Δεκέμβριος του 1955. Μια μαύρη γυναίκα μπαίνει στο λεωφορείο για να επιστρέψει στο σπίτι. Κατευθύνεται στη «γαλαρία». Εκεί, στην πίσω πλευρά, οι θέσεις προορίζονταν για τους μαύρους επιβάτες. Βρίσκει μια θέση κενή και κάθεται. Καθώς το λεωφορείο καταπίνει χιλιόμετρα συνεχίζοντας τη διαδρομή του, κάποιοι λευκοί άνδρες μπαίνουν και συμπληρώνουν τις υπόλοιπες κενές θέσεις. Ένας εξ' αυτών μένει όρθιος και ο οδηγός που το αντιλαμβάνεται απαιτεί όλοι οι έγχρωμοι να σηκωθούν και να παραχωρήσουν τα καθίσματά τους.
Όλοι υπακούν στο «πρόσταγμά» του. Όλοι εκτός από την Ρόζα Παρκς. Ακολούθησε η σύλληψή της, στο πλαίσιο των νόμων που διαχώριζαν τους έγχρωμους από τους λευκούς ανθρώπους. Το ανέκφραστο βλέμμα της Παρκς και η άρνησή της στην εντολή του οδηγού, που έφερε την σύλληψή της, έγραψαν Ιστορία. Η στάση της έγινε η αφορμή για τη γέννηση του κινήματος κατά των φυλετικών διαχωρισμών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επτά χρόνια νωρίτερα, στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Λονδίνο, η Άλις Κόουτσμαν, κοίταζε το πλήθος από το υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ήταν η πρώτη μαύρη «χρυσή» Ολυμπιονίκης στην Ιστορία του στίβου. Μπροστά σε περίπου 82.000 θεατές, την 7η ημέρα του Αυγούστου του 1948, το κορίτσι από την πολιτεία Όλμπανι της Τζόρτζια, πήδηξε πάνω από το 1,68μ. στο άλμα εις ύψος. Το ίδιο είχε καταφέρει και η Ντόροθι Τέιλερ από την Μεγάλη Βρετανία. Η Αφροαμερικανή αθλήτρια όμως, το έκανε στην πρώτη της προσπάθεια, ενώ η αθλήτρια από τη Βρετανία, χρειάστηκε μία αποτυχημένη. Ο Βασιλιάς Γεώργιος ο ΣΤ' του Ηνωμένου Βασιλείου φόρεσε το μετάλλιο στον λαιμό της Κόουτσμαν. Είχε γραφτεί Ιστορία.
Η Αλις Κόουτσμαν Ντέιβις γεννήθηκε στο Όλμπανι της Τζόρτζια, στις 9 Νοεμβρίου του 1923. Ήταν το πέμπτο από τα δέκα παιδιά των Φρεντ και Έβελιν Κόουτσμαν. Όπως κάθε έγχρωμος άνθρωπος στις ΗΠΑ δεν είχε δικαίωμα πρόσβασης στον δημόσιο αθλητισμό, στη δημόσια εκπαίδευση. Πέρα από Αφροαμερικανή, η Άλις, ήταν και γυναίκα. Σε μια περίοδο ευρείας αντίθεσης στη συμμετοχή των γυναικών στα σπορ.
Τα μικρά ποδαράκια της ήταν γυμνά. Αυτό βέβαια καθόλου δεν την εμπόδισε από το να «πετάξει». Το ενδιαφέρον της για τον αθλητισμό δεν άργησε να φανεί, κάτι που προβλημάτιζε ιδιαίτερα τους γονείς της. Δεν ήταν επιτρεπτό ένα παιδί της τάξης τους να ασχολείται με τον αθλητισμό. Δεδομένων των περιορισμών, η Άλις έτρεχε σε λασπωμένους δρόμους γύρω από το σπίτι της και χρησιμοποιούσε αυτοσχέδιο εξοπλισμό για να εξασκείται στα άλματα. Το ταλέντο της όμως έκανε εκκωφαντικό θόρυβο και υπερκάλυψε τους φόβους και τις ανησυχίες της οικογένειάς της.
Το 1939 της προσφέρει υποτροφία το Tuskegee Prematory School. Η υποτροφία προέβλεπε ότι καθώς διαβάζει και προπονείται πρέπει να δουλεύει. Η δουλειά αφορούσε - μεταξύ άλλων - την συντήρηση των αγωνιστικών χώρων και την επιδιόρθωση στολών. Η Κόουτσμαν αποφοίτησε με πτυχίο στην ραπτική το 1946. Τον επόμενο χρόνο συνέχισε τις σπουδές της στο κολλέγιο της πολιτείας Όλμπανι. Παράλληλα συνέχισε να διακρίνεται σε κολεγιακούς και εθνικούς αγώνες. Τόσο στο άλμα εις ύψος, όσο και στα 50,100 και 4x100μ.
«Αν είχα αποτύχει σε εκείνους τους Ολυμπιακούς Αγώνες κανένας δεν θα ακολουθούσε τα βήματά μου. Η επιτυχία μου έδωσε θάρρος στις υπόλοιπες γυναίκες να δουλέψουν πιο σκληρά να παλέψουν πιο δυνατά», είπε η ίδια αρκετά χρόνια αργότερα σε συνέντευξή της στους New York Times.
Ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν προσκάλεσε την Κόουτσμαν στον Λευκό Οίκο, για να την συγχαρεί για την τεράστια επιτυχία της. Ενώ στην πόλη της διοργανώθηκε μηχανοκίνητη πορεία δεκάδων χιλιομέτρων προς τιμήν της. Όταν επέστρεψε στον Νότο όμως, στο Albany city auditorium, στην εκδήλωση που έγινε για να την τιμήσουν, ο δήμαρχος μπορεί καθόταν δίπλα στην Ολυμπιονίκη, το πλήθος κάτω όμως είχε διαχωριστεί σε μαύρους και λευκούς. Κανείς έγχρωμος δεν επιτρεπόταν να καθίσει δίπλα σε κάποιον λευκό.
Μετά από εκείνο το μετάλλιο, η Κόουτσμαν αποσύρθηκε από τον στίβο ούσα μόλις 24 ετών και επικεντρώθηκε στις σπουδές της. Ένα χρόνο μετά αποφοίτησε από το Κολέγιο της Albany. Πήρε το πτυχίο της, έγινε δασκάλα και αφιέρωσε τη ζωή της προσφέροντας σε αυτούς που το είχαν περισσότερο ανάγκη μέσω του ιδρύματος «Alice Coachman Track and Field».
Χρόνια αργότερα, το 2004, κι ενώ πολλές Αφροαμερικανές κυριάρχησαν στον στίβο μετά την επιτυχία της, το Hall of Fame των Ηνωμένων Πολιτειών, την υποδέχθηκε ως μέλος του. Στις 14 Ιουλίου του 2014, η Άλις Κόουτσμαν έφυγε από τη ζωή στα 90 της χρόνια στο σπίτι της στο Όλμπανι.