H Μάγκι ΜακΝίλ επιστρέφει σε παγκόσμιο πρωτάθλημα σε ατομικό επίπεδο και την Κυριακή (23/7) θα αρχίσει την προσπάθειά της στη Φουκουόκα με στόχο να γίνει πρωταθλήτρια κόσμου στα 100μ. πεταλούδα για δεύτερη φορά στην καριέρα της, μετά τη διοργάνωση στην Γκουανγκτσού της Νότιας Κορέας το 2019.
Γεννημένη στην Κίνα τον Φεβρουάριο του 2000 και υιοθετημένη από τους γονείς της στον Καναδά στον πρώτο μήνα της ζωή της, η ΜακΝίλ στο Τόκιο έφτασε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο αγώνισμα με τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στα 55.59. Μετά το Τόκιο η 23χρονη από τον Καναδά αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα και ένας σοβαρός τραυματισμός στον αγκώνα στη διάρκεια της τελευταίας της χρονιάς στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, έπληξε την αυτοπεποίθησή της.
Πριν από 13 μήνες η κολυμβήτρια επέλεξε να μην υπερασπιστεί τον παγκόσμιο τίτλο της στη Βουδαπέστη, όπου κολύμπησε μόνο σε σκυταλοδρομίες, κατακτώντας δύο ασημένια μετάλλια.
Η ΜακΝίλ παρακολούθησε τον τελικό στα 100μ. πεταλούδα από την πισίνα προθέρμανσης, βλέποντας την Αμερικανίδα, Τόρι Χάσκε να τη διαδέχεται με 55.64. Αλλά η απουσία της δεν την ενόχλησε όσο θα πίστευε. «Πολλοί με ρώτησαν αν ήταν δύσκολο να παρακολουθήσω το αγώνισμά μου χωρίς εμένα. Απλά ήξερα ότι έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω για να είμαι έτοιμη για το πια σημαντικά, να κοιτάξω τι πρέπει να κάνω, για να φθάσω εκεί που πρέπει να είμαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι» εξήγησε η Καναδή σε συνέντευξή της στο World Aquatics.
Μερικές εβδομάδες μετά το παγκόσμιο της Βουδαπέστης η ΜακΝίλ πέτυχε μια σπουδαία νίκη στην ψυχολογίας της στους Αγώνες της Κοινοπολιτείας στο Μπέρμιγχαμ, χρυσό μετάλλιο στα 100μ. πεταλούδα με 56.36, έναντι του 56.28 της σπουδαίας Αυστραλής, Έμα ΜακΚίον.
Η εξέλιξή της έχει να κάνει και με τον τεχνικό της τον Ρικ Μπίσοπ, ήταν ο άνθρωπος που τη βοήθησε στην επιτυχία στο Τόκιο και αυτός που την έπεισε να τον ακολουθήσει στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, με την επανένωση των δύο να γίνεται τον Ιούνιο του 2022, μετακομίζοντας στις ΗΠΑ προκειμένου να συνεχίσει το μεταπτυχιακό της.
Το ενδιαφέρον είναι πώς την έχει εμπνεύσει ο Μπίσοπ και την έχει βοηθήσει.
«Νομίζω ότι είναι απλώς η επικοινωνία μας, αυτό ήταν που μου έλειψε πολύ πέρυσι ήταν μόνο η συνεργασία. Θα μου δώσει ιδέες και θα μου πει: “Θέλω να το κάνεις αυτό σήμερα, τι πιστεύεις γι’ αυτό; Πώς νιώθεις το σώμα σου; Πιστεύεις ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό το σετ;”» εξηγεί χαρακτηριστικά.
Η ΜακΝίλ έχει αποκτήσει πλέον τη δική της φιλοσοφία. Κάποτε είχε κολλήσει στη διαδικασία ότι καθημερινά θα πρέπει να επικεντρώνεται στον μεγάλο αγώνα στο τέλος της σεζόν. Το είχε «πληρώσει» σε ηλικία 12 ετών όταν για 43 εκατοστά του δευτερολέπτου έχασε ένα ηλικιακό ρεκόρ στον Καναδά.
«Έμαθα ότι αν εστιάζω αποκλειστικά στον χρόνο ή στο αποτέλεσμα, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να φθάσω στον στόχο. Φέτος, το θέμα είναι απλώς να σηκωθείς και να αγωνιστείς. Η ψυχολογία μου δέχτηκε ένα αρκετά μεγάλο χτύπημα με το κάταγμα στον αγκώνα και όλα όσα συνέβησαν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες» λέει η ΜακΝίλ.
Με θέα το παγκόσμιο ρεκόρ
Αναμένουμε το επερχόμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα, με τη ΜακΝίλ να είναι ένα από τα φαβορί σε ένα αγώνισμα που αναμένεται να χαρίσει συγκινήσεις και γιατί όχι να δούμε την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ της περίφημης Σουηδής, Σάρα Σέστρεμ, που είναι 55.48 από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016. Στην πόλη της Ιαπωνίας θα συναγωνιστούν κολυμβήτριες που βρίσκονται με τα ρεκόρ τους μέσα στις πέντε κορυφαίες όλων των εποχών.
Εκτός από τη ΜακΝίλ με το 55.59, θα αγωνιστούν η Κινέζα, Γιουφέι Ζανγκ με την 3η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών (55.62 – 2020), η Τόρι Χάσκε (4η με τα 55.64 από τη νίκη της στη Βουδαπέστη) και η Έμα ΜακΚίον (5η με 55.72 από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο).
«Σε αυτό το σημείο, είμαστε τέσσερις ή πέντε αθλήτριες που χτυπάμε την πόρτα αυτού του παγκοσμίου ρεκόρ. Σίγουρα πιστεύω ότι θα γίνει φέτος, σίγουρα. Θυμάμαι δεν ήμουν πολύ χαρούμενη με τις επιδόσεις μου στον προκριματικό και στον ημιτελικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως αυτό δεν μου δημιούργησε εκνευρισμό αλλά μάλλον με βοήθησε πολύ. Προσπαθώ να το διοχετεύσω περισσότερο μέσα μου, δεν μπορώ πραγματικά να επικεντρωθώ στο αποτέλεσμα» καταλήγει η ΜακΝίλ.