Νίκολα Άνταμς: Το ρινγκ της λύτρωσης
Η πρώτη «χρυσή» Ολυμπιονίκης στην πυγμαχία Νίκολα Άνταμς βρήκε λύτρωση στο ρινγκ και τώρα που έχει κρεμάσει τα γάντια και τα σκοτάδια της, μπορεί να εξομολογηθεί πως ένα βράδυ που είδε τη μητέρα της να κλαίει, την πλησίασε και της είπε ότι πρέπει να δολοφονήσουν τον πατέρα της για να βάλουν τέλος στην οδύνη.
Κακοποίηση στην παιδική ηλικία, ανισότητα και σεξισμός στη συνέχεια. Όλα αυτά σε φόντο σκοτεινό, με τους προβολείς πάνω στο «κλουβί» και την Νίκολα Άνταμς, να ρίχνει ανελέητα μπουνιές, σε ένα μέρος πολύ λιγότερο βίαιο από το σπίτι της.
«Δεν πειράζει, έχω ένα σχέδιο. Έχω δει μια τηλεοπτική σειρά και ξέρω πώς να ξεφορτωθώ τον μπαμπά μου», ψιθύρισε στη μητέρα της μια από τις ημέρες που την είδε να κλαίει στις σκάλες του σπιτιού τους. Ο πατέρας της ήταν βίαιος. Χτυπούσε τη μαμά της κάθε φορά που τσακώνονταν. Εκείνη λιγότερο από 10 ετών και προσπαθούσε να παρέμβει. Να προστατέψει τη μαμά της. Επιχείρησε πολλές φορές να τον χτυπήσει με ένα μικρό πλαστικό σπαθί, κι εκείνος απλώς την έσπρωχνε από τη μέση.
Για πολλά χρόνια ζούσε στη σκιά του φόβου. Μεγάλωνε μαζί του. Η μητέρα της ένιωσε να την χτυπά ηλεκτροσόκ όταν είδε ένα ζευγάρι παιδικά ματάκια να την κοιτάζουν παγωμένα και να την παροτρύνουν σε μια δολοφονία. Έπρεπε να κάνει κάτι. Να αλλάξει η κατάσταση. Μάζεψαν κάποια από τα πράγματά τους και έφυγαν για πάντα από εκείνο το σπίτι κολαστήριο. Τότε ήταν που η Άνταμς ξεκίνησε την πυγμαχία.
Υπήρχε τόσο χάος και βία στη ζωή της που το ρινγκ προσέφερε ασφάλεια. Καταφύγιο. Εκεί ένιωθε ελεύθερη. Γενναία. Μπορούσε να ανακαλύψει βαθιά μέσα της τη δύναμη να παλέψει. Απέναντι σε οτιδήποτε. Να βρει την ταυτότητά της. Ακόμα και την στιγμή που ένιωθε πιο χαμένη από ποτέ. Ο προπονητής της έγινε η δεύτερη οικογένειά της. Ένας άνθρωπος τον οποίο μπορούσε να εμπιστευτεί, μπορούσε να μιλήσει. Μόλις πατούσε το πόδι της στο γυμναστήριο άφηνε τα πάντα στην άκρη. Ήταν ο εαυτός της.
«Η πυγμαχία είναι μια βρώμικη και επικίνδυνη δουλειά, αλλά προσφέρει πολύ περισσότερο φως από το σκοτάδι», λέει. «Μου έδωσε μια καριέρα, μια ευκαιρία να προστατεύσω τον εαυτό μου, να βγάλω εμένα και την οικογένειά μου από τη φτώχεια. Αν δεν ήταν η πυγμαχία, δεν ξέρω πού θα ήμουν τώρα».
Τα χρόνια που ακολούθησαν, η μητέρα της είχε κι άλλες σχέσεις με κακοποιητικούς συντρόφους. Η Άνταμς αναγκαζόταν να κοιμάται με ένα σφυρί κάτω από το κρεβάτι της ώστε να μπορεί να αμυνθεί σε περίπτωση που χρειαζόταν. Ή να προστατέψει τη μητέρα της.
Τα γάντια, το ring, το σορτσάκι, το μασελάκι ήταν η ψυχοθεραπεία της. Βίωνε στιγμές που νόμιζε ότι είχε ξεχάσει. Όταν αυτές επανέρχονταν εκεί μέσα τις νικούσε, τις τελείωνε οριστικά!
Ο πρώτος της αγώνας ήταν σε ηλικία 12 ετών και χρειάστηκε τέσσερα ολόκληρα χρόνια μέχρι να βρεθεί η επόμενη αντίπαλός της. Χαρακτηριστικό του του πόσο σπάνιο ήταν να επιτραπεί στα κορίτσια να πυγμαχήσουν τη δεκαετία του 90'.
Το 2003, σε ηλικία 20 ετών, κέρδισε το πρώτο της διεθνές τουρνουά στην Ουγγαρία. Αυτή και η προπονητής της έπρεπε να καλύπτουν οι ίδιες τα έξοδα για τα ταξίδια
Στο αγωνιστικό κομμάτι το άστρο της έλαμπε. Παρότι είχε στο βιογραφικό της περίπου 10 αγώνες και κάποιες από τις αντιπάλους της 60, πυγμάχησε τέσσερις φορές, πήρε τέσσερις νίκες και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.
Όπως διηγείται στο ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε η Helen Coan για τη ζωή της, τα επόμενα χρόνια ήταν το ίδιο δύσκολα. Πολλές αθλήτριες έπρεπε να μοιραστούν την ίδια ιδρωμένη εμφάνιση, την στιγμή που οι άντρες πυγμάχοι είχαν τα πάντα. Διατροφολόγους, φυσιοθεραπευτές, γιατρούς.
Το χρυσό της... κίνητρο
Το 2008, για να βρεθεί στο Παγκόσμιο της Κίνας, έπρεπε πάλι να πληρώσει η ίδια το ταξίδι. Έφτασε στη χώρα της ανατολικής Ασίας την ημέρα του αγώνα. Δεν είχε χρόνο να εγκλιματιστεί. Στο πούλμαν καθ' οδόν για το γήπεδο ήπιε δύο κουτιά ενεργειακό ποτό για να παραμείνει ξύπνια. Κι όμως, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο!
Η πυγμαχία Γυναικών επιτράπηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, μόλις το 2012, σε αυτούς του Λονδίνου. Η Άνταμς έμοιαζε ανίκητη. Κατέκτησε το χρυσό στην έδρα της, με τον κόσμο στις κερκίδες να παραληρεί. Έγραψε Ιστορία! Το χρυσό δημιούργησε μεγάλο ενδιαφέρον για τα γυναικεία ρινγκ.
Κατάλαβε ότι με αυτόν τον τρόπο θα ρίξει ένα γερό κροσέ και στον σεξισμό. Πείσμωσε ακόμα περισσότερο. Υπερασπίστηκε τον τίτλο της χρυσής Ολυμπιονίκη τέσσερα χρόνια αργότερα στο Ρίο. Έγινε επαγγελματίας το 2017. Για περίπου δύο χρόνια αγωνίστηκε ως επαγγελματίας, κατακτώντας τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας. Αποχώρησε αήττητη.
Στο τελευταίο της παιχνίδι η αντίπαλός της την τραυμάτισε κατά λάθος στο μάτι σκίζοντας την κόρη σε δύο σημεία. Πέρασε το υπόλοιπο του αγώνα βλέποντας δύο άτομα στο ρινγκ ενώ παράλληλα προσπαθούσε να διαχειριστεί το γεγονός ότι δεν είχε φάει σωστά για βδομάδες (αποτέλεσμα της εξαντλητικής δίαιτας για να μπορέσει να πιάσει το βάρος της ελαφράς κατηγορίας). Όταν οι γιατροί της είπαν ότι κινδύνευε να χάσει την όρασή της αν συνεχίσει να πυγμαχεί η Άνταμς αποφάσισε να αποσυρθεί. Ακόμα και σήμερα παλεύει για να φτάσουν οι αμοιβές στην πυγμαχία εκείνες του MMA και του UFC. Αυτός ο αγώνας, εκτός ρινγκ, δεν χωράει παραίτηση.
Μαύρη, λεσβία, ακτιβίστρια
Η Άνταμς είναι δηλωμένη λεσβία. Το 2012 αναδείχθηκε από τον Idepedent ως η πιο επιδραστική προσωπικότητα της LGBTQ κοινότητας. Είναι η πρώτη γυναίκα πυγμάχος εκπρόσωπος της κοινότητας που κατακτά χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο επιφανείς αμφιφυλόφιλες γυναίκες του Ηνωμένου Βασιλείου από το περιοδικό DIVA. Συμμετέχει ως ομιλήτρια σε εκδηλώσεις.
Μιλά για τις προσωπικές της εμπειρίες προκειμένου να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση και να προωθηθεί η αποδοχή στη διαφορετικότητα. Μιλά για την σημασία της ισορροπημένης διατροφής γνωρίζοντας πόσο καταπόνησε τον οργανισμό της με τις πολύ αυστηρές δίαιτες. Μιλά για την ψυχική υγεία. Μακριά από τα «κλουβιά» ο safety χώρος της πλέον είναι η σύντροφός της και ο σκύλο της. Κάνει ψυχοθεραπεία και εξασκείται στην υποκριτική.
Η γεννημένη στο Λιντς Νίκολα Άνταμς μια από τις πιο επιφανείς, μαύρες λεσβίες του Ηνωμένου Βασιλείου βρήκε στα ρινγκ λύτρωση και το κίνητρο να αλλάξει τον κόσμο.
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]