Η γυναικεία πυγμαχία έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να κάνει δειλά δειλά, τα πρώτα της θετικά βήματα στην Ελλάδα.
Σε αυτό βοηθά μία καλή φουρνιά αθλητριών που έχει βγει, σε συνδυασμό με τις γνώσεις των ομοσπονδιακών και σωματειακών προπονητών τους, αλλά και της ομοσπονδίας που τα τελευταία δύο χρόνια, οφείλουν όλοι να της αναγνωρίσουν ότι από αγωνιστικής πλευράς, η Ελλάδα από τα αζήτητα, έχει πλέον κάνει αισθητή την παρουσία της στην Ευρώπη.
Ανάμεσα σε αυτά τα πρόσωπα που έχουν βοηθήσει να ανέβει η ελληνική πυγμαχία, είναι η Ολγα Παπαδάτου. Αν και αισίως 30 ετών, η καριέρα της στο άθλημα είναι σύντομη, καθώς άρχισε στα 25. Πέντε χρόνια όμως που από την αρχή έφεραν όχι απλά θετικά αποτελέσματα, αλλά μετάλλια σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και σπουδαίες παρουσίες σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις.
Η αθλήτρια του συλλόγου «Φοίνιξ» που προπονείται με τον Στέφανο Φιλιμιάνοφ, που σπουδάζει φυσιοκοθεραπεύτρια, είχε πάντα μία τάση προς τα σπορ. Και δοκίμασε αρκετά. taekwondo, μπάσκετ... Ακόμη και τώρα όταν δεν είναι στα γυμναστήρια και τα ρινγκ, θα ασχοληθεί με κάποιο σπορ. Δεν είναι τυχαίο ότι στο σπίτι της έχει μία γωνία... αθλοπαιδιών. Από ποδήλατο και ρόλερς, μέχρι βελάκια. Από όσα κάνει όμως, ξεχωρίζει ένα...
«Τα ρόλερς με βοηθούν να ξεφεύγω. Σου βγάζουν μία αίσθηση ελευθερίας» είπε χαμογελαστή στο G Women κατά την διάρκεια της φωτογράφισης/συνέντευξης που μας παραχώρησε.
Για την Παπαδάτου, η πυγμαχία είναι «ιδέα», αλλά παράλληλα είναι και ένα μέσον για να μπορέσει να επιβιώσει στην Ελλάδα της κρίσης. Και το άσχημο είναι πως παρά το ότι πρόκειται για ένα δημοφιλές άθλημα, που τώρα ανοίγει τα φτερά του, οι χορηγοί παραμένουν άφαντοι... Αυτή όμως όχι μόνο δεν το βάζει κάτω, αλλά κάνει και σχέδια για το μέλλον. Ενα μέλλον που αναμένεται να φέρει κι άλλες επιτυχίες καθώς το μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό δεν ήταν «πυροτέχνημα», αλλά αποτέλεσμα μίας συνέχειας που δείχνει στις καλές παρουσίες σε διεθνές επίπεδο.
«Μου λείπουν τα παιδικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και το φαγητό της γιαγιάς»
- Περιέγραψέ μας λίγο τα παιδικά σου χρόνια. Την πόλη ή την γειτονιά που μεγάλωσες, αν είχες τάση από μικρή στα σπορ και αν υπάρχει κάτι που σου λείπει από εκείνα τα χρόνια
«Μεγάλωσα σε μια όμορφη γειτονιά της Θεσσαλονίκης, μεταξύ Μπότσαρη και Βασιλίσσης Όλγας. Σαν παιδί μου άρεσε να τρέχω, να παίζω και να σκαρφαλώνω όλη μέρα. Είχα πάρα πολύ ενέργεια και έπαιζα ποδόσφαιρο από το πρωί ως το βράδυ. Θυμάμαι, ήταν συνηθισμένο φαινόμενο να με περνάνε για αγόρι γιατί έπαιζα καλή μπάλα.. Η περίοδος που διανύω αυτή τη στιγμή είναι σαν να ζω την συνέχεια εκείνου του μικρού κοριτσιού που έπαιζε και είχε όνειρα, διατηρώντας όμως την θηλυκή μου πλευρά . Αν κάτι μου λείπει από εκείνη την περίοδο είναι της γιαγιάς μου, Όλγας, το φαγητό και η φροντίδα αλλά και το σπίτι στο χωριό με την άλλη μου γιαγιά την Δέσποινα».
- Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το άθλημα και αν θυμάσαι τον πρώτο σου αγώνα πως πήγε;
«Θυμάμαι πως πριν ξεκινήσω πυγμαχία καλά καλά, είχα παίξει εντελώς απρόσμενα σε πρωτάθλημα. Ήμουν τότε μόλις 17 ετών και μου έγινε η πρόταση να συμμετέχω από τον δάσκαλο, που ήταν και ο γυμναστής του τμήματος της πυγμαχίας στο αθλητικό σχολείο όπου πήγαινα, σαν αθλήτρια μπάσκετ και αργότερα κωπηλασίας. Είδε κάτι σε μένα. Τον πρώτο αγώνα τον κέρδισα με διακοπή από τον διαιτητή στον πρώτο γύρο. Έπειτα, πήγα λίγες ακόμα φορές και μετά χάθηκα»
- Μπήκες στην πυγμαχία στα 25 σου αν δε κάνω λάθος. Γιατί δεν είχε καταλήξεις νωρίτερα σε κάποιο άθλημα;
Μικρότερη δεν είχα την ωριμότητα που έχω σημερα. Ενθουσιαζομουν με όλα τα αθλήματα όπως και οι προπονητές ενθουσιάζονταν με την αντίληψη που είχα σε αυτά. Σε κανένα όμως δεν είχα διάρκεια. Στα 23, το mentality μου άρχισε να αλλαζει και η προσέγγιση μου στα πράγματα αντιστράφηκε τελείως. Έτσι, στα 25 μου, πεπεισμένη πως τα πάντα είναι εφικτά εφόσον πιστέψεις, δουλέψεις συστηματικά και επιμείνεις τα εμπόδια, πήρα την απόφαση να μπω all in σε κάποιο άθλημα (την πυγμαχία) και να δω πού μπορώ να φτάσω. Ηταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσα στον εαυτό μου να αξιοποιήσω το ταλέντο που πιστεύω μου χαρίστηκε από τον Θεό».
- Εκανες διάφορα αθλήματα, όμως κατέληξες στη πυγμαχία. Γιατί στην πυγμαχία και όχι σε κάποιο άλλο άθλημα; Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε;
«Έχω κάνει πάρα πολλά αθλήματα αλλά λίγο περισσότερο χρόνο έχω αφιερώσει στο μπάσκετ όπου είχα κάνει και λίγες προπονήσεις με το κλιμάκιο και στο taekwondo που συμμετείχα σε πρωτάθλημα. Αυτό που με τράβηξε στην πυγμαχία ήταν ότι είναι ένα άθλημα ατομικό, στο οποίο έρχεσαι αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό και τους φόβους σου. Με άλλα λόγια, η ζωή σε μικρογραφία. ».
- Η πυγμαχία είναι ένα άθλημα που έχει συνδυαστεί κατ’ εξοχήν με άνδρες, αλλά τα τελευταία χρόνια υπάρχει κινητοποίηση και στην γυναικεία πυγμαχία. Πόσο σημαντικό είναι για μία γυναίκα να συμμετέχει σε αγώνες πυγμαχίας και να έχει επιτέλους ίσα δικαιώματα στο άθλημα;
«Σίγουρα αυτή την ερώτηση θα μπορούσαν να την απαντήσουν καλύτερα οι προηγούμενες γενιές γυναικών πυγμάχων. Τότε που η γυναικεία πυγμαχία ήταν ταμπού. Η προσωπική μου εμπειρία είναι ότι η ελληνική ομοσπονδία έχει αγκαλιάσει την γυναικεία πυγμαχία και προσπαθεί με κάθε τρόπο να την ανεβάσει. Γενικά, περνάει (η γυναικεία πυγμαχία) μία πολύ ακμάζουσα περίοδο, γεμάτη, θέαμα».
«Τα πάντα γίνονται αρκεί να πιστεύεις»
- Είναι και ένα άθλημα που πέρα από δύναμη και τεχνική, θέλει και συγκέντρωση. Ξέρω ότι σου αρέσει να παίζεις σκάκι, σε βοηθάει καθόλου στον τομέα της συγκέντρωσης;
«Στον τρόπο σκέψης και την συγκέντρωση. Το σκάκι είναι τακτική όπως και η πυγμαχία. Αμύνεσαι, επιτίθεσαι, δημιουργείς αντιπερισπασμούς και αν δεν είσαι ήρεμος κατά την ώρα του παιχνιδιού, λιγοστεύουν πολύ οι πιθανότητες να κερδίσεις»
- Σκέφτεσαι τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Η διαδικασία πρόκρισης είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ρεαλιστικά θεωρείς εφικτό να σε δούμε στο Παρίσι;
«Τα πάντα είναι εφικτά για αυτόν που πιστεύει και αγωνίζεται.»
- Ενα ακόμη θετικό στοιχείο για τον γυναικείο αθλητισμό είναι ότι στο Παρίσι θα έχουμε ίσο αριθμό συμμετοχών σε άνδρες και γυναίκες για πρώτη φορά. Πόσο σημαντικό το θεωρείς και γιατί;
«Αυτό το κέρδισαν επάξια οι γυναίκες αθλήτριες, καθώς το θέαμα που προσφέρουν και ο ανταγωνισμός είναι σε όλα τα αθλήματα πολύ δυνατός και κυρίως το μποξ που παρακολουθώ είναι εξίσου συναρπαστικό σε τεχνική κατάρτιση και θέαμα με την ανδρική πυγμαχία».
- Το άθλημα είναι σε δύσκολη θέση λόγω της διοίκησης της παγκόσμιας ομοσπονδίας και κινδυνεύει να μείνει εκτός Ολυμπιακών Αγωνων το 2028. Είναι ένας λόγος που σε προβληματίζει για το αν αξίζει να συνεχίσεις μέχρι τότε;
«Η πυγμαχία είναι ιδέα, την κάνω επειδή την αγαπώ και δεν έχω τέτοιους προβληματισμούς. Με ανησυχεί ωστόσο από την άποψη της παράδοσης, διότι είναι ένα άθλημα κατεξοχήν συνυφασμένο με τους Ολυμπιακούς αγώνες μιας και αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα Ολυμπιακά Αθλήματα».
- Τα μετάλλια σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα τα περίμενες; Η ελληνική πυγμαχία δεν είχε διακρίσεις και τώρα έχει ανέβει σημαντικά.
«Δεν πιστεύω ότι τα περίμενε κανείς μέχρι να γίνει η αλλαγή στην διοίκηση της ομοσπονδίας. Από την μία μέρα στην άλλη γίνανε όλα.
«Παθιάζομαι με τον αθλητισμό, όταν παίζω εγώ»
- Ως γυναίκα πυγμάχος, ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις σε κοπέλες που θέλουν να ασχοληθούν με δυναμικά σπορ, αλλά δεν το κάνουν;
«Να μην διστάζουν, να το δοκιμάσουν. Είναι πολύ όμορφη άσκηση, ακίνδυνη και πολύ ψυχαγωγική. Και αργότερα μπορεί να θελήσουν να το κάνουν και πιο σοβαρά».
- Φαίνεσαι άτομο που παθιάζεται με τον αθλητισμό. Παρακολουθείς άλλα σπορ; Υποστηρίζεις άλλη ομάδα; Πας γενικά γήπεδο;
Δεν έχω παθιαστεί με κάποια ομάδα ως τώρα. Παθιάζομαι όταν παίζω. Ακόμα και ένα απλό παιχνίδι με φίλους στην παραλία θα το κάνω με πάθος. Γενικά θέλω να βλέπω όλους τους ελληνικούς συλλόγους να διαπρέπουν στο εξωτερικό. Αν έχω χρόνο παρακολουθώ άλλα σπορ, κυρίως όμως παρακολουθώ αγώνες πυγμαχίας.
- Σαν χαρακτήρας εκτός ρινγκ, τι άνθρωπος είσαι; Παθιάζεσαι, ζεις έντονα; Πιο χαλαρά; Πως σου αρέσει να περνάς την ώρα σου;
«Μου αρέσουν οι εξορμήσεις στην φύση. Με ανανεώνουν. Μου αρέσουν επίσης τα extreme πράγματα. Όταν είμαι σε αγωνιστική περίοδο, προτιμώ τον ελεύθερό μου χρόνο να τον περνάω κάνοντας μια χαλαρή βόλτα στον Πειραιά, σπίτι διαβάζοντας κάποιο βιβλίο και κάνοντας ετοιμασίες για την εβδομάδα που έρχεται (μαγείρεμα, καθαριότητες). Επίσης μου αρέσει να βγαίνω για καλό φαγητό.»
- Ποια στερεότυπα ακολουθούν μία γυναίκα πυγμάχο και τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσουν στην καθημερινότητα (πχ. στο φλερτ με άνδρες)
«Ως τώρα μόνο με θαυμασμό και σεβασμό με αντιμετωπίζουν οι άνδρες κσι γενικά οι άνθρωποι. Δεν βλέπω πρόβλημα, το αντίθετο θα έλεγα.»
- Δυστυχώς είναι αλήθεια ότι σε αθλήματα σαν τη πυγμαχία, υπάρχουν πολλοί άνδρες που μιλούν ή φέρονται υποτιμητικά στις γυναίκες που ασχολούνται με το άθλημα. Σου έχουν συμβεί τέτοια περιστατικά; Και πως τα αντιμετώπισες;
«Νομίζω τέτοιους χαρακτήρες ανδρών θα σου τύχει να συναντήσεις σε οποιοδήποτε χώρο και όχι ειδικά στο άθλημα μας. Είναι τόσα πολλά τα θετικά που έχω βιώσει που αν τυχόν είχα κάποιο αρνητικό περιστατικό είναι μεμονωμένο και γρήγορα ξεπερασμένο. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με καλούς προπονητές και αθλητές που είναι και καλοί άνθρωποι.»
- Έχεις ξεχωρίσει κάποιο σχόλιο/κάποια συμπεριφορά όταν ενημέρωσες κάποιον/α πως κάνεις πυγμαχία; Ένα σχόλιο που να σου έμεινε για καλό ή κακό λόγο
«Ναι... Πολλά. Αντλώ ενέργεια τόσο απ' τα αρνητικά όσο και από τα θετικά, οπότε ευχαριστώ και τους μεν και τους δε».
- Οταν αποφάσισες να ασχοληθείς με την πυγμαχία, τι σου είπαν οι γονείς σου; Πώς αντέδρασαν; Είχαν διαφορετική αντιμετώπιση;
«Λόγω της ηλικίας μου, υπάρχουν αμφιβολίες. Συγκεκριμένα η μάνα μου είναι ανάμεσα στο να μου δίνει συμβουλές από την ταινίες που βλέπει του Ρόκυ και στο να με παροτρύνει να παντρευτώ και να κάνω παιδιά».
Οι διακρίσεις της Παπαδάτου το 2022
3η θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυναικών (Μαυροβούνιο)
5η θέση στους Μεσογειακούς αγώνες (Αλγερία)
5η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα γυναικών (Κωνσταντινούπολη)
Πρωταθλήτρια Ελλάδος (και το 2021)
Στόχος: Πρόκριση και μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 2024...