Στα ολυμπιακά trials των ΗΠΑ, στα μέσα Απριλίου, νεαροί παλαιστές και φαν βρήκαν τα κατάλληλα σημεία να σταθούν για να πάρουν ένα αυτόγραφο καθώς οι πρωταθλήτριες της πάλης έβγαιναν από το χαλί. Τα παιδιά, που ήταν κυρίως αγόρια, φώναζαν τα ονόματα των αθλητών και κρατούσαν μπλούζες, καπέλα και μαρκαδόρους, ελπίζοντας να πάρουν την υπογραφή των αγαπημένων τους.
Η γυναικεία πάλη αποτελεί μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων εδώ και μόλις 20 χρόνια, αλλά καθώς αυτοί οι φίλαθλοι ήταν νέοι, δεν έζησαν ποτέ σε έναν κόσμο χωρίς γυναίκες Ολυμπιονίκες στην πάλη. Φώναζαν για τις γυναίκες παλαιστές όπως ακριβώς έκαναν και για τους άνδρες. Ο ενθουσιασμός τους έδειξε πόσο μακριά έχει φτάσει το άθλημα μέσα σε δύο δεκαετίες.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, τέσσερις Αμερικανίδες αγωνίστηκαν και οι δύο κέρδισαν μετάλλια. Η Σάρα ΜακΜαν κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο ενώ η Πατρίτσια Μιράντα το χάλκινο. Τόσο η ΜακΜαν όσο και η Μιράντα έμαθαν το άθλημα παλεύοντας με αγόρια.
Η ΜακΜαν διαπίστωσε αφού εντάχθηκε στην ομάδα πάλης του λυκείου της ότι ήταν το μοναδικό κορίτσι που πάλευε σε ολόκληρη την πολιτεία της, τη Βόρεια Καρολίνα. Αλλά η προσθήκη της γυναικείας πάλης στο ολυμπιακό πρόγραμμα σήμαινε ότι τα νεαρά κορίτσια μπορούσαν να παρακολουθήσουν στην τηλεόραση ανθρώπους που έμοιαζαν με αυτές και διέπρεψαν στο υψηλότερο επίπεδο του αθλητισμού.
Η Ολυμπιονίκης του 2020, Κάιλα Μίρακλ, μπήκε στην ομάδα των ΗΠΑ του 2024 με δύο νίκες επί της Μέισι Κίλτι. Ήταν μόλις οκτώ ετών όταν η γυναικεία πάλη έγινε ολυμπιακό άθλημα και έμαθε πρώτη φορά την πάλη από τον πατέρα της όταν ήταν μικρή και της είπε ότι οι γυναίκες δεν αποτελούσαν ακόμη μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων: «Η εκπροσώπηση έχει σημασία, σωστά; Μεγαλώνοντας, να θέλω να γίνω Ολυμπιονίκης και να μην ξέρω καν ότι η γυναικεία πάλη δεν υπήρχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέχρι που [ο πατέρας μου] μου το είπε».
Τώρα, η γυναικεία πάλη εκρήγνυται σε δημοτικότητα στις ΗΠΑ. Η Εθνική Ομοσπονδία Λυκείων αναφέρει ότι η συμμετοχή στην πάλη των κοριτσιών έχει πενταπλασιαστεί από το 2013, με περισσότερα από 50.000 κορίτσια να παλεύουν για τις ομάδες των λυκείων τους. Η Ιντιάνα έγινε πρόσφατα η 46η πολιτεία που πρόσθεσε την πάλη κοριτσιών στα αθλήματά της.
Σε κολεγιακό επίπεδο, η γυναικεία πάλη έχει ήδη πρωταθλήματα στο Division II και στο Division III. Το πρώτο πρωτάθλημα Division I -το υψηλότερο επίπεδο- θα διεξαχθεί το 2026. Αυτό καθιστά τη γυναικεία πάλη το ταχύτερα αναδυόμενο άθλημα που φτάνει σε ένα πρωτάθλημα στην ιστορία του προγράμματος αναδυόμενων αθλημάτων του NCAA, το οποίο επιδιώκει να εντοπίσει ευκαιρίες για τις γυναίκες στον αθλητισμό.
Η συμβολή της Έλεν Μαρούλις
Ένα σημαντικό ορόσημο για την ανάπτυξη της γυναικείας πάλης στις ΗΠΑ ήρθε πριν από οκτώ χρόνια, όταν η Έλεν Μαρούλις κατέκτησε το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην πάλη γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο 2016. Στις πρόσφατα ολυμπιακά trials κέρδισε μια θέση στην ομάδα του Παρισιού 2024, καθιστώντας την την πρώτη Αμερικανίδα παλαιστρια που μπήκε σε τρεις ολυμπιακές ομάδες.
«Όταν μεγάλωνα, δεν υπήρχαν γυναίκες Ολυμπιονίκες και δυσκολευόμουν πολύ να πιστέψω ότι ήταν κάτι που θα μπορούσα να κάνω, γιατί ένιωθα ότι δεν είχα σχέση με τους άνδρες Ολυμπιονίκες. Και τότε ο Θεός μου έδειξε πραγματικά ότι μπορείς να κερδίσεις απλά και μόνο με το να είσαι ο εαυτός σου», έχει δηλώσει η Μαρούλις.
Η ίδια είναι μία από τις πρωταθλήτριες που μπορούν να θαυμάσουν οι νεαροί φίλοι της πάλης και η ίδια ευχαρίστησε όλους τους αιτούντες αυτόγραφα, καθώς φώναζαν: «Έλεν! Έλεν!» αλλά έδωσε επίσης τα εύσημα στα κορίτσια που δεν φοβούνται να μάθουν ένα διαφορετικό άθλημα και στις οικογένειες που τα στηρίζουν.
«Τα κορίτσια που εμφανίζονται, τα κορίτσια που το δοκιμάζουν, τα αδέρφια που παίζουν με τις αδερφές τους στο υπόγειο ή στο δωμάτιο, και έπειτα οι γονείς που είναι πρόθυμοι να αφήσουν τις κόρες τους να βγουν έξω... Μετά νομίζω ότι βλέπουν τους καρπούς αυτού του κόπου και πόση αξία έχει, αυτή την αυτοπεποίθηση και τις δεξιότητες που θα σου δώσει για όλη σου τη ζωή. Η ανάπτυξη είναι τεράστια, σωστά; Και νομίζω ότι θα συνεχίσει να αυξάνεται», είπε.
Τα κορίτσια που δοκιμάζουν το άθλημα τώρα θα διαπιστώσουν ότι η γυναικεία πάλη έχει μεγαλύτερη προβολή, επένδυση και υποστήριξη από ό,τι είχαν η ΜακΜαν και η Μιράντα όταν ήταν οι πρώτες Αμερικανίδες που κέρδισαν μετάλλια, ή ακόμη και η Μαρούλις όταν έγινε η πρώτη που κέρδισε χρυσό. Με τη δουλειά που έχουν κάνει, το άθλημα είναι έτοιμο να συνεχίσει να αναπτύσσεται.