Όπως είπε με… νόημα η Κατερίνα Στεφανίδη, ο πρωταθλητισμός δεν τελειώνει στα 30 χρόνια… Η 38χρονη Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είναι ένα καλό παράδειγμα.
Για πολλούς και διάφορους λόγους, έχει καταφέρει να κλέψει την παράσταση σε ένα αγώνισμα αντιεμπορικό (για την τηλεόραση κυρίως) και να το βάλει ξανά στις ζωές μας μετά από 18 χρόνια.
Αν δεν υπήρχε το 2004 η Τσουμελέκα, ίσως το βάδην να παρέμενε αδιάφορο στην πλειοψηφία των Ελλήνων φίλων του αθλητισμού. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Πραγματικότητα είναι επίσης, ότι αυτό το άθλημα μόνο αδιάφορο δεν είναι σε αυτούς που το κάνουν. Είναι η ζωή τους. Και βαδίζοντας όλα αυτά τα χιλιόμετρα σε καθημερινή βάση (είτε είναι αγώνας, είτε προπόνηση) σε βάζουν να αγωνίζεσαι, αλλά να έχεις και τον εγκέφαλό σου σε διέγερση συνεχώς. Σκέψεις για τον αγώνα, σκέψεις για την καθημερινότητα. Σου δίνει τον χρόνο εκεί έξω μόνος σου, να βάλεις και τα πράγματα σε μια τάξη, τουλάχιστον μέσα στο μυαλό σου.
Ε, αν είσαι και κάποιος ή κάποια σαν την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, μπορεί όσο σκέφτεσαι να κερδίζεις και κανένα μετάλλιο, ή να αναδεικνύεσαι 4ος στον κόσμο! Και μάλιστα με επίδοση (2:41.58) που προς το παρόν, στο νεοσύστατο αγώνισμα των 35χλμ βάδην, αποτελεί την 8η επίδοση όλων των εποχών!
Η Καρδιτσιώτισσα πρωταθλήτρια έφερε την μεγαλύτερη διάκριση που είχε το ελληνικό βάδην σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μία έκτη θέση (Παπαγιάννη) και μία έβδομη (Τσουμελέκα) μετρούσε. Είπαμε, αν δεν ήταν κι αυτό το μετάλλιο του 2004 της Αθανασίας, αυτές οι θέσεις θα έδειχναν σαν μετάλλιο.
Τα οκτώ χαμένα χρόνια...
Μιας και ο λόγος για το 2004… Θα μπορούσε να είναι εκεί κι η Ντρισμπιώτη. Η 18χρονη τότε όμως, Αντιγόνη, δεν είχε το μυαλό της στο βάδην. Το είχε στα ΤΕΦΑΑ. Γι’ αυτό και άφησε τον πρωταθλητισμό από το 2003 ως το 2011! Οκτώ χαμένα χρόνια. Για καλό βέβαια, αλλά κανείς, ούτε η ίδια, ξέρει ποια θα ήταν η πορεία της στον αθλητισμό. Αν θα είχε περισσότερες επιτυχίες.
Γιατί και με αυτό το κενό 8 ετών, δεν έχει πετύχει λίγα. Από το τσιπουράδικο της οικογένειας στην Καρδίτσα, σχεδίαζε τα πάντα. Εκεί διάβαζε, εκεί δουλεύει για να βοηθήσει την οικογένεια να τα βγάλει πέρα. Εκεί, στην Καρδίτσα, την ανακάλυψε προπονητής την ώρα που αυτή περπατούσε για να μαζέψει κάτι μπαλάκια τένις μία ημέρα που έδινε εξετάσεις. Χρειάστηκε δύο χρόνια για να πειστεί ότι αξίζει να δοκιμάσει την τύχη της στο βάδην… Το έκανε, βοηθώντας παράλληλα την οικογένεια. Δουλεύοντας, φροντίζοντας τις μικρές της αδερφές. Έκανε το δρομολόγιο Καρδίτσα-Τρίκαλα καθημερινότητα. Ακόμη καιτο βράδυ δούλευε σε μπαρ για να βοηθήσει στο σπίτι. Γι’ αυτό και για 8 χρόνια είπε να αφήσει στην άκρη το βάδην.
Οι διακρίσεις και η ευκαιρία να γράψει ιστορία στο Μόναχο
Όταν επέστρεψε, με τον Ναπολέωντα Κεφαλόπουλο ήρθε η άνοδος. Τα ρεκόρ βελτιώνονταν και σύντομα ήρθαν και τα μετάλλια. Αρχή το 2013 με ένα χάλκινο στους Μεσογειακούς Αγώνες για… ζέσταμα.
Πέρυσι έκανε το μεγάλο «μπαμ». Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων (2021) και το αργυρό στην ομαδική βαθμολογία τόσο στο Παγκόσμιο (2022) όσο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων (2021). Το 2021 ήρθε και η μεγαλύτερη ατομική διάκριση. Ογδοη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και στο Ορεγκον... έδεσε το γλυκό με την 4η θέση στον κόσμο.
Μία θέση που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να της κάνει πιο εύκολη τη ζωή, από πλευράς χορηγών και βοηθειών γενικότερα, για να συνεχίσει ως το Παρίσι το 2024 όπου εκεί αναμένεται να βάλει και τέλος στην καριέρα της (σίγουρα η τελευταία της Ολυμπιάδα). Κάτι που θα έπρεπε να γίνει βέβαια από το Τόκιο.
Χορηγοί δεν ήρθαν, ούτε καν η στήριξη από τις Δημοτικές αρχές. Αυτή όμως συνεχίζει. Και φέτος πήγε στα 38 της στο Ορεγκον κι έφτασε μία θέση από ένα μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μπορεί να απείχε από το χάλκινο ένα λεπτό περίπου, ωστόσο το να καταταγεί 4η στον κόσμο, είναι ότι σπουδαιότερο έχει πετύχει σε ατομικό επίπεδο.
Και να φανταστεί κανείς ότι το Παγκόσμιο δεν ήταν ο αγώνας στόχος, καθώς θέλει να πάει στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και να διεκδικήσει ένα μετάλλιο. Ένα μετάλλιο που δείχνει πως είναι πιο κοντά από ποτέ. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από το πως θα είναι στον αγώνα, όμως η πτυχιούχος Γυμναστικής Ακαδημίας της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, με μεταπτυχιακό στη Διαχείριση Αθλητισμού για ΑΜΕΑ στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, είναι στην καλύτερη κατάσταση της ζωής της. Και το βάθρο στο Ευρωπαϊκό δείχνει να είναι πιο κοντά από ποτέ…
Εκεί θα λείπουν οι Ρωσίδες. Και προφανώς από τις 3 του βάθρου στο Ορεγκον, μόνο η μία θα είναι παρούσα (κι αυτή αν δηλώσει συμμετοχή στο 35αρι).
Η Αντιγόνη είναι το… αντίδοτο σε όσους λένε ότι το βάδην δεν έχει ενδιαφέρον. Το κάνει αυτή με την ιστορία της, τις επιδόσεις της και τα όσα πετυχαίνει σε διεθνές επίπεδο. Και πάντα με χαμόγελο…