Ήρθε στον κόσμο πρόωρα. Βιαζόταν να ζήσει. Και τίποτα από όσα ακολούθησαν δεν στάθηκε εμπόδιο. Η Ειρήνη Δρακωνάκη ζει με μια κινητική αναπηρία που ονομάζεται σπαστική τετραπληγία. Γνώρισε με το πινγκ - πονγκ όταν ήταν εννέα ετών και μέσω αυτού μάς συστήνεται.
Η σχέση της με την επιτραπέζια αντισφαίριση δεν είναι αυτό που λέμε κεραυνοβόλος έρωτας. Περισσότερο αγάπη θυμίζει. Η κινητική της δυσκολία έκανε την τεχνική εκμάθηση του αθλήματος δύσκολη. Όμως κάπου εκεί γεννήθηκε και το πείσμα της. Να γνωρίσει το άθλημα. Να το κάνει κτήμα της. Να γίνει πυξίδα στη ζωή της. Μιας ζωής πολύχρωμης από την οποία ζητά μονάχα ίσες ευκαιρίες και αντιπαραβάλει αξιοπρέπεια και συνεχή προσπάθεια. Σε μια χώρα που δεν φημίζεται για τίποτα από τα δύο.
Το GWomen ζήτησε από την Ελληνίδα παραολυμπιονίκη του πινγκ - πονγκ, ψυχολόγο και μαθήτρια της Ανίτα Χατσατριάν, να αφηγηθεί το ταξίδι της ζωής. Πώς ξεκίνησε η επαφή της με το άθλημα, πόσο δύσκολο ήταν να παραμείνει σε αυτό, τί τελικά έχει κατακτήσει. Η Ειρήνη μίλησε ακόμα για τον κόσμο των social media και πώς αυτός μπορεί να γίνει «όπλο» για έναν καλύτερο κόσμο, για τον γυναικείο αθλητισμό στην Ελλάδα που τελεί υπό την σκιά του σεξισμού, τα media, την σχέση της με την προπονήτριά της.
Κάθε της παράγραφος κρύβει θέληση για ζωή, για βελτίωση, για άνθιση. Κάθε μία κι ένα μάθημα για το πώς μπορούμε να πορευόμαστε στον κόσμο, ξεπερνώντας τις όποιες δυσκολίες παρουσιάζονται στο διάβα μας. Μα -κυρίως- πως οποιαδήποτε αναπηρία δεν καθορίζει το άτομο, ούτε του στερεί τη δυνατότητα να ζήσει τη ζωή που ονειρεύεται.
Γνωρίστε, λοιπόν, την Ειρήνη Δρακωνάκη:
«Γεννήθηκα πρόωρη 6μιση μηνών. Μπήκα στη θερμοκοιτίδα και κόλλησα λοίμωξη. Η λοίμωξη αυτή μου έφερε διάφορα προβλήματα υγείας. Έτσι, απέκτησα κινητική αναπηρία η οποία ονομάζεται σπαστική τετραπληγία. Η επαφή μου με το άθλημα ήρθε σε ηλικία 9 ετών μετά από παρότρυνση των γονιών μου. Αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν με ενθουσίασε ως άθλημα γιατί δυσκολευόμουν πολύ να συγχρονίσω τη ρακέτα με τα πόδια και με το μπαλάκι και επίσης έχω έντονα αντανακλαστικά λόγω αναπηρίας και το πρώτο διάστημα δεν μπορούσα καν να αποκρούσω την μπάλα.
Όμως μην την πάροδο του χρόνου και με πολλή προσπάθεια και προπόνηση άρχισα να τα καταφέρνω. Λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησα να συμμετέχω και σε αγώνες σε κατηγορίες παγκορασίδων και κορασίδων. Το πινγκ πονγκ μου αρέσει γιατί συνδυάζει τεχνική τακτική και καλή φυσική κατάσταση. Ειναι ένα ευγενές άθλημα που σε βοηθάει να αναπτυχθεί τόσο ως αθλητής όσο και ως άνθρωπος. Εμενα ως επί το πλείστον με βοήθησε να αποδεχτώ την αναπηρία και κάθε φορά να ξεπερνάω τα όρια μου μέσα από μια ποικιλομορφία ασκησεων!»
«Δεν εστερνίζομαι τη λέξη παραίτηση, δεν την έχω μάθει»
«Παίζω πινγκ πονγκ 18 χρόνια πολλές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω είναι η αλήθεια. Αλλά κάθε φορά που δεν έπαιζα για ένα μικρό χρονικό διάστημα μου έλειπε ο ήχος από το μπαλάκι και οι προπονήσεις γενικότερα. Οπότε ήξερα ότι με έναν τρόπο όσο χρονικό διάστημα και να περνάει θα ξανά έπιανα τη ρακέτα στα χέρια μου. Βέβαια δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη παραίτηση δεν την εστερνίζομαι, δεν την έχω μάθει μέσα από την αντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων έμαθα να κάνω διαλείμματα και όχι να τα παρατάω εντελώς. Είναι κάτι που το έμαθα μέσα στα χρόνια από την κινητική αναπηρία που έχω. Έμαθα να μην τα παρατάω και να προσπαθώ έστω και αν έχω μηδαμινή ενέργεια. Έμαθα να το παλεύω μέχρι το τέλος».
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει μία γυναίκα αθλήτρια είναι η μη αποδοχή της ως αθλήτρια από την κοινωνία. Και ως συνέπεια αυτού έρχονται οι σεξιστικές αντιλήψεις, η υποτίμηση και η μη εμπιστοσύνη μιας ολόκληρης κοινωνίας στον καθημερινό αγώνα μιας γυναίκας αθλήτριας. Όμως πιστεύω ότι οι εποχές αλλάζουν και ότι αρχίζει σιγά-σιγά να ενδυναμώνεται ο ρόλος της γυναίκας αθλήτριας μέσα στην κοινωνία και στον αθλητικό χώρο. Διότι με τα χρόνια αυξάνονται οι συμμετοχές των γυναικών σε όλα τα αθλήματα. Και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο για το μέλλον. Βέβαια υπάρχουν ακόμα πολλές δυνατότητες ενδυνάμωσης του γυναικείου φύλου.
Για παράδειγμα θα μπορούσε να γίνονται διάφορες δράσεις με στόχο την ενδυνάμωση των γυναικών. Ομιλίες, συνεδρία, ημερίδες που θα αφορούν το γυναικείο αθλητισμό. θα δίνουν έμφαση στην γυναίκα αθλήτρια και στους τρόπους που θα μπορούσε να ακούγεται περισσότερο. Και το πιο σημαντικό είναι μία απλή γυναίκα, ένα μικρό κορίτσι να το παροτρύνουν να ξεκινήσει να αθλείται. Και σε αυτό φυσικά παίζει καθοριστικό ρόλο η ανατροφή των παιδιών το οικογενειακό αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο»
«Αν δεν υπήρχαν προβλήματα, δεν θα υπήρχε ζωή...»
«Τα social media είναι και προσωπική υπόθεση και μέσο ενδυνάμωσης. Στην πλατφόρμα του instagram ακολουθώ γυναίκες αθλήτριες - ψυχολόγους, life coaches, ανθρώπους γενικά που έχουν να κάνουν με θέματα ψυχικής υγείας, σελίδες που θίγουν κοινωνικά θέματα και ζητήματα, ανθρώπους που κάνουν το ίδιο είτε είναι απλοί άνθρωποι ειτε είναι πιο γνωστοί. Επίσης μου αρέσει πολύ να να παρακολουθώ και να βλέπω ανθρώπους με αναπηρία.
Και εγώ μέσα από τον δικό μου λογαριασμό προσπαθώ να θίξω με πολύ ωραίο τρόπο κοινωνικά θέματα, θέματα αναπηρίας, να προωθήσω όσο πιο πολύ μπορώ το άθλημα μου και την προσπάθεια που κάναμε μαζί με την προπονήτρια μου την Ανίτα.
Να ευαισθητοποιήσω και εγώ κόσμο μέσα από την δική μου ιστορία. Νομίζω ότι τα τελευταία τρία χρόνια που έχω ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια αλληλεπίδρασης με κάποιο κοινό, ότι τα σχόλια που λαμβανω είναι θετικά και θέλω πραγματικά να συνεχίσω όλο αυτό το έργο και να το εξελίξω. Και βέβαια ως αθλήτρια και ψυχολόγος που είμαι στέλνω είναι μηνύματα κοινωνικά μηνύματα που σου ενισχύουν τη σκέψη αισιόδοξα και πάντα με γνώμονα στην κοινωνία στην οποία ζούμε. Έχω πει σε μια παλιότερη συνέντευξη ότι αν δεν υπήρχαν προβλήματα, δεν θα υπήρχε ζωή. Και όπου υπάρχει ένα πρόβλημα υπάρχει και λύση».
«Όπως ανέφερα και πιο πάνω οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σεξιστικά από το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Δεν θα το προχωρήσω, ότι δεν ξέρεις μόνο μία γυναίκα δέχεται μόνο από έναν άντρα θερμό μπορεί μία γυναίκα να δεχτεί από τον οποιοδήποτε και αντίστοιχα αυτό να συμβεί και στον άντρα.
Οφείλεται επειδή έχουμε σχηματίσει μία κακή εικόνα για τη γυναίκα και ειδικότερα tα παλαιότερα χρόνια. Οι άνθρωποι μεγάλωσαν με το πατριαρχικό μοντέλο που η γυναίκα φρόντιζε το σπίτι της, τον άντρα της και τα παιδιά της. Δυστυχώς στην κοινωνία που ζούμε ο ρόλος της γυναίκας και το τι σημαίνει να είναι η γυναίκα είναι έννοιες διαστρεβλωμένες.. Οπότε εύκολα και χωρίς καθόλου δυσκολία κάθε γυναίκα μπορεί να πέσει θύμα σεξισμού, είτε για τα ρούχα που φοράει, είτε για τα κιλά που έχει, είτε για τον τρόπο που επιλέγει, για τις φίλες, για τη δουλειά κτλ.»
«Οι λέξεις πρωταθλητισμός και εφηβεία είναι δύο ιδιαίτερες λέξεις και δύο λέξεις οι οποίες αλλού συνδέονται και θέλουν ιδιαίτερη προσοχή. Τόσο οι γονείς όσο και οι προπονητές θα πρέπει να στέκονται δίπλα στους εφήβους να ακούνε τα προβλήματά τους να τους στηρίζουν και να είμαι δίπλα τους. Η εφηβεία είναι μια ιδιαίτερη περίοδος όταν την βιώνουμε. Είναι η περίοδος που μία γυναίκα ανακαλύπτει από την αρχή το σώμα της ανακαλύπτει και φτιάχνει σταδιακά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της. Ψάχνει λοιπόν να βρει μία ισορροπία ανάμεσα σε αυτά που αναζητάει και στην οικογένεια»
«Το ζήτημα ότι ο γυναικείος αθλητισμός είναι πιο προωθημένος και από τον ανδρικό οφείλεται και στο πώς αντιμετωπίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το γυναικείο αθλητισμό τις δεκαετίες οι άνθρωποι έλκονται πιο πολύ από τον ανδρικό αθλητισμό. Και δη άντρες οι οποίοι μέσα από τον αθλητισμό βλέποντας το αγαπημένο τους άθλημα σπορ ταυτίζονται, πληρώνονται, εκτονώνονται και τα λοιπά.
Θα μπορούσαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα δελτία ειδήσεων να δίνουν περισσότερο βήμα στο γυναικείο αθλητισμό ώστε κάποια στιγμή στο μέλλον να ακούγονται οι προσπάθειες των γυναικών και οι άνθρωποι πλέον να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τι θα δούνε στη τηλεόραση, δηλαδή να μπορούν να δουν και γυναικείο και ανδρικό ποδόσφαιρο, να μπορούν να δούνε και γυναικείο βόλεϊ και αντρικό χωρίς να υπάρχουν διακρίσεις λόγω φύλου.»
«Θαυμάζω την κωμικό Κατερίνα Βρανά, πριν από 5 χρόνια πέθανε και με πολλή προσπάθεια κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή»
«Έχω αρκετούς ανθρώπους που θαυμάζω στο χώρο του αθλητισμού αλλά και εκτός αυτού. Σε αυτό το σημείο να πω ότι νιώθω πολύ χαρούμενη που είμαι αθλήτρια της Ανίτας είμαι πολύ περήφανη για αυτή τη συνεργασία και θαυμάζω τόσο την ίδια ως άνθρωπο αλλά όσο και ως προπονήτρια. Ένα ακόμα άτομο που θαύμασα και θαυμάζω για την δύναμη και για την πίστη που έχει στη ζωή είναι η κωμικός Κατερίνα Βρανά η οποία πριν από 5 χρόνια σχεδόν πέθανε αλλά κατάφερε με προσπάθεια, με δύναμη, με αισιοδοξία με χιούμορ να κρατηθεί στη ζωή και να αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα για μένα όσο και για πάρα πολλούς άλλους ανθρώπους.
Είναι συγκινητικό που ένας άνθρωπος που περνάει τόσα πολλά θέματα με την υγεία του να μπορεί να βγει στη σκηνή να μοιραστεί με τον κόσμο το πρόβλημα της υγείας της,να κάνει πλάκα και με καυστικό χιούμορ να περάσει πολύ όμορφα και ελπιδοφόρα μηνύματα. Αθλητισμός παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην προθήκη υγεία κάθε ανθρώπου πιστεύω όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό έχουν δει πολλά οφέλη. Και πιστεύω ότι είναι πιο ισορροπημένοι ως προσωπικότητες έχουν καλύτερη ψυχολογία και διάθεση κάνουν ένα άθλημα το οποίο οι ίδιοι έχουν επιλέξει και να αγαπούν και όταν κάνεις κάτι το οποίο αγαπάς πότε θα σε βγάλει σε ένα λάθος μονοπάτι.»
«Η Ανίτα με βοήθησε να αποδεχτώ πλήρως τον εαυτό μου»
«Και στο σημείο αυτό θα πω ότι η σχέση μου με την Ανίτα θα πω ότι κρατάει χρόνια. Τη γνωρίζω από το 2004. Κάναμε στην έκθεση στο περίπτερο 1 μαζί προπόνηση. Φυσικά με το κλιμάκιο επίλεκτων αθλητών Θεσσαλονίκης. Γιάννη δεν μου άρεσε πάντα ως αθλήτρια και ως παίκτρια. Έπαιζε εξαιρετικά και από μικρή ήθελα να φτάσω τακτικά στο σημείο που ήταν η Ανίτα. Το 2009 αποτέλεσε για μας κομβικό σημείο και τη σχέση μας διότι μετά από μία νίκη μου στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κορασίδων στη Σίνδο η Ανίτα μαζί με την κυρία Ντάνα Παπαδημητρίου μου πρότειναν να ασχοληθώ με το πινγκ πονγκ στο κομμάτι των ΑΜΕΑ.
Το 2009 λοιπόν αφού πήρες την Αθήνα γνώρισα τα κατάλληλα άτομα τον κύριο Χρόνη Πολίτση και τον κύριο Κωνσταντίνο Σιάχο, μετά από διάφορες ιατρικές εξετάσεις μπήκα στην εθνική ομάδα. Του 2009 συμμετείχα στο 1ο πανελλήνιο πρωτάθλημα ΑΜΕΑ που έγινε στην Αθήνα! Και επίσης το ίδιο έτος συμμετείχα και σε διεθνή τουρνουά στην Ιορδανία και στην Ρουμανία. Του 2010 είχα την τιμή να παρευρίσκομαι και να συμμετέχω το παγκόσμιο πρωτάθλημα ΑΜΕΑ στην είμαι μόλις 17 χρονών αλλά η εμπειρία θα μου μείνει αξέχαστη.
Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου στο χώρο αθλητισμού στα άτομα με ακολούθησαν πολλές πανελλήνιες διακρίσεις μέχρι σήμερα Έχω 8 πανελλήνια πρωταθλήματα και έχω βγει εγώ το φορές πρώτη στην κατηγορία μου τ6. Και τώρα μετά από κάποια χρόνια αποχής μαζί με την Αννίτα κυνηγήσαμε να μπούμε ξανά εθνική ομάδα κατεβαίνοντας το Δεκέμβριο το πανελλήνιο πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Αθήνα κατακτώντας τη δεύτερη θέση στις γυναίκες.
Πιστεύω ότι η σχέση μου με την Ανίτα είναι ξεχωριστή και μοναδική. Με έχει βοηθήσει να αλλάξω πολύ τον τρόπο που σκέφτομαι όταν παίζω. Κάθε μέρα βελτιώνομαι και έχω πλέον μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ως αθλήτρια παιχτικα. Η Ανίτα ως προπονήτρια με ξεκλειδώσει με έχει βοηθήσει να αποδεχτώ πλήρως τον εαυτό μου και με τα παραπάνω κιλά που έχω και να αθλούμαι παρόλο ταυτα. Και όχι μόνο να αθλούμαι αλλά να κάνω κι άλλες δραστηριότητες και να είμαι πλήρως ενεργή.
«Ο μεγάλος μας στόχος είναι οι Παραολυμπιακοί στο Παρίσι»
Η Ανίτα ως προπονήτρια είμαι υποστηρικτική είναι δίπλα μου έχω μία πολύ ουσιαστική επαφή και σχέση την εμπιστεύομαι πλήρως και πιστεύω ότι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε να υλοποιήσουμε τον μεγάλο στόχο που έχουμε θέσει να πάμε στους Παραολυμπιακούς αγώνες το 2024 στο Παρίσι.
Κλείσαμε τις προάλλες ένα χρόνο συνεργασίας και νιώθω ότι μέσα από τον χρόνο έχουμε κάνει πάρα πολλά μαζί με την Ανίτα είμαι συνοδοιπόρος μου όχι μόνο στο κομμάτι του πονγκ αλλά και γενικότερα με στηρίζει και στα live που κάνω είναι πάντα δίπλα μου και την ευχαριστώ πάρα πολύ που στέκεται Βράχος.
Για να γίνουν όλα αυτά και να κάνω αυτές τις προπονήσεις με την Αννίτα σε εβδομαδιαία βάση έχω πάντα στο πλευρό μου την οικογένειά μου τη μητέρα μου που πήγαινα famous προπονήσεις τον πατέρα μου και τον αδερφό μου. Θέλω να τους ευχαριστήσω που με στηρίζουν σε αυτό το δύσκολο στόχο που έχω θέσει μαζί με την Ανίτα.
Για μένα είναι ξεχωριστή και πάντα βρίσκει τρόπο η Ανίτα να με ξεκλειδώνει να μαθαίνει καινούργια πράγματα και πραγματικά ενώ κουράζομαι κάθε φορά που θα τη συναντήσω η κάθε προπόνηση για μένα είναι πρόκληση και χαίρομαι που αρχίζω και βλέπω και άλλες πτυχές του εαυτού μου. Θέλω να πω ότι η Ανίτα είναι ένας υπέροχος άνθρωπος πού ότι στόχο βάζει τον πετυχαίνει με πολύ κόπο και προσπάθεια και επιμονή και φυσικά πάντα με θετική ενέργεια και πολλή τρέλα. Θέλω να την ευχαριστήσω και δημόσια για το βήμα που μου δίνει να προβάλλουμε στο κανάλι της και να δείχνουμε στον κόσμο την προσπάθεια που κάνουμε τον τελευταίο χρόνο που συνεργαζόμαστε».
Θέλω να κλείσω κάποια αγαπημένα μου quotes: disability doesn't define you, live your life you are always wanted, believe in yourself («Η αναπηρία δεν σε καθορίζει, ζήσε τη ζωή που πάντα ήθελες, πίστεψε στον εαυτό σου».