Με την Αλεξάνδρα Ασημάκη είχαμε πάρα πολύ καιρό να βρεθούμε, να τα πούμε, από τις ημέρες που μεσουρανούσε στις πισίνες της Ελλάδας και του κόσμου. Η δήλωση αποχώρησης από την υδατοσφαίρισης τον Σεπτέμβριο του 2020, έκλεινε ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον γυναικείο αθλητισμό στη χώρα μας.
Βλέπετε αναφερόμαστε σε μια εκ των κορυφαίων παικτριών που ανέδειξε το σπορ. Η καλύτερη παίκτρια στον κόσμο το 2011, όταν η εθνική ομάδα γινόταν πρωταθλήτρια κόσμου στη Σαγκάη. Με τρεις Euroleague, πολυνίκης με 11 πρωταθλήματα Ελλάδας με το σκουφάκι της Βουλιαγμένης και του Ολυμπιακού, η Ασημάκη δεν ήταν εύκολο να αποχωριστεί τον χώρο που λάτρεψε και στον οποίο μεγάλωσε.
Τώρα 20 μήνες μετά τη βρίσκουμε ξανά στις επάλξεις. Όχι, τελικά, πως έφυγε και ποτέ. Λίγες εβδομάδες πριν από τα 34α γενέθλιά της συναντήσαμε μια Ασημάκη το ίδιο δυναμική, με το ίδιο πάθος και τη δίψα που τη χαρακτήριζαν.
Σε αυτό το διάστημα άλλαξαν πολλά στη ζωή της. Τον Ιανουάριο του 2021 έγινε μητέρα, φέρνοντας στον κόσμο ένα κοριτσάκι.
Μαζί με τον σύζυγό της Γιάννη Ζουμπουλίδη (ο πατέρας του διετέλεσε πρόεδρος στις ομάδες ποδοσφαίρου και γουότερ πόλο του Εθνικού), ανέλαβαν τον αθλητικό πολυχώρο Alma Club στον Άλιμο και στην ιδιόκτητη πισίνα τα όνειρα της Αλεξάνδρας άρχισαν να βγαίνουν ξανά στον αφρό.
Δημιουργήθηκε η ομάδα του Ολυμπιακού Αλίμου, που καλλιεργεί την υδατοσφαίριση μόνο για τις γυναίκες. Η ίδια ανέλαβε να μεταδώσει τις γνώσεις της στα κορίτσια των ακαδημιών, παράλληλα φόρεσε το σκουφάκι με το 7 και έπεσε στην πισίνα, στα άγνωστα για την ίδια νερά της Α2 κατηγορίας, ηγέτης της ομάδας γυναικών υπό τις τεχνικές οδηγίες του Βαγγέλη Πάτερου.
Η κουβέντα με την Αλεξάνδρα έγινε πριν από μερικές ημέρες και να που συνέπεσε με την πρώτη μεγάλη επιτυχία της ομάδας. Το προηγούμενο τριήμερο αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην Α2, η Ασημάκη σήκωσε την πρώτη κούπα με το δικό της δημιούργημα και η μεγάλη επιστροφή στην Α1 -μαζί με τον ΓΣ Περιστερίου- είναι γεγονός.
Όμως η σημερινή μας φιλοξενούμενη στο GWomen, δεν είναι απλά μια σπουδαία παίκτρια που επέστρεψε στην ενεργό δράση. Η Αλεξάνδρα Ασημάκη χαρακτηρίζεται από τη δύναμη της άποψής της και στα 60 περίπου λεπτά συνομιλίας είπαμε πολλά.
Μιλήσαμε για το γουότερ πόλο, για το Alma Club, τι πρεσβεύει για την ίδια αυτό το νέο εγχείρημα. Μιλήσαμε όμως και για τη γυναίκα, για τη θέση της στην κοινωνία μας, για τα ταμπού που χρειάζεται να ξεπεραστούν και να δηλώνει «εμείς πρώτες πρέπει να προβάλουμε σωστά την εικόνα μας και την προσωπικότητά μας, λέγοντας ξεκάθαρα “όχι” εκεί που πρέπει».
«Η δημιουργία οικογένειας ήταν στο μυαλό μου»
Πώς είναι η Αλεξάνδρα σήμερα, σχεδόν δύο χρόνια μετά τη δήλωση αποχώρησης από την ενεργό δράση;
«Έχουν αλλάξει πολλά, είμαι πια μητέρα, έκανα ένα διάλειμμα, όχι από τις πισίνες, αλλά από την αθλητική μου ιδιότητα. Αν με ρώταγες, ίσως, πριν από κάποια χρόνια, αν φανταζόμουν πως σταματώντας θα επέστρεφα και θα ξανάπαιζα, μπορεί να σου έλεγα “όχι” και πολύ περισσότερο σε μια ομάδα που ήταν “λευκή” σελίδα, που άρχισε από το μηδέν, σε μια ομάδα που είναι του “χωριού” μου που είναι ο Άλιμος, ο τόπος που γεννήθηκα, μεγάλωσα, πήγα πισίνα. Δεν θα μπορούσα να τα φανταστώ όλα αυτά, αλλά χαίρομαι πάρα πολύ που ήρθαν έτσι τα πράγματα».
Έγιναν όλα τόσο γρήγορα, τι είχες στο μυαλό σου;
«Η δημιουργία οικογένεια ήταν στο μυαλό μου, σταμάτησα μια χρονιά πριν από την καραντίνα. Εκείνη την περίοδο βρισκίμασταν με την εθνική ομάδα σε προετοιμασία για το προολυμπιακό τουρνουά της Τεργέστης, την άνοιξη του 2020.
Πληροφορηθήκαμε πως δεν θα γίνει και ακολούθησε η απόφαση για την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων. Όπως ήταν το πλάνο της καριέρας μου, είχα στο μυαλό μου, ίσως τη σκέψη να σταματούσα από την εθνική ομάδα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αν και εφόσον γινόντουσαν.
Σε έναν επαναπροσδιορισμό των πραγμάτων είπα “αναβλήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, άρα αναβάλεις για ένα χρόνο μετά την ημερομηνία αποχώρησης από την εθνική ομάδα και από τη δράση ως αθλήτρια”.
Παράλληλα ήταν απαραίτητο να υποβληθώ σε μια επέμβαση ορθοπεδικής φύσεως, που ήθελα να το κάνω εκείνο το καλοκαίρι, για να μπω από τον Σεπτέμβριο πάλι δυνατή πίσω στην αγωνιστική δράση. Για διάφορους παράγοντες το χειρουργείο δεν το έκανα τότε, έπρεπε εν τέλει να περιμένω το τελείωμα του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό.
Οπότε λίγο και η ζωή από μόνη της τα έφερα διαφορετικά και αποφάσισα να προχωρήσω σε ένα άλλο βήμα, να σταματήσω την ενεργό δράση τότε, περιμένοντας και τον ερχομό της κόρης μου, όπου έμαθα ότι την περιμένω εκείνο το καλοκαίρι. Ουσιαστικά από τις πισίνες δεν μπορώ να πω ότι έλειψα, γιατί ήμουν και τότε στο Alma Club, είχαμε αρχίσει δειλά-δειλά το κομμάτι των ακαδημιών».
«Η Αλεξάνδρα του πριν με την Αλεξάνδρα του τώρα, δεν έχει καμία σχέση»
Η Ασημάκη από εκεί που έδινε τις μάχες και κυνηγούσε στόχους μέσα στο νερό, πέρασε σε μία άλλη πλευρά της ζωής, της εγκυμοσύνης, της μητρότητας.
«Η αλήθεια είναι ότι όταν μαθαίνεις ότι πρόκειται να γίνεις μαμά, είναι μια χαρμόσυνη είδηση, αλλά όταν το βιώνεις μέσα από αυτό ωριμάζεις και σου γεννιούνται νέες ανησυχίες, προβληματισμοί και άγχη. Είναι μια περίοδος ιδιαίτερη στη ζωή μιας γυναίκας και κακά τα ψέματα οι γυναίκες το βιώνουμε πολύ διαφορετικά.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία στην πορεία καταλαβαίνεις ότι χάνεις πράγματα, έχοντας συνηθίσει σε έναν άλλον τρόπο ζωής, αλλάζει ο τρόπος ζωής σου, βλέπεις το σώμα σου να αλλάζει, βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα».
Φοβήθηκες αν μετά θα μπορούσες να επανέλθεις;
«Δεν φοβήθηκα, ήταν κι αυτό μια αναζήτηση. Χάνοντας λίγο τα πατήματά σου και προσπαθώντας να μείνεις μέσα στον αθλητισμό, συνειδητοποίησα πως ναι, η Αλεξάνδρα είναι χίλια δύο πράγματα, αλλά είναι και αυτό το κομμάτι, είναι μια ζωή μέσα στις πισίνες, σε ένα χώρο που έχει προσφέρει και θέλει να συνεχίσει να προσφέρει. Ως προς το σώμα, σίγουρα για μια γυναίκα αθλήτρια, το να βλέπεις το σώμα σου να αλλάζει μέρα με τη μέρα, είναι ένα σοκ».
Είπες τέλος, δεν θα παίξω ποτέ ξανά;
«Ήταν πολλά που περίμενα να γίνουν, το διάστημα να γεννηθεί η μικρή, η χειρουργική επέμβαση, ένα χρόνιο πρόβλημα, Μετά τον ερχομό του παιδιού, το πρώτο διάστημα νιώθεις χαμένος, δεν ξέρεις πού βαδίζεις, είναι όλα άγνωστα, είσαι με ένα πλασματάκι, αλλά σαν ταξίδι όλο αυτό είναι πολύ όμορφο, σίγουρα η Αλεξάνδρα του πριν με την Αλεξάνδρα του τώρα, δεν έχει καμία σχέση. Είναι διαφορετικές οι σκέψεις και οι ανησυχίες και αυτά που νιώθεις.
Πριν ήμουν μια full time αθλήτρια, με τις διπλές προπονήσεις, τώρα είμαι μια μητέρα που εργάζεται το πρωί και θέλησε πολύ γρήγορα να επανέλθει ξανά και μέσα από το ρόλο μου στις ακαδημίες του Alma και στην ενεργό δράση. Βέβαια η προτεραιότητα είναι η μικρή, γιατί κάθε δευτερόλεπτο που περνώ μαζί της με γεμίζει ενέργεια και κουράγιο».
«Μου έχουν πει “είσαι 30, 31 πότε σκέφτεσαι να σταματήσεις;”, όταν γέννησα “’άντε κάνε ένα δεύτερο γρήγορα”»
Η Αλεξάνδρα Ασημάκη δραστηριοποιείτε πλέον στο χώρο που μεγάλωσε, έχοντας παράλληλα πολλές και διαφορετικές υποχρεώσεις στην καθημερινότητά της.
«Με σωστή οργάνωση μπορείς να βρεις χρόνο για τα πάντα, πιστεύω είναι πολύ σημαντικό για μια γυναίκα να βρει τις ισορροπίες της ώστε και να επιστρέψει στα πράγματα που αγαπά, σε αυτά που κάνει καλά, μπορεί να προσφέρει και παράλληλα να είναι και μανούλα. Δηλαδή, να παντρέψει όλους τους ρόλους, είναι καλύτερα και για εκείνη και για τη σχέση της με το παιδί της.
Στην Ελλάδα και ίσως περισσότερο στο δικό μας το άθλημα την υδατοσφαίριση, υπάρχει ένα ταμπού με την ηλικία. Μέχρι πότε θα παίζεις, πότε είσαι μεγάλος, πότε είσαι μικρός, πότε θα κάνεις παιδί, γιατί σταμάτησες. Υπάρχουν πολλά ταμπού και κλισέ όσον αφορά τη γυναίκα στην κοινωνία μας είτε αυτό αφορά τη θέση της στην κοινωνία εν γένει, είτε αφορά τη θέση της στον αθλητισμό. Ως αθλήτρια έχω ακούσει “είσαι 30, 31 πότε σκέφτεσαι να σταματήσεις;”, όταν σταμάτησα, άκουσα “γιατί σταμάτησες τόσο νωρίς;”, όταν γέννησαν μου είπαν “’άντε κάνε ένα δεύτερο γρήγορα”.
Υπήρξαν πράγματα που δεν σου άρεσαν;
«Σαν Αλεξάνδρα μπορώ να νιώσω γεμάτη, γιατί η καριέρα μου ήταν γεμάτη από στιγμές και διακυμάνσεις, νομίζω ότι ήταν μια πορεία με πολλές επιτυχίες. Ακόμα μου έχουν πει “βρε Αλεξάνδρα έχεις πάρει τα πάντα, τι άλλο θέλεις”. Όμως τίποτα δεν μου ήρθε εύκολα, ούτε μου χαρίστηκε κάτι, είχα μάθει από το σπίτι μου πάντα να παλεύω είτε σαν κολυμβήτρια, όταν για πρώτη φορά πήγα στην πισίνα στον Άλιμο.
Έμαθα να μην απογοητεύομαι, όλα αυτά με έκαναν να εκτιμήσω και τον τρόπο που ήρθαν κάποια πράγματα, υπήρχαν καλές και κακές στιγμές, γνωρίζεις τους ανθρώπους γνωρίζεις τον εαυτό σου, το θέμα είναι να εξελίσσεσαι, να μαθαίνεις ποιους να πετάς, ποιους να κρατάς και να προχωράς».
«Μια γυναίκα δεν είναι μόνο σώμα, μαγιό, μπικίνι, είναι πολλά παραπάνω πράγματα»
Η γυναίκα έχει κατακτήσει στόχους, αναζητά νέες διεξόδους στην κοινωνία, απαιτώντας πρώτα από όλα σεβασμό στο ρόλο της.
«Νομίζω ότι έχουμε πολύ-πολύ δρόμο μπροστά μας για να το πετύχουμε. Βέβαια είναι πολύ ενθαρρυντικό και σε σχέση με τα πρώτα μου χρόνια στην Α1 κατηγορία, η θέση της γυναίκας ήταν τελείως διαφορετική σε σχέση με το σήμερα.
Τουλάχιστον τώρα προερχόμενο από το εξωτερικό και από το American Football έχει δημιουργηθεί ένα ολόκληρο κίνημα για την ισότητα τον φύλων στον αθλητισμό, το Equal Pay, την ίση αντιμετώπιση, που αντικατοπτρίζεται ή θα αντικατοπτριζόταν αν θες περισσότερο μέσα από τις ίσες αμοιβές αθλητών και αθλητριών.
Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, έχουμε πολλή δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση, η ευθύνη είναι σε πολλούς παράγοντες και ως ένα βαθμό, φέρουμε ένα μερίδιο και εμείς οι γυναίκες διότι πρέπει να αντιληφθούμε το ρόλο μας και στην κοινωνία, αλλά και στο κομμάτι του αθλητισμού. Σε μια κοινωνία της εικόνας που διανύουμε, τα social media έχουν κυρίαρχο ρόλο».
Τελικά πόσο καλό ή κακό κάνουν τα social media
«Σίγουρα οι αθλητές προβάλλονται περισσότερο, αλλά το όλο θέμα είναι οι αθλητές και οι αθλήτριες να προβάλλονται σωστά. Υπάρχει το κλισέ, η γυναίκα είναι το ωραίο φύλο, όσο ωραίο φύλο είναι η γυναίκα, άλλο τόσο ωραίο φύλο είναι και ο άνδρας, όσο δυνατός είναι ένας άνδρας, άλλο τόσο δυνατή μπορεί να είναι μια γυναίκα.
Ναι, μια ωραία γυναίκα και μια ωραία αθλήτρια θα προβάλει την όμορφη πλευρά της, όμως μια γυναίκα δεν είναι μόνο αυτό, δεν είναι μόνο σώμα, μαγιό, μπικίνι. Επειδή είναι μια ολόκληρη βιομηχανία εικόνας και δεν έρχεται αποκλειστικά από το κομμάτι του αθλητισμού, αλλά από τo life style, ναι να προβάλλουμε τον εαυτό μας ως εμφάνιση, αλλά η γυναίκα είναι πολλά παραπάνω πράγματα.
Πρέπει να περνάμε τα σωστά μηνύματα για να λαμβάνουμε το σωστό χώρο και να προβαλλόμαστε με το σωστό τρόπο, όπου πρέπει. Είμαστε πολύ διαφορετικά μεταξύ μας τα δύο φύλα, αλλά είμαστε εξίσου ικανοί, εξίσου όμορφοι και οι δύο. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε περισσότερο εμείς οι γυναίκες, γιατί αν το πάρουμε από την αρχή, όλα ξεκινούν από μια γυναίκα, τι ερεθίσματα θα δώσει στο παιδί της».
Να κάνουμε πιο ξεκάθαρο το ρόλο μας, να θέσουμε πιο ξεκάθαρα τα όριά μας»
Η κουβέντα μας οδηγήθηκε στις σχέσεις της γυναίκας με τον άνδρα και μετά τις καταγγελίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας εδώ και ενάμιση χρόνο.
Έβλεπες, συνεχίζεις να βλέπεις συμπεριφορές που σε ενοχλούν;
«Υπάρχει ξεκάθαρα σεξισμός σε βάρος των γυναικών, πολλές φορές μια γυναίκα αντιμετωπίζεται ως το “ωραίο φύλο” και ξεκάθαρα το πιστεύω ένα κομμάτι των φαν που μπορεί να έρχεται στην πισίνα, οι κουβέντες μεταξύ τους μπορεί να είναι αυτές.
Πρέπει σίγουρα να αλλάξει ο τρόπος που μας βλέπουν οι άνδρες, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε πιο ξεκάθαρο το ρόλο μας, να θέσουμε πιο ξεκάθαρα τα όριά μας.
Μια γυναίκα και ακόμα περισσότερο μια ωραία γυναίκα πρέπει να πει πάρα πολλά “όχι” στην πορεία της και πάρα πολλές να βάλει κάποιον στη θέση του, πρέπει να το κάνει κάθε φορά. Γιατί αν δεν το κάνει εκείνη, θα το υποστεί μια άλλη κοπέλα και μια άλλη κοπέλα.
Σίγουρα μπορεί να υπάρξει το φλερτ ή το αθώο ενδιαφέρον ενός άνδρα προς σε μια γυναίκα, όλο αυτό όμως έχει ένα όριο και όλο αυτό αποκτά μια άλλη χροιά όταν μπαίνει και το κομμάτι της εξουσίας».
Πόσο έχουν βοηθήσει οι καταγγελίες γυναικών από διάφορους χώρους;
«Είναι καλό που βγαίνουν πράγματα και το καλό θα είναι να καταγγέλλονται την ώρα και τη στιγμή που συμβαίνουν, για να εξαλειφθούν όσο είναι δυνατόν. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, καταλαβαίνω ότι μπορεί να υπάρχει ο φόβος, γιατί υπάρχει και η μερίδα του κόσμου που θα κουνήσει το δάχτυλο και θα πει “την είδαμε και εκείνη” και το αστείο είναι ότι οι ίδιες εμείς οι γυναίκες θα το πούμε περισσότερο.
Ολόκληρη οι κοινωνία, όλοι μαζί χρειάζεται να το αντιμετωπίσουμε διαφορετικά. Εμείς πρώτες πρέπει να προβάλουμε σωστά την εικόνα μας και την προσωπικότητά μας, λέγοντας ξεκάθαρα “όχι” εκεί που πρέπει και όλες μαζί να υποστηρίζουμε η μία την άλλη.
Γίνεται ένα λάθος, συγκεκριμενοποιούμε πολύ τη βία στο κομμάτι των σεξιστικών σχολίων, υπάρχουν όμως πάρα πολλές μορφές βίας, καταρχάς δεν υπάρχει βία μόνο σε βάρος των γυναικών, λεκτική, σεξιστική βία, υπάρχει και σε βάρος των ανδρών.
Έχω ακούσει γυναίκες να μιλούν υποτιμητικά σε άλλες γυναίκες και εγώ προσωπικά έχω δεχθεί από άνδρες προπονητές σχόλια που θα μπορούσαν να μου κόψουν τα φτερά ή να ακούω λόγια που να κάνουν τις αθλήτριες να νιώθουν σκουπίδια.
Επειδή και εμένα τα βιώματά μου ποικίλλουν και έχω ακούσει και εγώ προσβλητικά σχόλια, θα πεις τότε μίλησες, αν γύρναγα το χρόνο πίσω θα το στηλίτευα περισσότερο, γιατί έχει γίνει όλο αυτό το βήμα.
Ναι, σε λεκτική βία υπήρχαν και υπάρχουν προπονητές παλαιάς νοοτροπίας που πιστεύουν πως τον αθλητή πρέπει να τον υποβιβάσεις για να πάρεις το καλύτερό του, έχουν αλλάξει τα πράγματα και σιγά-σιγά γίνονται καλύτερα και πρέπει να αναδεικνύονται».
«Ήταν συνειδητή επιλογή να έχουμε μόνο γυναικείο αθλητισμό»
Το στοιχείο που ξεχωρίζει τον Ολυμπιακό Αλίμου είναι πως έχει τμήματα υδατοσφαίρισης μόνο για κορίτσια και τη γυναικεία ομάδα.
Πώς αποφασίσετε να υπάρχει μόνο ο γυναικείος αθλητισμός στο σύλλογο;
«Πριν ξεκινήσω ξανά το γουότερ πόλο, είχα προτάσεις να παίξω φέτος στην Α1, όμως επέλεξα να χτίσουμε αυτή την ομάδα, είναι το παιδί μας, γιατί έχει και περισσότερο ενδιαφέρον.
Θέλω να συνεχίσω να δίνω, νομίζω ότι είναι ωραίο και σημαντικό που έχει αρχίσει μια προσπάθεια από το μηδέν και είμαστε η πρώτη ομάδα που έχει μόνο γυναικείο αθλητισμό. Θέλαμε να το κάνουμε, το επιλέξαμε συνειδητά εμπνευσμένοι από όλο αυτό το κίνημα, θέλαμε να το προβάλλουμε παραπάνω.
Πολλές φορές ομάδες δίνουν περισσότερο το βάρος στο ανδρικό κομμάτι, στο θέμα του μπάτζετ, στο κομμάτι προβολής, στο χώρο που καταλαμβάνει στην πισίνα το ανδρικό και το γυναικείο, στις ώρες που χρησιμοποιεί την πισίνα το ανδρικό σε σχέση με το γυναικείο.
Εμείς επιλέξαμε τον γυναικείο αθλητισμό, τη γυναικεία υδατοσφαίριση, να είμαι εκεί, να το πρεσβεύω, μαζί με τον Βαγγέλη Πάτερο, επιλέξαμε να έχουμε ακαδημίες κοριτσιών όλων των ηλικιών και γυναικεία τμήμα. Η ιδέα μπήκε στην περίοδο της εγκυμοσύνης μου, τότε μετά την πρώτη καραντίνα ανέλαβε και ο σύζυγός μου το Alma, σαν αθλητικό πολυχώρο, με ιδιόκτητη πισίνα. Πρώτα ξεκίνησε το κομμάτι των ακαδημιών».
Εκτός από παίκτρια έχεις και το ρόλο της προπονήτριας και της καθημερινής επαφής με νεαρά κορίτσια. Πώς το αντιμετωπίζεις;
«Θέλει τεράστια προσοχή η προσέγγιση. Δεν θα γίνουν όλα τα παιδιά απαραίτητα πρωταθλητές ή θα ακολουθήσουν το δρόμο του αθλητισμού, πρέπει όμως να μαζέψουμε τα παιδιά μας στα στάδια, στις πισίνες, στα γυμναστήρια.
Δίνω πολλή προσοχή στο κομμάτι της προσέγγισης, τα περισσότερα παιδιά άρχισαν το πόλο μαζί μας, στην πισίνα μας. Ναι, ο γονιός έχει τον κυρίαρχο ρόλο στο σπίτι, αλλά η σχέση σου είναι με τον αθλητή. Την ώρα που είναι μέσα στο νερό είσαι παράλληλα προπονητής και παιδαγωγός, η προσέγγιση είναι πολύ σημαντική, γιατί στο τέλος πρέπει να το αγαπήσουν, γιατί πρέπει να γυρίζουν σπίτι τους γεμάτα.
Πρέπει να έχουν αγάπη για αυτό που κάνουν, ώστε μετά να έχουν αγάπη για τον διπλανό τους, για το σύνολο είτε αυτό λέγεται ομάδα, σχολείο, κοινωνία, εργασιακός χώρος. Πρέπει να θέτεις στα παιδιά στόχους, να θέλεις να βελτιώνονται, αλλά αυτό να συνδυάζεται με τη χαρά του παιχνιδιού».
Υπάρχουν στιγμές που γίνεσαι πιεστική;
«Πρέπει να τα πιέσεις με την καλή έννοια, πρέπει τα παιδιά να έχουν πρόγραμμα, πειθαρχία και στόχους γιατί θα τους βοηθήσει στη μετέπειτα ζωή τους, με ό,τι ασχοληθούν. Σημασία έχει το πώς θα το κάνεις, να τα ενθαρρύνεις, να τους υποδεικνύεις το λάθος τους, όλα τα παιδιά μπορούν».
Εσύ τι μάθημα παίρνεις μέσα από αυτή τη διαδικασία;
«Έχω κορίτσια από δέκα έως δεκαέξι, δεκαεπτά ετών. Όλη αυτή η ενασχόληση με έχει αλλάξει ως άνθρωπο, με βοηθά το γεγονός ότι είμαι μαμά, πολλές φορές στα μάτια τους βλέπω και τη μικρή μου, με βοηθά και στο ρόλο μου ως μητέρα, αλλά με βοηθά και ως αθλήτρια Από το κομμάτι της προπονητικής έχω αλλάξει πολύ μέσα στο νερό».
«Ο Ολυμπιακός δεν πήρε την Ασημάκη ως ένα κοριτσάκι, αλλά ως την καλύτερη στον κόσμο»
Η Βουλιαγμένη και ο Ολυμπιακός ήταν οι δύο - μεγάλοι - σταθμοί στην αθλητική της καριέρα, τίτλοι, επιτυχίες, στιγμές δόξας, σε δύο διαφορετικούς κόσμους.
«Αν θες η Βουλιαγμένη για εμένα ήταν πιο αγνά χρόνια, από την άποψη της ηλικίας. Εκεί άρχισα το πόλο στις ακαδημίες της, μαζί με τη Γλυφάδα ήταν οι όμιλοι που είχαν ανεπτυγμένες τις ακαδημίες τους και στο γυναικείο κομμάτι, ίσως γιατί είχαν τη δική τους πισίνα, όπως τώρα και στο Alma, όπου υπάρχει το δικό μας προπονητήριο.
Άλλα χρόνια, άλλες αγωνίες, ουσιαστικά στη Βουλιαγμένη άρχισα σε ηλικία 13 ετών, ως πρώην κολυμβήτρια, μένοντας ως τα 26.
Στον Ολυμπιακό ήταν τελείως διαφορετικές οι απαιτήσεις, από την πρώτη μου χρονιά. Ήταν μια ομάδα που ανέβαινε, δεν είχε δημιουργήσει στο γυναικείο κομμάτι την αυτοκρατορία που έχει δημιουργήσει τώρα, η διοίκηση ήθελε να επενδύσει στο γυναικείο πόλο, με στόχο την κατάκτηση της πρώτης Ευρωλίγκας, κι αυτή ήρθε από την πρώτη χρονιά. Οπότε βαδίζαμε πολύ συνειδητοποιημένα προς μια πορεία.
Εκ των πραγμάτων υπήρχε πίεση, η Βουλιαγμένη είναι ένα σωματείο πιο τοπικό, αν θες πιο οικογενειακό. Ο Ολυμπιακός είναι κάτι άλλο, πιο μεγάλο κλαμπ, έχει όλα τα αθλήματα, ένα κλαμπ που στη φιλοσοφία του έχει να κατακτά τίτλους.
Οι συνεχόμενοι τίτλοι στο γυναικείο πόλο ήταν κάτι που του έλειπε, οπότε και εγώ ήμουν συνειδητοποιημένη, δεν πήρε την Ασημάκη ως ένα κοριτσάκι για να το φτιάξει ως αθλήτρια, αλλά πήρε την Ασημάκη ως έτοιμη αθλήτρια, ως την καλύτερη παίκτρια στον κόσμο, θέλοντας να επενδύσει σε εμένα και μέσα από την κοινή μας πορεία να ωφεληθούμε και έτσι να εξελιχθεί ο Ολυμπιακός σε μια υπερδύναμη στο πόλο».
«Περιμένω να παίξω απέναντι στον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη»
Ο Ολυμπιακός Αλίμου με την πρώτη του παρουσία στην Α2 κατηγορία πέτυχε το στόχο ανόδου και μαζί η Αλεξάνδρα Ασημάκη θα είναι ξανά στις πισίνες της Α1 από την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Σκεφτόσουν την επιστροφή σου στην Α1;
«Ναι, αν μου έλεγες όταν σταματούσα πως θα έπαιζα ξανά σε μια ομάδα της Α2, σε μια ομάδα που δημιουργήθηκε από τα μηδέν, θα σου έλεγα με τίποτα. Σίγουρα περίμενα να ανέβει η ομάδα μας στην Α1, όπως και τη δική μου επιστροφή, περιμένω να παίξω απέναντι στον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη.
Προερχόμουν από ένα σοβαρό χειρουργείο, ολική αρθροπλαστική στο ισχίο. Σε κάποια κλισέ που υπήρχαν όπως “σταματάς, γίνεσαι μαμά, μένεις σπίτι, μεγαλώνεις το παιδί», ήθελα να δείξω γίνεσαι μαμά και μπορείς να επιστρέψεις και να το κάνεις όπως και πριν
Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα με τον γιατρό μου, τον Χρήστο Θέο, ο οποίος πραγματικά με στήριξε, είναι ένα στοίχημα που έχουμε βάλει οι δυο μας, η Αλεξάνδρα να επιστρέψει όπως ήταν πριν και καλύτερη ακόμα. Πολλοί μού είπαν ότι “θα χειρουργηθείς, αλλά δεν θα επιστρέψεις”, εμένα ο γιατρός μού είπε “θα χειρουργηθείς και το στοίχημά μας είναι να επιστρέψεις”».
Νιώθεις πως έχεις κάτι να αποδείξεις;
«Δεν νιώθω την ανάγκη να αποδείξω κάτι, ούτε στον εαυτό μου, είμαι απελευθερωμένη από το άγχος και με την έννοια, δείτε με πάλι. Θέλω να εμπνεύσω εγώ εμένα, να πάρω δύναμη και να δώσω δύναμη. Είναι πολλοί οι ρόλοι, θέλω να επιστρέψω ως μαμά, ως μια αθλήτρια που χειρουργήθηκε και από τη στιγμή που πήρα την απόφαση να επιστρέψω και με την αποκατάσταση να έχει πάει καλά, δεν θα το κάνω για πλάκα».
Και η εθνική ομάδα, συνεχίζει να αποτελεί στόχο;
«Η εθνική ομάδα δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό μου, γιατί ήταν, είναι και θα είναι η αγαπημένη μου ομάδα, είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για την Αλεξάνδρα. Θέλω να είμαι γερή και δυνατή και να προσφέρω τα μέγιστα και στην ομάδα και στο χώρο μου».
Photo Credits: Χρήστος Λώλος