεις μου μέχρι να φθάσω στους Διεθνείς αγώνες που έχω στοχεύσει έτοιμη. Όλα αυτά παράλληλα με τις επαγγελματικές και οικογενειακές μου υποχρεώσεις που το κάνουν κάπως πιο πολυσύνθετο.
Φυσικά υπάρχει και η άλλη προσέγγιση στους αγώνες masters, των ανθρώπων που έρχονται και κολυμπούν ξανά μετά από χρόνια και εκτιμούν την δυναμική της συμμετοχής τους και διασκεδάζουν που επανήλθαν στις πισίνες και να ξέρετε εκτιμώ πολύ και αυτή την προσέγγιση. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις στους αγώνες masters παλιούς ολυμπιονίκες να αγωνίζονται δίπλα σε απλούς αθλητές και να κοιτάνε οι μεν με αγωνία τι χρόνο έκαναν και οι δε να χαμογελούν που ολοκλήρωσαν τον αγώνα δίπλα σε αυτά τα ινδάλματα που είχαν.
Όπως επίσης το να βλέπεις άνδρες και γυναίκες σε ηλικίες άνω των 80 ετών να κολυμπούν σε αγώνες και να χαμογελούν είναι ένα απίστευτο συναίσθημα και παράλληλα μάθημα για το πως αντιμετωπίζουν την ζωή μέσα από τον αθλητισμό».
Έχετε στήριξη από την Ομοσπονδία για τα έξοδα προετοιμασίας, τους αγώνες, τον εξοπλισμό;
«Δυστυχώς η οικονομική κρίση δεν έχει επιτρέψει στην ομοσπονδία να στηρίξει τους αθλητές masters που έχουμε διεθνείς επιτυχίες. Αυτό ίσως οφείλεται και στο ότι παρόλο που ήμουν η πρώτη Ελληνίδα μεταλλιούχος στην κολύμβηση masters , εκτός από κάτι φόρμες και τις βραβεύσεις μετά, ούτε η ΓΓΑ έχει αξιολογήσει σωστά τον αθλητισμό στις ηλικίες που ανήκουν οι masters και ούτε και η ομοσπονδία. Η οικογένεια μου στηρίζει όλα μου τα έξοδα συμμετοχής σε διεθνείς αγώνες και φυσικά και της προετοιμασίας».
Όλα αυτά τα χρόνια σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε; «Κατηγορηματικά όχι. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου η πιθανότητα να μην κολυμπήσω στην πισίνα , νομίζω θα ήμουν δυστυχισμένη».
«Μερικές φορές είναι δύσκολο να αποδεχτούν οι γονείς ότι προπονήτρια αγωνιστικής ομάδας είναι γυναίκα»
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει μία γυναίκα αθλήτρια/ πρωταθλήτρια.
«Είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος η πισίνα και μην ξεχνάτε ότι έχω και την ιδιότητα της καθηγήτριας φυσικής αγωγής – προπονήτριας παράλληλα. Μερικές φορές είναι αρκετά δύσκολο να αποδεχτούν οι γονείς των αθλητών ότι προπονήτρια αγωνιστικής ομάδας είναι γυναίκα και είναι εξίσου καλή και ίσως καλύτερη και από τους άνδρες συναδέλφους της. Είναι αυτά τα στερεότυπα που έχουν όλοι οι χώροι δυστυχώς. Με επίμονή όμως και διάθεση εξέλιξης και προσπάθεια κυρίως παρόλο που αποτελούμε μειοψηφία στον χώρο , θεωρώ ότι αφήνουμε το στίγμα μας.»
Έχετε ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου, ποια σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από άποψη των αθλητικών υποδομών; «Δύο χώρες εκ διαμέτρου αντίθετες, Η Βουδαπέστη στην Ουγγαρία κρύβει την υποδομή και την κουλτούρα της Ανατολικής Ευρώπης στην κολύμβηση. Από την άλλη πλευρά όμως του Ατλαντικού δε ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Η προσέγγιση εκεί του αθλητισμού και της κολύμβησης είναι γιορτή και παράλληλα τόσο οργανωμένη που δεν χάνεται κανένα ταλέντο. Φυσικά δεν αναφέρω το κομμάτι των masters και το πόσο ψηλά είναι στην ιεράρχηση του ανάλογου υπουργείου αθλητισμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης , σε σημείο που έχει ανεξάρτητη ομοσπονδία και διοργανώνει συνέχεια εκδηλώσεις και αγώνες. Στα θέματα υποδομών απλά θα πω ότι είναι έτη φωτός μπροστά και θα μείνω εκεί.
Αν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω, θα αλλάζατε κάτι; Αν ναι, τι θα ήταν αυτό;
«Δεν νομίζω ότι θα ήθελα να αλλάξω κάτι πραγματικά. Κοιτώ μέσα μου και είμαι πραγματικά γεμάτη ως άνθρωπος, ως μητέρα και σύζυγος και φυσικά και ως αθλήτρια και προπονήτρια. Αυτό που είμαι τώρα οφείλεται στην ως τώρα πορεία μου και τις επιλογές που έχω κάνει αλλά και όσα μου έφερε η ζωή στο δρόμο μου»
Είστε 47 ετών κι έχετε ζήσει μια ζώη στην πισίνα. Τι θα λέγατε σε ένα κορίτσι που σκέφτεται να ξεκινήσει κολύμπι; Και τι σε μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας που διστάζει;
«Μπες στο νερό καλή μου και όλα θα έρθουν μόνα τους. Νομίζω αυτή η φράση ταιριάζει και στις δύο ηλικίες γιατί τελικά η λύση κρύβεται στο να κάνεις την αρχή. Μετά όλα θα έρθουν μόνα τους και θα ζήσεις εμπειρίες που μόνο ο υδάτινος κόσμος προσφέρει , όπως επίσης και ο αθλητισμός».
Ο επόμενος στόχος της Ελληνίδας κολυμβήτριας είναι το Παγκόσμιο της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 2023. Να έχει μία ακόμα ευκαιρία εκπροσωπήσει την χώρα μας, με περηφάνια ξανά. Όπως και να έχει όμως, όπως λέει, «επειδή είναι δύσκολο οικονομικά και μεγάλο ταξίδι αν δεν τα καταφέρω θα βάλω πλώρη να προετοιμαστώ για την επόμενη διεθνή οργάνωση με σκοπό να χαμογελάω την ώρα που θα συμμετάσχω αλλά και να κάνω το καλύτερο δυνατό».