Ελίνα Τζένγκο στο GWomen: «Να γίνω αθλήτρια κατηγορίας Μπολτ»

«Ρίχνουμε βολές μεταξύ γκρεμού και κτιρίου»

- Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τον στίβο και πως κατέληξες στον ακοντισμό;

Ξεκίνησα λόγω των μεγαλύτερων αδερφών μου. Εδώ στην περιοχή μας δεν έχεις και πολλές επιλογές να κάνεις στα σπορ. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια έκανα διάφορα αγωνίσματα, αλλά ο προπονητής μου, είδε ότι έχω γρήγορο και εκρηκτικό χέρι και ταίριαξε τέλεια νομίζω το ακόντιο.

- Ηταν δική σου απόφαση να πας να κάνεις στίβο;

Μια μέρα παρακαλούσα τους γονείς μου βασικά να με πάνε λόγω των αδερφών μου. Ήμουν πολύ μικρή, αλλά ήθελα να πάω γιατί είχαν αγώνες. Και ο προπονητής μου είπε στη μία αδερφή μου να πάω κι εγώ μαζί τους. Κι έτσι ξεκίνησα.

- Ζεις και προπονείσαι σε μία περιοχή που στερείται βασικών αναγκών για να κάνεις πρωταθλητισμό. Πως είναι η καθημερινότητά σας στις προπονήσεις όταν είστε Χαλκιδική;

Ζοριζόμαστε γιατί δεν έχουμε εγκαταστάσεις. Εδώ στον Αγιο Παύλο που προπονούμαστε είναι δύσκολα. Δεν έχουμε ταρτάν, ούτε χώρο να ρίξουμε και είναι επικίνδυνο να τραυματιστεί κάποιος. Ρίχνουμε σε ένα σημείο που από τα αριστερά έχει γκρεμό και στα δεξιά ένα κτίριο. Αν φύγουν οι βολές είναι επικίνδυνα.

Δεν σκέφτεσαι να πας πιο κεντρικά; Θεσσαλονίκη ίσως. Στη λογική ότι είναι πιο εύκολο για έναν αθλητή τοπ επιπέδου να προπονηθεί σε εγκαταστάσεις πιο αξιοπρεπείς

Εχω εδώ τον προπονητή μου και την οικογένειά μου. Δεν θέλω να αλλάξω τον προπονητή μου (η βάση του είναι στην Χαλκιδική), αλλά κάποια στιγμή θα το πάμε και στην Θεσσαλονίκη. Εχουν πει βέβαια για γήπεδο στη περιοχή και περιμένουμε να γίνει. Προτιμώ να προπονούμαι εδώ γιατί βγαίνει πιο ήρεμα η προπόνηση παρά τις δυσκολίες. Να φανταστείς εδώ είχαμε μία αίθουσα με βάρη που έκλεισε και τα κάνουμε σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο. Ομως το παλεύουμε.

«Οι γονείς μου θυσίασαν καριέρα για ένα καλύτερο δικό μας μέλλον»

- Ελίνα είσαι ένα παιδί από οικογένεια μεταναστών. Οι γονείς σου αναγκάστηκαν μάλιστα να κάνουν άσχετες δουλειές για να επιβιώσουν και να μεγαλώσουν και την οικογένειά τους. Πες μας λίγο γι αυτή την περίοδο και πως οι εμπειρίες των γονιών σου διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα σου

Ισχύει. Η μητέρα μου ήταν δασκάλα και ο πατέρας μου αστυνομικός. Οταν γεννήθηκε η αδερφή μου ήρθαν στην Ελλάδα ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον. Και εδώ όμως με την κρίση δυσκόλεψαν τα πράγματα. Ο πατέρας μου έτσι αποφάσισε να δουλέψει στην οικοδομή και η μητέρα μου ακόμη και σήμερα εργάζεται ως καθαρίστρια. Οτι κάνουν το κάνουν για εμάς. Και έχω βάλει στόχο να σταματ- ήσει να ταλαιπωρείται και θέλω να το κάνω με τον πρωταθλητισμό. Ξέρω πως σκέφτεται πρώτα πως θα μας μεγαλώσει χωρίς να μας λείψει κάτι και θέλω να της το ανταποδώσω. Να την ξεκουράσω.

- Θεωρείς τον εαυτό σου αθλήτρια ψυχολογίας ή «ψυχρή εκτελέστρια» στους αγώνες;

Θα ήθελα να ήμουν ψυχρή επαγγελματίας, αλλά πάντα σκέφτομαι και λειτουργώ με το συναίσθημα. Αυτό μερικές φορές βέβαια με ρίχνει γιατί πιέζω τον εαυτό μου. Έχουν έρθει καταστάσεις που δεν ήξερα πως να τις διαχειριστώ

- Πώς το έκανες αυτό τελικά; Γιατί φαντάζομαι στην περιοχή σου δεν έχεις και την πολυτέλεια να πάς καθημερινά να συμβουλευτείς ψυχολόγους.

Με τον προπονητή και τους γονείς μου χειρίζομαι τέτοιες καταστάσεις. Η μαμά μου είναι η ψυχολόγος μου. Σε αυτήν τα βγάζω και με ηρεμεί. Η δουλειά βέβαια ενός ψυχολόγου θα βοηθούσε σε μία πιο σωστή διαχείριση. Οταν έκανα το παγκόσμιο ρεκόρ που δεν μέτρησε, είχα θολώσει. Στην ηλικία μου δεν μπορείς να δεις καθαρά εκείνη τη στιγμή και ήμουν σε μία φάση που ήθελα να τα παρατήσω όλα. Χρειαζόμουν έναν άνθρωπο κοντά μου. Θα μπορούσα να το κάνω ξανά, αλλά πιέστηκα πολύ εκείνη την ημέρα. Το κυνηγούσα καιρό εκείνο το ρεκόρ και ήταν μάλιστα σε εποχή με lockdown όπου δεν κάναμε ούτε προπονήσεις, ούτε βολές. Ήμουν χαλαρή όμως και βγήκε. Μετά πιέστηκα όταν έμαθα ότι δεν ισχύει το ρεκόρ.

- Εχεις κάνει λοιπόν παγκόσμιο ρεκόρ (κι ας μην μέτρησε) και από μικρή ηλικία ρίχνεις σε μέτρα που δείχνουν ότι στο μέλλον περιμένουμε σπουδαία πράγματα. Σε αγχώνει ότι από νωρίς υπάρχουν προσδοκίες από σένα ή είναι κάτι που έχεις προετοιμαστεί ψυχολογικά, γνωρίζοντας τις δυνατότητές σου;

Είμαι έτοιμη ψυχολογικά γι’ αυτό. Πλέον πάω και σε αγώνες στο εξωτερικό όπου αντιμετωπίζω αθλήτριες που έβλεπα στην τηλεόραση. Είναι τρελό αυτό. Βλέπω τα μέτρα τους όμως και είμαι σταθερή στα δικά μου. Βλέπω ότι μπορώ να τις κυνηγήσω. Ακόμη είμαι 19 ετών εξάλλου.

-Εχεις περάσει και από περίοδο τραυματισμού και μάλιστα όταν γύρισες, το 2020 έριξες πολύ καλά. Αυτό σε έβαλε σε σκέψεις ότι όσο περνάς στις πιο πάνω κατηγορίες, οι στόχοι πρέπει να είναι ανάλογοι;

Ναι. Τότε είχα τραματιστεί στον αγκώνα και έμεινα εκτός το καλοκαίρι. Ειχα ακίνητο το χέρι μου. Και πήγα στο Ευρωπαϊκό με πόνους, αλλά κατάφερα να βγω τέταρτη. Μπήκα με ψυχή στον αγώνα και δεν στεναχωρήθηκα που δεν πήρα ένα μετάλλιο.

«Θέλω να γράψω ιστορία στον ακοντισμό»

- Εχουμε δύο γεμάτες σεζόν πριν το 2024 που είναι το Παρίσι. Οι σκέψεις σου είναι ήδη εκεί;

Το μυαλό μου είναι φέτος στο Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό, αλλά και τους Μεσογειακούς.είναι μία σημαντική χρονιά, ενώ του χρόνου θα είναι λίγο πιο χαλαρά.

Το Παρίσι το σκέφτομαι, αλλά το Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό είναι οι πρώτοι στόχοι. Θέλω να φτάσω στον τελικό. Με αυτό θα είμαι ικανοποιημένη. Βέβαια σε αυτό το επίπεδο τα πράγματα δεν είναι εύκολα

- Πως φαντάζεσαι ότι θες να καταλήξει η καριέρα σου; Ως αθλήτρια των μεταλλίων, των ρεκόρ; των επιδόσεων;

Θέλω να γράψω ιστορία με μετάλλια και συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά κυρίως να είμαι αθλήτρια που θα δώσει κίνητρο στα νέα παιδιά να ασχοληθούν.

«Το θέμα της υπηκοότητας μου έβγαλε νεύρα και στενοχώρια»

- Για να πάρεις την ελληνική υπηκοότητα παρά το ότι έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα, πέρασαν αρκετά χρόνια. Εχασες και την ευκαιρία να αγωνιστείς σε ορισμένες διοργανώσεις. Εκείνη η περίοδος σε είχε αγχώσει;

Ηταν μία τρελή περίοδος που είχα μόνο άγχος, νεύρα και στενοχώρια. Ολα καθυστερούσαν. Γεννήθηκα εδώ και έπρεπε να συμπληρώσω 9 χρόνια βασικής εκπαίδευσης για να προχωρήσει η διαδικασία. Μόλις τελείωσε την έβγαλα. Βοήθησε και η ομοσπονδία να προχωρήσει η διαδικασία. Αλλά ταλαιπωρηθήκαμε οικογενειακώς. Γιατί και οι γονείς μου δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Την ημέρα που πήρα την ταυτότητά μου αγωνιζόμουν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Από την χαρά μου έκανα πανελλήνιο ρεκόρ σε μία περίοδο που δεν έριχνα καλά.

- Πόσο σε δυσκόλεψε στα παιδικά χρόνια το γεγονός ότι προέρχεσαι από οικογένεια μεταναστών; Τι δυσκολίες είχε στην καθημερινότητά σου στο σχολείο και αν είχες υποστεί bullying πως το αντιμετώπισες;

Bullying δεν πέρασα. Ημουν κοινωνικό παιδί. Υπήρχαν βέβαια διαφορετικές απόψεις. Και ορισμένοι έβγαζαν κακία. Αλλά στο χωριό όπου μένουμε όλοι μας ξέρουν και μας στηρίζουν.

- Είπες προηγουμένως ότι θες να απαλλάξεις την μητέρα σου από την δουλειά που κάνει μέσω του αθλητισμου. Μπορεί ένας αθλητής να το κάνει αυτό μέσα από τον στίβο;

Θέλω να φτάσω να γίνω αθλήτρια κατηγορίας Μπολτ. Γι’ αυτό δουλεύω σκληρά και ξέρω ότι έχω τις δυνατότητες. Οτι ειναι να έρθει, θα έρθει. Παραλληλα σπουδάζω γυμναστική ακαδημία. Δεν θέλω να βασίζω το μέλλον μου μόνο από τον στίβο

«Τρέλα με ΠΑΟΚ»

- Πάμε λίγο και στα άλλα σπορ. Αν δεν έκανες στίβο, ποιο άθλημα θα επέλεγες;

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω συμμετάσχει σε ομαδικο. Δεν ξερω αν θα μπορούσα γιατί δεν μου αρέσει να χανω. Είμαι λίγο οξυθυμη. Μου αρέσει πάντως το βόλεϊ. Εχω δυνατά καρφιά. Έπαιζα στους σχολικούς αγώνες»

-Αρα να υποθέσω ότι βλέπεις και αγώνες του αγαπημένου σου ΠΑΟΚ…

Στην τηλεόραση βλέπω βόλεϊ και τρελαίνομαι. Και ο πατέρας μου το ίδιο. Εδώ αν δεν είναι ΠΑΟΚ κάποιος… σε διώχνουν! Εχει τρέλα ο μπαμπάς μου με τον ΠΑΟΚ

- Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σου;

Θέλω να κάνω όλα τα όνειρά μου πραγματικότητα. Είμαι νέα κοπέλα και έχω πολλά όνειρα. Το βασικό είναι να έχω υγεία και να είμαι ευτυχισμένη. Στο αθλητικό σκέλος, να είμαι παρούσα στις επόμενες ολυμπιάδες.

Ευχαριστούμε το Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης για την φιλοξενία
Photo Credits: Ραφαήλ Γεωργιάδης / Eurokinissi