Αφοσίωση αλλά και τρέλα. Αυτές οι δύο λέξεις περιγράφουν αυτό που κάνει με εντυπωσιακό τρόπο η Τζάκι Χαντ Μπροέσμα. «Νόμιζα πως οι δρομείς είναι τρελοί αλλά σταδιακά εθίστηκα σε αυτό» λέει στο CNN.
Πριν χρειαστεί να ακρωτηριάσει το πόδι της δεν ήταν δρομέας όμως μετά την περιπέτεια με τον καρκίνο που την ανάγκασε στο να έχει ένα πόδι λιγότερο, έψαχνε την αίσθηση της ελευθερίας σε πράγματα τα οποία δεν είχε τολμήσει όσο ήταν αρτιμελής. Παράλληλα, αφού αντιμετώπισε την επάρατη νόσο και η ελάχιστη απώλεια ήταν το ένα της πόδι, θέλησε να ζήσει κάθε λεπτό της ζωής της ελεύθερα, ανέμελα και διαφορετικά. Με μία πρόκληση που θα είναι το ελατήριό της για κάθε πρωί που δε θα θέλει να σηκωθεί από το κρεβάτι της.
Στην αρχή είχε πολλές αμφιβολίες και δεν ήξερε αν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει αλλά αφού έγινε η αγαπημένη της συνήθεια το τρέξιμο έβαλε στόχο να τρέξει όσους περισσότερους μαραθώνιους μπορούσε. Ξεκίνησε με μίλια τρεξίματος στον διάδρομο και έπειτα βγήκε στους δρόμους. Πρώτος στόχος: 100 μαραθώνιοι σε 100 μέρες. Η 46χρονη Χαντ Μπροέσμα ξεκίνησε και καθώς περνούσαν οι εβδομάδες, εξέπληττε τον εαυτό της ξανά και ξανά: «Δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσε το σώμα μου και αυτό μου έδειξε είναι πόσο δυνατό μπορεί να είναι το σώμα μας. Κάθε μέρα, απλά συνέχιζα και γινόμουν όλο και πιο δυνατή... το σώμα σας είναι απλά απίστευτο».
Η πρόκληση, όπως φάνηκε, ήταν «90% πνευματική έναντι 10% σωματικής». Η συγκέντρωση του κινήτρου για να βγαίνεις από την πόρτα κάθε μέρα και να τρέχεις τη μαραθώνια απόσταση ήταν συχνά η μεγαλύτερη μάχη: «Ποτέ δεν ήξερες τι θα έφερνε η μέρα. Ήταν κάπως... να ακολουθείς τη ροή. Κάποιες μέρες απλά πρέπει να τα καταφέρεις, το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και απλά να φύγεις. Άλλες μέρες αισθάνεσαι υπέροχα και είναι σαν να πετάς».
Ο αγώνας στους δρόμους της Βοστώνης ήταν ένα από τα υψηλά σημεία της πρόκλησης αλλά υπήρχαν και πολλά… χαμηλά σημεία - συγκεκριμένα στο κομβικό σημείο των 50 μαραθωνίων, όταν πέρασε από το μυαλό της η σκέψη να τα παρατήσει. «Ήταν μια περίεργη στιγμή γιατί σωματικά ένιωθα καλά. σώμα μου - προφανώς, πονούσε και όλα αυτά - αλλά δεν υπήρχε τίποτα σημαντικό με αυτό. Ήταν μόνο το μυαλό μου που είχε «τελειώσει». Έπρεπε να καταπολεμήσω αυτά τα συναισθήματα για να το ξεπεράσω και να πω: «Ξέρεις κάτι, όχι, μπορείς ακόμα να το κάνεις. Μπορείς να συνεχίσεις». Και μόλις το ξεπέρασα αυτό, τότε απλά περνάς στο να φτάσεις στο στόχο. Είναι σαν να πρέπει απλά να φτάσεις στο 100».
Μετά την ολοκλήρωση του 104ου μαραθωνίου της, η Χαντ Μπροέσμα ξεκίνησε τη διαδικασία υποβολής αίτησης για την επίσημη αναγνώριση του κατορθώματός της ως Ρεκόρ Γκίνες, με το τρέχον ρεκόρ των 95 που είχε θέσει η Αμερικανίδα Αλίσα Κλαρ το 2020.